Alþýðublaðið - 12.08.1921, Blaðsíða 4
4
ALÞtfÐUBLAÐIÐ
E. s. Suðuriand.
fer til Borgarness laugardaginn
13. ágúst.
Pað taía er stuðn iifrast.
Kaffibætir okkar er sá ódýrasti og bezti á
ölhi landinu — viðurkendur af fjölda húsmæðra
hér i bænum. Hálft kíló kostar 1,10. Seldur í Gamla
bankanum, Laugaveg 22 A og Bræðraborgarstíg 1.
Nýkomnar vörur í verzluniiia
Edinborg.
Rafmagnsleiðslup.
Straumnum hefir þegar verið
hleypt á götuæðarnar og menn
ættu ekki að draga lengur að
Iáta okkur leggja rafieiðslur um
hús sín. Við skoðum húain og
segjum um kostnað ókeypis. —
Komið í tsma, meðan hægt er
að afgreiða pantanir yðar. —
SS. f • 111 & j 6 8«
Laugaveg 20 B. Sími 830.
Verðið mun
Oardínuefni
lægra en áður
Stubb asirts
"V erzlunijj „Vo 11 “
aelur Capstan cigarettur í
heildsölu og hefir fengið þetta
marg þekta og góða rúgmjöl til
að gera slátrið bragðgott. Munið
það, að „Von“ hefir ávalt miklar
og góðar vörur fyrirliggjandi.
Komið því og reynið viðskiftin.
Vinsamlegast.
Gunnar S. Siguröss.
KllseOi
Nilkisvuntuefni
Kadettatau
Lérept
Slipsi
Kjólatau íl. teg-.
Regnhlífar.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg,
Ástin vaknar,
Eftir
Carit Etlar.
í dögun 15. október 1813 reið gamall maður fram
með Stafsfirði á Sámsey. Hann keyrði hestinn áfram
með stígvélahælunum, þegar hann fór að lina á sprett-
inum yfir sandinn og lyngið. Á Langeyri stansaði
hann fyrir ofan höfnina, kallaði á varðmanninn á
fallbyssubátnum og tilkynti foringjanum, að vörðurinn
í kirkjuturninum 1 Bessar hefði séð ókunnugt skip,
berjast við vind og sjó til þess að komast frá strönd-
inni. Eftir því sem hann komst næst var skipið enskur
fallbyssubriggur, sem norðanfallið og sformurinn, sem
hafði verið alla nóttina, höfðu rekið af réttri leið.
„Og nú lítur út, sem þeir hafi komið auga á hvltar
hæðir Sámseyjar, og orðið varir við, að þeir eru í
landhættu," bætti sjómaðurinn við. „Þeir hafa tekið rif
úr mersanumj og bætt við briggsegli, klyvur og gaffal-
fokku svo að þeir nái inn í Lindhólmadjúpið. Nái þeir
þvf, er þeim borgið, en það mun ganga illa; aukist
drifið, lenda þeir á rifinu, góða nótt!
Alt komst l' uppnám niður við höfnina, við fregn
þessa. Foringjarnir settust á ráðstefnu, og hásetarnir
sóttu á meðan púður og matvæli inn í geymslubyrgið.
Brátt réru báðir fallbyssubátarnir yfir að smáeyjunum,
Lindhólma og Vindey, sem liggja úti fyrir Sámsey.
Milli þeirra varð nefnilega ókunna skipið að sigla til þess
að komast hjá boðunum.
Jakob Trolle lautinant var formaður annars bátsins.
Hálfum mánuði áður hafði hann staðið yfir moldum
föður síns, sem fallið hafði í orustu milli fallbyssubát-
anna og ensks njósnarskips. Nú stýrði hánn bátnum.
Jakob Trolle var um þrítugt. Æsku sinni hafði hann
eytt á Kyhólma. Þar var faðir hans vitavörður. Daglega
hljómuðu fyrir eyrum hans (drunur) hafsins og væl
stormsins; sjónleikurinn sem bar honum fyrir augu
árið út og árið inn, var ýmist spegilsléttur blikandi
haffiöturinn, eða ægilegar freyðandi holskeflurnar, sem
léku sér að því að kasta skipunum upp á boðana og
briðja þau þar sundur ögn ‘fyrir ögn.
Fyrir stríðið fór hann í siglingar og var Utan í sex
ár. Þegar heim kom komst hann að sem yfirmaður á
öðrum fallbyssubátnum. Svipur hans var alvarlegur og
þunglyndislegur af einverunni, þögninni og auðuinui
á hólmanum, jafnvel í röddinni var hálgerður sorgar-
hreimur. Áhrifamest í andliti hans voru augun stór og
dimmblá. Út úr þeim skein ráðvendni og traust, eins
og inni fyrir þeim hefði aldrei brotist um lítilmótleg