Dagur - 03.11.1986, Blaðsíða 8

8 - DAGUR - 3. nóvember 1986
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 86., 90. og 97. tbl. Lögbirtingablaðsins 1986
á fasteigninni Ægisgötu 29, Akureyri, þinqlesinni eign Krist-
jáns G. Óskarssonar, fer fram eftir kröfu Ólafs B. Árnasonar
hdl., Gunnars Sólnes hrl., Veðdeildar Landsbanka Islands og
Ragnars Steinbergssonar hrl. á eigninni sjálfri föstudaginn 7.
nóvember 1986 kl. 14.15.
Bæjarfógetinn á Akureyri.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 114., 117. og 121. tbl. Lögbirtingablaðsins
1985 á fasteigninni Víðilundi 8 i, Akureyri, talinni eign Harðar
Karlssonar, fer fram eftir kröfu Tryggingastofnunar ríkisins,
Gunnars Sólnes hrl., Veðdeildar Landsbanka (slands og
Stofnlánadeildar landbúnaðarins á eigninni sjálfri föstudaginn
7. nóvember 1986 kl. 16.45.
Bæjarfógetinn á Akureyri.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 86., 90. og 97. tbl. Lögbirtingablaðsins 1986
á fasteigninni Strandgötu 61, Akureyri, þinglesinni eign Atla
hf. fer fram eftir kröfu innheimtumanns ríkissjóðs og Iðnlána-
sjóðs á eigninni sjálfri föstudaginn 7. nóvember 1986 kl.
14.00.
Bæjarfógetinn á Akureyri.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 23., 40. og 45. tbl. Lögbirtingablaðsins 1985
á fasteigninni Strandgötu 53, Akureyri, þinglesinni eign Bíla-
sölunnar hf. fer fram eftir kröfu Iðnlánasjóðs, innheimtumanns
ríkissjóðs og Byggðasjóðs á eigninni sjálfri föstudaginn 7.
nóvember 1986 kl. 16.30.
Bæjarfógetinn á Akureyri.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 86., 90. og 97. tbl. Lögbirtingablaðsins 1986
á fasteigninni Smárahlíð 24 h, Akureyri, þinglesinni eign Guð-
mundar Friðfinnssonar, fer fram eftir kröfu bæjarsjóðs Akur-
eyrar og Veðdeildar Landsbanka íslands á eigninni sjálfri
föstudaginn 7. nóvember 1986 kl. 13.45.
Bæjarfógetinn á Akureyri.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var i 46., 52. og 58. tbl. Lögbirtingablaðsins 1986
á fasteigninni Munkaþverárstræti 5, Akureyri, þinglesinni eign
Aðalheiðar Jónsdóttur, fer fram eftir kröfu Tryggingastofnunar
ríkisins á eigninni sjálfri föstudaginn 7. nóvember 1986 kl.
16.00.
Bæjarfógetinn á Akureyri.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 52., 65. og 68. tbl. Lögbirtingablaðsins 1985
á fasteigninni Skála v/Kaldbaksgötu E-, F- og G-hluta, Akur-
eyri, þinglesinni eign Bílasölunnar hf. fer fram eftir kröfu Iðn-
lánasjóðs, Iðnaðarbanka íslands, Ara l’sberg og Byggðasjóðs
á eigninni sjálfri föstudaginn 7. nóvember 1986 kl. 15.15.
Bæjarfógetinn á Akureyri.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á Bakkahlíð 20, Akureyri, þinglesinni eign
Kristjáns H. Þórðarsonar, fer fram eftir kröfu Gunnars Sólnes
hrl. á eigninni sjálfri föstudaginn 7. nóvember 1986 kl. 17.00.
Bæjarfógetinn á Akureyri.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 64., 66. og 68. tbl. Lögbirtingablaðsins 1982
á fasteigninni Álfabyggð 6, Akureyri, þinglesinni eign Friðriks
Steingrímssonar, ferfram eftir kröfu Tryggingastofnunar ríkis-
ins, Steingríms Þormóðssonar hdl., Ólafs B. Árnasonar hdl.
og Jóns Ingólfssonar hdl. á eigninni sjálfri föstudaginn 7.
nóvember 1986 kl. 14.45.
