Dagur - 15.10.1988, Síða 5

„Vorum vmsamlegast
beðin um að
syngja ekki framar“
- Iðunn Steinsdóttir rithöfundur í Carmínu-viðtali
Við sigruðuni í mötuneytisinálinu.
Iðunn Steinsdóttir rithöfundur
er í CARMÍNU-viðtalinu
í dag. Hún sleit barns-
skónum á Seyðisfirði, en hélt
þaðan til Akureyrar í lands-
prófið og síðan í MA. Paðan
lauk hún stúdentsprófi árið
1960.
Myndin af Iðunni sýnir hana
syngja á sviði og í textanum er
sagt að framtíðardraumur hennar
sé að syngja í Scala óperunni.
Iðunn, var þetta raunverulega
drauntur hjá þér?
„Nei, biddu fyrir J)ér,“ sagði
Iðunn og hló dátt. „Eg var alltaf
raulandi eða syngjandi, í tíma og
ótíma fannst sumum, og það er
sjálfsagt ástæðan fyrir því að
minnst er á þetta þarna.
Eg man nú ekki hver gerði
textann um mig. Viö vorum
nokkrar vinkonurnar sem
skrifuðum hver um aðra og þetta
hefur sjálfsagt verið unnið í sam-
vinnu þeirra á milli.
Árin á undan voru textarnir
við hverja Carmínu-mynd orðnir
ansi langir og það varð því að
samkomulagi hjá okkur að hafa
textana stutta en hnitmiðaða.
Enda varla hægt að ætlast til að
skrifað væri í endurminningastíl
um tvítugar manneskjur! Því
miður rufu súmir þetta sam-
komulag og stílarnir um nokkra
nemendur voru algjörir lang-
hundar.
Myndina teiknaði hins vegar
Þorsteinn Geirsson, núverandi
ráðuneytisstjóri í dóms- og
kirkjumálaráðuneytinu. Hann
var einu ári yngri en við og mjög
snjall teiknari."
Iðunn var nú spurð hvort hún
væri ánægð með myndina af sér.
Hún tók myndina upp, virti hana
fyrir sér í dálítinn tíma og sagði
svo. „Ætli nokkur sé fullkomlega
ánægður með myndina af sér.
Mér finnst þetta nú ekkert mjög
Iíkt mér. Hvað finnst þér?“
Blaðamaðurinn virti myndina
fyrir sér og samsinnti henni.
„Annars er þetta ágæt grínmynd
og það er nú aðalatriðið í sam-
bandi við þessar CARMÍNU-
myndir,“ sagði Iðunn eftir smá
þögn.
Lenti oft í rimmu
við strákana
- Nanna Bjarnadóttir orti vísu
um þig og birtist hún með mynd-
inni. Þar er talað um hænurétt-
indahænu. Hvað meinti Nanna
með því?
Það var greinilegt að Iðunni
var skemmt að rifja það upp því
hún ljómaði öll er hún hugsaði til
baka. „Ég var alltaf mjög ákveð-
in í að berjast fyrir réttindum
okkar stúlknanna og lenti oft í
rimmu við strákana út af því. Það
var sérstaklega eitt mál sem mér
er minnisstætt og það var mötu-
neytismálið. Á þessum tímum
jafnréttis er e.t.v.skrýtið að rifja
upp mál sem innleiddi „misrétti“
okkur stúlkunum í vil.
Á þessum tíma borguðum við
stelpurnar jafn ntikið í fæðis-
kostnað á heimavistinni. Laun
okkar voru á þessum tíma alltaf
lægri en strákanna og þar að auki
borða strákar yfirleitt meira en
stelpur. Okkur stelpunum fannst
því sanngirnismál að við borguð-
um eitthvað lægra en strákarnir.
Þá upphófst hin mesta deila við
strákana og voru þeir sífellt að
benda á einhverjar stúlkur sem
borðuðu mikið og einnig á ein-
hverja stráka sem borðuðu lítið.
En okkur tókst að sannfæra yfir-
völd skólans urn réttmæti kröfu
okkar. Við sigruðum því í þessari
rimmu og borguðum minna en
strákarnir í fæðiskostnað!"
- Er þér einhver atburður
minnisstæðari en annar frá skóla-
árum þínum?
„Mér er mjög minnisstætt er
skólinn var rafmagnslaus í heila
viku. Þá vorum við í 6. bekk og
það var ekkert kennt allan þann
tíma.
Þá bjó ég reyndar úti í bæ, en
þessa viku mættu allir nemend-
urnir uppi í heimavist og þar búin
til einskonar flatsæng. Þar sung-
um við og trölluðum og þá kom
sér vel að ég kunni mikið af
vísum.
