Dagur - 25.05.1991, Blaðsíða 5

Laugardagur 25. maí 1991 - DAGUR - 5
Guðjón Pálsson, Valva Gísladóttir og Michael Jacques léku létta tónlist fyrir gesti við verðlaunaafhendinguna í
Gamla Lundi.
inna ljóða fyrir Fast að fjalli og
Aðalsteinn Svanur Sigfússon
fékk 2. verðlaun fyrir Brýnt. Þá
fengu Jón Erlendsson (Uggur) og
Helga Þorsteinsdóttir (Þrjú áföll)
sérstakt viðurkenningarskjal.
Hjalti Finnsson bar sigur úr
býtum í flokki hefðbundinna
ljóða fyrir Fjallaskáld og Jón
Erlendsson fékk 2. verðlaun fyrir
Haustljóð. Hjörtur Pálsson
(Fánalitir) og Bragi Magnússon
(Krystall) fengu sérstaka viður-
kenningu.
Leikararnir Sunna Borg og
Sigurður Hallmarsson lásu upp
ljóðin sem fengu verðlaun og
viðurkenningar. Haukur Ágústs-
son, formaður Menor, flutti
ávarp og afhenti verðlaun, Stefán
Sæmundsson tók til máls f.h.
Dags og Kristín Árnadóttir gerði
grein fyrir störfum dómnefndar.
Þá var leikin létt tónlist og gestir
þáðu veitingar.
Kristín sagði m.a. þetta í ræðu
sinni: „Þessi mikla þátttaka kom
aðstandendum keppninnar nokk-
uð á óvart en hún sýnir áþreifan-
lega að Ijóðlistin á síður en svo
undir högg að sækja í dag. Enda
virtist höfundum verða flest að
yrkisefni og úrvinnslan eftir því
fjölbreytileg. Þegar meta skal
ljóð er þeim, sem meta á, mikill
vandi á höndum. Hvað veldur
því að við tökum eitt ljóð fram
yfir annað? Hvað er ljóð yfir-
leitt?“
Þessum spurningum svaraði
Kristín með því að leggja út af
ljóðinu Um ljóðið eftir Ólaf
Hauk Símonarsonar. Hún sagði
m.a. að ljóðið væri augnablik
sem erfitt væri að höndla, tilfinn-
ing sem erfitt væri að skilgreina,
hugsun sem erfitt væri að orða.
Þessir þættir féllu saman í heild-
armynd sem hver og einn upplifir
á sinn persónulegan hátt. Upp-
lifunin var mjög svipuð hjá
dómnefndarfulltrúum og þvf gátu
þeir komist að niðurstöðu án
mikilla innbyrðis átaka. SS
„Þetta er bara vandvirkiii“
- segir Hjalti Finnsson, höfundur Fjallaskálds
Hjalti Finnsson með íslensku alfræðiorðabókina sem hann fékk í verðlaun
fyrir sigur í flokki hefðbundinna Ijóða.
Ljóðið Fjallaskáld lýsir nötur-
legu lífi Kristjáns Jónssonar
fjallaskálds á áhrifaríkan hátt
og höfundurinn, sem kallaði
sig Grím, hefur greinilega
góða innsýn í sálarlíf skáldsins.
Bak við dulnefnið leyndist
Hjalti Finnsson, Ártúni í
Eyjafjarðarsveit, og hann tók
við verðlaunum sínum í Gamla
Lundi. Við þetta tækifæri
ræddi blaðamaður Dags stutt-
lega við Hjalta.
- Segðu mér fyrst Hjalti,
hvernig fæddist Fjallaskáldið?
„Ljóðið varð til fyrir um þrem-
ur árum eftir að Sjónvarpið sýndi
heimildarmynd um Kristján."
- Hefurðu mætur á honum
sem skáldi?
„Já, eins og svo mörgum
öðrum. Ég er líka búinn að heyra
og lesa mikið um hann. Þátturinn
í Sjónvarpinu var mjög góður og
kveikti neistann að ljóðinu. Ég
tek líka nokkur orð beint eftir
Kristjáni."
