Dagur - 15.08.1984, Blaðsíða 2

2 - DAGUR -15. ágúst 1984
María Guðmundsdóttir:
Já, ég hef borðað mikið af nýj-
um kartöflum og þær voru
ákaflega góðar.
Hefur þú smakkað
nýjar íslenskar
kartöflur í ár?
Stefán Árnason:
Ég tek upp hjá sjálfum mér og
það er mjög góð uppskera, ég
hef aðeins smakkað á henni.
Óskar Hermannsson:
Já, fyrir löngu síðan og þær
voru mjög góðar. Ég fæ um
15-17-falda uppskeru af góð-
um kartöflum.
Jóhann Möller:
Já, og þær voru fínar. Ég á
ekki eigin garð.
Valdís Albertsdóttir:
Já, þær voru mjög góðar þess-
ar sem ég smakkaði.
- Rætt við Símon Gestsson, útibússtjóra að Ketilási í Fljótum
Er tíðindamenn Dags
voru á ferð í Fljótunum
á dögunum rákust þeir
á kaupfélagsútibú að
Ketilási. En þar sem
þeir voru á hraðferð á
Siglufjörð var ákveðið
að koma við á Ketilási
daginn eftir og það stóð
heima, Ketilás var enn
á sínum stað og nú voru
þessir sömu tíðinda-
menn á hraðferð á
Hofsós, en gáfu sér
samt tíma til að staldra
við og taka útibússtjór-
ann tali. Útibússtjóri
á Ketilási er Símon
Gestsson og er hann hér
í Viðtali Dags-ins.
- Hvenær var þessu útibúi
komið á laggirnar?
„Petta er útibú frá Sauðárkróki
og það tók til starfa 1978. Ég tók
hins vegar ekki við fyrr en ’81.“
- Er mikið að gera hérna?
„Yfir sumarið er nóg að gera.
Við þjónum Fljótunum og ferða-
mönnum sem leggja leið sína
hingað. Petta eru krossgötur
hérna, Siglufjörður-Ólafsfjörður
og upp í Skagafjörðinn. Pað er
þó nokkuð af ferðafólki sem
kemur hingað yfir sumartímann.
Á veturna er frekar lítið að gera,
þá eru það bara sveitabæirnir
hérna í Fljótunum."
- Er ekki mikil ófærð hérna
yfir veturinn og erfitt að komast
í búð?
„Jú, það er mikið rétt. Þá er
kannski farið af einum bæ og
hann tekur vörur fyrir næstu bæi
í kringum sig. Sjálfur tek ég oft
vörur fyrir nágrannabæi mína, ég
vil hlífa fólkinu við að fara út í
stórhríðina sem er ansi oft hér í
Fljótunum yfir veturinn.“
- Hvað hafið þið opið lengi?
„Yfir sumarið er opið frá kl. 9
á morgnana til 22 á kvöldin og kl.
13-22 um helgar. Við erum með
tvískiptar vaktir, það eru 3 á
hvorri vakt. Yfir veturinn er opið
kl. 9-17.45 og til kl. 19 á föstu-
dögum. Þá erum við bara þrjú
sem vinnum hérna.“
- Þið eruð með meira en mat-
vöru, er ekki svo?
„Jú, það er margvísleg þjón-
usta hérna. Hér er pósthús og ég
sé algjörlega um það líka, það er
innifalið í mínu starfi. Það er þó
nokkuð að gera í því. Við erum
með véla- og varahlutaverslun.
Ég reyni að vera með alla vara-
hluti í heyvinnuvélar. Ef ég á þá
ekki til útvega ég það með næstu
ferð. Þetta er mikilvæg þjónusta,
því ekki mega vélarnar stoppa
yfir heyskapinn hjá bændunum."
- Er starfssvið útibússtjóra
ekki ansi fjölbreytt?
