Dagur - 28.10.1989, Blaðsíða 11

10 - DAGUR - Laugardagur 28. október 1989
„Mun beijast með kja
- segir Sigurður Gunnarsson, stjórnarmaður í Landssambandi smóbótaeigenda, í helg
Sigurður Gunnarsson á Húsavík hefur setið í stjórn
Landssambands smábátaeigenda frá stofnun þess.
Aðalfundur sambandsins var haldinn í Reykjavík
15. okt. sl. og þá var Sigurður endurkjörinn í
stjórnina. Hann kom síðan heim fullur af eldmóði
og krafti, enda ekki maður lognsins. Dagur náði
tali af Sigurði milli veiðiferða, skömmu eftir heim-
komuna, en þá voru það rjúpnamiðin sem hann var
farinn að sækja um sinn. Þó Sigurður haldi til heiða
með byssu um öxl eru fiskveiðistefnan og öryggis-
mál sjómanna ofarlega í huga hans, og hann tók
því vel að segja Degi sína meiningu.
igurður flutti til Húsavík-
ur 1959 ásamt konu sinni,
Þorbjörgu Theódórsdótt-
frá Bjarmalandi í Öxarfirði,
og börnum þeirra þrem sem nú
eru uppkomin. Sigurður og Þor-
björg hafa eignast sex barnabörn.
„Ég er fæddur og uppalinn í
Kelduhverfi. Sú sveit er þekkt
fyrir landris, landsig, jarðskjálfta
og ýmsan óróleika á síðasta ára-
tug þegar Kröflueldar stóðu sem
hæst. Hún er að vísu þekkt af
fleiru, góðum mönnum eins
Skúla fógeta. Ef til vill er einn
verðmætasti pollur á íslandi í
Kelduhverfi og Öxarfiði; það er
að segja háhitasvæðið á söndun-
um.
Ég byrjaði að stunda veiðiskap
með pabba þegar ég var fimm ára
gamall, svo nú gæti ég haldið upp
á 53 ára afmæli mitt sem veiði-
maður. Tíu ára var ég farinn að
stunda veiðiskap sjálfstætt og hef
gert það síðan. Sjómennska átti
alltaf djúpar rætur í mér þó ég
hefði litla reynslu, allavega hef ég
ekki fundið mig betri við neitt
annað og kann alltaf vel við mig
úti á sjó. Nú er ég farinn að eldast
og finnst gott að koma í land eftir
hverja sjóferð og hvílist betur í
landi en á sjónum."
Vil veiða vænan físk
vað áttu stóran bát og
hvaða veiðar stundarðu?
„Ég á sjö tonna trillu,
opinn vélbát. Það er 19 ára gam-
all bátur, smíðaður hjá Baldri á
Hlíðarenda sem flestir Norðlend-
ingar þekkja. Þetta er góður sjó-
bátur en hefur sínar takmarkan-
ir, eins og aliir bátar. Þær tak-
markanir þekki ég ákaflega vel
og haga mér í samræmi við það.
Á sjó er ákaflega mikilvægt að
vita að báturinn manns sé góður
sjóbátur sem leggja megi í kvik-
una. Ég er búinn að eiga þennan
bát í tíu ár og hef aldrei fengið
skvettu í liann, þó ég hafi oft ver-
ið að þvælast í óþokkaveðrum.
