Dagur - 15.12.1987, Blaðsíða 19
m desémbef Í9B7 - DAGUR -19
Minning:
Ý Ármann Óskarsson,
Kj a rtanssta ða koti
Fæddur 1. janúar 1914 - Dáinn 27. nóvember 1987
Gladur og reifur
skyldi gumna hverr
unz sinn bíður bana.
Þessar ljóðlínur komu mér jafnan
í hug þegar ég heimsótti
Ármann, móðurbróður minn, á
sjúkrahúsið á Sauðárkróki þar
sem hann háði sína baráttu við
banvænan sjúkdóm. Alltaf var
hann ræðinn og glaður þar til
máttinn þraut. Það var ekki eins
og verið væri að heimsækja dauð-
vona sjúkling, heldur líkt og
hann væri smávegis lasinn um
stundar sakir, og hygg ég að
þannig hafi hann líka sjálfur litið
á málið, þó að hann vissi vel
hvert stefndi. Oft var líka mann-
margt við rúmið hans í sumar þar
sem það stóð við suðurglugga og
hann gat notið útsýnisins fagra
fram í Skagafjörðinn til Mæli-
fellshnjúks og Blönduhlfðar-
fjalla.
Hann fæddist í Hamarsgerði í
Lýtingsstaðahreppi 1. janúar
1914. Foreldrar hans voru hjónin
Sigríður Hallgrímsdóttir, bónda
á Rauðalæk á Þelamörk Árna-
sonar skálds á Skútum Sigurðs-
sonar, og fyrri konu Hallgríms,
Helga Árnadóttir, sem var ættuð
úr Húnavatnssýslu og Óskar Þor-
steinsson. Foreldrar Óskars voru
Þorsteinn, bóndi á Grund í Þor-
valdsdal í Eyjafirði Þorláksson
og kona hans, Helga Árnadóttir.
Þau eignuðust tólf börn. Upp
komust ellefu. Þau eru talin í
aldursröð: Laufey, f. 25. júlí
1898, dó rúmlega þrítug frá tveim
ungum dætrum og eiginmanni;
Helga, f. 22. janúar, 1901;
Steingrímur, f. 1. maí 1903;
Petrea, f. 30. júní 1904; Sigurð-
ur, f. 6. júlí 1905; Ingibjörg, f.
20. des. 1906, dó 17 ára gömul;
Margrét, f. 1. júlí 1908, dó 18 ára
göntul; Vilhjálmur, f. 18. októ-
ber 1910; Skafti, f. 12. september
1912; þá Ármann og Guttormur,
f. 29. desember 1916. Auk þess
tóku þau ungan dreng í fóstur og
ólu hann upp sem hann væri
þeirra eigin sonur. Hann heitir
Ragnar Örn.
Hamarsgerði var ekki stór jörð
og kann margan að undra nú að
hægt skyldi vera að framfleyta
svo stórri fjölskyldu þar, en það
tókst þeim afa mínum og ömmu
með heiðri og sóma og heyrt hef
ég eldri systkinin minnast ver-
unnar þar sem sérstakra sælu-
daga. Árið 1919 fluttist fjölskyld-
an að Kjartansstaðakoti í Staðar-
hreppi. Þar ólst Ármann upp í
hinum fjölmenna systkinahópi
við glaðværan heimilisbrag sem
þau afi og amma áttu auðvelt
með að skapa. Bæði voru bók-
hneigð og amma sérstaklega ljóð-
elsk og þá vissulega mætti aldrei
slá slöku við búskapinn mun samt
hafa gefist tími til að fylgjast með
dægurmálunum og því helsta sem
út kom af skáldskap, sérstaklega
eftir að synirnir komust á legg.
Ég minnist þess þegar ég sem
drengur fór að heimsækja afa og
ömmu að oft voru fjörugar
untræður um skáldsögur og ljóð
sem þá voru að koma út og þá var
ekki síður rætt um stjórnmálin og
það var enginn vafi á hvar
Ármann skipaði sér þar í sveit.
Við þennan heimilsanda mótað-
ist Ármann og svo hin venjulegu
sveitastörf þeirra tíma. Faðir
hans var sérstaklega natinn
skepnuhirðir. Ármann átti því
ekki langt að sækja það að hafa
gaman af skepnum og fara vel
með þær, enda varð búskapur og
sveitastörf hans ævistarf. Hann
stundaði nám í bændaskólanum á
Hólum og brá sér nokkru síðar til
Danmerkur og vann þar á búgarði
um skeið. Eftir að hann kom heim
hjálpaði hann föður sínum við
búskapinn að sumrinu en stund-
aði vinnu út á við að vetrinum.
