Dagur - 07.12.1984, Síða 10

10 - DAGUR - 7. desember 1984
„Ómar í
aldarfjórðung‘% hét
skemmtidagskráin,
en í vor voru liðin 25 ár
frá því að Ómar Þorfinnur
Ragnarsson byrjaði að
skemmta landanum á sinn
einstaka hátt. Þar af leiðandi
var dagskráin að hluta til upp-
rifjun á því efni sem Ómar hef-
ur skemmt með í þennan aldar-
fjórðung. En þar er þó ekki
nema um lítið brot að ræða,
því ef Ómar hefði ætlað að
flytja allt það efni sem hann
hefur samið, hefðu Sjallagestir
þurft að sitja undir því í 60
klukkustundir!
Og Ómar kom víða við.
Hann söng gamalkunnug lög
eins og „Hott, hott á hesti“,
„Mér er skemmt", „Elskað í
akkorði“ og „Sveitaball", svo
einhver séu nefnd. Hann sleppti
því heldur ekki að gera grín að
sínum fræga skalla. „Við
skallarar erum bara svona
vegna þess að öll okkar elli hef-
ur safnast fyrir á þessum eina
bletti, en við eldumst ekki niður
eins og hinir,“ sagði Ömar.
Ómar minntist þeirra undir-
leikara sem hann hefur starfað
með og nokkrir þeirra voru
mættir á svæðið; m.a. Akureyr-
ingurinn Haukur Heiðar, lækn-
ir, og Tómas Grétar Ólafsson,
sem á helminginn í „Frúnni"
með Ómari. Og nú eru þeir
búnir að fá sér nýja „frú“, sem
er stærri, burðarmeiri og fljótari
en sú gamla. Ingimar Eydal var
einnig hylltur sérstaklega, en
hann og hljómsveit hans sáu um
undirleikinn hjá Ómari þetta
kvöld. „Ó, hann er dásamlegur
þegar hann er kominn í Skoda-
stellingarnar," sagði Ómar þeg-
ar Ingimar var sestur við píanó-
ið. „Við Ingimar Eydal eru sér-
staklega góðir vinir,“ sagði
Ómar, „ekki síst vegna þess að
við eigum sameiginlegt vanda-
mál, sem er matur. Einhverju
sinni fór Ingimar til læknis út af
þessu og læknirinn sagði: Þú
mátt aldrei borða þig saddan. -
Það er nú einmitt vandamálið,
þess vegna borða ég svona
mikið, ég verð nefnilega aldrei
saddur, sagði þá Ingimar.
Ingimar var að tala um það
við mig áðan, að þetta yrði allt
annað líf ef dæmið snerist nú
við. Hugsaðu þér Ómar, ef fitan
yrði nú allt í einu holl, en hel-
vítis kálið yrði óhollt og vont.
Nei, þá er betra að lifa stuttu,
feitu og skemmtilegu lífi, held-
ur en löngu, mögru og leiðin-
legu,“ sagði Ómar - að Ingimar
hefði sagt.
Og svo söng hann „Hott, hott
á hesti“ og til þess notaði Ómar
sérstakan búning. „Fyrst og
fremst þarf maður að vera í
góðri úlpu, en það er líka mikið
atriði að hafa húfu, og hún
verður að vera með góðu deri
svo hesturinn sólbrenni ekki.
Og svo er ég hér með svipu,
sem ég fékk lánaða. Ég hélt að
Ingimar hefði útvegað mér
gripinn, en hann sagði að þeir
væru alveg hættir að nota svona
tæki við kennsluna! Svipan er í
eigu Gunnars Egilson, flug-
umferðarstjóra, sem er orðinn
Akureyringur á mettíma, svo
mikill Akureyringur að hann
býr í Akurgerði 1,“ sagði
Ómar. Og svo kom þetta með
belgvettlingana; það er ekki
hægt að lýsa orðaleik Ómars um
þá á prenti. En áhorfendur urðu
að ímynda sér hestinn, því allur
sá skari sem kom í mat í Sjall-
anum hafði gert hann sér að
góðu, sagði Ómar, og í því
sambandi gat hann ekki stillt sig
um að bæta við: - Og þar með
hafa Akureyringar afrekað það
að éta undan Ömari Ragnars-
syni!!! Og svo kom „Hott, hott
á hesti“.
„Ég veit ekki hvernig
farið hefðifyrir okkur
hérna á „klakanum“
ef við hefðum ekki
haft Ómar Ragnars-
son til að stytta okkur
stundinar undanfarin
25 ár; œtli við værum
ekki einfaldlega
þjökuð afþunglyndi, “
sagði einn eldhress
aðdáandi Ómars
Ragnarssonar, eftir að
Ómar hafði kitlað
hláturtaugar Sjalla-
gesta talsvert á aðra
klukkustund sl. föstu-
dagskvöld. Húsið var
troðfullt og gestir
hlógu sig máttlausa,
enda var Ómar í stuði
og virtist hafa ótæm-
andi þrek. Hann fór
einnig á kostum fyrir
troðfullu húsi í Sjall-
anum á laugardags-
kvöldið og á sunnu-
dagskvöldið „mess-
aði“ kappinn yfirfull-
skipaðri Akureyrar-
kirkju á aðventu-
kvöldi.