Ýmsir hafa ímugust á opnum
bátum en þeir hafa einn mjög
mikinn kost sem er sá að erfitt er
að rulga stöðugleika þeirra. Það
sem látið er í opinn bát verður að
láta niður í bátinn, en ekki er
hægt að láta neitt á þilfarið þar til
ballansinn rulgast. Ég vil meina
að margur báturinn hafi farið á
hvolf vegna þess að ekki hafi ver-
ið gætt að því að stöðugleikinn
héldi sér. í sjómennsku nútímans
er það ekki aðeins númer eitt að
kenna mönnum siglingafræðina
og það sem að henni lýtur, heldur
þurfa menn einnig að hafa góða
þekkingu á stöðugleikanum og
vita nákvæmlega hvað þeir mega
bjóða hverjum bát. Ef stöðug-
leika báts er aldrei ofboðið þarf
tæplega að óttast að bátnum
hvolfi en líklega hafa flest slys á
þilfarsbátum orðið þannig að bát-
unum hefur hreinlega hvolft. Það
gerist ekki á opnum bát en hætt-
an á opnum bát er sú að hann sé
hlaðinn of mikið og þessvegna
komist sjór í hann.
Ég stunda nær eingöngu þorsk-
veiðar í net. Netaveiðar eru af
sumum litnar hornauga og menn
telja að netin séu vond veiðarfæri
sem skili vondu hráefni. Ég er
ósammála þessu og segi að netin
séu góð veiðarfæri, séu þau í
höndunum á mönnum sem kunna
með þau að fara, og þá skila þau
að jafnaði góðu hráefni. Það, að
láta net liggja óumvitjuð í sjó,
þegar hægt er að vitja um þau, tel
ég algjöra frágangssök og það er
hlutur sem ég geri aldrei. Ég sit
um hverja stund sem drottinn
gefur til að komast, ef gefast 4-5
tímar þá bjargar maður þessu
oftast nær. Með þessu móti nær
maður yfirleitt að fá ágætt út úr
þessu. Ég hef mjög góða reynslu
af að haga mér svona og hef feng-
ið mjög gott mat á minn fisk, um
langan tíma hefur matið yfirleitt
ekki farið niður úr því að 90%
fari í 1. flokk. Það eru öll veiðar-
færi góð ef það er rétt með þau
farið en öll veiðarfæri vond ef
það er rangt með þau farið.
Mér leiðast ákaflega mikið
smáfiskaveiðar, er búinn að fá
yfir mig nóg af þeim og satt að
segja búinn að fá skömm á þeim.
Ég finn mig ekki við að veiða
fiskinn þegar hann er smár, vil
veiða hann þegar hann er orðinn
vænn því þá er hann verðmætur.1'
Klaufaskapur af Alþingi
tundarðu veiðar á trill-
unni þinni árið um kring?
„Ég geri það nú reynd-
ar ekki því ég er með kvóta.
Þetta árið er ég með 85 tonna
kvóta og er reyndar að verða
búinn að ná honum, var búinn að
því 20. maí í vor en ætla nú að
fara að veiða þetta litla sem ég á
eftir. í fyrra var ég með 90 tonna
kvóta en þegar ég var búinn að
ná um 70 tonnum af honum varð
ég fyrir því óhappi að þurfa að
leggjast rúmfastur og komst ekki
á sjó í fimm mánuði og afgangur-
inn af kvótanum varð eftir. Það
var búið að úthluta mér þessum
afla samkvæmt minni eigin veiði
reynslu, en Alþingi gekk þannig
um hnútana að ég mátti ekki
framvísa honum, eins og þeir
sem eiga báta yfir tíu tonn. Ég
held að það hafi verið klaufa-
skapur af Alþingi að gera þetta
því mér finnst þetta mikið órétt-
læti. Hins vegar hugsaði ég sem
svo að ég mætti geyma 9 tonn af
aflanum til þessa árs, þar sem
það stendur í Fiskveiðilöggjöf-
inni að menn megi geyma 10% af
afla til næsta árs. En þá segir ráð-
herrann: „Nei takk, þetta gildir
ekki um smábáta." Það stendur
þó hvergi í lögunum að þetta
gildi ekki um smábáta og lög-
fræðingur sem tók þetta mál að
sér fyrir okkur smábátasjómenn
segir ákveðið að við megum
veiða þetta samkvæmt lögunum,
en ráðherrann segir að við meg-
um það ekki. Málið er komið til
umboðsmanns Alþingis og þar
situr það. Eins og málin standa í
dag höldum við að við vinnum
þetta mál. Mér finnst mikil
ósanngirni í því að ég, sem er svo
óheppinn að að geta ekki fiskað
kvótann minn vegna veikinda,
skuli vera settur í einhverja ann-
ars flokks stöðu með því að mega
ekki framvísa honum til ein-
hverra vina minna hérna sem
hefðu getað veitt hann, því það
er búið að leyfa að veiða þetta.
