Dagblaðið Vísir - DV - 17.05.1995, Blaðsíða 4

.1
MIÐVIKUDAGUR 17. MAÍ 1995
Fréttir
Utfærsla landhelginnar 1250 sjómílur gæfi lítinn ávinning:
Smugan hyrf i nánast og
Sfldarsmugan stórminnkaði
Halldór Ásgrímsson utanríkisráð-
herra nefndi þann möguleika á fundi
Varðbergs, félags um vestræna sam-
vinnu, að þjóðir kynnu að grípa til
þess að færa fiskveiðilögsögu sína
út í 250 sjómílur ef ekki tekst að ná
samkomulagi um veiðar á úthafs-
veiðiráðstefnu Sameinuðu þjóðanna.
Halldór sagðist ekki vilja vera með
yfirlýsingar um þetta mál en þessi
möguleiki kæmi vissulega til greina.
íslendingar eiga beina hagsmuni
af veiðum á nokkrum svæðum bæði
í austri og vestri. Þama em annars
vegar fiskimið sem liggja að íslenskri
lögsögu, svo sem úthafskarfamiðin á
Reykjaneshrygg og Síldarsmugan
sem lögsögur Noregs og Færeyja
liggja einnig að. Hins vegar er um
að ræða Flæmska hattinn við
Kanada og Smuguna í Barentshafi.
Lítill hluti
úthafskarfans inni
Það er ljóst að með slíkri útfærslu
myndi aðeins lítill hluti úthafskarfa-
miðanna falla undir íslenska land-
helgi. Veiðar á úthafskarfanum hafa
átt sér staö allt að 500 til 600 sjómílur
utan íslensku landhelginnar. Það er
því ljóst að ávinningur slíkrar út-
færslu yrði íslendingum ekki mikill
þar. Reyndar má hugsa sér að af því
yrði skaöi ef Grænlendingar færöu
einnig út sína lögsögu þvi þar með
myndu þeir ná inn hluta af gjöfulli
slóð sem nú er utan lögsögu. Þá
myndi Smugan í Barentshafi nánast
hverfa og Síldarsmugan stórminnka.
Miklir fyrirvarar
Guðjón A. Kristjánsson, forseti
Farmanna- og fiskimannasambands
íslands, segist setja mikinn fyrirvara
við það að íslendingar færi út sína
lögsögu í 250 sjómílur. Hann telur að
ávinningurinn verði minni en það
sem tapast myndi vegna slíkrar út-
- eigum ekki að gefa undir fótinn, segir Guðjón A. Kristjánsson
hrygg, svo sem í Smugunni," segir
Guðjón.
Hann segir að almenn útfærsla
myndi leiða af sér röskun á ílestum
þeirra miða sem íslendingar stunda.
færslu. þaðaðviöeinirfærumútí250sjómíl- þróun sem gengi yfir. Við eigum
„Við getum ekkert ímyndað okkur ureftilkemur. Þetta yrði einfaldlega hagsmuni viðar en á Reykjanes-
Fagnaðarefni fyrir
Kanadamenn
„Sfidarsmugan myndi breytast,
hvort sem það yrði til góðs eða ills
fyrir okkur. Það er ljóst að Græn-
lendingar og Kanadamenn myndu
fagna því ef fært yrði út í 250 mílur.
Það myndi þrengjast mikið um okk-
ur á Flæmska hattinum. Ég held að
sú þróun sem yrði ofan á leiddi ekki
til þess að við sæktum neina sérstaka
hagsmuni með útfærslu okkar lög-
sögu,“ segir Guðjón.
Hann segir mikilvægara fyrir ís-
lendinga að ná samstöðu með þjóð-
um við Norður-Atlantshaf.
Gjafir til Norðmanna
„Okkur hefur gengið sæmilega að
tala við Færeyinga og vonandi geng-
ur okkur vel að tala við Grænlend-
inga en staðreyndin er bara sú að í
gegnum söguna höfum við aldrei gert
annað en að færa Norðmönnum gjaf-
ir og allir samningar, sem við höfum
gert við þá um veiðar við ísland,
hafa ætið verið á einn veg. Þeir hafa
alltaf fengið að veiöa hér en við ekk-
ert fengið á móti. Það er gallinn við
okkur í gegnum tíðina að við höfum
aldrei samið um gagnkvæmar veið-
ar. Þetta þarf auðvitað aö breytast.
Ég vil ekki sjá meiri útfærslu nema
þá í samvinnu við Grænlendinga.
Það yrði þá byggt á heimildarákvæði
í hafréttarsáttmálanum um að heim-
ilt sé að færa út í 350 sjómílur ef um
er að ræða aðliggjandi landgrunn.
Menn ættu því að fara varlega í aö
gefa undir fótinn með einhverjar út-
færslur," segir Guðjón.
-rt
í dag mælir Dagfari
Mjög alvarlegt mál hefur komið
upp í þjóðfélaginu. Jón Steinar
Gunnlaugsson hæstaréttarlögmað-
ur hefur tekið sér það fyrir hendur
að ofsækja Þorstein Pálsson með
persónulegum svívirðingum.
