Dagur - 15.10.1988, Blaðsíða 8

8 - DAGUR - 15. október 1988
Hvað, hver
og hvernig?
Þá höldum viö áfram þar sem frá var
horfið í spurningum fyrir yngstu kyn-
slóðina.
1. Hvað heitir vinur Einars Áskels?
2. Hvað heitir barnaleikritið sem
Leikfélag Akureyrar sýndi haustið
1986 með Skúla Gautasyni í aðal-
hlutverki?
3. Hvernig varð Litla-Ljót falleg?
4. Hvaða jólasveinn kemur fyrstur?
5. Hvað nefnist He-Man á íslensku
í teiknimyndaflokki Stöðvar 2?
6. Hver skrifaði bækurnar um Lóu-
Lóu, Öbbu hina og systkini þeirra?
7. Ofan af hverju datt Gutti, sögu-
hetjan í kvæðinu skemmtilega?
8. Hvað heitir dagurinn á undan
aðfangadegi jóla?
9. Hvað eftirnöfn báru söguhetjur
Indriða Úlfssonar, Kalli og Siggi?
10. Nefnið tvö fyrirbæri sem gegna
nafninu Úrsus.
barnasíðan
^'Umsjón: Stefán Sæmundsson.
Svör
uoseujy !1|b(h 6o |?ajbh?JP pujoulubs o t
■jjjBAS |66!S 6o !P|b>| !||b» '6
BSS0UJS>|9!JOcJ 8
■660A ujn?q jb ubjo 'L
j!H9Pb6|0h urugno -g
•jndJBQ S
- -jnB}SBf>|>j0JS p
!UU!PU!| j 6!S BQBq QB JACf QSJ!\| £
nH bjjsh 'Z
JOJHiA ' J
Hjólið hennar Stínu
Einn sólbjartan haustdag var Stína
litla að hjóla á reiðhjólinu sínu í göt-
unni heima þegar hún datt skyndi-
lega af hjólinu. Hún meiddi sig dálít-
Algjört tryllitæki sem Bjarni Víöir Rúnarsson, 5 ára, Sunnubraut 12, Dalvík, hefur teiknaö
hér.
Brandarar
Börn eiga það til að vera of
hreinskilin að mati foreldranna
og því fékk mamma Lísu litlu oft
að kynnast i strætó. Lísa galaði
oft upp leiðinlegar athugasemdir
og mamma hennar var búin að
banna henni að tala um annað
fólk í strætisvagninum. Lísa lof-
aði því.
Eitt sinn þegar þær voru í
strætó kom maður með óvenju-
lega stórt nef inn í vagninn. Lísa
starði á manninn og gat varla
setið á sér. Hún mundi þó hverju
hún hafði lofað og sagði því hátt
og snjallt við mömmu sína:
- Við skulum ekki tala um mann-
inn með stóra nefið fyrr en við
komum heim!
Mamma Óla var á fæðingar-
deildinni, nýbúin að eignast litla
stelpu. Pabbi og Óli ætluðu að
fara í heimsókn.
Pabbi: - Jæja Óli minn, viltu ekki
sjá hana litlu systur þína sem
storkurinn kom með?
Óli: - Nei, ég vil ekki sjá hana, en
ég vil fá að sjá storkinn.
Egill: - Ekkert skil ég í því hvern-
ig forfeður okkar gátu lifað án
þess að hafa síma, útvarp,
sjónvarp, bíla, bíó og rafmagn.
Andrés: - Blessaöur góði, þeir
gátu það heldur ekki, þeir eru all-
ir löngu dánir úr leiðindum.
Bekkurinn er í leikfimi og íþrótta-
kennarinn hefur skipað öllum að
leggjast á bakið og „hjóla“ með
fótunum. Allir gera æfinguna
nema Magga.
- Magga, hvers vegna hjólar þú
ekki eins og hinir?
- Af því að ég er á skellinöðru,
svaraði hún að bragði.
ið, en sex ára stúlkur gráta ekki út af
smámunum. Stína reis á fætur og
dustaði rykið af buxunum, en þegar
hún ætlaði að fara á hjólið aftur sá
hún að framdekkið var sprungið.
Það hafði lent á hvössum steini og
gat kom á slönguna.
Stínu fannst þetta alveg voðalegt
og hljóp heim til að segja pabba frá
þessum atburði.
- Pabbi, hjólið mitt sprakk, hróp-
aði Stína þegar hún kom inn úr dyr-
unum, móð og másandi. Pabbi
hennar var að ryksuga og heyrði
ekki alveg hvað hún sagði.
- Hvað sprakk Stína mín? spurði
hann annars hugar og lagðist á fjóra
fætur til að ná óhreinindum á bak við
er
sófann með ryksugustútnum.
- Hjólið mitt, framdekkið
sprungið, sagði Stína æst.
- Hmm, það var ekki nógu gott,
sagði pabbi og slökkti á ryksugunni.
- Við verðum að líta á þetta. Eg hlýt
að geta gert við sprungið dekk, ann-
ars biðjum við bara mömmu þína að
kippa þessu í lag þegar hún kemur
heim úr vinnunni.
Pabbi og Stína fóru nú út og ætl-
uðu að ná í hjólið, en Stína hafði
skilið það eftir á götunni. Þegar þau
komu á staðinn var hjólið horfið. Ein-
hver hafði tekið fallega hjólið hennar
Stínu. Það borgar sig greinilega ekki
að skilja hjól eftir á götunni, jafnvel
þótt það sé með sprungið dekk.
Þessa mynd teiknaði Daði Kristjánsson, fjögurra ára strákpjakkur á Akureyri.