Dagblaðið Vísir - DV - 19.11.1994, Blaðsíða 29
28
LAUGARDAGUR 19. NÓVEMBER 1994
i
Handtaka Undu Pétursdóttur:
Þetta er hroða-
leg aðför að
mannorði mínu
- segir Linda sem ætlar að berjast til þrautar
i
i
J
„Fyrst var ég ofboðslega hrædd því
ég vissi ekki hvað var að gerast. Síð-
an varð ég reið þegar þeir fóru að
taka á mér. Ég kallaði á Les og sagði
að þeir væru að meiða mig. Þeir
beygðu mig fram á borðið og sneru
upp á höndina á mér, ég var í stuttu
pUsi og þetta var alveg hræöileg nið-
urlæging. Þeir skipuðu mér að hætta
að öskra og þegar ég hélt þvi áfram
þá tóku þeir fyrir munninn á mér.
Stuttu síðar fékk ég svo fótinn á hon-
um í afturendann á mér og hann
sagði að þó að ég væri Linda P. þá
væri ég ekkert merkilegri en annað
fólk,“ segir Linda Pétursdóttir feg-
urðardrottning um aðfarir lögregl-
unnar þegar hún var ásamt Les, sam-
býlismanni sínum, tekin fyrir utan
veitingastaðinn Marhaba í Reykja-
vík og færð á lögreglustöð. Atburðir
þeir sem hún lýsir þama gerðust á
stöðinni eftir að komið var með hana
og sambýlismann hennar hvort í
sínu lagi til yfirheyrslu.
Aðdragandi
handtökunnar
Upphaf málsins var það að Linda
og Les voru ásamt samstarfsfólki og
fleiri að skemmta sér á veitingastað
á Rauðarárstíg að aflokinni vöru- og
tískusýningu. Á veitingastaðnum
sinnaöist Les við samstarfsmann
Lindu, Matta Stefánsson, sem starfar
sem nuddari í Baðhúsinu. Matti fór
heim til sín við svo búiö og stuttu
síðar heyrði hann skruðninga fyrir
utan hús sitt. Þegar hann leit út sá
hann að bíll var að bakka í burtu
eftir að hafa ekið á bíl hans á stæð-
inu. Honum flaug strax í hug aö
þarna væri Les á ferð þar sem þeim
hafði lent saman og þegar leiðir
skildu voru báðir í miklu uppnámi.
Hann hringdi því á lögregluna og bað
hana að kanna hvort bifreið, sem er
í eigu móður Lindu, væri skemmd
og ef svo væri kanna þá fjarvistar-
sönnun hans. Þær raddir heyrast að
framburður Matta í málinu, þar sem
hann heldur því meðal annars fram
að lögreglan hafi gengið of langt, sé
tilkominn vegna þess að hann er
starfsmaður Lindu í Baðhúsinu.
„Matti er bara mjög heiðarlegur eins
og ég þekki hann. Þær staðhæfingar
að hann sé í vinnu hjá mér í Baðhús-
inu eiga ekki við nein rök að styðjast
þar sem hann starfar i eigin fyrir-
tæki innan Baðhússins. Ég leigi hon-
um bara aðstöðu," segir Linda.
Þrírlögreglu-
bílar í málið
Sú atb'urðarás sem upphófst þegar
Matti hringdi í lögregluna til að til-
kynna að bíllinn væri stórskemmdur
eftir ákeyrslu verður aö teljast mjög
sérstök. Þrír lögreglubílar eru settir
í málið og alls 6 lögregluþjónar. Fjar-
skipti lögreglunnar frá þessum tíma
í Baðhúsinu sem Linda rekur ásamt Les. Hún gaf fyrir nokkrum vikum lögreglumönnum aðgangskort að heilsu-
ræktinni svo þeir mættu gleðja konur sínar á árshátið þeirra. Á myndinni er Linda ásamt Miss World, Lisa Hanna
frá Jamacia. DV-mynd GVA
Á myndinni má sjá umbúðir sem Linda er með um höndina eftir átökin á
lögreglustöðinni.
benda ekki til þess að rétt sé með það
farið eins og lögregluþjónninn held-
ur fram í sinni skýrslu að Linda hafi
„ruðst inn í bílinn í óþökk okkar“. í
þeim upptökum sem lögreglan hefur
frá þessum tíma á fjarskiptum bíl-
anna kemur fram að úr bíl sem er
fyrir utan Marhaba er kallað og sagt:
Hún kemur þarna út líka, hún Linda.
