Dagur - 28.10.1989, Blaðsíða 9

föOCf f flO í „. C?S Slr^A tTI — R
Laugardagur 28. október 1989 - DAGUR - 9
LeðurblökuinaAurinn þjarmar að gosanuni.
Barnahetjan kemst
á táningaskeiðið
spurning vikunnor
Hvað gerir þú í
frístundum?
I Borgarbíó: Leðiirhlökuniaöurinn
(Batman).
Leikstjóri: iini Burton.
Helstu leikarar: Michael Keaton, Jack
Nicholsson og Kim Basinger.
Tónlist: Prince.
í upphafi varTarsan hvíta tjalds-
ins hetja fullorðna fólksins en í
tímanna rás breyttist hann í
barnahetju. Með Leðurblöku-
manninn, eða Batman, er þessu
öfugt farið. Fyrst dýrkaður af
börnum en nú jafnt af tólf ára og
tvítugum, fimmtán eða þrítug-
um. Allir virðast vilja sjá Leður-
blökumanninn.
Fyrir Tim Burton var vanda-
málið í upphafi þetta: Hver er
galdurinn við að breyta barna-
hetju í persónu sem höfðar ekki
síður til eldri þjóðfélagsþegna?
Hvernig má gera Leðurblöku-
manninn að aðdráttarafli fyrir
fullorðna? Svarið er margbrotið
en auðsjáanlega rétt. Fyrsta
vandamálið er óraunveruleiki
Leðurblökumannsins. Hann er
ævintýrapersóna sem passar ekki
inn í venjulegt samfélag án þess
að verða yfirgengilegur og létt-
vægur fundinn af þeim sem
Konurá
Borgarbíó sýnir: Konur á barmi tauga-
áfalls (Mujeres al borde de un ataque de
Nervios).
Leikstjóri: José Luis Alcainc.
Helstu leikarar: Carmcn Maura, Antonio
Banderas og Julietta Serrano.
Orion Picturcs 198S.
Ekki fögur en þó aðlaðandi, ekki
ung en þó barnshafandi, ekki
sterk en þó sterkust; þannig er
Carmen Maura í þessari þræl-
rugluðu taugaáfalls kvennamynd;
þrælrugluð segi ég án þess að
vilja lasta hana fyrir það; Konur
á barmi taugaáfalls á nefnilega að
heita gamanmynd. Og því er svo
einkennilega farið að maður eins
og vex inn í myndina, sem í byrj-
un er ákaflega tætingsleg, nánast
súrrealístisk í sömu merkingu og
komnir eru til vits og ára. Lausn-
in er jafn einföld og hún er snjöll,
breytum sanifélaginu, gerum það
fjarlægt og pínulítið óraunveru-
legt. Leðurblökumaðurinn er
kominn heim.
í öðru lagi er alltaf svolítið
hættulegt að láta karlrembuhetj-
una tala mikið. Johnny Tarsan
Weissmuller rumdi og Clint hiitn
nafnlausi kúreki Eastwood
muldraði. Niðurstaðan; Robin
fær ekki að vera með, hann
masar, en í staðinn (og það eru
ekki slæm skipti) kemur konan
Kim Basinger og ástin.
í þriðja lagi er ekki ónýtt að fá
heimsfræga leikara til liðs við sig.
Hringt er í Jack Nicholson (eða
umboðsntann) og honum boðin
persóna spilagosans. Já takk seg-
ir Jack og fær í staðinn samning
upp á prósentur sem verður til
þess að hann slær þriggja ára
tekjumet Stallones um litlar 50
milljónir dollara (margfaldist
með 61). Að auki tekur Michael
Keaton að sér hlutverk Leður-
blökumannsins og Basinger er
þegar getið.
tónverk Atla Heimis er ég hlust-
aði á í gegnum sjónvarpið mitt
hér um daginn. En smátt og
smátt rennur það upp fyrir bíó-
faranum að rauður þráður rennur
í gegnum atburðina, abstrakt
verkið breytist í eplamynd eftir
Manet, verður eitthvað sem
áhorfandinn þekkir, skilur og
getur fylgst með án þess að setja
sig í hæðir og bregða upp grímu
listasnobbarans sem ekkert sér
en finnur sig nauðbeygðan að sjá
eitthvað. Sagan um nýju fötin
keisarans er alltaf að gerast upp á
nýtt.
Það er svo annað mál að
snobbarar sjá ekki Konur á
Útkoman vcrður besta Leð-
urblökumynd sent ég hef séö.
Við erum stödd í stórborginni
Gotham City se.m í raun er
stjórnað af glæpamanninum Cars
Grissont. Jack Napier, helsta
aðstoðarmanni Grissoms, cr falið
að brjótast inn í efnaverksmiðju
en er svikinn. Lögreglan kemur á
staðinn og Leðurblökumaöurinn
einnig. Átök verða og Napicr
fellur ofan í ógeðslegt kerald,
breytist og veröur gosinn. í fram-
haldi af þessu tekurgosinn völdin
í borginni en Leðurblökumaður-
inn er sá eini sem ntegnar að
veita honum einhverja mót-
spyrnu.
Þessi mynd um Leðurblöku-
manninn er í sumu of mikil
barnamynd til að mega stimplast
fullorðinsmynd cn þó of mikil
fullorðinsmynd til að geta verið
barnantynd, að minnsta kosti ætti
að meina krökkum innan tólf ára
að sjá hana. Þetta er kannski
óþarfa tepruskapur í mér og ég
veit að Jóhann bíómiða-afrífari
er ntér hjartanlega ósammála um
þetta atriði.
1 barmi taugaáfalls nema fyrir
mistök. Hún er að vísu evrópsk
sem gæti haft eitthvað að segja.
Hins vegar eru brandararnir
fremur daufir, jafnvel illkvittnir á
köflum, spilað er með útlit fólks
til að kreista upp gervihlátur hjá
bíóförum sem myrkriö felur.
Þegar ég gekk út úr bíóinu mundi
ég aðeins einn brandara úr mynd-
inni sem hlæjandi var að en hálf-
tíma síðar, þegar ég settist niður
við að skrifa, var ég búinn að
gleynta honum.
Lokaorð: Gamanmynd með
súrunt bröndurum getur varla
verið upp á marga fiska, jafnvel
þó hún sé evrópsk.
Kjartan Helgason:
„Ég er að byggja og það nægir
mér alveg. Jú, ég vona að því
Ijúki einhvern tímann en þá er
nóg við að vera t.d. fara á skíði
eöa stunda lyftingar."
* *'

•
: m *j

**
iSi
W >;
Aðalsteinn Hjaltason:
„I frístundum? Ég er alitaf að
vinna og alla vega hefur ekki
verið neitt um frístundir í haust.
Jú, ef tími gefst yfir sumarið þá
fer ég í veiði og yfir vetrarmán-
uðina nota ég frístundir til að
lesa.“
Jón Tryggvason:
„Það eru engar frístundir til. Ég
vinn mikið og sameina eigin-
lega bara vinnuna og frístund-
irnar en þegar einhver stund
gefst þá reynir maður að fara út
að ganga.“
Anna Sigríður Davíðsdóttir:
„Ég les afþreyingarbókmenntir
eða ligg í leti.“
Hulda Guðnadóttir:
„Ja, ég dunda svona bara í
kringum heimilið. Síðan lít ég
eftir Matthíasarhúsi. Síðan les
ég stundum eða gríp smávegis
í hannyrðir."
barmí taugaáfafls