Alþýðublaðið - 22.08.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞVÐUBLAÐIÐ
Rafmagnslelðslui.
Straumnum heíir þegar verið
hleypt á götuæðatnar og menn
ættu elcki að draga iengur að
iáta okkur Ieggja rafleiðsiur um
hús sín. Við skoðum húsin og
segjum um kostnað ókeypis. —
Komið í tíma, meðan hægt er
að afgreiða pantanir yðar. —
H.f. Hiti & Ljós.
Laugaveg 20 B. Sími 830.
Von heflF alt til lifs-
ins þavfa.
Komið því þangað sem þið fáið
nauðsynjav ykkar á sama
stað, með sanngjörnu verði Mikl-
ar vörur fyrirliggjandi. Aftur er
komið góða og faliega lýslð,
nauðsynlegt fyrir eldri og
yngri, sem þurfa að flta sig; það
gerir ungdóminn hraustan. Komið
f Von og gerið kaup þar. Sími 448.
Virðingarfylst.
Gnnnar S. Signrðss.
Það kzta er stuidm ððírast.
Kafíibætir okkar er sá ódýrasti og toeasti á
öllu landinu — viðurkendur af fjölda húsmæðra
hér i bænum. Hálft kíló kostar 1,10. Seldur í Gamla
bankanum, Laugaveg 22 A og Bræðraborgarstíg 1.
Nýjar kartöflur
komu með Botníu í
Kaupfélögin.
Símar 1026 og 728.
Alþýðnmenn verzla að öðru
jöfnu við þá sem auglýsa í blaði
þeirra, þess vegna er bezt að
auglýsa i Alþýðublaðinu.
RiUtjóri og ábyrgðsrmaðnr:
ólafur Friðriksson.
Frentimiðiao Gntenbertr.
Carit Etlar: Astin vaknar.
fang sér og bar hana eins og barn inn 1 anddyrið.
Unga stúlkan varð mjög undrandi þegar Magdalena
teygði sig til hennar; en þegar hún skyldi ætlun henn-
ar, brosti hún, fleygði frá sér sjótreyjunni, tók höndun-
um um háls hennar og lét hana gera það, sem hún
vildi. Lávarðurinn og kynblendingsstúlkan komust
hjálparlaust úr vagninum.
BSkol þetta eru þau húsakynni sem eg get boðið
yður," sagði Jakob, um leið og hann opnaði dyrnar,
sem lágu að fjórum herbergjunum. „Það er ekki rúm-
gott hérna, og ekki heldur sérstaklega mikil þægindi;
en í kvöld, þegar ekki sést lengur til niður í fjörunni,
skal eg fara til prestsins 1 Bessar og tala við hann. Það
er rýmra hjá honum."
Ungfrú Lesley horfði í kriugum sig 1 herberginu.
Augum hennar mæltu hvítkalkaðir veggir. Á þeim var
ekkert skraut, nema gamalt olíumálverk, sem visinn
krans úr eilífðarblómum hékk yfir, ásamt grafskrift
sem djákninn hafði orkt til heiðurs vitaverðinum sálaða;
i kringum það var þyrnikrans, fléttaður svartri slæðu.
í glugganum var gullinlak og blaðstór myrtusviður,
hvorttveggja 1 hvítum blómllátum. Við vegginn stóðu
tvær stórar, Ijósbláar kistur, skreyttar eldrauðum rósum
og 1 þeim gaf á að líta stóra böggla af mjallhvítu líni.
Veggirnir voru svo hreinir og hvítir, að vel mátti halda
að þeir hefðu verið málaðir daginn áður, gólfið sand-
borna var nýþvegið og koparáhöldin við ofninn köst-
uðu frá sér Ijóma.
„Eg vil ekki fara til prestsins," sagði ungfrú Lesley
ákveðið og með ákafa. „Hvaða erindi eigum við til
hans f Hérna er bjart, hvítt og snoturt, eg vil dvelja
hér, meðan við erum fangar yðar," bætti hún við bros-
andi og um leið hneygði hún sig mjúklega fyrir Magda-
lenu.
Systir mín skilur betur frönsku en ensku," sagði
Jakob.
Ungfrú Lesley leit á Magdalenu, bandaði að henni
hendinni, kinkaði kolli og sendi hörkulega og alvarlega
andlitinu koss af fingrum se'r. Það skyldi Magdalena;
hún lagði hendina á höfuð hefðarmærinnar, snéri sér
að Jakob og sagði:
„En það blessað barn! til hvers skyldi hún vera
fær?"
Jakob brosti. „Eg fer nú aftur niður í fjöruna til
fólksins þar og fel yður umsjá systur minnar á meðan;
hún mun láta yður í té það, sem þér með þurfið."
„Já, farið þér aðeins," sagði unga stúlkan; „en þér
gerið svo vel að minnast samkomulags okkar. Þér farið
ekki oftar fram að flakinu. Þér hafið sama sem lofað
því, og eg treysti orðum yðar."
Við dyrnar stöðvaði Lesley lávarður hann. „Hangi
skipið enn þá saman," sagði hann, „þætti mér vænt um
ef eitthvað af dóti mínu væri flutt í land. Fyrir hvert
kqffort sem mér verður fært borga eg það, sem upp
verður sett."
„Eg þarf miklu frekar minna kofforta við,“ sagði
unga stúlkan. „Fötin mín eru í þeim, lífsnauðsynjar
mínar, og eg gef helmingi meira en pabbi fyrir hvert
koffort. Nafnið mitt stendur á þeim: Ellinor Lesley.
þér munið það?“
Þegar Jakob kom niður í fjöruna, voru allir bátar
úr næstu fiskiverum á ferð fram og aftur milli skips
og lands. Rétt eftir hádegi var veðrið hvað mest, þá
hvolfdi tveimur bátum svp að segja upp ífjörusteinum,
sex menn druknuðu. Hinir komust af slysalaust, það
var sem sjórinn væri saddur orðinn; lægði veðrið, þeg-
ar kvöldaði birti upp.
Takob sagði fiskimönnunum frá ósk Lesley lávarðar.
Á einum bátnum komu í land hinir síðustu skipbrots-
menn, þar á meðal skipstjórinn og smiðirnir; þaðan í
frá var um að gera að finna koffort gestanna. tveggja.
Klefi .Elinoru var á kulborða í skipinu. Vatnið komst
því ekki inn í hann. Alt var þar eins og þegar hún
fór þaðan. Fiskimennirnir tóku þar alt, sem hönd á
festi. Fyrsti báturinn fór í land hlaðinn óhemju af áklæð-
um og svæflum, öskjum og kössum, aðrir bátar ýttu
frá landi og hröðuðu sér fram að flakinu til þess, að
bjarga svo miklu sem unt var áður en dimdi, vegna
þess, að óllklegt var, að skipið héldist á skerinu til
næsta dags.