Dagblaðið Vísir - DV - 19.11.1994, Blaðsíða 27

LAUGARDAGUR 19. NÓVEMBER 1994
27
komna til þeirra og sagöist sannar-
lega vonast eftir að af þessum stór-
viöskiptum gæti orðið. Hann gaf
framkvæmdastjóra sínum fullt vald
til að ákveða verð og skilmála til Óla
og síðan kvaddi hann okkur með
virktum. Nú var sest að borðinu aft-
ur og nýtt tilboð lagt fram. Ég sá
strax á svip Óla að honum bkaði
þetta betur og ég beið spenntur eftir
næsta leik. Óli dró á langinn að segja
ábt sitt og þögnin var hálfvandræða-
leg. En svo kom að þvi að Ób lýsti
yfir því að hann vildi fá 5% lægra
verð og það ætti að afskipa þessu
öllu í einu lagi í íyrsta skip sem færi
frá Hamborg tb íslands. Hann hafði
hugboð um aö þeir ættu þetta
kannski ekki allt á lager og ef hann
þyrfti að bíða eftir afgreiðslu þá gæti
hann pínt þá meira. Ób sagði mér
eftir á að hann hefði tekið áhættuna
af þessu og sýndi það enn og aftur
hve snjall hann var í samningum.
Þetta gekk eftir. Þeir treystu sér ekki
til að afgreiða þetta mikla magn fyrr
en eftir 14 daga og gengu að óskum
Óla um lækkun. Sæst var á 4% verð-
lækkun og síðan skrifað undir. Albr
virtust kátir og Þjóðverjarnir sérlega
unörandi á þessum kraftmikla djarf-
huga frá íslandi sem hafði skrifað
undir samning við þá um kaup á svo
miklu magni af niðursoönum ávöxt-
um aö það nægði til þess að sérhver
íslendingur fengi að minnsta kosti
eina niðursuðudós.
Að þessu loknu fórum við Ób heim
á hótel og ég fann að hann var
ánægður meö daginn. Við fórum síð-
an út að borða um kvöldið og í göngu-
ferð um miðborg Hamborgar bar
okkur að bbasölu sem seldi notaðar
Mercedes bifreiðar. Þar kom Ób auga
á gullfabegan dökkbláan Benz 280
SE og sagði: „Þennan bíl ætla ég að
kaupa!“ Strax morguninn eftir fórum
við á bílasöluna og gengiö var frá
kaupunum eftir mikið þjark og þref
eins og Ób naut sín svo vel í.
Flugið okkar frá Hamborg tb Lon-
don var síðar um daginn og notuðum
við tímann fram að því tb að kíkja í
búðir. Óli var ákaflega hress og kát-
ur, við fórum inn í herrafataverslun
í dýrari klassanum þar sem hann
kom auga á sérlega fallega, dökkbláa
ubarfrakka og sagði við afgreiðslu-
manninn, sem bukkaöi sig og beygði,
að við vildum máta slíka frakka.
Þeir pössuðu vel og var mikill klassi
yfir okkur þegar við spígsporuðum í
versluninni fyrir framan speglana.
Þá sagði Ób skyncblega: „Onni, ég
ætla bjóða þér upp á frakkann, sem
þú ert í, og fá mér einn sjálfur. Þeir
passa svo helvíti vel við Benzinn!"
Þannig var Ób: ákaflega þakklátur
og gjafmildur þegar eitthvað var vel
fyrir hann gert.
Ég leit á þetta sem virðingarvott
viö mig vegna samningsins sem mig
óraði ekki fyrir á þeirri stundu að
ylh slíku markaðsróti sem raun bar
vitni en það er önnur saga.
Stjómandinn
Óli ICr.
Óli Kr. Sigurðsson hafði mjög sér-
kennhegan stjórnunarstb innan Olís
sem er löngu landsfrægur. Hann
skipti sér af öllu innan fyrirtækisins
en hafði lengi vel ekkert fast starf
þótt hann væri titlaður forstjóri. Á
tímabbi hafði Ób enga skrifstofu
heldur holaði sér niður þar sem eitt-
hvert pláss var fyrir hann, t.d. ef ein-
hver starfsmaður var veikur eða í
fríi, og átti það tb að bjóða fyrir-
mönnum inn á slíkar „skrifstofur."
