Dagur - 17.09.1994, Síða 4

4 - DAGUR - Laugardagur 17. september 1994
ÚTGEFANDI: DAGSPRENT HF.
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 60, AKUREYRI,
SlMI: 96-24222 • SÍMFAX: 96-27639
ÁSKRIFT M. VSK. KR. 1400 Á MÁNUÐI • UUSASÖLUVERÐ M. VSK. KR. 125
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 765 KR.
RITSTJÓRAR: JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, (ÁBM.),
ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON, (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
AÐRIR BLAÐAMENN: GEIR A. GUÐSTEINSSON, HALLDÓR ARINBJARNARSON,
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavlk vs. 96-41585, fax 96-42285),
KRISTÍN LINDA JÓNSDÓTTIR, SÆVAR HREIÐARSSON,(íþróttir),
LJÓSMYNDARI: ROBYN ANNE REDMAN
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN
ÚTLITSHÖNNUN: RÍKARÐUR B. JÓNASSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRÍMANN FRÍMANNSSON
DREIFINGARSTJÓRI: HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL
PRENTVINNSLA: DAGSPRENT HF.
Smuguviðræður
Nú liggur fyrir aö viðræður embættismanna ís-
lands, Rússlands og Noregs um lausn á Smugu-
deilunni munu hefjast þann 11. næsta mánaðar.
Þetta er sannarlega ánægjulegt. Úr því sem kom-
ið var var ekkert annað í stöðunni en að setjast
niður og reyna að finna lausn á þessu erfiða
deilumáli. Málið var komið í óleysanlegan hnút
og norskir ráðherrar kepptust við að skjóta föst-
um skotum að íslendingum. Slíkt gengur ekki í
samskiptum gamalla frændþjóða og það var
sannarlega kominn tími til að Godal, norski utan-
ríkisráðherrann, áttaði sig á því.
Hvorki íslendingar né Norðmenn vilja standa í
þeim erjum sem samskipti þjóðanna hafa ein-
kennst af á liðnum misserum. Þessar þjóðir eiga
svo margt sameiginlegt, hagsmunir þjóðanna
fara til dæmis saman þegar kemur að nýtingu á
norsk-íslenska síldarstofninum. Þessi stofn hefur
smám saman verið að byggjast upp í einn öflug-
asta fiskistofn á Norður-Atlantshafi og Norðmenn
og íslendingar hafa verið sammála um að með
skynsamlegri nýtingu beri að viðhalda öflugum
síldarstofni. Það er báðum þjóðum nauðsynlegt.
Að sama skapi er það báðum þjóðum nauðsyn-
legt að ekki verði gengið of nálægt þorskstofnin-
um í Barentshafi. Á þeim grunni hljóta viðræður
íslenskra, norskra og rússneskra embættismanna
um nýtingu úthafsins í norðri að byggjast.
Bætt bíómenning
Bíómenning á Akureyri hefur á undanförnum
mánuðum tekið miklum breytingum til batnaðar.
Borgarbíó er nú farið að sýna nýjustu stórmynd-
irnar vestan úr Hollywood um leið og þær eru
frumsýndar í Reykjavík. Þetta þýðir að unnendur
kvikmynda norðan heiða standa nú loks jafnfætis
bíógestum í höfuðborginni. Þessi nýbreytni hefur
slegið í gegn og kvikmyndaáhugamenn hafa
flykkst á þessar glænýju myndir.
Forsvarsmenn Borgarbíós eiga skilið lof fyrir
þetta framtak. Ástæða er til að þakka fyrir það
sem vel er gert.
I UPPAHALDI
segir Hinrik ÞórhaUsson, þjálfari íslandsmeistara
2. deildar kvenna, IBA.
