Dagur - 20.07.1984, Blaðsíða 10

10 - DAGUR -20. júlí 1984
hesta
mennS
Sör'aSSS:5i,an
mikllla V_„*unnar
heSts'verahámar
djð að verd
//ver var að segja að
Sörlastaðir í Fnjóska-
dal væru í eyði? Víst er
ekki stundaður þar
hefðbundinn búskapur
lengur, en um fyrri
helgi voru þar á annað
hundrað sálir, um 50
manns og um eitt
hundrað hross. Og um
hverja einustu helgi er
margt manna á Sörla-
stöðum og jafnvel eru
dæmi þess að hesta-
menn dvelji þar með
gæðinga sína við út-
reiðar vikuna út.
Það er Hestamannafélagið Léttir á
Akureyri, sem hefur húsakost og
ræktað land jarðarinnar á leigu. í vor
tóku nokkrir áhugasamir félagar sig
til og gerðu gangskör að því að
endurbæta íbúðarhúsið og er það nú
orðið hið vistlegasta til þessara þarfa.
Og næsta sumar hyggjast Léttisfélag-
ar bæta enn um betur. Nokkuð hefur
skort á að allir Sörlastaðagestir hafi
gengið „eins og menn“ um staðinn,
en þar hafa fáir sett blett á orðstír
annarra. Vonandi verður það úr sög-
unni eftir að staðurinn hefur verið
„endurreistur“.
Margur er knár, þótt hann sé smár. Alfreð Pálsson og fleiri krakkar á
hans aldri létu sitt ekki eftir liggja í ferðinni.
0 Mikið andskoti
var það bratt
Blaðamaður Dags átti þess kost að
skreppa í Sörlastaði eina helgi með
góðum félögum. „Leiðari" hópsins
var Páll Alfreðsson, en meðal ann-
arra voru Birgir Stefánsson, Örn
Birgisson, Halldór Rafnsson, Þor-
valdur Pétursson, Stefán Stefánsson,
Sigurlaug Stefánsdóttir, Áslaug
Kristjánsdóttir, Sigurður Jónsson,
Gunnar Frímannsson, Jóhannes Sig-
urjónsson, Hólmgeir Valdemarsson
og Matthías Gestsson, svo einhverjir
séu nú nefndir. Við lögðum af stað
um kvöldmatarleytið á föstudegi í
dumbungsveðri, en þurru. - Blessað-
ur vertu, það skiptir engu máli
hvernig veðrið er, þú verður aldrei
svikinn af Sörlastaðaferð, sagði einn
úr hópnum glaðbeittur þegar lagt var
upp.
Eflaust hafa margir orðið varir við
ríðandi menn með stóra hrossahópa
í rekstri á leiðinni frá Akureyri aust-
ur yfir Eyjafjarðarbrýrnar síðdegis á
Leiðarinn", hann Páll Alfreðsson, var valdsmannslegur.
föstudögum, eða þá á sunnudags-
kvöldum. Oft verða hestamenn þá að
treysta á þolinmæði ökumanna um
stund. En í flestum tilfellum eru
þessir hópar að fara í Sörlastaði, eða
þá að koma þaðan. Lagt er á heiðina
frá Króksstöðum og stefnan tekin á
Bíldsárskarð. Við vorum ekki komn-
ir nema rétt upp fyrir túnfótinn á
Króksstöðum þegar við vorum
komnir í svartaþoku. En það kom
ekki að sök, því leiðin yfir skarðið er
auðrötuð, enda gömul „þingmanna-
leið“ og þjóðbraut hér á árum áður.
En mikið andskoti voru brekkurnar
brattar upp með skarðinu; ekki að
ástæðulausu sem ein þeirra er nefnd
„Sprengibrekka11. Flestir teymdu
hesta sína langleiðina upp og enginn
sprakk. En margir voru orðnir móðir
og sveittir, enda höfðu menn klætt
sig vel áður en lagt var upp. Og upp
komumst við. Fyrr en varði vorum
við komnir yfir heiðina og niður úr
þokunni. Þá blasti Fnjóskadalur við
og alltaf er hann fallegur séður af
Vaðlaheiðarbrún. Leiðin niður heið-
ina var greiðfær suður og niður hjall-
ana að Kotungsstöðum. Pá var stutt
eftir að Illugastaðarétt, þar sem
hrossin voru hvíld. Þar bættust líka
fleiri í hópinn, þar á meðal eiginkon-
ur margra samreiðarmanna minna
yfir heiðina, sem biðu með rjúkandi
kaffi og kakó ásamt veislubrauði.