Satt að segja var afkoma mín á
síðasta ári afskaplega slæm og ég
hafði von með að geta bætt mér
það svolítið upp núna, en ráð-
herrann virðist ekki hafa hug á að
mér takist það.“
Landsbyggðamaður í húð
og hár
□ ó ég sé ráðherranum um
margt ósammála, þá segi
ég kannski eins og einn
vinur minn, sem er mikill and-
stæðingur hans í pólitík; að Hall-
dór Ásgrímsson er um margt
minn uppáhaldsráðherra. Mér
finnst hann gera margt gott og
stend með honum í því. Hann er
ákveðinn og ég ber mikla virð-
ingu fyrir honum fyrir hve fast
hann hefur staðið í ístöðunum í
hvalamálunum, en hann á miklar
þakkir skildar fyrir það að hafa
ekki látið stórþjóðina Bandaríkin
vaða yfir hausinn á sér.
Hins vegar finnst mér hann
ekki hafa staðið sig eins vel í fisk-
veiðistefnunni. Fiskveiðistefnan,
eins og hún er í dag, er gjald-
þrota mál. Eins og framtíðarfisk-
veiðistefnan er sett upp núna,
mér sýnist stefnt að ótímabund-
ið, sé ég ekki fyrir mér að þar
hafi verið sniðnir af ákveðnir
vankantar, gott og blessað ef það
gengur. En þetta er kvóti,
skömmtunarkerfi, og spurningin
er hvort skömmtunarkerfi geti
gengið endalaust. Það dreg ég
mjög í efa. Mér finnst þetta
skömmtunarkerfi sjávarútvegsins
og landbúnaðarins vera einskon-
ar vandræðaástand sem hljóti
síðar meir að verða að víkja. Það
er mikið ófrelsi sem felst í þessu
fyrir þá sem eru framleiðendur.
Um þessar mundir er kommún-
isminn í Austur-Evrópu að verða
gjaldþrota, þessi mikla miðstýr-
ing og skipulagsstefna, en á sama
tíma er verið að taka upp mið-
stýringarkerfi í framleiðsunni
hér. Eg held að þetta geti aldrei
orðið annað en gjaldþrot síðar
meir. Þó kann svo að vera að ný
kynslóð í sjávarútveginum geti
sætt sig við þetta. Ég dreg það þó
mjög í efa og get ekki ímyndað
mér annað en að landbúnaðar-
stefnan verði einnig algjörlega
gjaldþrota innan fárra ára.“
- Lumar þú á hugmynd um
lausn þessara mála og viltu benda
á úrræði?
„Ég ætla ekki að leggja orð í
belg varðandi landbúnaðarstefn-
una, bændurnir verða að reyna
að sjá fram úr sínum málum. Ég
get ekki svarað því í fljótheitum
hvað sé best í kvótamálunum
okkar, en mér er ljóst að við að
fara úr kvótanum eins og hann er
í dag er einn ákaflega mikill
þröskuldur. Hann er sá að það
hefur verið afskaplega illa búið,
af hálfu stjórnvalda, að fram-
leiðslunni í sjávarútveginum.