Óli skipti sér af því sem honum sýnd-
ist hverju smni, og hann átti það til
að yfirtaka einhverja debd ef þannig
stóð á. Einu sinni yfirtók hann til
dæmis rekstrardeildina og stjómaði
henni einhverja mánuði og í annað
skipti fór hann í innheimtumar og
hamaðist þar um hríð. Hann stakk
sér niöur þar sem hann taldi vera
þörf fyrir sig.
Það var ekki einungis í bækistöðv-
um Olís í Laugamesi sem hann lét
tb sín taka. Hann þeyttist um abt og
fylgdist náið með hverri einustu
bensínstöð um gjörvallt landið og gat
átt það tb að afgreiða bensín á ein-
hverri Obs-stöðinni. Það vakti að
sjálfsögðu mikla athygb að sjá úlpu-
klæddan forstjórann afgreiða bensín
og sagt var frá því í sjónvarpsfrétt-
um.
í annað skipti var hann á ferð með
Gými Guðlaugssyni, trúnaðarmanni
Dagsbrúnar hjá Olís. Þeir stönsuðu
í söluskála Obs við Ferstiklu í Hval-
firði og pöntuðu máltíð. Á meðan
þeir biðu eftir matnum sáu þeir út
um gluggann aö bensínafgreiðslan
gekk ekki sem skyldi. Ób spratt á
fætur og byijaði að dæla bensíni á
bíla. Hann var þama við afgreiðslu-
störf í tæpan klukkutíma en á meðan
sat Dagsbrúnarverkamaðurinn að
hann þar sem menn hópuðust saman
og spjallaði við þá þar sem þeir stóðu
eða sátu, hvort sem það var úti í
porti eða í matsalnum - hvar sem
var. Abir staðir gátu verið „fundar-
staðir". Hann átti það jafnframt tb
að nota það herbragð að espa menn
upp með öllum tbtækum ráðum og
reita þá tbreiði þar tb þeir létu ýmis-
legt fjúka sem þeir hefðu annars þag-
ekkert vera að slíku. Þannig gat hann
spillt fyrir þeim sem yfirmönnum því
svo sagði afgreiðslumaðurinn
kannski: „Hann Ob sagði mér að
gera þetta.“ Ób Kr. Sigurðsson var á
yfirborðinu mjög grófur, hijúfur og
hispurslaus. Hann reykti ótæpilega
aba tíð, tvo-þrjá pakka á dag og ein-
göngu fílterslausar Camel-sígarett-
ur. Þá drakk hann kafíi þindarlaust
Oli Kr„ Gunnþórunn og Ragnhildur, móðir Óla. Myndin er tekin austur í Miðdal.
snæöingi inni hlýjunni. Matur for-
stjórans varð hins vegar kaldur.
Til eru fleiri áþekkar sögur af Óla
Kr. Sigurðssyni. Ekkert starf innan
fyrirtækisins var merkilegra en ann-
að. Eitt sinn var Olís að opna bensín-
stöð á Dalvík og þá fór Ób Kr. norður
skömmu fyrir opnun og vann með
verkamönnunum að því sem gera
þurfti síðasta sólarhringinn. Ób opn-
aði alltaf nýjar bensínstöðvar á fóstu-
dögum. Þá var hentugur tími til að
hafa einhvern fögnuð - og helgin
fram undan. Hann átti það meira að
segja tb aö birtast á leiguflugvél viö
sbk tækifæri þótt hann væri að vísu
mjög flughræddur.
Ób fór hægt í sakirnar sem for-
stjóri, hann var ekki með neinn fyrir-
gang og reyndi að gera vel viö starfs-
fólkið. Allt gekk vel í.fyrstu og lítið
var um árekstra milb Óla og ann-
arra. Albr sem einn fylktu sér að
baki honum og mönnum þótti það
vera stórkostiegt ævintýri sem þeir
voru að taka þátt í og voru tilbúnir
í abt. Hann var hetja í augum margra
innan Otis í þessari baráttu fyrir tb-
veru fyrirtækisins en hann spilaði
dálítið á það að hann væri litb mað-
urinn sem væri að beijast við banka-
risann og Kolkrabbann. Honum
tókst að hrifa fólkið með sér, bæði
starfsfólk og allan almenning. Fólk
flykktist á Olís-stöðvamar því marg-
ir vbdu sýna Óla Kr. stuðning sinn.