9 Fríður hópur
lagði af stað
Það var fríður hópur manna og hesta
sem lagði upp frá Illugastöðum áleiðis
inn í Sörlastaði. Farið er yfir brúna
hjá Þórðarstöðum, en Þórðarstaðir
eru innsta byggða býlið í Fnjóskadal
að austanverðu. Veðrið var eins og
best verður á kosið, logn og tiltölu-
lega hlýtt, en lágskýjað. En það
rigndi ekki, en til að vega upp á móti
því höfðu margir með sér örlitla vætu
á glasi til að vökva sinn innri mann á
leiðinni fram dalinn. Enda gekk ferð-
in vel og í Sörlastaði var hópurinn
kominn á öðrum tímanum um nótt-
ina. Flestir tjölduðu, en „leiðari“
hópsins bjó í „höllinni“ ásamt nokkr-
um af „skósveinum" sínum.
Á laugardaginn var sama blíðu-
veðrið fram eftir degi, þó ekki sæist
til sólar. Og mikið dæmalaust er fal-
legt í Fnjóskadal þegar vel viðrar.
Þar er vítt til veggja og hátt til lofts
og reiðleiðirnar ótakmarkaðar út og
suður, austur og vestur. Raunar er
illskiljanlegt á góðviðrisdögum, að
allar þær jarðir sem þarna eru skuli
hafa farið í eyði. En ástæðan mun
vera snjóþyngsli og harðir vetur. Já,
reiðleiðirnar eru óþrjótandi í
Fnjóskadal, inn Bleiksmýrardal,
Hjaltadal eða Timburvalladal. allt
eftir geðþótta hvers og eins. Og
þarna er maður fjarri daglegu amstri.
Það er eins og „hvunndags" sé ekki
til.
Þegar leið á morguninn hóuðu
menn hrossum sínum saman og
lögðu á. Síðan var riðið út fram eftir
degi, en um kvöldið kólnaði verulega
og fæstum þótti fýsilegt leiði til út-
reiða. En menn létu það ekki á sig fá.
Hólmgeir stórkaupmaður Valde-
marsson fékk leyfi „leiðarans“ til að
leggja í kabyssuna og innan stundar
var baðstofuhiti í gamla bænum á
Sörlastöðum. Þangað komu svo flest-
ir ferðafélagarnir til kvöldvöku. Og
það var mikið sungið. Ég held ég hafi
aldrei sungið jafn mörg lög á jafn
skömmum tíma. Og það sungu allir
með á meðan raddböndin þoldu
álagið. Daddi vinur minn „Pé“ hafði
að vísu orð á því í laumi, að sum lög-
in væru hund-hund-huuund-andskoti
leiðinleg, en hann lifði þau nú af
samt, blessaður.
0 Blíðuveður á
heimleiðinni
Á sunnudaginn brast á með sólskini
og blíðu, eins og það gerist best. Það
lá því vel á mannskapnum á heim-
leiðinni og nú hafði hópurinn enn
stækkað, því nokkrir hestar og menn
voru fyrir á Sörlastöðum þegar
þangað var komið. Allir voru síðan
samferða heim. Og það var enginn
svikinn af því að ríða yfir Vaðlaheiði
í þessu dásemdarveðri, mér fannst
það í rauninni taka allt of fljótt af.
Og útsýnið yfir Akureyri og Eyja-
fjörð var stórfenglegt. Það er alveg
ómaksins vert að príla upp Bíldsár-
skarð á góðviðrisdegi og þar er líka
margt að sjá, að útsýninu slepptu . .
Þessi ferð tókst einstaklega vel í
alla staði og slíkar ferðir um ísland á
hestum hljóta að vera hámark hesta-
mennskunnar. Samstilltum og létt-
lyndum samferðamönnum - þar með
taldar konur - þakka ég samfylgdina.
- GS
Nokkrir ferðafélagarnir tilbúnir til brottfai
Myndir og texti: GS