Dagur - 06.07.1984, Síða 8

8 - DAGUR - 6. júlí 1984
ÚLFAR HAUKSSON, ÁÆTLANA- OG HAGSÝSLUSTJÓRI
„EG ER POLIl
Bílasérfræðingur Dags og áætlana- og hagsýslustjóri Akureyrarbæjar, Úlfar
Hauksson, var ekki of viss um að eiga nokkurt erindi í viðtal. Taldi sig alltof
venjulegan náunga til að hafa nokkuð að segja sem einhver nennti að lesa,
En blaðamaður gerði sig kaldan til augnanna og tók ekki mark á undanfærsl-
um. Mættur á skrifstofu Úlfars í ráðhúsinu, segulbandið af stað - yfirheyrsla.
Og Úlfar svarar til skiptis spurningum og í símann.
Bíladella
- Er þaö satt sem ég fregnaði
að bílasérfræðingur Dags hafi
verið tekinn fyrir of hraðan akst-
ur og hafi misst bílprófið?
„Nei, ég held að einhver óráð-
vandur maður hafi logið þessu í
ritstjórann til að gera hann
hræddan. Bílasérfræðingur Dags
er alveg einstaklega löghlýðinn."
- Er hægt að prófa bíla al-
mennnilega ef maður er alltaf
löghlýðinn?
„Já, það er vel hægt. Það er
nóg af vondum vegum.“ Úlfar er
fæddur og uppalinn á Eyrinni,
„rétt sunnan við þar sem Hag-
kaup er núna.“ En þá voru engin
Hagkaup, heldur kartöflugarðar
og fótboltavellir og „pínulítil
slippstöð.“ Úlfar er fæddur 1952,
foreldrar Anna Steindórsdóttir,
Eyfirðingur og Haukur Kristjáns-
son, ættaður úr Skagafirði.
- Er einhver Skagfirðingur í
þér?
„Nei, ég held að hestamennsk-
an hafi breyst í bíladellu. Pabbi
var upphaflega bifvélavirki og ég
hafði svona eins og aðrir strákar
áhuga á bílum, fram til 15-16 ára
aldurs. Þá breyttist þetta í sjúk-
dóm - og það alvarlegan að ég
hef aldrei komist á það stig að
liggja í bílum og dunda við þá
með handafli. Petta er á ennþá
hærra stigi en það - þetta eru
draumórar. Ég fæ útrás á tíma-,
ritalestri.“
- Hefurðu átt marga bíla?
„Tvo. En hef reyndar ekið
fleiri gerðum og tegundum af bíl-
um en ég hef tölu á, bæði af
áhuga og í atvinnuskyni. Til
dæmis var ég um nokkurn tíma í
slökkviliðinu hérna í gamladaga.
Svo var ég nokkuð í akst-
ursíþróttum - en það tók nú
skjótt af, til að geta stundað þetta
þarf maður að hafa bæði tíma og
fjárráð. Og svo er erfitt að stunda
þetta hérna fyrir norðan því að
megnið af þessum keppnum fer
fram fyrir sunnan."
Úlfar keppti með Halldóri
Jónssyni í fyrstu rallykeppnunum
sem fóru fram hér á landi. Og
skyldi þeim hafa gengið sæmi-
lega?
„Það gekk nú þokkalega. í
þeirri fyrstu tókst okkur að
vinna, ég veit ekki hvers vegna.
Við vorum sæmilega skynsam-
lega útbúnir og auk þess hef ég
grun um að við höfum vitað betur
en margir aðrir um hvað málið
snérist. í annarri keppninni tókst
okkur að stökkva útaf veginum,
snyrtilega, og þar með lauk þátt-
töicu okkar í það skiptið. En það
sem mér fannst einna athyglis-
verðast við að taka þátt í þessum
rallkeppnum var það hvað and-
inn meðal keppnismanna var
skemmtilegur. Allir boðnir og
búnir til að hjálpa hverjir öðrum.
Menn kepptu að vísu meðan þeir
voru að því, en utan voru þeir
bestu félagar."