H inrik Þórhallsson er þjátf-
ari kvennaliðs ÍBA í knatt-
spyrnu. Liðið 'náði mjög
góðum árangrí í sumar og
sigraði í 2. dcild eftir harða
keppni. Liðið tryggði sér
sigur með því að leggja
ÍBV að velli, 5:2, en þríggja marka
sigur þurfti til að lireppa efsta sœtið.
Hinrik er fœddur í Reykjavík en
flutti í Kópavoginn níu ára gamall.
Þar ólst hann upp meira og minna
og spilaði knaltspyrnu með yngri
flokkum Breiðabliks. Hann spilaðí
með meistaraflokki félagsins fram
til 1978 en þá skipti hann yfir í Vík-
ing. Eftir tveggja ára dvöl þar á bœ
fluttist hann norður til Akureyrar
og hóf að spila með KA. Hann var
tvisvar valinn til að leika fyrir ís-
lands hönd í A-landsleikjum, á móti
Lúxemborg og Grœnlandi. Hann
lék með KA í sjö ár áður en hann
fluttist til Stykkishólms og tók að sér
þjálfun hjá Sncefelli. Hinrík hafði
þó nokkra reynslu af þjálfun þar
sem hann hafði verið með yngri
flokka og meistaraflokk kvenna lijá
KA auk þess sem hann þjálfaði
Vask á sínum tíma. Eftir tvö tímabii
þar snéri hann aftur til Akureyrar
og tók við þjálfun UMSE-b og 2.
flokki KA. Eitt sumar var hann að-
stoðarþjálfari meistaraflokks. Hann
tók við kvennaliði ÍBA fyrir þetta
sumar þar sem takmarkið var selt á
að koma liðinu aftur í 1. deild og
það tókst.
Eiginkona Hinriks er Vilborg
Gunnarsdóttir, tannsmiður. Hinrik
er tvígiftur og átta barna faðir.
Hann starfar nú við íþróttakennslu
við Verkmenntaskólann á Akureyri.
Hvað gerirðu hclst ífrístundum?
„Þegar ég er ckki að vinna fara frí-
stundimar mest í að þjálfa.“
Steingrímur Birgisson.
Hvaða matur er í mestu uppálialdi
hjáþér?
„Það cr kjúklingaréttur með allskonar
meölæti, scm eiginkonan er alveg
sérfræöingur í.“
Uppáhaldsdrykkur?
„Mjðlk.“
Ertu hamhleypa til allra verka á
heimilinu?
„Ég gríp í hitt og þetta og þyki
þokkalegur í því.“
Er heilsusamlegt líferni ofarlega á
baugi hjá þér?
,f&, ég mundi segja það. Ég skcmmti
mér öðru hvoru cins og aðrir en dags
daglega cr það þokkalcgt.“
Hvaða blöð og tímarit kaupirþú?
„Dag og Moggann."
Hvaða bók er á náttborðinu hjá
þér?
„Þcssa stundina cr það Halla á
Haugabýli eftir Jón Trausta."
Hvaða hljómsveit/tónlistarmaður er
í mestu uppáhaldi hjá þér?
„Ætli það sé ekki Kristján Jóhanns-
son.“
Uppáhaldsíþróttamaður?
„Það hefur alltaf verið Johan Cru-
yff.“
Hvað horflrþú mesl á í sjónvarpi?
„Það cru íþróttir og góðar bíómyndir.
Síðan horfi ég alla daga á frcttir."
Á hvaða stjórnmálamanni hefurðu
mest álit?
„Þórami Sveinssyni.“
Hvar á landinu vildirðu helst búa ef
þú þyrftir að fly(ja búferlum nú?
„Ætli Kópavogurinn væri ekki minn
staður. Ég cr þar uppalinn."
Hvaða hlut eða fasteign langar þig
mest til að eignast um þessar mund-
ir?
„Gott golfsctt, Það er alltaf draumur-
inn að fara í golfið.“
Hvernig myndir þú verja þriggja
vikna vctrarleyfl?