Eigið fé hefur verið að eyðasf
upp hjá þessum fyrirtækjum, og
skip eru ekki verðlögð í samræmi
við verðmæti þeirra, eins og gert
var áður en kvótinn kom. Mér
sýnist því að inn á efnahagsreikn-
ingi fyrirtækja sé dulbúið verð á
kvótanum. Mörg þessara fyrir-
tækja eru ilia stödd fjárhagslega
og ef kvótanum yrði kippt af, og
tekin upp einhver ný skipan í
fiskveiðimálum, þá gæti komið
upp sú staða að fyrirtækin ættu
ekki fyrir skuldum og þyrftu að
biðja um gjaldþrot. Ef þetta er
rétt hjá mér sé ég ekki annað en
það sé bókstaflega búið að
hneppa menn í kvótann og með-
an ástandið er svona get ég ekki
sagt að við verðum að henda
þessu kvótakerfi, þó það sé vont,
því þá yrðu kannski mörg fyrir-
tæki gjaldþrota sem annars yrðu
það ekki. Þessi fyrirtæki eru á
landsbyggðinni, og ég er lands-
byggðamaður í húð og hár, og
get ekki gert og mun ekki gera
neitt það sem kemur landsbyggð-
inni illa.
Vara menn við að láta
smíða nýja báta
Dfiskveiðistefnunni, eins
og hún er núna, koma
fram hlutir sem við erum
ánægðir með. Ráðuneytið viður-
kennir að við eigum rétt á því að
veiða fisk, eins og við höfum ver:
ið að á undanförnum árum. í
framtíðinni er gert ráð fyrir að
ekki verði farið með okkur eins
og búið er að fara með mig: Það
er að við megum þá færa milli ára
og versla með okkar kvóta sem
við ekki getum veitt. Við erum
að vísu ekkert sérstaklega hrifnir
af þessum kvótaverslunum, en
mér finnst kvótaverslanir innan
verstöðva og milli skyldra aðila
fullkomlega eðlilegar. Þessi
harða kvótasala, sem margir
setja hornin í, er afskaplega lítil
miðað við það magn sem veitt er
af fiski. Flestir sem selja kvóta,
selja vegna þess að þeir lenda í
bilunum og stoppum sem kosta
peninga. Það er til háborinnar
skammar hvernig búið er að
útgerðinni í dag, og til að bjarga
svona málum geta menn þurft að
selja stóran hluta af kvóta sínum
til að verða ekki gjaldþrota.
Gert er ráð fyrir í fiskveiði-
stefnunni að menn geti smíðað
báta, allt að sex tonnum, í fimm-
tán mánuði í viðbót. Þessu erum
við alfarið á móti og munum
berjast gegn því með kjafti og
klóm, alveg miskunnarlaust. Ég
vara menn við að fara út í að láta
smíða bát nú, þeir geta lent í því
að fá aldrei að veiða nokkurn
skapaðan hlut á hann og skulu
aldeilis passa sig á því að fara út í
þá sálma núna, því við erum ekki
inn á því að þetta geti haldið
áfram.
Ráðherra gerir ráð fyrir því að
smábátar sem ekki fá kvóta sam-
kvæmt veiðireynslu, fái kvóta.
Látum það vera. Hann vill miða
við veiðireynslu áranna 1986,
1987 og 1988 en ekki 1989. Þessu
mótmæli ég eindregið og mun
berjast fyrir því eins og ég get
innan stjórnar landssambandsins
að árið 1989 verði tekið inn í
þetta vegna þess að staðan er
þannig hér norðanlands að við
höfum ekki fengið almennilegt ár
síðan 1981. Þetta ár hefur verið á
ýmsum stöðum hér norðanlands
dálítið skárra í sumar, því er ég
mótfallinn því að um leið og við
fáum örlítið skárra ár sé það ekki
notað sem veiðireynsluár. Við
trillukallarnir á Norðurlandi
stöndum mikið ver að vígi hvað
aflamagn varðar, en menn. fyrir
austan, vestan og á Reykjanesi.
Rætt er um að greina á milli
atvinnumanna og hobbymanna.
