Dagur - 31.05.1985, Blaðsíða 11

31. maí 1985 - DAGUR - 11
Staldrað við á Hallfríðarstöðum í Hörgárdal
Hallfríðarstðir. Eng-
inn veit hvaðan nafnið
er komið né hver hún
var þessi Hallfríður.
En hvar eru Hallfríð-
arstaðir? Þeir eru í
Skriðuhreppi í Hörg-
árdal. Hver á heima
þar? Hann er járn-
smiður, Svisslending-
ur, heitir Walter Ehrat,
Valdi á ástkœra ylhýra.
Hún ferðalangur, fœdd
á Siglufirði, fór á sjó
með pabba sínum
smástelpa og veiddi í
soðið, síðan hefur sjór-
inn heillað, Hólmfríð-
ur Ehrat.
Og við erum sem sagt í sveit-
inni í góða veðrinu, Dagsmenn
og furðuðum okkur á því að eng-
inn sást hundurinn flaðrandi. Ur
rættist, smástubbur valt niður of
háar tröppurnar. Móri. ís-
lenskur, uppbrett eyru, hringað
skott. Við skírðum hann Móra
Pétursson. Hann er ættaður frá
Möðruvöllum, „undan prestin-
um,“ sagði Hólmfríður.
- Þið eruð að byggja?
Já, já þau voru að byggja -
anddyri. Var svo kalt á veturna.
Engin forstofa og nístandi kuldi
alltaf. Verður að bæta úr þessu.
Þetta verður ágætt. Og við bara
drifin inn, ekkert að fara úr
skónum, allt þurrt úti.
Inni í stofu: Við eigum ekki
falieg húsgögn og ekki fallegt
hús. Erum nægjusöm, bara að
eiga í sig og á. Elskum að ferðast,
allir okkar peningar fara í það.
Sjáum aldrei eftir því. Þekkjum
fólk alls staðar í heiminum og
getum ferðast ódýrt. Elskum að
ferðast.
Hólmfríður: Við förum sjaldan
saman í ferðalög, enda svo hund-
leiðinlegt að fara með honum!
Valdi hlær góðlátlega.
Hólmfríður: Hann fór í fyrra og
hitti skólabræður sína í Sviss.
Nokkrir fimmtugir kallar að
skemmta sér saman. Það var víst
ofsalega gaman. Bróðir hans
sagði mér að hann hefði ekki
komið heim eina einustu nótt.
Valdi hlær - og við öll. Ætlar
maðurinn ekkert að bera þetta af
sér?
Hólmfríður: Nei, nei, það er
engin ástæða til þess. Ég skal
segja ykkur það, að mamma mín
var góð kona, mikil kona og hún
sagði alltaf að það væri ekkert
varið í að eiga mann sem engin
önnur kona vildi líta við. Það er
góð speki. Ég vil ekki sjá kall,
sem engin önnur kona vill líta á.
Pað er ekkert varið í svoleiðis
kalla. Hvað er þá að honum? Það
er eitthvað að honum.
- Hvar skylduð þið hafa
kynnst?
Valdi: Ég var vinnumaður á
Uppsölum í Eyjafirði þegar við
kynntumst.
Hólmfríður: Ég bjó í Banda-
ríkjunum í þrettán ár og kom
heim til að láta ferma börnin mín
tvö, amma þeirra vildi það endi-
lega. í þessari ferð kynntumst
við.
- Bara ennþá í fermingarveisl-
unni?
Ó, já það er svo margt sem
gerist. Aldrei að ákveða neitt
fyrirfram, hundleiðinlegt segir
hún.
- En Hallfríðarstaðir, hvar
koma þeir inn í myndina?
Bjuggum til að byrja með í
Walter og Hólmfríður Ehrat á Hallfríðarstöðum.
,y4 llir okkar peningar
fara í ferðalög“
Sviss, smá sumarleyfi til íslands
’67 með gamla Gullfossi. Hún á
Siglufirði að heimsækja foreldra
sína. Hann hittir mág hennar, sá
átti Hallfríðarstaði og vildi selja.
Fóru að skoða. Honum leist vel
á og vildi kaupa. Keypti. Hringir
á Siglufjörð: Búinn að kaupa
jörð. En henni, hvernig leist
henni á breytingar á sumarleyf-
inu?
Hólmfríður: Mér er alveg ná-
kæmlega sama hvar ég er. Hef
aldrei búið í sveit áður. Sagðist
skyldi prófa í fimm ár. Þau eru
nú orðin sautján!
- Svona gaman?
„Nei. Ég ætla að skilja við
hann í haust ef hann heldur þessu
áfram! Er orðin allt of gömul fyr-
ir svona lagað.“
- En fegurðin, bæjarstæðið,
taugar til sveitarinnar?
„Pað er óskaplega fallegt hér.
