Dagur - 18.07.1984, Side 4

4-DAGUR-18. júlí 1984
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR:
STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
S(MI:. 24222
ÁSKRIFT KR. 150 Á MÁNUÐI -
LAUSASÖLUVERÐ 22 KR.
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARMAÐUR:
HERMANN SVEINBJÖRNSSON
RITSTJÓRNARFULLTRÚI:
GÍSLI SIGURGEIRSSON
BLAÐAMENN:
EIRÍKUR ST. EIRÍKSSON OG GYLFI KRISTJÁNSSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRfMANN FRÍMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI:
HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI: 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
Njótum lands,
en níðum ei
Njótum lands, en níðum ei hlaut. fyrstu verð-
laun í samkeppni sem Ferðamálaráð efndi til
vegna Átaks '84 sem beinist að bættri um-
gengni við náttúru landsins um leið og hvatt
er til aukinna ferðalaga um eigið land.
Þessi keppni Ferðamálaráðs sem og Átak
'84 er þarft framtak og vel fallið til eftirbreytni
því ísland er sannarlega þess virði að ferðast
sé um það. En því miður ferðast sumir meira
af kappi en forsjá og valda spjöllum á hálend-
isgróðri og ýmsum náttúruminjum sem eru
illbætanleg ef ekki óbætanleg. Hjólför upp um
alla hóla og hæðir bera þessum ferðamönnum
illa söguna og styðja þær kröfur náttúru-
verndarmanna að tekin verði upp gæsla og
eftirlit á viðkvæmum stöðum gróðurfarslega
og jarðfræðilega séð.
I náttúruverndarlögunum er ótvírætt kveð-
ið á um að allur akstur utan vega er bannaður
á íslandi. Ennfremur segir þar að Náttúru-
verndarráð skuli setja sérstakar reglur um
akstur ökutækja og umgengni ferðamanna í
óbyggðum og því sé skylt að banna óþarfa
akstur utan vega og merktra slóða þar sem
náttúruspjöll geta af hlotist.
Til þess að hægt sé að fylgjast með um-
gengni og umferð á hálendinu þarf góða sam-
vinnu allra þeirra er starfa að ferðamálum og
löggæslu sem og vegagerðarmanna. Vel
merktir vegir og slóðar eru forsenda þess að
fólk komist leiðar sinnar og um leið minnkar
sú hætta að menn aki hvar sem þeim
þóknast. Það er alls ekki nóg að setja einu
sinni upp vegvísi og líta síðan aldrei eftir
ástandi hans, því vegvísir sem liggur niðri er
til lítils gagns og vegvísar sem regn og vindur
hafa máð nöfn af eru líka einskis nýtir. Er-
lendum ferðamönnum er ekki hægt að bjóða
upp á vegvísa og skilti með miklu máli á ís-
lensku sem þeir skilja ekki og kvarta svo sí-
fellt undan slæmri umgengni þeirra. Stuttar
og skýrar reglur sem allir skilja og auðvelt er
að fara eftir væru til mikilla bóta.
Umgengni manna fer batnandi er haft eftir
þjóðgarðsvörðum og þakka þeir það meiri og
betri fræðslu og minni boðum og bönnum. Án
skilnings á þeim verðmætum sem óbyggðirn-
ar geyma eru alltaf líkur á einhverjum
skemmdum, ekki af skemmdarfýsn heldur af
einskæru hugsunarleysi og þekkingarskorti.
Höldum áfram á þeirri braut að stuðla að
bættri umgengni og aukinni virðingu fyrir
landinu okkar. ÁM.
Ólafur H. Torfason skrifar
— Gallerí Langbrók
Samsýning í Laxdalshúsi
Að eldast vel
19 konur sýna verk sín í Innbæn-
um núna, og hugurinn hvarflar
ósjálfrátt að „listakonunni í Fjör-
unni“, Elísabetu Geirmundsdótt-
ur, sem lífgaði umhverfi sitt á
sérstæðan hátt og má enn sjá
handaverk hennar í garðinum við
Aðalstræti 70. Og á vorsýningu
„Myndhópsins" í Myndlistaskól-
anum í vor sáu margir í fyrsta
sinn ljúf málverkin hennar, sem
um leið eru skemmtilegar heim-
ildir. Hún var ein á báti, og eins
og svo margar kynsystur hennar
ekki sífellt í sviðsljósinu með
myndverk sín hógvær.
