Dagur - 21.11.1984, Síða 6

6 - DAGUR - 21. nóvember 1984
I MIÐJUNNI A ENGU...
- HEIMSÓKN í GISTI-
HEIMILIÐ AÐ STÖNG
Á MÝVATNSHEIÐI
*
A síðustu árum hefur verið gert mikið átak í að
fjölga gististöðum og gistiheimilum hér á landi.
Svokallaðir „bed and breakfast“-staðir sem
gjarnan mætti nefna „dýnu og dögurð“ á ís-
lenska tungu, hafa sprottið víða upp og það eru
ekki síst bændasamtökin sem hafa beitt sér fyrir
því að íslenskir bændur hafa opnað heimili sín
fyrir innlendum og erlendum ferðalöngum.
Bændagisting er hugtak sem lætur kunnuglega í
eyrum og vilji menn breyta til og gista á öðruvísi
stað og snæða öðruvísi mat - þá eru íslensku
DD-heimilin kjörinn áfangastaður.
Eitt af skemmtilegri gistiheim-
ilum sem undirritaður blaðamað-
ur Dags hefur gist á hér á landi,
er starfrækt yfir sumartímann
inni á miðri Mývatnsheiði. Bær-
inn heitir Stöng, eins og fyrir-
mynd þjóðveldisbæjarins en ólíkt
er þessi þingeyski bær nýtísku-
legri. Það er ekki víst að allir geri
sér grein fyrir því hvar Stöng er
en ef ekið er upp Reykjadal,
áleiðis til Mývatns, er afleggjar-
inn á miðri heiði á hægri hönd.
Stöng er aðeins fimm kílómetra
frá þjóðbraut en bærinn sést þó
ekki frá veginum. Þessir fimm
kílómetrar geta verið langir, ekki
síst á vetrum og umhverfið er
þannig að enska máltækið: „In
thc middle of nowhere" kemur
ósjálfrátt upp í hugann. Kannski
er þarna komið slagorðið fyrir
staðinn.
Tilviljun
t*að eru hjónin Ásinundur Krist-
jánsson og Svala Gísladóttir sem
reka gistiheimilið. Pað er til húsa
í gamla bænum að Stöng en sjálf
býr fjölskyldan í nýlegri viðbygg-
ingu. Ásmundur er heima við er
við Dags-menn rennum ( hlaðið
og eftir að okkur hefur verið boð-
ið til stofu, hefjum við spjallið.
- Það var meira fyrir tilviljun
að við byrjuðum á þessari starf-
semi. Arnþór í Reynihlíð vissi af
því að við vorum hér með hús-
rými sem við notuðum ekkert og
hann fékk leyfi til þess að vísa
fólki á okkur, ef allt var fullt á
hótelunum. Auðvitað var um að
gera fyrir okkur að reyna að nýta
plássið eitthvað, annars hefði
húsið bara grotnað niður smátt
og smátt, segir Ásmundur.
Stangarhjónin byrjuðu rekstur
gistiheimilisins í smáum stíl árið
1982 en það ár segja þau að hafi
verið nokkuð gott þrátt fyrir að
sárafáir vissu um reksturinn.
- Sannleikurinn er sá, segir
Ásmundur, - að sumarið í fyrra
var sáralélegt og mun lélegra en
1982. Pað er loks í ár að einhver
reynsla er komin á þetta og við
þurfum ekki að kvarta. Það var
mjög mikið að gera frá 10. júlí
fram til 10. ágúst í sumar en þó
var aðeins einu sinni húsfyllir
hjá okkur, um verslunarmanna-
helgina.
- Hvað getið þið tekið við
mörgum í einu?
- Við getum tekið við 24
manns, bæði í uppbúin rúm og
eins í svefnpokapláss. t>að má
auðvitað koma fyrir fleirum með
góðum vilja og eins má nefna að
við höfum hér eldhús fyrir gesti
og setustofu.
Útlendingar
- Eru það íslendingar eða er-
lendir ferðamenn sem eru í
meirihluta?
- Það eru aðallega útlendingar
sem hafa pantað fyrirfram sem
hingað koma. Við höfum verið í
samböndum við þýskar og ítalsk-
ar ferðaskrifstofur og það hefur
talsvert af fólki komið hingað á
þeirra vegum. íslendingar og ís-
lenskar ferðaskrifstofur virðast
hins vegar lítið vita af þessum
stað og þeir íslendingar sem
hingað hafa komið, hafa rekist á
staðinn fyrir tilviljun eða eftir
ábendingum velviljaðra manna.