Innan fyrirtækisins tóku albr þátt í
rekstri þess af hebum hug og var það
mikb breyting frá því sem verið
hafði. Ef hægt var að hagræða og
gera hlutina betur þá var það gert.
Óli hlustaði jafnt á alla, jafnt háa sem
lága. í huga hans höfðu þeir jafnmik-
ið vit á verkinu verkamaðurinn, sem
gróf skurðinn, og verkfræðingurinn
sem „hannaði" þennan skurðgröft.
Ób var hins vegar ekkert fyrir að
halda starfsmannafundi heldur kom
að yfir. Hann beitti þessu bragði sínu
einnig gegn umboðsmönnum Obs úti
á landi þegar hann heimsótti þá.
Meö nefið niðri
í öllu
Ób réð marga kunningja sína úr
Knattspyrnufélaginu Þrótti í vinnu
tb sín. Einn þeirra lýsir honum
þannig sem stjórnanda: „Ób sýndi
marga góða takta sem stjórnandi.
Hann náði góðu sambandi viö hinn
almenna starfsmann innan fyrirtæk-
isins og fór oft á dag niður í „port“
tb að tala við starfsmenn og gerði
þá að vinum sínum. Hann gat talað
um hvað sem var og náði gríðarlega
mikbb samúð meðal fólksins fyrir
það hvað hann var alúðlegur. Það sér
maður ekki í dag hjá stórfyrirtækj-
um þar sem topparnir brynja sig inni
á skrifstofunum. Hann var óskaplega
glöggur á abt ef þaö var ekki eins og
það átti að vera, t.d. ef menn voru
að svíkjast um. Hann kom mér alveg
gríðarlega á óvart hvernig hann
hafði fingurinn á slagæðinni innan
fyrirtækisins í sambandi við alla
verklega þætti. Hann var með nefið
niðri í öbu og það var með ólíkindum
hvað hann var naskur á abt sem var
að gerast. Það var eins og hann væri
með einhvem radar. En hann gekk
náttúrlega of langt í því að skipta sér
af ýmsum smámálum sem komu
honum ekki beinlínis við. Þó var
honum þetta nú allt fyrirgefið og
flestum þótti vænt um hann.“
Ób Kr. var nánast einræðisherra
innan fyrirtækisins sem treysti fáum
og þurfti helst að setja fangamark
sitt á það sem var gert og virti ekki
abtaf boðleiðir. Hann gat komið inn
á bensínstöð og sagt einhverjum af-
greiðslumanni þar að gera einhveija
hluti en honum datt ekki í hug að
tala við stöðvarstjórann. Hann mátti
og þótt merkilegt megi virðast notaði
hann oft frekar smágeröa bolla.
Hann var smekkmaður í klæða-
burði, haföi klæðilegan líkama og
var alltaf mjög snyrtilegur. Hann gat
verið klæddur í gallafatnað einn dag-
inn með opið í hálsinn. Svo gat hann
hinn daginn verið í fínustu gerð af
jakkafötum og hvítri skyrtu með
bindi. Það var algjör regla hjá honum
að vera í vel burstuðum skóm, það
brást aldrei.
Hann hafði aldrei tölvu á borðinu
hjá sér enda kunni hann ekki á slík
tæki og notaöi reiknivél btið. Á tíma-
bib var lítb vasareiknivél á borðinu
hjá honum inni í Olís og hann átti
það tb að slá á hana einstaka sinnum.
Yfirleitt var hann meö skrifblokk
fyrir framan sig sem hann krotaði í
þegar hann var aö tala í síma. Ób
Kr. Sigurðsson reiknaði gróft og var
ekki mikih nákvæmnismaður í
tölum og mjög óskipulagður að vissu
leyti. Tölur og útreikningar fóru fyr-
ir ofan garð og neðan hjá honum og
hann var bara mataður á sbku. Papp-
írar máttu ekki koma nálægt honum
því hann gat týnt þeim umsvifalaust.