Var hann vetrarmaður m.a. hjá
foreldrum mínum og víðar. Síðar
fór hann á vertíð nokkra vetur til
Vestmannaeyja.
Árið 1944 fluttist Ármann
hingað að Ögmundarstöðum til
Helgu systur sinnar og móður
minnar, ásamt afa og ömmu.
Móðir mín var þá nýlega orðin
ekkja og þótti Ármanni ekkert
sjálfsagðara en að koma henni til
hjálpar þegar svo stóð á. Studdi
það ásamt öðru að því að við
systkinin gátum farið að heiman
og aflað okkur nokkurrar
menntunar. Jafnframt nytjuðu
þeir feðgar, Ármann og afi,
Kjartansstaðakot. Þrem árum
síðar fluttu þau aftur að Kjartans-
staðakoti og eftir það bjó Ármann
þar á 4. ártug. Hann var í heimili
með Skafta, bróður sírium, og
Ingibjörgu Hallgrímsdóttur,
konu hans, sem þá höfðu keypt
Kjartansstaði og hafið búskap
þar. Einnig voru gömlu hjónin á
þeirra vegum.
Ármann hafði sérstakt yndi af
fé og hrossum. Það var stolt hans
að eiga gott og arðsamt fé, eins
og góðir fjármenn hafa löngum
keppt að. Sama máli gegndi um
hrossin og fátt þótti honum
skemmtilegra umræðuefni en
hross og ættir þeirra, enda var
hann vel heima þar. Og honum
auðnaðist að ala upp hesta sem
staðið hafa í fremstu röð gæðinga
á hestamótum. Hann leit líka á
skepnurnar sínar sem félaga í
raun og veru.
Það hefur komið fram að
Ármann var sérlega ræðinn mað-
ur og glaðsinna. Það var alltaf
gaman þegar hann kom í heim-
sókn. Þeim eiginleika hélt hann
meðan hann mátti mæla. Hann
kvæntist ekki né eignaðist börn,
en hann hafði yndi af að vera
með börnum og ég veitti því
athygli að framkoma hans við
börn var næstum blandin lotn-
ingu og hann átti vináttu þeirra
þegar þau uxu upp. Hann var
frændrækinn og góður frændi.
Að leiðarlokum þakka ég hon-
um samfylgdina og bið honum
blessunar guðs á nýjum leiðum.
Hróðmar Margeirsson.
Laugardaginn 5. des. sl. var gerð
frá Sauðárkrókskirkju í Skaga-
firði útför Ármanns Óskarssonar
fyrrum bónda í Kjartansstaða-
koti á Langholti í Skagafirði.
Ármann fæddist í Hamarsgerði
í Lýtingsstaðahreppi, sonur
sæmdarhjónanna Sigríðar Hall-
grímsdóttur og Óskars Þorsteins-
sonar, sem þar bjuggu um 17 ára
skeið. I föðurætt var Ármann af
eyfirskum og þingeyskum bænda-
og sjógarpaættum, en móðurætt-
in var eyfirsk og húnvetnsk.
Árið 1919 fluttist Ármann með
foreldrum sínum að Kjartans-
staðakoti í Staðarhreppi og ólst
þar upp. Síðan eignaðist hann
ásamt bróður sínum, Skafta,
jörðina og bjuggu þeir bræður
þar saman og raunar einnig á
Kjartansstöðum uns þeir brugðu
búi og fluttust til Sauðárkróks
árið 1983.
Ármann var næstyngstur tólf
systkina. 11 þeirra komust til full-
orðinsára, en þrjár systur dóu í
blóma lífsins. Auk þess ólu for-
eldrar Ármanns upp fósturson,
sem alla tíð hefur verið sem einn
af systkinunum. Voru miklir kær-
leikar með honum og Ármanni.
Ármann vann að búi foreldra
sinna og var þeim stoð og stytta
þegar aldur færðist yfir þau. Á
unglingsárum hans voru tækifæri
til mennta ekki á hverju strái fyr-
ir þá sem fátækir voru. Samt
tókst honum að vera tvo vetur
við nám í bændaskólanum á Hól-
um og eitt ár starfaði hann á stór-
um búgarði í Danmörku.
Ármann bjó aldrei stóru búi,
enda hafði hann ekki fyrir fjöl-
skyldu að sjá. En bú hans var
gagnsamt. Og þar sem um félags-
bú var að ræða gat hann hæglega
brugðið sér frá og var hann alltaf
boðinn og búinn til að hlaupa
undir bagga hjá skyldmennum
sínum þegar á þurfti að halda.
Ármann var rnikill öðlings-
maður, sem öllum er kynntust
honum varð hlýtt til. Hann hafði
alltaf einstaklega góða lund.