Kveður svo rammt að þessum of-
sóknum Jóns Steinars aö hann hef-
ur fengiö Lögmannafélagiö til að
halda sérstakan fund til aö rakka
Þorstein niður og fylgir því eftir
með því að skrifa heilsíðugreinar í
Mogga og krefja ráöherrann um
málefnaleg svör.
Jón Steinar beitir þeirri aöferð í
þessum árásum sínum að kenna
Þorsteini Pálssyni um að hafa sett
skaðabótalög sem eigi að tryggja
tjónþolum fullar bætur ef aðrir
bera sök á tjóninu, án þess þó að
lögin geri það. Reiknireglan í lög-
unum leiði þvert á móti til þess að
bætur skerðast. Þetta segir Jón
Steinar og heldur því fram að ráð-
herrann hafi þar með verið að gæta
hagsmuna tryggingarfélaganna
sem að sjálfsgöðu græöa á því að
sleppa við að borga þær bætur sem
tjónþolar eiga rétt á, meðan það er
lögfest að bætumar skuli skerðast.
Þar að auki heldur Jón Steinar
þvi fram að aðalráðgjafi ráðherr-
ans í þessu máli hafi verið prófess-
Ráðist á ráðherrann
or í lögum sem jafnframt er sér-
fræðilegur ráögjafi tryggingarfé-
laganna og beri því kápuna á báð-
um öxlum.
Þetta er auðvitað hin versta fúl-
mennska hjá hæstaréttarlögmann-
inum Jóni Steinari Gunnlaugssyni
að gagnrýna lög sem ráðherrann
hefur sett og bera það fyrir sig aö
hann sé að gæta hagsmuna tjón-
þola. Hver hefur beðið hann um
þá hagsmunagæslu?
Til bíta höfuöið af skömminni
gefur lögmaðurinn það í skyn að
bróðir ráðherrans sé í vinnu hjá
einu tryggingarfélagi og formaöur
allsherjarnefndar Alþingis sé eig-
inkona eins stjórnarmanns hjá
öðru tryggingarfélagi og þetta haífi
haft áhrif á lagasetningu ráðherr-
ans og afstöðu formanns allsherj-
arnefndar.
Þorsteinn ráðherra hefur sagt að
þetta mál komi bróður hans ekkert
við og formaður allsheijarnefndar
hefur spurt hvort Jón Steinar vilji
virkilega að hún skilji við eigin-
mann sinn til að getað sinnt störf-
um sínum á Alþingi.
Jón Steinar segir að þessi vensla-
mál séu ekki þaö sem hann er að
gagnrýna heldur lögin sjálf og sú
reikniregla sem leiðir til þess aö
hagsmunir tjónþola eru fyrir borð
bomir.
Þetta er vitaskuld yfirklór hjá
lögmanninum. Hann er að nota lög-
in til að ráðast á ráðherrann. Enda
hefur Þorsteinn skilið það svo.
Hann sér ekki neina galla á lögun-
um og neitar að tala um lögin af
því að lögin sem hann setti eru að
danskri fyrirmynd og þurfa ekki
frekar vitnanna við. Ef lögmaöur-
inn er að gagnrýna lögin þá er hann
að gagnrýna dönsk lagavísindi og
segir það allt um lögmanninn og
þekkingu hans á dönskum lögum.
Nei, lögmaðurinn er að ráðast á
ráðherrann og væna hann um aö
hygla vinum sínum hjá tryggingar-
félögunum og það er bæði óviðeig-
andi og ómaklegt og kemur þessum
lögum ekkert við. Og lögin koma
vinum ráðherrans ekkert við. Enda
segir enginn að bróðir ráðherrans
sé vinur hans þótt hann sé bróöir
hans. Og enda þótt formaður alls-
herjarnefndar sé eiginkona stjórn-
armanns hjá tryggingarfélagi er
ekki þar með sagt að eiginkonan
láti eiginmanninn ráða skoðunum
sínum. Því er meira að segja haldið
fram að ráðherrann gegni ábend-
ingum tryggingarfélaganna af því
að hann þiggur boð þeirra í veiðiár
á sumrin!
Hafa menn heyrt aörar eins
dylgjur? Eins og eiginkonur ræði
tryggingarmál við eiginmenn sína
heima í eldhúsi eða að ráðherra
ræði við tryggingarmenn um hags-
muni tryggingarfélaganna út í
miðri laxá?
Jón Steinar getur rætt og ritað
um reiknireglu skaðabótalaganna
eins lengi og hann vill. Það bull er
ekki svaravert. Jón Steinar er bú-
inn að endurtaka það svo oft að það
séu lögin sem hann er að gagnrýna
en ekki hagsmunatengslin að það
tekur enginn mark á því lengur.
Þorsteinn Pálsson sér í gegnum
þennan málflutning. Lögmaðurinn
er að ráðast á ráðherrann persónu-
lega og notar skaðabótalögin til
þess. Geta menn lagst lægra?
Dagfari