Alþýðublaðið - 26.08.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Rafmagnsleiðslur.
Strauœnum hr fir þegar verið
hleypt á götuæðarnar og menn
ættu ekki að draga lengur að
Mta okkur leggja rafleiðslur um
hús sfn. Við skoðum húsin og
segjum um kostnað ókeypis. —
Komið í Uma, meðan hægt er
að afgreiða pantanir yðar. —
H.f. Hiti & Ljós.
Laugaveg 20 B. Sími 830.
H.f. Versl. „Hlíf66
Hyorlisg;. 56 A.
V.
Nýkomið: Flugnaveiðarar. Sultu-
ttau f Iausri vigt Saumamaskínu
olfa og hin ágæta steikarfeiti,
ódýrari en áður.
'VeðdelldarstK.uldabréf
kaupir
G. Gaðmnnðggon
Skólavörðustíg 5.
Von l&efir alt til lifs-
ins þarfa.
Það tiikynni eg mfnum mörgu
og góðu viðskiftavinum, að sykor
heflr lækkað mikið f verziuniuni
»V o n*, ásamt fleiri vorutegnnd-
nm, — Kjöt kemur f tunnum að
norðan, feitt Og gott, í haust.
Eg vona, að mun lægra en ann
arstaðar. Gerið pöntun í tfma.
Virðingarfylst.
Gunnar S. Sigurðss.
Ritstjóri Halldór FrlðjónssoB
Árgangurinn 5 kr. Gjaldd. 1. júní.
Bezt ritaður alira norðienzkra blaða.
Verkamenn kaupifl ykkar blöð!
Gerist áskrifendur i
jfjgreilsiu ^lþýSukl.
Alþbl. er blað allrar alþýðu.
Alþýdubladid
er ódýrasta, ijðlbreyttasta og
bezta dagblað landsins. Kanp-
ið það og lesið/ þá getið
þið aldrei án þess verið.
Alþbl. kostar I kr. á mánuði.
Alþýðnmenn verzia að öðru
jöfnu við þa sem auglýsa í blaði
þeirra, þess vpgna er bezt að
auglýsa f Alþýðublaðinu.
K aupid
A Iþýðublaðid!
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ölafur Friðí-iks*on
Prentimiðjan Gutenber*.
„Æfintýrið“ verflur fullbúið i næstu viku.
Carlt Etlar: Astin vabnar.
til allra og rétti öllum hjálparhönd. Pétri Bos var Lesley
forsjónin sjálf,
„Uhl" hrópaði risinn. „Eg vildi að eins að þessi
blessuð vinna héldi áfram einn mánuð enn, þá hefði
eg nóg í gott hús og góð tæki; þá mundi Anna teygja
eftir mér hendurnar."
Elinora skreytti sig. Þegar gott var veður og sólskin,
fór hún niður í fjöruna og týndi smásteina og skeljar,
með Ayscha. Enn þá lá flakið á rifinu, lítið eitt minna
en áður, dálítið meira sundurliðað af briminu; það
leiddi huga hennar aftur til Jakobs, en hún reyndi að
losna við þá hugsun, hún gat ekki gleymt stígvélunum
og íslensku peysunni, Það þurfti heila átta daga, áður
hún hafði unnið svo bug á hryllingi sfnum, að hún
sendi Ayschu inn til hans, til þess að spyrja hann,
hvort hann vildi vera tilbúinn klukkan þrjú, til þess
að ganga niður að rústunum af Brattingskastala og
sýna henni þær. Þann dag hafði Jakob engan tíma,
hann þurfti að greiða fólkinu kaup þess. Ðaginn eftir
kom Ayscha aftur með kveðju. Þá þurfti hann að æfa
hermennina. Elinora varð mjög hissa og bar sig upp
við föður sinn. Enginn hafði enn þá tekið sv.o lítið til-
lit til óska hennar.
En þriðja daginn fóru þau niður að Brattingskastala,
og Jakob sagði henni gömlu munnmælasögurnar og
söng vísurnar um Marsk Stig, og hann sýndi henni
haugana fornu og alt það, sem minti á hina útdauðu
hetjuætt, er sjálf hafði skráð sögu slna, á víð og dreif
um eyna löngu áður en veraldarsagan var fær til þess.
Elinora hlustaði á orð hans, meðan hann særði fram
löngu liðnar athafnir, og þvf nær brá upp fyrir henni
skrautmynd af umhverfinu. Úr augum hans skein
undarlega tindrandi fjör, djúp tilfinning. sem þó aðeins
lýsti sér f blátt áfram og alþyðlegum orðum. Frásögnin
um fortíðina og hina djaiflegu bardaga, hljómaði seuj
andvörp og saknaðarsöngur, samanborið við hafnirnar
ræntu, mista herflotann1) og niðurlæginguna sem Iandið
stundi nú undir.
Það var áliðið dags, er þau snéru heim. Prestskonan
í Bessar hafði á meðan heimsótt Magdalenu, eins og
þær í laurni höfðu komið sér saman um áður. Gamla
konan ætlaði að skoða herbergi Elinoru. en stansaði á
þrepskildinum og gægðist inn, því ekki þorði hún að
stíga fæti sínum á ábreiðurnar. Hún starði á alla dýrð-
ina, hana rak í rogastanz og hún hristi höfuðið eins og
Magdalena vina hennar hafði gert.
Elinora gekk því nær daglega úti með Jakob nokkrar
stundir, eftir lörina til rústanna. Vanalega var Ayscha
með þeim. Takob vísaði henni veg um sandhólana, en
neðan undir þeim orgaði og sauð hafið, knúið haust-
vindunum. Hann sýndi henni líka inn í fiskimanna-
hreysin. Því nær ætíð var það hann sem talaði, hún
hlustaði á. Hann lýsti fólkinu, nægjusemi þess. sjálfsaf-
neituninni og baráttunni fyrir lífinu. Hún hékk f hand-
legg hans, óð hughraust sandinn og gegn um lyng-
kjarrið, sveipuð stórri loðkápu, styttum pilsum og fóðr-
aðri silkihettu á höfði sem því nær huldi litla föla and-
litið. Orð Jakobs gerðu smámunina að mikilvægi í aug-
um hennar: þar sem þau gengu varð umhverfið blómum
skrýtt. Hún veitti alvarlegu og kaldranalegu andlitunum
sem þau gengu fram hjá, meiri athygli; hún skyldi
það, að undir tötrum þessum gátu dulist dýrgripir. Orð
hans blésu lífi í grafirnar og vöktu raddir, sem áður
höfðu blundað. Þessar kyrlátu göngufarir, gerðu hana,
sem hafði tekið öllu sem gamni og gæðum, með hlátri
og ærslum, þögula. Hrygðarvæl sjófuglanna, sífeldur
hávaði hafsins, brimið og veinið f vindinum, kölluðu
fram í huga hennar alvarlegar og trúarlegar hugsanir;
henni fanst hún ríkari en áður, nei, henni fanst hún
að eins hamingjusamari; Það opnaði augu hennar, það
þroskaði sál hennar. Ef hann þagði, bað hún hann að
segja frá aftur, og þó tók hún alt af meira eftir dökk-
bláu augunum hans, hljómsterku röddinni og þung-
lyndislega brosinu, en eftir landinu, sem hann lýsti.
1) Englendingar tóku heiflota Dana því nær allan
herskildi 1807. Þýð.