„Það er margt scm mig langar til að
gera. Ég mundi taka fjölskylduna
með og skipta þessu þannig að í eina
viku værum vió á Fagrancsi í
Reykjadal, í sumarbústaö hjá kunn-
ingjafólki. Þá mundi ég fara til Kaup-
mannahafnar og vcra þar 5 vikutíma
og síðustu vikuna mundi ég nota í að
hitta vini og kunningja í Rcykjavík.“
Hvað œtlar þú að gera um helgina?
„Ég ætla að vcra hcima við og
hata það rólcgt í faðmi fjölskyldunn-
ar.“ SH.
Af sportveiðimönnum og nöldur-
seggjum, veiðiklóm og veiðisóðum
Fyrir því gefst ekkert garantí að unnt sé að veiða lax upp í útlagðan veiðikostnað
Fyrir nokkrum vikum hafói
fréttamaður Stöóvar 2 á
Norðurlandi stuttan frétta-
þátt um báglega afkomu
veiðimanna sem veiðar
stunduðu í Laxá í Aðaldal. í
fréttaþættinum ræddu frétta-
maður og viðmælendur um lélega
veiði í þessu heimsfræga, gullfal-
lega fljóti og töldu orðið af og frá
að greiða svo hastarlegar fúlgur
fyrir veiðiheimildir að kostnað
per veiddan lax mætti reikna í
tugum þúsunda. Þetta væri ekki
hægt lengur, ekkert að marka
spár veióifræðinga um aukna lax-
gengd, gott veiðiár, magn stór-
laxa, magn smálaxa og veióileyf-
in orðin alltof dýr. Er sportiö
horfið fyrir græðginni?
Samskonar texta hefur mátt
lesa í laxveiðidálkum DV og
Mogga míns og kvartsárir veiði-
menn virðast nú þegar sjá í minn-
ingunni sumarið 1994 sem sum-
arið laxlausa og dýra. En eins og
íslenska sumarið er duttlungafullt
þá virðast laxveiðiárnar dyntóttar
og þrátt fyrir allra bestu skilyrói
þ.e. alveg rétt hitastig, ekki of
mikið vatn, ekki of lítið vatn,
ekki of gruggugt vatn, þá hefur
laxinn ekki viljað bíta á hjá jafn-
vel hundvönustu sportveiðiklóm
nema í litlum mæli. Þá viróist í ár
vera nokk sama hvort Orri Sig-
fússon sé búinn að kaupa upp
veiðikvóta atvinnumanna á sjón-
um við mikinn fögnuö og kostnað
sportveiðimanna, - allt kemur fyr-
ir ekki. Sumarið 1994 verður ekki
talió gott laxveiðisumar - þrátt
fyrir allar spár.
En var sumarió 1994 í raun-
inni svona lélegt? Hvað þykir al-
vöru sportveiðimönnum góð
veiði? Mér er sagt að Laxá í Að-
aldal sé fegurst og bcst allra
þeirra fljóta á íslandi sem gefa
lax. Til eru margar frásagnir
sportveióimanna sem hingað til
hafa talið þaó til forréttinda aó
mega, með stöng í hendi, ganga á
bökkum hennar, njóta náttúrufeg-
urðarinnar, útivistarinnar, hreina
loftsins, og hafa verið svo ánægð-
ir með að veiða fáeina fiska og
sjá marga og hafa notió verunnar
vió ána til hins ýtrasta. Nú birtast
okkur veiðimenn sem ekki virð-
ast hafa efni á að njóta móður
náttúru, útivistarinnar, tæra lofts-
ins og þess að mega ganga með-
fram slíku eóalfljóti sem Laxá í
Aðaldal er því að verð per veidd-
an lax viróist flækjast fyrir þeim
þegar þeir ættu að njóta lífsins.