Langbrækurnar í Reykjavík
stofnuðu Gallerí Langbrók 1978,
þá 12 talsins, nú eru þær 24. Til-
gangurinn var vafalaust eitthvað
svipaður og hjá Kvennaframboð-
inu, að styrkja samstöðuna til að
ná því fram, sem virtist örðugt
öðruvísi. Þær leggja stund á
keramik, textíl (vefjarlist), grafík,
glerlist, málverk, teikningu, leð-
urvinnu og fleira. Síðan 1980
hafa þær rekið notalegt gallerí á
Bernhöftstorfu við Lækjargötu.
Þangað er alltaf gott að koma. í
tilefni Listahátíðar sýndu þær svo
í Bogasal Þjóðminjasafnsins í vor
og komu sumum í opna skjöldu,
því „kvennalistin" er að breytast.
Gott dæmi um „sókn“ Lang-
brókanna eru verk Ásrúnar
Kristjánsdóttur í Laxdalshúsinu
núna. Hún hefur fram að þessu
einkum sýnt friðsamlegt tau-
þrykk og myndvefnað, ef ég man
rétt, en nú slengir hún táknum og
sögubrotum af alefli á myndflöt-
inn. í Bogasalnum sýndi hún
eftirminnilegt málverk í anda
„nýja málverksins“, en hér eru,
það lúmsk silkiþrykk.
Pær eru of margar til að gera
öllum skil, en í fljótu bragði má
benda á verk Jóhönnu Þórðar-
dóttur, Sigurlaugar Jóhannes-
dóttur og Elísabetar Haralds-
dóttur. Þær vinna í óþjált efni,
fara um það liprum höndum og
blása í það lífsanda listarinnar á
annan hátt en málarar og grafík-
erar. Þar er eitthvað að gerjast.
Hefðbundnari eru Sigrún Eld-
járn, Guðrún Svava Svavarsdótt-
ir og Edda Jónsdóttir, sem elska
endurtekningar og yfirlegu, sem
maður freistast næstum til að
kalla dund. Er þó ekki að efast
um einlægni og tilfinningar.
Langbrækur eru virtar fyrir af-
burða vel heppnaða nytjalist,
sem er list, hvað sem skólameist-
ari MA segir. í Laxdalshúsi sýna
mjög persónulegan fatnað þær
Eva Vilhelmsdóttir, Sigrún Guð-
mundsdóttir og Steinunn Berg-
steinsdóttir. Þær eru allar djarfar
og kunna vel til verka.
Aðrar Langbrækur sem núna
skarta sínu fegursta eru hin sí-
gilda Sigrid Valtingojer með
grafík og Kolbrún Björgúlfsdótt-
ir Búðardalsleirkerasmiður.
Aldurinn er að færast yfir sum-
ar I.angbrækurnar, og ég hef orð
þeirra tveggja sem hengdu upp
sýninguna fyrir því, að listakonur
nái sér ekki á strik fyrr en um
fertugt. Þá er mesta búskapar-
baslið að baki og einbeitingin
tekur við. í Laxdalshúsi er ekki
um að villast.
Sumargleðin
í Sjallanum
Sumargleðihópurinn sem er
skipaður landskunnum
skemmtikröftum hefur verið á
faraldsfæti að undanförnu og
vakið mikla athygli hvarvetna
um landið.
Nú er komið að Norðlending-
um að hrífast með, og inn á borð
til okkar hefur borist „plakat“ eitt
mikið, þar sem auglýstar eru
skemmtanir í Sjallanum nk. föstu-
dags- og laugardagskvöld. Sama
form er á þessum skemmtunum
og verið hefur, húsið opnað fyrir
matargesti kl. 19, skemmtiatriði
Sumargleðinnar hefjast kl. 21 og
kl. 23 tekur dansleikurinn við og
stendur fram á nótt.
Þótt litlar mannabreytingar
hafi orðið hjá Sumargleðinni -
sú eina að Hermann Gunnarsson
er mættur til leiks í stað Þorgeirs
Ástvaldssonar rásarstjóra - þá er
um glænýtt prógram að ræða.
Einna forvitnilegastur er Dalli
drifskaft sem er rosalegur gæi og
Júlla Jó sem á ekki í vandræðum
með að töfra liðið upp úr
skónum.
Sumargleðidansinn fer nú eins
og eldur í sinu um landið, en
þennan dans geta, að sögn Her-
manns Gunnarssonar allir
dansað, alls staðar og hvenær
sem er.
Þeir Bessi, Ómar, Magnús,
Hermann, Raggi Bjarnason og
hljómsveit eru sem sagt tilbúnir
og væri vissara að krækja sér í
miða í Sjallann í tíma.