Mér finnst fáranlegar hugmyndir
koma þar fram; látum það vera
þó hobbymenn megi ekki selja
aflann sinn, en að taka það fram
að þeir megi ekki einu sinni gefa
hann, það finnst mér fyrir neðan
allar hellur. Ég reikna með að
vera orðinn hobbykall eftir 4-5
ár. Ég hef hengt upp fisk og hert,
og ef ég má ekki fara út í hjall
þegar barnabörnin mín koma í
heimsókn, taka niður ýsuflök og
gefa þeim harðfisk, það bara
samþykki ég ekki. Þetta er svo
fáránleg della að þeir sem hafa
sett þetta á blað eiga að hafa vit á
að taka það til baka og það
strax.“
Þurfum 2-3 góðar þyrlur
andssamband smábáta-[
eigenda var stofnað 5..
des 1985. Sigurður var
kjörinn í fyrstu stjórn þess og
hefur verið í stjórn síðan, ásamt
flestum öðrum stjórnarmönnum.
Sigurður segir að þeir þekkist vel
og hafi staðið fast saman, sér-l
staklega fyrir tveim árum er fast
hafi verið sótt að smábátasjó-
mönnum og átt hafi að úthluta
þeim svo litlu að þeir gætu ekki
lifað af því. En þeir hafi leikið
varnarleik, sótt síðan yfir á vall-,
arhelming andstæðinganna og að
lokum skorað mark.
Sigurður hefur haft mikil
afskipti af öryggismálum trillu-
karla og segist sannfærður um að
það sé ekki röng stefna að menn
sæki sjó á smábátum: „Við höf-
um sífellt verið að hvetja menn
til að gæta þess að vera með hlut-
ina í lagi. Það er búið að byggja
mikið af nýjum bátum og
almennt séð eru þeir mjög góðir
og traustir og betri en gömlu
bátarnir. Við höfum orðið að sjá
á bak mönnum úr okkar hópi,
þar af tveimur á þessu ári, en
engum í fyrra. Það er hörmulegt
þegar þetta kemur fyrir en þess
ber að gæta að það eru margir
bátar á sjó í einu og því margir
menn á sjó á þeim. Meirihluti
smábátasjómanna eru úrvals
sjómenn, og flestir með réttindi
til að stjórna sínum bátum, nema
gömlu mennirnir sem hafa reynsl-
una og vita hvað þeir eru að gera.
Ungir menn eiga ekki að ana
beint í slíka sjómennsku, heldur
byrja á að kynna sér meðferð vél-
anna og læra það mikið í siglinga-
fræði að þeir geti komist klakk-
laust með strönd landsins, þeir
þurfa að hafa 30 tonna réttindin.
Að vísu eru til trassar í okkar
hópi eins og annars staðar, og erf-
Laugardagur 28. október 1989 - DAGUR - 11
Sigurður Giinnarsson, stjórnarmaAur í Landssanilianili sniáliátaeigenda, vió trilluna sína, Sólveigu ÞH-226.
itt að fást við slíka menn, sama
hvar þeir eru.
Á aðalfundinum var rætt um
að beina því til útvarpsstöðva að
útvarpa veðurfregnum, því ekki
nær nokkurri átt að nýjar stöðvar
séu að taka til sín stóra hlust-
endahópa án þess að veita þeim
þá þjónustu.
Nú á að fara að gera mjög
merkilega tilraun með sjálf-
sleppibúnað Sigmunds. Festa á
þrjá björgunarbáta á einn bát,
allir verða með sjálfvirkum
sleppibúnaði og einn í gálga.
Bátnum verður sökkt og á hverj-
um björgunarbátanna verða tvær
myndavélar sem munu sýna
nákvæmlega hvað gerist. Það
verður spennandi að sjá hvað
kemur út úr þessu.