Á að taka hana? Þá svarar næsti:
Ágætt hjá þér að tékka á því núna
hvort þau séu búin að vera saman
eða Les hafi farið einhvern tíma frá
henni. Þessi orðaskipti eru skjalfest
samkvæmt upplýsingum frá lögregl-
unni. Þarna vaknar sú spurning
hvort það geti átt sér stað að sú stað-
reynd að þarna komu þekkt nöfn við
sögu hafi ráðið því hversu mikið var
viðhaft.
„Þetta var vel heppnað og ég hafði
átt ágæta kvöldstund. Við vorum að
samfagna að aflokinni vel heppnaöri
sýningu í Perlunni og það síðasta
sem mér hefði dottið í hug var að
nóttin ætti eftir að bera í skauti sér
slíkar ógnir sem raun ber vitni,“ seg-
ir hún.
Allir þekkja Lindu
Linda er kona sem af einni eða
annarri ástæðu virðist kalla á það
að fólk taki afstöðu til hennar. Það
er varla til sá leigubílstjóri eða hver
annar sem telur sig ekki vita nánast
allt um hana. Hún er búin að ná þeim
árangri að verða kosin ungfrú heim-
ur og þar af leiðir að nánast hvert
mannsbarn á íslandi veit á henni
deili. Persónur sem eru jafn áberandi
og hún verða fyrir umtali en hún
hefur samt orðið fyrir óvenju miklu
umtali og það hafa spunnist um hana
margar kjaftasögur.
„Þétta er að mörgu leyti öfund og
fólk sem þrífst á því að tala illa um
aðra á mjög bágt og ætti fyrst og
fremst að skoða sjálft sig í þeirri við-
leitni að finna hvað að er. Það vill
oft verða þannig að þegar fólk nýtur
velgengni komi einhverjir sem vilja
rífa það niður á sama plan og viö-
komandi „Gróa“ er á. Þetta á sérstak-
lega við í syona litlu samfélagi eins
og hér er. Ég hef þó náð að brynja
mig mjög vel fyrir kjaftasögum og
passa mig að taka ekki of margar
þeirra inn á mig,“ segir hún.
Ræturnar úti í Flatey
Linda er alin upp á Húsavík og
Vopnafirði. Þegar þetta viðtal er tek-
ið eru sex ár upp á dag frá því að hún
var kosin ungfrú heimur. Sá atburð-
ur kom heimabyggð hennar, Vopna-
firði, rækilega inn á landakortið og
hún kom heim sem þjóðhetja.
„Þegar ég kom heim tók sveitar-
stjórinn á móti mér og það hafa aldr-
ei verið fleiri Vopnfirðingar saman-
komnir á flugvellinum. Það var bíla-
lest alla leið þaðan og inn á Vopna-
Öörð. Ég var hálfhissa á öllu um-
stanginu. Ef ég vil fara eitthvað til
LAUGARDAGUR 19. NÓVEMBER 1994
37
Linda og Les ásamt Gísla Gislasyni, lögfræðingi hennar, á skrifstofu Gísla. Hann rekur mál Lindu gegn lögreglunni i Reykjavík. Þarna eru þau að fara yfir gögn í máli hennar.
DV-myndir BG
að slappa af fer ég ekki til Vopna-
fjarðar eða Húsavíkur, ég fer helst
til útlanda., Annars færi ég helst út í
Flatey á Skjálfanda þar sem mamma
er fædd og uppalin. Þar er 100 pró-
sent friður og þar finnst mér ég eiga
rætur. Þar líður mér vel og ég get
verið ég sjálf," segir Linda.
Baðhúsið heilsulind
Linda og Les eiga og reka Baðhúsið
ásamt foreldrum hennar. Þau hafa
rekið það fyrirtæki í rúmlega hálft
ár. En hvað er Baðhúsið?
„Þetta er heilsulind fyrir konur.
Þar er hægt að fara í hkamsrækt,
tækjasal, leikfimi, eróbikk, í pott og
gufu. Þá má fara í ljós og þarna er
nuddstofa og snyrtistofa. Þama er
allt sem konur þurfa til að slaka á.
Þetta er mjög persónulegt þama niö-
ur frá og eftir aö ég lenti í þessum
hremmingum við lögregluna hef ég
verið að fá blóm og kveðjur frá þess-
um konum. Þaö hefur hjálpað mér
mikið til að komast yfir þetta. Þetta
er yndislegur staður og þarna líður
mér mjög vel,“ segir Linda.
Það er frekar ótrúlegt að Linda,
sem varla getur talist neitt vöðva-
búnt, hafi lagt heilt lögreglulið að
velh, eða skaðað einhverja i því svo
að til refsingar þurfi að koma. Hvað
er það sem gerir hana svona öfluga?