Bæjarfógetinn á Akureyri.
Kveðjuorð
Ý Kríslján Hermannsson
F. 18. sept. 1920 - D. 24. okt. 1986
Þann 31. október var til grafar
borinn frá Akureyrarkirkju
Kristján Hermannsson, bóndi í
Leyningi. Kristján var fæddur að
Nýjabæ í Saurbæjarhreppi 18.
september 1920, sonur hjónanna
Hermanns Kristjánssonar og
Áslaugar Jónsdóttur, en þau
hófu búskap á þessu litla býli
1918. Nýibær fór í eyði fyrir nær
50 árum. Kristján var næstelstur
fimm systkina. Elst er Jónína, nú
búsett á Akureyri og yngri eru
Elínrós, búsett í Reykjavík,
Helga, búsett í Steinhólum og
Bjarni, yngstur, búsettur í
Reykjavík. Hermann, faðir
Kristjáns, var eyfirskrar ættar, þó
að einum þræði úr Skagafirði.
Móðirin, Áslaug, var þingeysk að
föðurkyni en móðir hennar var
Eyfirðingur. Hermann og Áslaug
byrjuðu búskap sinn með litlum
efnum eins og títt var um frum-
býlinga á þessum tímum. Þau
bjuggu á Nýjabæ til 1925, en
fluttust þá í Kolgrímastaði og að
Leyningi fluttu þau 1930.
Leyningur var fyrirheitna
landið. Ekki var þó búið stórt í
fyrstu í Leyningi því að þau
höfðu ekki nema Vn hluta jarðar-
innar í fastri ábúð fyrsta árið, en
hagur þeirra vænkaðist brátt -
þótt krepputími væri - svo að
1943 hafði Hermann fest kaup í
allri jörðinni og sat hana þá einn
með fjölskyldu sinni. Áður hafði
alltaf verið tvíbýlt og jafnvel þrí-
býlt í Leyningi. Leyningur var og
er kostajörð, jarðvegur frjór og
skjólsamt milli hólanna, - Leyn-
ingshóla.
í fonum ritum segir: „Það er
gott land á Leyningsbakka." Er
það haft eftir Áskeli goða, einum
mætasta manni sögualdar. Einn
var þó galli á gæðum landsins, að
nær allt slægjuland var kargaþýft
áður en vélvæddar ræktunar-
framkvæmdir hófust. Það var því
kappsmál framsækins bónda að
leggja til atlögu við þúfurnar og
gera landið að sléttri grund.
Hermann fékk sér snemma stóra
dráttarvél til jarðvinnslu og skor-
aði þúfurnar á hólm. Með aðstoð
barna sinna vann hann mikið
ræktunarstarf og komst í náið til-
finningasamband við hina frjóu
mold.
Eitt sinn heyrðist hann segja
við sjálfan sig þegar hann gekk
eftir nýorpnu plógfarinu -
„Blessuð, blessuð mold“ -. Þetta
var óður bóndans til jarðarinnar
og jafnframt ákall hans til
skapara sína.
í öllu þessu starfi hafði Krist-
ján tekið virkan þátt og snemma
fundið til sömu kenndar gagnvart
gróðurmoldinni og umhverfinu,
enda hefur Leyningur bundið
margan, sem þar hefur dvalið,
átthagatryggð. Segja má að
Leyningshólar séu að landslags-
formi sérstakur ævintýraheimur,
þar sem örnefnafjöldi er með
ólíkindum og allt iðar af þjóðsög-
um, svo að segja má að steinarnir
tali.
Á árunum um og eftir 1940 var
margt ungt fólk í sveitinni og
ungmennafélagshreyfingin naut
sín þá vel á heimaslóðum. Leyn-
ingshólar voru sá vettvangur sem
unga fólkið sótti til, ilmur skógar-
ins og fegurð umhverfisins heill-
aði á sumrum og skíðabrekkur
við allra hæfi á vetrum. Frá þess-
um góðu dögum glaðværs æsku-
fólks átti Kristján sem aðrir ljúfar
minningar og var virkur í þessu
félagsstarfi. Þá var hesturinn einn
þáttur í þessum leik á sumrum,
bæði í byggð og í öræfaferðum,
en Kristján hafði mikið yndi af
hestum.