Þar söng ég rneð einum
skemintilegasta kór sem ég hef
verið meðlimur í. Þannig var að
allir laglausustu nemendur tóku
sig til og mynduðu kór. Þá vant-
aði einhvern sem kunni lög og
gæti nokkurn veginn haldið laginu.
Við vorum því tvær vinkonurnar
sem fengum að vera með í þess-
um kostulega kór.
Það var farið mjög laumulega
með allar æfingar, en að lokum
tróðum við upp í myrkrinu.
Menn vissu ekki hverjir voru í
kórnum og því gátu meðlimirnir
þanið raddböndin að vild, án
þess að vera feimnir. Þetta vakti
feikna lukku, en við vorum
vinsamlegast beðin um að syngja
ekki framar!“
Gísli og Árni
ógleymanlegir kennarar
- Áttir þú þér einhverja uppá-
haldskennara?
„Já, þeir voru tveir og kenndu
því miður sama fagið. Ég segi því
miður af því að þá gátu þeir ekki
báðir kennt mér. Þetta voru þeir
Gísli Jónsson og Árni Kristjáns-
son íslenskukennarar. Gísli
kenndi mér í landsprófi, en Árni
hin árin. Báðir voru frábærir
kennarar og ógleymanlegir
karakterar."
- Nú ert þú fædd og uppalin á
Seyðisfirði. Hvers vegna valdir
þú að fara í framhaldsskóla á
Akureyri en ekki í Reykjavík?
„Þá var nú enginn framhalds-
skóli á Austurlandi og einhvern
veginn var litið á MA sem okkar
skóla. Þar spilaði að sjálfsögðu
inn í að vegalengdin til Akureyr-
ar var styttri og að það var
heimavist við skólann.
Það er stundum talað um að
erfitt sé fyrir utanaðkomandi að
flytja til Akureyrar. Bæjarbúar
séu fastheldnir á gamla vini,
klíkuskapur sé mikill og erfitt
fyrir utanbæjarmenn að aðlagast
aðstæðum.
Það getur verið að eitthvað sé
til í þessu, en þetta var ekki raun-
in hjá mér. Ég kunni mjög vel við
mig á Akureyri og féll vel í kram-
ið þar.
Síðar bjó ég í tólf ár í Þing-
eyjarsýslunni og nú lít ég miklu
frekar á mig sem Norðlending en
Austfirðing." Nú hnyklaði Iðunn
brýnnar og sagði hugsandi: „Ég
vona að ég móðgi engan á Seyðis-
firði með því að hafa sagt þetta.
Þeir fara nú varla að reka mig úr
Seyðfirðingafélaginu hér í
Reykjavík,“ spurði hún blaða-
manninn hlæjandi.
Gæti verið að ég skrifaði
bók um skólaárin
- Þú hefur skrifað sjö bamabækur
og þar að auki þrjú leikrit.
Varstu farin að skrifa á þessum
tíma?
„Nei, ég var á kafi í leiklistinni
og ætlaði alltaf að fara í leiklistar-
skóla. En svo fór ég að eiga börn
og, eins og segir í vísunni, að ég
hafði Björninn til að vcrnda
mig!“ Eiginmaður Iðunnar er
nefnilega Björn Friðfinnsson,
núverandi aðstoðarmaður Jóns
Sigurðssonar viðskiptaráðherra.
Þótt ekki tengist það beint
CARMÍNU lék okkur forvitni
svona í lokin að vita hvort von
væri á nýrri bók frá Iðunni
Steinsdóttur.
„Jú, reyndar er von á nýrri bók
frá mér á næstunni. Þar ræ ég á
ný mið og skrifa í fyrsta skipti
unglingabók. Annars held ég að
margir fullorðnir hefðu gaman af
því að lesa hana, a.m.k. þeir sem
eru utan af landi. Bókin heitir
„Víst er ég fullorðin“ og gerist í
litlu sjávarþorpi í kringum 1954.
Hún fjallar um unga stúlku sem
vill komast í burtu að læra. Jú,
það gæti vel verið að næsta bók
myndi fjalla uni hvernig henni
gekk síðan í skólanum,“ sagði
Iðunn og brosti. AP
Úr Carmínu:
Kalt er mér löngum,
kúri ég ein í sæng.
Heitara var mér forðum
undir karlmanns væng.
Iðunn Steinsdóttir skauzt í þennan heim 5. janúar 1940 á
Seyðisfirði. Ólsthún þar upp oggekk í skóla kaupstaðarins til
15 ára aldurs, en kom þá til Akureyrar, settist í landsprófs-
deild M.A. og hefur mjakazt þetta áfram síðan.
Á sumrin hefur hún unnið hjá Landssíma íslands
(á talsímanum) og unað vel við.
Áhugamál: Söngur.
Framtíðardraumar: Að syngja í Scala óperunni.