Er það skapofsi sem gerir það að
verkum að fílefldir lögregluþjónar
réöu ekki við hana?
Vissi ekki
hvað var að ske
„Það þarf yfirleitt mjög mikið órétt-
læti til að reita mig til reiði. Yfirleitt
þegi ég bara þegar fólk er eitthvað
að pirra mig. Þegar þessar lögreglu-
aðgerðir hófust og þessi læti greip
mig alveg ofboðsleg hræösla. Ég vissi
ekkert hvað var að gerast og þegar
farið var að toga í hendumar á mér
og fætuma þá greip mig ofsahræðsla.
Það sem gerðist þarna var að Les var
alveg rólegur þrátt fyrir að hann sé
skapmikill. Þegar þeir hófust handa
við að aðskilja okkur þá fór ég í pan-
ík,“ segir hún.
Kunningjum Lindu ber saman um
að hún sé rólynd að eðlisfari og það
þurfi mikið tii að hagga henni. Hún
segir að afstaðan til lögreglunnar
hafi breyst eftir þessa reynslu. Áður
hafi hún fundið til öryggis að vita af
lögregluþjónum í grenndinni. Núna
sé svo komið að henni verði um og
ó við að vita af þeim einhvers staðar.
Gaf löggunni gjafir
„Mér hefur í gegnum tíðina likað
ágætlega við lögregluna en hef reynd-
ar ekki haft mikið af henni að segja.
Þó má nefna það að lögreglunienn
höfðu samband við mig fyrir liklega
tveim vikum og vildu að ég gæfi þeim
kort í Baðhúsið. Ég tók því vel og
gerði það. Ég útbjó handa þeim gjafa-
bréf sem þeir komu og sóttu. Þeir
notuðu þetta í einhvers konar verð-
laun á árshátíð sinni til að gleðja kon-
umar sínar. í dag finn ég til ótta við
að vita af lögreglu nálægt, ég verð að
viðurkenna það,“ segir Linda.
Hún segist ekki skilja hvað vaki
fyrir þeim með því að sverta mann-
orð hennar og bendir á að þeir séu
tvísaga í framburði sínum.
Drukkin
eða ódrukkin?
„Fyrst héldu þeir því fram aö ég
hefði verið dauðadrukkin þegar þeir
tóku okkur. Svo segja þeir í skýrslu
að ég hafi verið ódrukkin og engin
áfengislykt af mér en þó hafi ég ver-
ið undir annarlegum áhrifum. Við
vomm fjögur saman og hin voru öll
undir áhrifum áfengis. Það sjá það
allir að þetta gengur ekki upp að ég
hafi verið á einhverjum lyfjum eða í
dópi, sem sagt undir allt öðruvísi
áhrifum en allir aðrir, og mér er
spum: af hverju í ósköpunum létu
þeir þá ekki taka af mér blóðprufu?
Ég skil ekki svona framkomu hjá
lögreglunni. Hún er að reyna að
koma því inn hjá fólki að ég sé í eitur-
lyfjum. Það er verið að reyna aö
sverta mannorð mitt og gera mig að
einhverri ljótri manneskju sem mér
finnst ég ekki eiga skilið,“ segir
Linda.
Það sem vekur athygli manna við
þetta mál Lindu Pé er tvennt og ætti
það að vekja lögregluyfirvöld til
umhugsunar. í fyrsta lagi er hún
saklaus af upphaflegum sakargift-
um, í öðru lagi er hún með sjáanlega
áverka eftir þessar aðgerðir. Hún er
marin á bakhlutanum, með bólgna
hönd og þarf að ganga tilsérfræðings
vegna háls- og bakverkja. Það eru
margir sem spyrja hvað þurfi til þess
að fólk sé tekið einhvers staðar, nán-
ast hvar sem er, og fært á lögreglu-
stöð. Þá spyr fólk einnig hver sé
ábyrgð lögreglunnar á sakborningi
þegar hann er færður til yfirheyrslu,
hvort ekki beri að tryggja öryggi
þeirra sem eru undir handleiðslu
hennar. Gísli Gíslason, lögmaður
Lindu, segir að það sé aðalatriði í
öllu þessu máh að horfa blákalt á
staðreyndir þess.
Átti að sleppa þeim
„Þetta mál er allt hið undarlegasta.
Það vekur furðu mína hvers vegna
lögreglan greip til svo umfangsmik-
illa aðgerða af jafn litlu tilefni. Þó að
þurft hefði, að mati lögreglunnar, að
koma til þessarar handtöku hefði það
átt að gerast með miklu minni látum.