Hjalti hefur áður fengið viður-
kenningu í ljóðasamkeppni
RÚVAK og MENOR og ljóða-
samkeppni menningarmála-
nefndar Akureyrar og síðan aftur
núna. „Allt er þegar þrennt er,“
sagði Hjalti um þennan árangur.
„Lítið og mis-
jafnt að gæðum“
- Þú hefur ekki gefið út ljóða-
bók, eða hvað?
„Nei, en ég á fáein kvæði í
bókinni Eyfirsk kvæði og stökur
sem kom út fyrir nokkrum árum.
Þetta er það eina sem hefur verið
birt eftir mig og eitthvað hefur
reyndar verið lesið upp í
útvarpi.“
- Én í ljósi árangurs þíns í
ljóðasamkeppnum er þá ekki
kominn tími til að safna saman
efni í ljóðabók?
„Ég held að hvorki ég né aðrir
græði neitt á því að gefa út það
sem ég á. Það er bæði lítið og
misjafnt að gæðum. Ljóðin sem
ég hef sent í samkeppni hafa þó
líkað vel og hélt ég fyrst að rímið
hefði fleytt þeim áfram, en það
gildir varla um Fjallaskáld, sem
ekki er fast rímað. Enda má
maður ekki láta rímið hlaupa
með sig í gönur.“
- Þið hafið alltaf verið ofar-
lega á blaði, þú, Sigmundur Ernir
og Jón Erlendsson, þannig að
eitthvað hljótið þið að hafa til
brunns að bera.
„Þetta er bara vandvirkni,“
sagði Hjalti að lokum, hógvær
sem fyrr. SS
1. verðlaun - hefðbundin Ijóð
Höfundur: Hjalti Finnsson
Fjallaskald
Undir húmdökkum himni
um hélaða slóð
hvarfstu aö heiman um haust.
Hljóðnaðir sumarsins söngvar
ekki saknaðarlaust.
Fimbulróm fossins þér bar
sem fjarlægan óm
vindur úr veglausri firð.
Fylgdi þér eyðisand ein
öræfakyrrð.
Þitt líf var sem logandi und
aðeins Ijóðið var fró
og hin görótta viðsjála veig.
Einstæðing andvökunótt
vakti óræðan geig.
Horfir Herðubreið enn
yfir hraun, yfir sand.
Liðin öld, liðin ár.
Drúpir grávíðisgrein
glitrar silfurskært tár.
2. verðlaun - hefðbundin Ijóð
Höfundur: Jón Erlendsson
Haustljóð
í vorsins unga hjarta á haustið rætur,
hníga fegurst grösin, moldin bíður.
Hinn skammi tími skrauts og blóma líður,
skelfur grein og fallið lauf sitt grætur.
Ég seilist eftir staf og stend á fætur
og staulast inn í hússins dimma skugga.
Dagur liðinn: Dregið fyrir glugga,
mig dreymir brátt í faðmi langrar nætur.
Hvert er horfin kvöldsins létta lund
gg lyst mín til að syngja með og vaka?
í huga mínum haustsins stjörnur hrapa.
Gef mér drottinn eina óskastund,
eina horfna gleðistund til baka,
aftur líf, - og löngun til að skapa!
1. verðlaun - óbundin Ijóð
Höfundur: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Fast að fjalli
Sá svipur fjalls
sem spinnur streng
úr lausum gusti
er vissulega hvass
Úr yggldum brúnum hamra
vefst hann fyrir mönnum.
2. verðlaun - óbundin Ijóð
Höfundur: Aðalsteinn Svanur Sigfússon
Brýnt
Af hrímuðu barri leggur daufan ilm. í Ijósaskiptum
morgunsins er skógurinn blár og þögull uns ég strýk
þjölinni yfir stálið - í rílunum sindrar á svarfið.
Við hverja stroku styttist tönnin og þegar ég stend
upp er ég reiðubúinn: Keðjusögin mín, keðjusögin mín
rauða er flugbeitt. Teygi á þögninni stutta stund
áður en ég kippi í gang og splundra morgninum.
Toppar hæstu trjánna bærast í gusti frá svörtum væng.