Fyrir sunnan fór ég á fund með
samstarfsnefnd um þyrlukaup
eða -leigu. Markmiðið er að bæta
þyrlukostinn frá því sem hann er
í dag. Við íslendingar erum bara
með eina góða þyrlu og t.d. þeg-
ar Barðinn strandaði við Snæ-
fellsnes treystu Bandaríkjamenn
sér ekki til að fara, en öllum
mönnunum á Barðanum var
bjargað við erfiðar aðstæður með
íslensku þyrlunni. Þetta var gott
skólabókardæmi um það hvað vel
þjálfaðir og samhentir menn geta
gert við erfiðar aðstæður. Ekki er
hægt að hugsa um hvað gerst
hefði þarna ef þyrlan hefði verið í
klössun. Því þurfum við að vera
með 2-3 góðar þyrlur.“
Tókum veskin úr
rassvösunum
I igurður segir að Lands-
samband smábátaeigenda
| hafi eytt umtalsverðum
fjármunum, milljónum á þessu
ári, til að afla nýrra markaða fyrir
grásleppuhrogn. Telur hann
hugsanlega góða möguleika á
sölu ferskra hrogna í Frakklandi
og víðar, en búið er að finna
aðferð til að geyma hrognin fersk
í 14 daga. Sigurður segist vona að
þarna sé fundinn markaður til
bjargar grásleppukörlum, en hann
vill vara menn við því að vera allt
of bjartsýnir Qg stefna á þennan
markað, það komi í Ijós hvort af
þessu verði. Japan er líka í sigt-
inu en það telur Sigurður að
verði erfiðara dæmi.
- Voru menn sammála um
hlutina og ríkti eining á aðalfund-
inum?
„Það var að mestu leyti sam-
staða. Fiskveiðistefnan var mjög
mikið til umræðu og menn virtust
standa einhuga á bak við stjórn-
ina í því máli. Það hefur verið
styrkur okkar stjórnarmanna að
við höfum verið einhuga og stað-
ið grimmt saman í þeirri baráttu
sem við höfum átt í.“
- Nú hefur félagið starfað í
nær fjögur ár, hefur þetta verið
mikið starf fyrir stjórnarmenn og
hvað hafið þið helst verið að
gera?
„Það var sýnt 1985 að við urð-
um að gera eitthvað því við höfð-
um engin samtök. Það var Arthúr
Bogason, Norðurhjaratröllið, sem
svo var kallaður þegar hann var í
lyftingunum, sem gekk í það að
safna trillukörlum í félög og
Landssamband til að bjarga því
sem bjargað yrði, en þá stóðum
við frammi fyrir því að það átti
að skerða hjá okkur og fara illa
með okkur. Það var kosin bráða-
birgðastjórn til að fara með þessi
mál fram að aðalfundi, og í hana
var kjörinn Heimir Bessason frá
Húsavík. Hann þurfti að fara á
síld og það varð að samkomulegi
að ég færi í hans stað, og það
varð til þess að ég fór að vinna
með Arthúri Bogasyni í þessum
málum. Við vorum aðallega þrír
sent unnum með honum þetta
haust; við Haraldur Jóhannsson
frá Grímsey og Sveinbjörn Jóns-
son frá Súgandafirði. Fleiri unnu
mjög mikið að þessum málum,
að vísu á öðrum vettvangi, þar
var fremstur í flokki Skarphéðinn
Árnason á Akranesi.
Við stóðum mcð Arthúri í þess-
um slag og mig minnir að ég færi
þrjár ferðir suður. Við höfðum
engar tekjur og ekki úr neinu að
spila, nema taka veskið upp úr
rassvasanum og þau drógum við
upp til að borga kostnaðinn.
Arhtúr stóð í miklu meiri baráttu
en við, og við samþykktum víxil
til að hann hefði að borða.
Þegar Landssambandið var
stofnað voru verk okkar virt á
þann hátt að menn töldu það rétt
að við yrðum í stjórn félagsins.