Skrif'stofan var alltaf opin hjá honum
og hver sem var gat gengið þangaö
inn á skítugum skónum í orðsins
fybstu merkingu. Stundum var þetta
meira en góöu hófi gegndi því hann
lét hvern sem var ónáða sig og vbdi
alltaf afgreiða hlutina strax. Það var
aldrei bunki af skbaboðum á borðinu
hjá Óla Kr. Sigurðssyni.
Hann var gjarnan með kabtæki,
sem heyrðist í yfir allt portið í Olís,
og hann gat átt það tb að kaba í það
ef honum mislíkaði eitthvað sem
hann kom auga á. Stundum fór hann
út á svalir fyrir framan skrifstofuna
og sendi starfsmönnum tóninn.
Hann lá aldrei á skoðunum sínum
og gat jafnvel rekið menn tvisvar
sama daginn. Hins vegar átti hann
erfitt með að víkja starfsfólki úr
vinnu fyrir fullt og abt. Hann gat
veriö bráður í skapi en reiðin rauk
fljótt úr honum og eftir skamma
stund vissi hann ekki hvers vegna
hann hafði verið að æsa sig en hann
fékk ekki móral. Hann virtist vera
of harðskeyttur tb þess.
Ób Kr. átti alla tíð tvær hböar.
Hann gat verið alúðlegur og alþýð-
legur og ekki var tb í honum neitt
sem kabað er snobb. Hann átti tb aö
greiöa götu einstakra starfsmanna
og jafnvel lána þeim fé ef iba stóð
á. En á hinn bóginn gat hann talað
mjög harkalega tb starfsfólks. Hann
var stundum eins og tveir gjörólíkir
menn. Starfsmenn Olís bera honum
misjafnlega söguna því hann tók ekki
ahtaf á þeim með neinum sbkihönsk-
um. Einn þeirra, sem ekki vbl láta
nafns síns getið, lýsir honum á þessa
leiö sem stjórnanda:
„Hann var óhugnanlega grófur tb
Óli Kr. í erli dagsins.
orðs og æðis þannig aö hann fór oft
út fyrir öb velsæmismörk. Munn-
söfnuðurinn var með ólíkindum og
hann gat kabað fólk öllum ihum
nöfnum. Hann hafði bara ekki ahtaf
stjóm á skapi sínu og gat veriö svo
ómyrkur í máb og ósanngjarn á
stundum að mér fannst það ekki taka
neinu tab. Hins vegar gat hann í hina
röndina verið mjög alþýðlegur og
spjallað við kallana um abt og ekki
neitt. Þá gat verið mjög gaman að
spjalla við Óla því þá gaf hann sér
góðan tíma og þá var líka eins og
maður væri að tala við allt aðra per-
sónu. Hann verkaði stundum á mig
eins og hann væri bara hreinlega
manískur. Hann var mjög sveiflu-
kenndur. Stundum var eins og það
væri einhver hjúpur í kringum hann
og manni leið bara iba í návist hans.
Þá mælti hann ekki orð af munni og
heilsaði ekki einu sinni frekar en að
maður væri ekki tb. Hinn daginn
ætlaði hann aö éta mann.“
(Ath.: Millifyrirsagnir eru blaðsins.)
reica
Group TEKA AG
Heimilistæki
á kynningarverði
Nú er lag!
Endurnýjaðu gömlu tækin
med glæsilegum og vönduð-
um TEKA heimilistækjum,
meðan þessi hagstæðu kynn-
ingarverð bjóðast.
Innbyggingarofnar, efri
og neðri ofnar.
Litir: hvítt, brúnt eða
burstað stál.
Verð frá 17.950
Helluborð
Litir: hvítt, brúnt eða
burstað stál
með eða án takkaborðs.
Steyptar hellur
verð frá 11.900
Keramik hellur
verð frá 24.350
Litir: hvítt, brúnt eða
burstað stál.
Verð frá 6.890
Stjórnborð
Litir: hvltt eða brúnt
Verð frá 3.250
Faxafeni 9, s. 887332
Opið: mánud.-föstud. kl. 9-18
iaugard. 10-14
Verslun fyrir alla