„Ætli það megi ekki segja það,
ég sé um allt hérna. Panta inn
vörur, sé um pósthúsið og fylgist
með að ekkert vanti. Ég sé um
alla reikninga, en sjálft bókhald-
ið er unnið uppi á Sauðárkróki.
Ég þarf að senda þeim söluskýrsl-
ur og vinna sjóðbók."
- Svona í lokin, geturðu sagt
okkur eitthvað af sjálfum sér?
»Ég er fæddur og uppalinn
Fljótamaður. Áður en ég tók við
útibússtjórastöðunni var ég vöru-
flutningabílstjóri hjá Kaupfélagi
Skagfirðinga og mjólkurbílstjóri
í sveitinni. Ég bý hér á Barði í
Haganeshreppi, er þar með 50
rollur og nokkra hesta. Ég fer
mikið á hestbak, er núna nýkom-
inn ríðandi frá Vindheimamel-
um. Það er mjög þægilegt að fara
á hestbak á kvöldin þegar maður
er búinn að hanga hér inni allan
daginn." - HJS

Símon Gestsson.
Sóðaskapur eða hirðuleysi
Ha alaqning
a oli og
gosdrykkjum
í sjoppum
Sigurjón Gunnlaugsson hringdi:
Mér er farið að blöskra það
hversu háa álagningu sjoppur og
fleiri staðir sem selja gosdrykki
geta haft.
Sem dæmi get ég nefnt að ég
fór inn á flugvöll og þar keypti ég
mér eina litla kókflösku. Hún
kostar frá verksmiðju 7,80 krón-
ur en er seld út á flugvellinum á
25 krónur þannig að gróðinn á
hverri flösku er orðinn 17,20
krónur.
Það munar víst öllu hvað þetta
snertir að þarna eru einir 6 stólar
fyrir framan þar sem hægt er að
tylla sér. Mér finnst hins vegar að
það eigi að koma fram hvernig
sjoppureksturinn þrífst. Þetta
mun víst vera löglegt en mér of-
býður þetta samt sem áður.
Borgarbarn hringdi:
Mig langar að leggja orð í belg varð-
andi umhverfismál. Ég brá mér í
ökuferð um daginn og ók þennan
hefðbundna Eyjafjarðarhring mér til
mikillar ánægju um flest, en því mið-
ur var margt á þeirri leið sem stakk í
augu.
Ég man ekki betur en bændur og
búalið hafi haft frumkvæðið að
undirskriftasöfnun gegn álveri.
Ástæðan var sú, að slíkt verði eins og
kaun í fegursta firði landsins. Það fer
ekki fjarri því að ég sé sammála þeim
hvað varðar álverið, en eftir ökuferð-
ina fékk ég á tilfinninguna að margir
bændurnir hafi nú kastað steininum
að álverinu úr glerhúsi.
Mér ofbauð nefnilega sóðaskapur-
inn sem blasti við mér á mörgum
bæjum í einu „byggilegasta héraði
landsins“. Víða mátti lesa tækniþró-
un íslensks landbúnaðar á líðandi öld
heima við bæjardyr. Tækin höfðu
verið skilin eftir þar sem þau síðast
höfðu verið notuð; heyvinnuvélar,
dráttarvélar sem bílar. Ruslara-
gangurinn er víða slíkur, að mig
skortir orð til að lýsa honum. Slík
umgengni er eins og kaun á fallegri
sveit.
Nú er ég ekki að halda því fram,
að Eyfirðingar séu upp til hópa ekki-
sens sóðar, því flestir eru þeir þrifa-
menn. En ég held að þetta sé fyrir
hreint hugsunarleysi; menn hafa alist
upp við að þetta eigi bara að vera
svona og svo eru hlutirnir látnir
danka. Þess vegna skora ég á Eyfirð-
inga að taka sig nú á og hreinsa drasl-
ið burtu. Sem betur fer eru til undan-
tekningar; ég nefni Stóra-Hamar sem
dæmi. Ábúendur þar ættu að taka
Eyfirðinga í kennslustund í um-
gengni til sveita.