Svona atburðir eiga alltaf að valda
sem minnstri röskun á lífi fólks. Á
þeirri stundu sem lögreglan var búin
að finna það út að bíllinn, sem var
meintur tjónvaldur, var óskemmdur
og þau þess vegna saklaus bar henni
að sleppa þeim umsvifalaust og biðj-
ast afsökunar. Lögreglan heldur því
fram að Linda hafi hrækt á lögreglu-
mennina, sparkað í þá og misþyrmt
þeim. Það kemur vægast sagt undar-
lega fyrir sjónir að eitthvað skyldi
ekki vera gert í því máli strax,“ segir
Gísli.
Hann segist ekki vita betur en að
þegar slíkt kemur upp sé strax gerð
skýrsla um málið og gripið í taumana
og málið gert upp.
Skortir heiðar-
legar skýringar
„Það skortir af hendi lögreglunnar
heiðarlegar skýringar á þessu máli,
byggðar á staðreyndum. Hafi orðið
mistök eiga menn að biðjast afsökun-
ar. Það er í mínum huga ljóst að í
þessu máli stendur Linda ein gegn
lögreglunni. Ég bendi bara á þá stað-
reynd að skýrslum lögreglunnar er
dreift til einstakra fjölmiðla og þetta
eru skýrslur sem ég hef ekki fengið
að sjá sem lögmaður hennar," segir
Gísli.
Linda er umtöluð og margir hafa
af henni þá mynd að hún sé djörf,
orðhvöt og skapstór. Er þetta rétta
lýsingin eða er þetta einhver ímynd
sem fólk úti í bæ hefur búið til?
„Ég myndi aldrei standa fyrst upp
og byrja að dansa. Kunningi minn
sagði við mig að það væru til þrjár
útgáfur af Lindu. Það væri Linda P.
sem er sú ímynd sem fólk hefur búiö
til. Svo er það Linda Pétursdóttir sem
er dóttir öðlingsins hans Péturs og
loks einfaldlega Linda sem er þessi
rólega, venjulega týpa. Ég hugsa að
þessi skilgreining hans sé ekki fjarri
lagi. Það eru margir sem halda að
ég sé svo villt og tryllt en það er
mikill misskilningur," segir Iinda.
Fékk ekki að hringja
Linda dvaldi á aðra klukkustund á
lögreglustöðinni meðan atburðir þeir
sem hún lýsir gengu yfir. Hún fékk
ekki aö hringja og henni var ekki
kynntur réttur hennar. Eftir mikið
þóf fékk hún loks að hringja í Gísla
lögfræðing sinn sem kom ásamt föð-
ur hennar og þeir fóru mað hana á
slysadeild.
„Ég vorkenni fjölskyldu minni
mjög mikið. Mamma fór ekki til
vinnu daginn eftir og pabbi fékk áfall
yfir þessu máli og skildi hvorki upp
né niður í því sem var að gerast.
Læknirinn sem skoðaði mig og
heyrði sögu mína sagði að þaö væri
spurning um það hvort ég ætti ekki
að leita til Stígamóta vegna þeirrar
niðurlægjandi meðferðar sem ég
fékk hjá lögreglunni. Maður hefði
haldið að þessir menn ættu að kunna
að meðhöndla fólk sem þeir hand-
taka og ég hélt að þessir menn lærðu
sálfræði," segir Linda.
Dylgjur
um dópneyslu
Staða málsins í dag er sú að Rann-
sóknarlögregla ríkisins er með tvær
kærur til meðferðar; annars vegar
kæru Lindu þar sem hún kærir lög-
reglumennina fyrir meint harðræði
og hins vegar kæru lögreglumann-
anna tveggja sem gagnkæra Lindu
fyrir ofbeldi og fleira. I skýrslum lög-
reglunnar og kæru lögreglumanns-
ins eru órökstuddar dylgjur um ann-
arlegt ástand hennar og gefið til
kynna að hún hafi verið á lyfium eða
sem sagt undir áhrifum fíkniefna.
„Þetta er trúlega þaö sárasta í öllu
málinu að lögreglan skuli leyfa sér
að ljúga blákalt upp á mig með þess-
um hætti. Þetta eru mennimir sem
maður vildi trúa að væru góðu gæj-
arnir. Þessi hroðalega aðför að mér
og mannorði mínu fær mig til að trúa
því að þessu sé öðruvísi háttað. Ég
mun berjast fyrir rétti mínum í þessu
máli og leggja allt í sölumar," segir
Linda Pétursdóttir.