Það er alveg satt. Eiður heitinn á
Þúfnavöllum sagði hér fegursta
útsýni í sveitinni. Héðan sést all-
ur fjallahringurinn. Dalurinn er
svo fallegur. Góður dalur, Hörg-
árdalur."
- Æi, þá vill Móri Pétursson
fara út. Hólmfríður með. Snúum
okkur þá að Valda. Af hverju til
íslands Valdi?
„Ég var í Svíþjóð, datt í hug að
koma hingað og skoða, ferðast.
Kom með Esjunni. Ferðaðist
stað úr stað, vann í landbúnaði,
var á Laugarvatni, Bakkafirði,
Hurðarbaki í Borgarfirði og ýms-
um stöðum öðrum. Líkar vel.
Viðbrigði? Það var bara jákvætt.
Heimþrá? Nei, nei, ég get alltaf
farið heim ef ég vil. Ekkert mál.“
Hólmfríður: Segðu þeim að
þú ert búinn að ganga um allt
landið.
- Ertu búinn að ganga um allt
landið?
Valdi: Já, svona nærri því. Ég
gekk frá Laugarvatni og austur
fyrir og til Akureyrar. Var tvo
mánuði. Þetta var ’58, lítið um
brýr. Fékk far með presti yfir
Sandá. Alls staðar vel tekið.
Hólmfríður: Við ferðumst
mikið upp á hálendið. Það er svo
gaman að koma þar. Kyrrlátt.
Helst viljum við lenda í ævintýr-
um. Fara þegar er ófært og svo-
leiðis.
Valdi: Frændfólk mitt frá Sviss
sækir mikið hingað til að fara upp
á hálendið. Finnst rnikið til
koma.
Hólmfríður: Héreru alltaf ein-
hverjir Svisslendingar yfir sumar-
tímann. Núna erum við með einn
háskólastúdent.
Við sáum hann. Síðhærður
með skegg.
- Er þá ekki lítið um að töluð
sé íslenska á heimilinu?
HólmfríðuF: Jú, yfir sumartím-
ann. Ég er stundum svo rugluð
þegar fólk er að hringja í mig. þá
svara ég á þýsku. Tengdadóttir
mín segir þá: Eigum við ekki að
tala íslensku núna? Nú ætla ég að
fara að læra rússnesku.
- Rússnesku. Til hvers í ósk-
öpunum?
„Held það sé fallegt mál, læri
það bara fyrir sjálfa mig. Geri
ekkert með það.“
- Komið til Rússlands?
Hólmfríður: Nei, ekki ég.
Hann hefur farið.
- Hvernig var?
Valdi: Já, það er fallegt.
- Fólkið?
Valdi: Var bara í þrjár vikur á
skipulögðu ferðalagi, kynntist
því ekki mikið. Það er langt síð-
an ég fór til Rússlands, líklega
'58, þá var Krússjof.
Hólmfríður: Krússjof. Ég man
ég var að horfa á sjónvarpið í
Texas þegar Krússjof barði
skónum í borðið á þingi Samein-
uðu þjóðanna.
- Heyrðu, þú varst eitthvað til
sjós, Hólmfríður?
„Jú, jú, réði sig á norskan dall,
sigldi milli Vancouver og Japan.
Var þerna í offíserabarnum. Ol-
ympíuleikar í Japan '64.“
Hólmfríður: Eg horfði mest á
júdóið, glímuna, feitu kallana.
- Fannst þér þeir ekki ógeðs-
legir?
Hólmfríður: Nei, þeir voru al-
veg draumur.
- Þeir eru ljótir, ógeðslegir.
Hólmfríður: Það er svo gaman
að horfa á þá. Þeir eru liðugir,
svona miklir skrokkar.
- Mér finnst þeir algjört . . .
Tölum um eitthvað annað.
Hólmfríður: Við ætlum að
setja upp nokkur sumarhús hér
fyrir neðan. Leigja útlendingum.
Auglýsum í þýsku blaði. Kven-
fólk les það mikið og þið vitið
hver ræður sumarfríunum. Fyrsta
húsið verður afgreitt tíunda júní
og gestirnir fara að koma. í hús-
unum verður allt nema matur.
Fólkið bjargar sér sjálft. Ætli við
'reynum ekki að koma okkur upp
fimm húsum.
Það er ekki hægt að sitja inni í
svona góðu veðri, við göngum út.
Skyldum við ætla að skrifa eitt-
hvað. Jú, er það ekki. Nokkrar
línur.
Hólmfríður: Skrifið þið þá um
símann. Það átti að leggja hingað
sjálfvirkan síma í haust, allt
stoppaði í verkfallinu, búið að
tengja og allt. Við ennþá með
handvirkan síma. Er til
skammar. Skrifið um það.
- Já, við skulum skrifa um
handvirka símann ykkar. Erum
við ekki búin að því? Það held ég.
Þá biðjum við að heilsa ykkur hér
á Hallfríðarstöðum. - mþþ
Walter Ehrat bóndi á Hallfríðarstöðum í Hörgárdal.
* AVk'