Það var örugglega snemma
ásetningur Kristjáns, að á þessari
jörð, Leyningi, skyldi hann vinna
lífsstarf sitt, enda þótt hann
hleypti heimdraganum um sinn.
Um nokkurra ára skeið dvaldi
hann í Reykjavík og stundaði
byggingavinnu á Keflavíkurflug-
velli, enda hagur til slíkra verka.
Varð þessi tími góður undirbún-
ingur fyrir bóndann i uppbygg-
ingarstarfinu síðar á föðurleifð-
inni. Á reykajvíkurárunum kom
bréf til undirritaðs þar sem hann
bað fyrir kveðju til kunningj-
anna, þar bað hann einnig fyrir
kveðju til fjallanna. Mun Trölls-
höfðinn sem gnæfir svo tignar-
lega yfir Leyningshólunum hafa
átt glögga mynd í huga hans.
Kristján kom heim úr sunnan-
dvöl sinni 1951. Þá hafði Jónfna
systir hans ásamt manni sínum
Hjálmari búið nokkur ár í Leyn-
ingi eftir að faðir þeirra lét af
búskap. En Kristján kom ekki
einn, þá hafði hann fest ráð sitt.
Kona hans Sigríður Sveinsdóttir,
ættuð úr Borgarfirði eystra og
Fljótsdalshéraði, gekk til
búskaparins með honum. Nú við
fráfall Kristjáns höfðu þau búið í
Leyningi hálfan fjórða áratug og
verkin sýna árangur starfs þeirra
og elju, þau hafa byggt upp allan
húsakost jarðarinnar og það
myndarlega, auk mikillar rækt-
unar. Þeim hjónum varð sex
barna auðið en þau eru: Áslaug,
Haukur og Petra, búsett á Akur-
eyri og þrír bræður eru nú heima,
þeir Erlingur, Indriði og Vil-
hjálmur. Barnabörnin eru átta
stúlkur. Indriði og Vilhjálmur
hafa nú stofnað félagsbú á óðali
ættar sinnar og munu finna hin
fornu tengsl við hina frjóu
gróðurmold, því að enn sem fyrr
er gott land í Leyningi. Þetta er
hin farsæla þjóðlífsmynd þegar
niðjarnir finna hjá sér hvöt og
löngun til að erfa landið.
Kristján var snyrtimenni,
prúður og kurteis vel, en gat ver-
ið þungur fyrir ef honum fannst á
sig leitað. Hann var heimakær og
starfssamur enda búinn að ljúka
miklu dagsverki. í einkalífi var
hann gæfusamur, eignaðist góðan
lífsförunaut og mannvænleg börn
sem munu rækja ættleifð sína vel.
Fyrir rúmu hálfu öðru ári varð
Kristján fyrir alvarlegu áfalli er
hann hlaut heilablæðingu og var
fleiri daga milli heims og helju,
en þrátt fyrir að svo virtist sem
hann væri í algjöru rænuleysi, var
undirvitundin ótrúlega næm og
þegar hann náði að frískast
nokkuð, þrátt fyrir mikla fötlun,
gat hann greint frá þessari
óvenjulegu lífsreynslu sem var
merkileg og sérstæð, þár sem
hann sneri aftur frá landamærum
lífs og dauða. Nú hefur hann stig-
ið skrefið til full, reyndur maður,
undirvitundin hefur án efa verið
virk og vitað hvert ferðinni var
heitið. Hann lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri aðfarar-
nótt 24. október s.l.
Vertu sæll, félagi og hafðu
þökk fyrir gott nágrenni.
Við trúum því að þú finnir
„gott land“.
Sigga mín, við nágrannarnir
sendum þér og börnum þínum
svo og öðrum ættingjum hugheil-
ar samúðarkveðjur.
Sigurður Jósefsson.