Ég bað ekki um að fá að vera í
stjórninni og reikna ekki með að
hinir hafi gert það heldur. Allir
stjórnarmenn höfðu unnið vel
það,sem þeir höfðu unnið, vara-
mennirnir líka.
Við vorum nokkuð sáttir við
hvernig við fórum út úr þeim slag
sem við höfðum verið í. En í
hittifyrra varð mjög erfiður slag-
ur sem við stóðum í sjö eða átta
stjórnarmenn um það bil mánuð.
Það var ekkert gefið eftir og við
vorum mjög samhentir í þeim
bardaga. Þegar fiskveiðistefnan
var samþykkt þurftum við ekki
að standa frammi fyrir því, að
félagar okkar um land allt væru
að dauða komnir því þeim væri
skammtað svo naumt að þeir
gætu ekki lifað.
Stjórnin sem stóð í þessum slag
var svo samhent að ég held að við
höfum allir verið sammála um að
það væri best að við héldum
áfram, þar til slagurinn sem nú er
byrjaður væri búinn.“
Yerk okkar hafa
orðið til gagns
I igurður segist í fyrra hafa
óskað eftir að vera leystur
| frá störfum vegna sjúk-
leika, en þá hafi hann verið beð-
inn að halda áfram eitt ár enn og
síðan fengið heilsu sína á ný.
- Og þú hefur svo verið kjör-
inn í stjórnina í fimmta sinn nú á
aðalfundinum.
„Já, ég var endurkjörinn, en
ákveðnir aðilar reyndu að koma
okkur Haraldi Jóhannssyni út úr
stjórn. Við crum satt best að
segja búnir að vinna mikið fyrir
þessi samtök. Það má gera ráð
fyrir að við eyðum til þess minnst
tíu dögum á ári, kauplaust, til að
sækja stjórnarfundi og aðalfund.
Því eigum við allavega inni svona
40-50 dagsverk fyrir þessi störf
okkar, sem ég held að hvorugur
okkar sjái neitt eftir. Við höfum
fundið að verk okkar hafa orðið
til gagns, bæði fyrir sjálfa okkur
og aðra.
Síðastliðið sumar var boðað til
fundar í svæðisfélaginu hérna,
Kletti. Formaðurinn, Ingvi Árna-
son á Akureyri, var veikur, en ég
vil taka það fram að til hans ber
ég fullt traust og er þakklátur fyr-
ir að hafa kynnst þeim heiðurs-
manni. Við Haraldur vorurn ekki
boðaðir á þennan fund en kvöld-
ið áður frétti ég að halda ætti
fund um grásleppumálin. I
stjórninni eru menn sem hafa
liaft með þau mál að gera, rétt
eins og ég hef verið nteð öryggis-
málin. í framhaldi af þessu birtist
viðtal við Jón Eiríksson á Ólafs-
firði í Degi þar sent hann segir
m.a.: „Það er engu líkara en að
þeir menn sem nú sitja í stjórn
Landssambandsins séu í einskon-
ar fílabeinsturni. Tveir kjörnir
fulltrúar okkar í stjórn LS mættu
ekki á fund Kletts og hafa því
ekki kynnt sér viðhorf hins
almenna félagsmanns." Ég vil
taka það fram að við vorum ekki
boðaðir. Síðar segir Jón: „Við
grásleppukarlar í Ólafsfirði eig-
um eftir að ræða það okkar á
milli hvernig við bregðumst við
þessu! Okkur finnst þessi afstaða
stjórnar Landssambandsins full-
komlega óeðlileg. Maður skyldi
ætla að þeir menn í stjórn sem
kosnir eru af okkur, til að fara
með okkar hlut, þeir tækju tillit
til ályktunar fundar Kletts." Ég
skil þetta svo að Jón líti svo á að
við Haraldur séum fulltrúar
Kletts í stjórninni, en ég hef
aldrei litið á mið öðruvísi en sem
fulltrúa allra smábátaeigenda á
íslandi.