- Nú . . .þetta er ákaflega
virðulegt embætti sem þú ert
,'...?
„Afar virðulegt!"
- Og . . . sæmir það manni í
þínu embætti að hafa áhuga á
bílum?
„Það finnst mér - alveg tví-
mælalaust. Ég hef alla tíð verið
með tækjadellu. Þetta er ekki
einangrað við bílana þótt blossi
hvað mest þar. Ég er ekki alveg
ósnortinn af flugvélum og sam-
göngutækjum yfirleitt. Jafnvel
þvottavélar . . . þær gætu höfðað
til mín. Ef eitthvað er*af tökkum
og slíku dóti á þeim, þá er aldrei
að vita.“
En Úlfar hefur áhuga á fleiru
en einungis bílum og þvottavél-
um með mörgum tökkum. Hann
segist hafa gaman af því að
ferðast, bæði innan lands og utan
„og vill þá helst fara sem víðast á
sem skemmstum tíma.“ og það
kemur í Ijós að hann hefur víða
farið. En alltaf stansað í stuttan
tíma.
Skólinn
Eins og sönnum Eyrarbúa sæmdi
fór Úlfar fyrst í Oddeyrarskólan-
um, þaðan lá leiðin í Gagnfræða-
skólann og í landspróf. Og síðan
tók Menntaskólinn við.
— Var gaman í Menntó?
„Já. Sennilega finnst manni
það þó ennþá skemmtilegra eftir
á heldur en meðan á því stóð. Og
af einhverjum ástæðum man ég
frekar eftir menntaskólaár-
unum heldur en megninu af há-
skólaárunum, þótt lengra sé um
liðið. Ég veit ekki hvers vegna.
Þegar ég kom í Menntaskólann,
haustið ’68, þá gengu sjöttubekk-
ingar um í jakkafötum og hvítri
skyrtu og með bindi. Uppstrílað-
ir og flottir og litu út fyrir að vera
minnsta kosti fimmtugir. En þeg-
ar ég fór úr skólanum vorum við
komnir í gallabuxur og lopapeys-
ur. Þannig að það varð nokkur
hræring á þessum tíma.“
- Hvað kom til?
„Það var þessi hreyfing sem
varð nánast alls staðar í Evrópu
á þessum tíma, tíðarandinn var
að breytast. Menn fóru að taka
sjálfa sig öðruvísi og töldu sig
hafa meira hlutverki að gegn en
aðeins því að gleypa í sig fróðleik
í skólanum. Ég er nú kannski
ekki rétti maðurinn til að segja
frá þessu, en menn fóru að skipta
sér að ýmsu öðru en náminu, til
dæmis urðu margir ákaflega póli-
tískt meðvitaðir. Ef þú lest skóla-
blöðin frá þessum tíma þá eru
þau afar sérstök. Þar var farið úr
huggulegu rabbi um daginn og
veginn, yfir í það að skammast og
vera með skæting.“
- Tókstu mikinn þátt í þessu?
„Nei. Ég hygg að það hafi ver-
ið minnihluti nemenda sem var
með í þessu, en þeir höfðu hátt
og voru áberandi."
Að menntaskóla loknum tók
viðskiptadeild Háskólans við.
„Það voru töluverð viðbrigði að
koma úr þessu nána samfélagi
sem Menntaskólinn þó er, í Há-
skólann sem þá var þrátt fyrir allt
minni að umfangi en hann er
núna. Auk þess fór veðurfarið í
Reykjavík ákaflega í taugarnar
á mér. Sérstaklega rigningin - og
það sem verra er, að það rignir
lárétt í Reykjavík.“ Úlfar gerði
hlé á háskólanámi einn vetrar-
part og vann þá á Bæjarskrifstof-
unum hér fyrir norðan. „Og það
má eiginlega segja að þá hafi ver-
ið gengið frá því að ég réðist
hingað að loknu námi. Það var
reiknað með því að ég færi þá í
að koma í gagnið tölvuvinnslu
hérna og þess vegna sveigði ég
námið meira í þá átt en annars