Hann sást aldrci bregða skapi,
var glaðlyndur og ræðinn. Hann
var félagslyndur maöur og alls
staðar aufúsugestur þar sem hann
kom. Ármann hafði mikið yndi
af hestum, eins og raunar bræður
hans sumir. Á búskaparárum sín-
um ól hann upp nokkra hesta
sem síðar reyndust miklir gæð-
ingar. Var honum fátt umræðu-
efni kærara en hestar.
Fyrir rúmu ári tók Ármann
þann sjúkdóm sem að lokum
varð lífsviljanum yfirsterkari.
Mestallan þann tíma vissi hann
vel að hverju dró og að líf hans
var að fjara út. Á þeim tíma
komu eðliskostir hans best í ljós.
Æðruleysi hans og hugarró var
einstök. Þó að hann væri helsjúk-
ur gat hann ávallt gefið þeim
mörgu sem heimsóttu hann
eitthvað. Vinir hans fóru jafnan
bjartsýnni og með hreinni hug af
fundi hans. Ármann var þannig
einn af þeim fágætu mönnum
sem vaxa við raunir og til hinstu
stundar. Trúarvissa hans var
einnig traust og örugg, en það var
hin góða heimanfylgja hans úr
föðurhúsum.
Enda þótt við vitum að Ármann
var orðinn hvíldarþurfi og að
þrek hans var á þrotum er sárt að
sjá á bak þessum góða og einlæga
vini og frænda. En hann kveið
ekki vistaskiptunum og okkar er
því að sættast á hið óuntflýjan-
lega. Að leiðarlokum þökkum
við órofa tryggð og vináttu.
Hvíli í friði góður vinur.
Margrét Margeirsdóttir
og Sigurjón Björnsson.
Caterpillar Ijósavél
50 kw, 220/380 volt til sölu.
Laust starf
hjá biskupsstofu
Starf skrifstofustjóra hjá biskupsstofu er laust til
umsóknar. Hér er um nýtt starf aö ræöa, en skrif-
stofustjóri á m.a. aö hafa yfirumsjón meö öllum fjár-
málum biskupsembættisins.
Laun skv. kjarasamningum ríkisstarfsmanna.
Umsóknir er greini nám og fyrri störf umsækjanda
sendist dóms- og kirkjumálaráðuneytinu fyrir
12. janúar 1988.
Dóms- og kirkjumálaráðuneytið,
11. desember 1987.
Frá menntamálaráðuneytinu:
Lausar kennarastöður
við framhaldsskóla:
Viö Fjölbrautaskóla Suðurlands, Selfossi, er laust
hlutastarf í fatasaumi og fatahönnun frá 1. janúar 1988.
Frá 1. janúar 1988 er laus til umsóknar staöa kennara í
stæröfræöi, eðlisfræði og tölvufræöi viö Iðnskólann í
Reykjavík. Ennfremur er laus staöa kennara í rafeinda-
greinum við sama skóla.
Umsóknir ásamt upplýsingum um menntun og fyrri störf
sendist menntamálaráöuneytinu, Hverfisgötu 6, 150
Reykjavík, fyrir 20. desember 1987.
Menntamálaráðuneytið.
Sjúkraliðar—Heimahjúkrun
Staða sjúkraliða við heimahjúkrun er laus til
umsóknar.
Hér er um fullt starf að ræða.
Umsóknarfrestur er til 31. desember 1987.
Upplýsingar gefur hjúkrunarforstjóri í síma 22311
kl. 11.00-12.00.
fcol FJÓRÐUNGSSJÚKRAHÚSIÐ
lOCI Á AKUREYRI
Óskum að ráða hjúkrunarfræðinga
á:
Skurðdeild: Æskileg menntun: Alm. hjúkrunar-
fræöingur meö nám í skurðstofuhjúkrun og/eöa
starfsreynslu í skuröstofuhjúkrun.
Svæfingadeild: Æskileg menntun: Alm. hjúkrunar-
fræöingur með nám í svæfingahjúkrun og/eöa
starfsreynslu í svæfingahjúkrun.
Störf geta hafist strax eöa eftir samkomulagi.
Óskum að ráða sjúkraliða á:
Skurðdeild: Um er aö ræöa langtíma afleysinga-
stööu frá 1. janúar 1988. Vinnutími: 7.30-15.30
mánudaga-föstudaga, 100% starf.
Góö starfsskilyrði á nýlegum deildum.
Upplýsingar veitir hjúkrunarframkvæmdastjóri, alla
virka daga kl. 13.00-14.00 í síma 96-22100/274 og
deildarstjórar viðkomandi deilda.
Fjórðungssjúkrahúsið á Akureyri.