Það hafa verið haldnir aðal-
fundir hjá Kletti reglulega og ég
held að ég hafi mætt á þá alla,
nema á fundinn í haust. Þá sátu
Grímseyingarnir veðurtepptir
heima en ég var rétt staðinn upp
eftir þriggja vikna legu vegna
sjúkleika, og ekki ferðafær. Það
skal tekið fram að við vorum
boðaöir á þann fund. En ég hef
ekki verið beðinn um að mæta á
fundi, hjá einstökum félögum
eða aðalfundi, nema hjá félaginu
á Húsavík, til að gera grein fyrir
einu eða neinu, aldrei beðinn um
að koma á framfæri neinu sér-
stöku innan stjórnar Landssam-
bandsins. Samþykkt grásleppu-
manna frá fundinum í sumar var
ekki send okkur Haraldi og við
vorum ekki beðnir um stuðning
við samþykktina. Það hefði verið
það rétta af forsvarsmönnum
fundarins að biðja okkur að
koma á fund og kynna fyrir okk-
ur niálið, en fyrst það var ekki
gert, að hafa þá samband við
okkur á eftir og biðja okkur um
stuðning. Þaö var ekki gert en í
stað þess komu þessir menn núna
og sögðu: „Burt með þá, okkar
menn í staðinn.“
Burtreksturinn kolfelldur
ðalfundur Landssam-
bandsins tók það ekki í
mál að hengja bakara fyr-
ir smið. Það komu fram tveir list-
ar til stjórnarkjörs. Listinn sem
við Haraldur vorum á hlaut 44
atkvæði en hinn hlaut fimm
atkvæði. Þar með var þessi burt-
rekstur okkar kolfelldur. Ég mun
berjast með kjafti og klóm, ef
heilsa mín leyfir, gegn þessari
undirróðursstarfsemi sem þarna
var framin, þessir menn áttu að
tala við okkur.
Ég hefði verið til með að hætta
þegar þessi fiskveiðistefna verður
kominn í gegn um þingið, en nú
ætla ég að slást, læt ekki vaða yfir
mig, hvorki þessa menn eða
nokkra aðra, með dónaskap af
þessu tagi. Ég mun þó ekki snú-
ast gegn þessum mönnum á
nokkurn hátt, og verði ég þess
var að verið sé að hafa þá rang-
lega fyrir einhverri sök, þá mun
ég verja þá þó þeir hafi haft mig
fyrir rangri sök.
Fundarmenn studdu okkur
mjög rækilega og ég held að þeir
hafi gert sér grein fyrir að það
væri mjög æskilegt að þessi stjórn
sæti áfram. Það kom fram á fund-
inum tillaga um að það væri æski-
legt að gera svæðisfélögunum
kleift að skipta um menn en
mæla með sérstökum mönnum.
Stjórnin hefur samþykkt að þetta
skuli gert, aðalfundur kýs aðal-
stjórn eins og verið hefur en að
svæðisfélögin geri tillögur um
menn í stjórn. Þetta er gert til að
vinna að því að það verði endur-
nýjun í stjórninni, sem er æski-
legt bara ef hún gerist ekki of
hratt.
Haraldur hefur sem varafor-
maður þessa félags unnið LS
ómetanlegt gagn. Meðan við
höfðuni engar tekjur var hann í
langan tíma fyrir sunnan að berj-
ast í að við fengjum framlög úr
sjóðum sem við vorunt búnir að
borga í áratugum saman og höfð-
unr aldrei fengið krónu út úr.
Fyrir baráttu hans fengum við
það sem við áttum í trygginga-
sjóði, og meirihluti þeirra pen-
inga fór til að borga skuld gamla
Grásleppufélagsins. Þeir menn
sem vilja sparka honum úr stjórn
í dag ættu að hugsa fyrst um það,
en spara sér spörkin." IM