- Hvað með auglýsingar?
- Við höfum lítið auglýst fram
að þessu en þó vorum við með
augiýsingu í þýskum ferða-
mannabæklingum og á vegum
Bændaorlofs.
- Kanntu einhverja skýringu
á því af hverju íslendingar eru f
minnihluta?
- Ég hef það á tilfinningunni
að fólk haldi að það þurfi að gista
inni á heimilinu og að það sé
uppáþrengjandi. Petta er auðvit-
að mikill misskilningur því hér er
algjörlega skilið á milli.
- Hvernig var haustið hjá
ykkur?
- Það var lélegt út ágúst en
september var glettilega góður.
Sennilega megum við þakka eld-
gosinu fyrir aukninguna sem þá
varð.
- Heldur þú að einangrunin
hafi eitthvað að segja?
- Parna kemur þú með það.
Líklega er það þessi fimm kíló-
metra spotti frá þjóðveginum
sem íslendingar setja fyrir sig.
Sjálfum finnst mér við ekki vera
út úr. Við erum hér, fimm mín-
útna akstur frá veginum og hér er
friður og kyrrð. En það er dæmi-
gert fyrir íslendinga að þeir vilja
heldur tjalda við þjóðveginn en
bregða sér aðeins út úr.
- Getur verðið haft einhver
áhrif á þetta?
- Það stórefa ég, segir Ás-
mundur og hlær. - Það kostar 360
krónur fyrir nóttina í uppbúnu
rúmi og svefnpokaplássið í rúmi
kostar 180 krónur. Morgunverð-
urinn kostar svo 130 krónur, en
allt er þetta mun ódýrara en á
öðrum gististöðum hér í nágrenn-
inu.
Það er hægt að taka undir það
með Ásmundi að ekki ætti verðið
að fæla fólk frá. Því síður húsa-
kynnin eða viðmót gestgjafa. Öll
herbergin eru smekkleg og þægi-
leg en þeir sem leita að öðrum
lúxus en þeim sem felst í því að
hafa það huggulegt á sérstæðum
stað, ættu að snúa sér annað.
Búskapurinn
Gististaðurinn er aukabúgrein á
Stöng. Beljur og sauðfé eru þar
enn í öndvegi. Við spyrjum Ás-
mund um búskapinn.
- Þetta er ekkert sem orð er á
gerandi. Við erum með 22 kýr og
um 210 kindur, sem kannski er of
mikið ef miðað er við hvernig við
höfum farið út úr heyskap hér
undanfarin ár. 80% af túnum
eyðilögðust í kali í fyrra og þá
urðum við m.a. að heyja úti í
Flatey á Skjálfanda og í túni
væntanlegrar graskögglaverk-
smiðju í Aðaldal. Ástandið er
mikið betra nú og kalskemmdirn-
ar grónar upp að miklum hluta,
þannig að enginn ætti að vera
heylaus í ár hér á heiðinni.
- Hvernig er færð hér á
vetrum?
- Það má segja að hún sé
nokkuð góð. Ég ætti a.m.k. að
vera nokkuð dómbær á það, þar
sem ég keyri börn af þrem bæjum
í skólann á Skútustöðum. Það
kemur fyrir að vegarspottarnir
heim að bæjum séu þungfærir en
við höfum hér snjóblásara sem
við tengjum við dráttarvél og
þannig höfum við komist flestra
okkar ferða. Veturnir eru því
ekkert tiltakanlega erfiðir eða
það hafa þeir a.m.k. ekki verið
undanfarin ár, segir Ásmundur.
Við kveðjum nú Stangarhjónin
og rétt áður en við rennum úr
hlaði vekur Ásmundur athygli
okkar á vegarslóða sem hann seg-
ir að fáir viti af. - Við erum hér í
vegasambandi við Bárðardal og
það hefur færst í vöxt að fólk sem
kemur norður Sprengisand fari
þessa leið, áieiðis til Mývatns.
Þetta er sæmilegasti vegur yfir
sumartímann og vel þess virði að
renna hann, segir Ásmundur um
leið og við kveðjum. - ESE