Er einhvér ástæóa til þess að
fárast yfir því þótt véiðiskapur í
Laxá í Aðaldal sé misjafn frá ári
til árs? Eru vcióimenn hættír að
tíma því að greiða þaó gjald scm
um er beöið fyrir aó mega njóta
újivistarinnar, móður náttúru,
tæra loftsins og þess að mega
ganga meðffam fögru fallvatni og
hafa heimild til þess að renna fyr-
ir fisk ef þá langar til? Auóvitaö
má deila um hve dýrt það ætti að
vera að fá að reyna að veiða í fal-
legri og „gjöfulli" laxá, en ef
menn fjárfesta í veiðileyfum,
greiða veróið dýra, þá er þaó
aldrei gefið út með garantí. Lítió
fer fyrir sportveióimennskunni ef
sportveiðimcnnimir hafa uppi
nöldur um háan kostnað og litla
veiði. Hvað með forréttindin sem
þeir eitt sinn töluðu um? Útivist-
ina? Náttúruna? Hreina loftið?
Laxá í Aðaldal hefur nefnilega
ekkert breyst í ár. Hún er sama
fagra áin sem stundum hefur gef-
ið góða veiði, en á öðrum tímum
hafa laxarnir ekki veriö við í jafn
ríkum mæli eða ekki viljaó bíta á
og þá hafa sportveióimenn alltaf
getað haft uppi góöar og misjafn-
lega vísindalegar en skemmtileg-
ar kenningar um orsakir og talað
drýgindalega um of mikið vatn í
ánni, of lítiö vatn í ánni, of
gruggugt vatn í ánni, ekki rétt
hitastig vatnsins í ánni, of mikió
slý í ánni, ekki rétta birtu við ána
o.s.frv. Og allir hafa verið
ánægðir með lífið og tilveruna.
Nú er víst orðin einhver breyt-
ing á. Nú kvarta veiöimenn und-
an lélegri veiði - magnið virðist
orðið meira atriði en oft áður -
háu verði veiöileyfa og sýnast
margir umreikna veiddan fisk í
peninga og tala um óheyrilegan
kostnaó per lax og sá unaóur sem
í því fólst að ganga meðfram eð-
alfljótinu, með stöng í hendi,
njóta náttúrunnar, útivistarinnar
og hreina loftsins er ekki lengur
til umræöu en er þó vonandi ekki
fyrir bí því að þrátt fyrir óþekkt-
ina í laxinum er þó náttúran, úti-
vistin og tæra loftið ennþá á sín-
um stað.
Þaó er svo annað mál hvað
menn vilja greióa mikið fyrir þau
forréttindi aó ganga meðfram fal-
PÉTUR
JÓSEFSSON
SKRIFAR
legri laxveiðiá meö stöng í hendi,
fá lítinn fisk, en mikið af fagurri
náttúru og útivist. Eg þekki til
dæmis fólk sem leggur mikið upp
úr útivist, náttúruskoöun og tæru
lofti en vill ekki greiða mikið fé
fyrir þau forréttindi aó mega
ganga meðfram eðalfljóti með
stöng í hendi og heimild til að
renna fyrir eöalfiskinn sem stund-
um gefur sig og stundum ekki og
tekur ekkert tillit til verós á veiði-
leyfum og kærir sig kollóttan um
hvort hann kostar einhverjar þús-
undir króna per stykki kominn á
land.
Þá vaknar sú hugsun hvort
sportveiðimaóurinn hafi vikió
fyrir hinum sem gera kröfur til
þess aó laxinn kominn á land
kosti ekki alltof mikla peninga.
Til þess eru sögur af veiðimönn-
um sem gera út á rótfiskirí og þá
stundum þannig að telja megi
laxa í hundraðavís úr veiðiferð,
og er þá væntanlega kíló af lönd-
uðum laxi komið niður í skikkan-
legan prís. Slíkir veiðisóðar eiga
ekkert sameiginlegt með sport-
veióimönnum. Sportið horfið fyr-
ir græðginni. En þaó er önnur
saga.