Dagblaðið Vísir - DV - 30.05.1995, Blaðsíða 12
12
ÞRIÐJUDAGUR 30. MAÍ 1995
Spumingin
Hvaö borðarðu í
morgunmat?
Margrét Friðgeirsdóttir nemi: Ég
borða alltaf Cheerios því það er fljót-
legt og gott.
Sigyn Blöndal nemi: Ég borða aldrei
morgunmat.
Lilja Edwald nemi. Mér finnst
Cheerios best og læt þaö duga fram
yfir hádegi.
Birna Hallgrímsdóttir nemi: Annað-
hvort Cheerios eða brauð, stundum
hvort tveggja.
Anna Kristin Óskarsdóttir nemi:
Cheerios eða jógúrt.
Harpa Rún Ólafsdóttir nemi: Hafra-
graut og kakómjólk og svo tek ég aö
sjálfsögöu lýsi.
Lesendur
„Hólkurinn"
nýtt í heyskapinn
Notkun rúllubaggans hefur fyigt ákveðið vandamál, segir Konráð í bréfinu.
- Er hugmynd hans út i bláinn?
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Þau störf sem að heyskapnum snúa
hafa tekiö stórstígum framfórum síð-
an menn slógu með orfi og ljá. Það
er þó ekki fyrr en um miðbik 20. ald-
arinnar sem vélamar taka að leysa
mannshöndina af hólmi hér á landi,
og hafa síðan stækkað og breyst í þá
mynd sem við nú þekkjum.
Tæknin, sem bændur nota í dag við
heyvinnuna, er margvísleg en dálítið
einstaklingsbundin. Það nýjasta á
sviði heyvinnunnar er líklega rúllu-
bagginn, sem hélt innreið sína í ís-
lenskt bændasamfélag fyrir fáeinum
árum. Með þessari aðferð þarf grasið
ekki að vera nærri eins þurrt og
nauðsynlegt var þegar um venjulega
bagga eða laust hey var aö ræða. -
Einnig fullyrða menn aö þessi aðferð
gefi mun betra fóður en áður var.
Hinu er ekki að leyna að notkun
rúllubaggans hefur fylgt ákveðið
vandamál. Einkum vegna hins mikla
magns af plasti sem þarf utan um
baggana árlega til að gera þá loft-
þétta og ná fram þeim miklu gæðum
er menn sækjast eftir.
í því sambandi hefur mér stundum
dottið í hug hvort ekki mætti útbúa
hæfilega hólka úr plasti utan um
þessa bagga og loka þeim með heppi-
legum lokubúnaði, svo að ekkert loft
komist þangað inn. Síðan skal koma
fyrir á hólknum einstefnu-ventlum,
svipuðum þeim sem eru á bílslöng-
um, svo hægt reynist að lofttæma
hólkana. Til þess verks mætti nota
litla handhæga dælu. - Hólkamir
yrðu á lömum og opnanlegir til helm-
inga, og þannig lagaðir að létt verk
væri að fella þá hvem ofan í annan
til að nýta gólfplássið þegar ekki
væri verið að brúka þá.
Ég tel að við getum framleitt svona
hólka sjálfir. Við starfrækjum t.a.m.
ágæta verksmiðju í landinu er fram-
leiðir fiskikör - Sæplast á Dalvík. -
Og því ekki að auka fjölbreytnina í
Svava skrifar:
Ég er ein þeirra sem em gamlir
Reykhyltingar og því ákvað ég að
skrifa stutta athugasemd. Ég er
nefnilega afar undrandi á því að Ólaf-
ur Þórðarson, fyrrverandi skóla-
stjóri, skuli eiga aö geta gengið beint
til starfa í Reykholtsskóla eftir 15 ára
íjarvem frá sínu starfi. Mér finnst
þetta hreinlega út í hött.
Auk þess finnst mér alveg frábært
framleiðslunni og hanna og koma á
markaðinn slíkum búnaöi sem þess-
um? Vitaskuld þyrfti að gera
ákveðna vettvangskönnun til að
kanna hug væntanlegra kaupenda á
þessari hugmynd.
Hólkurinn myndi ekki auka neitt á
tækjakaup bænda þvi bændur geta
hæglega notað þann búnað sem þeir
hafa á traktornum í dag; baggaklóna
til að lyfta hólknum upp af túnunum
það sem Oddur Albertsson hefur gert
fyrir Reykholtsskóla. Ég man að er
ég var þama í skólanum mitt síðasta
ár var nemendaíjöldinn kominn í
algjört lágmark, miðað við mitt
fyrsta ár þama. En ég var þarna í
þijú ár.
Ástæðan fyrir því var sú að mestu
leyti aö fólk var farið aö leita til
heimavistarskóla sem öruggs staðar
fyrir svokallaða vandræöakrakka.
eöa til að flytja hann hvert sem er,
til gegninga o.s.frv. Verði vel aö verki
staðið og hönnunin heppnaðist að
öllu leyti og bændur notuðu hólkana
undir, segjum 40-50% af heyjum sín-
um, segir sig sjálft að mengunin sem
af rúllubaggaplastinu hlýst myndi
minnka sem þessu nemur. Þarna
hygg ég aö til einhvers sé að vinna
og hugmyndin þvi ekki út í bláinn.
Þetta særði mig raunverulega, þvi
ekki var ég né mínir vinir neinir
vandræðaunglingar. - En fólk getur
líka verið svo afskaplega þröngsýnt
um hluti sem það þekkir ekki.
Ég vona af heilum hug að núver-
andi skólastjóri, Oddur Albertsson,
haldi sínu starfi í Reykholti og ég er
viss um að það em fleiri gamhr
Reykhyltingar á sama máli og ég.
Þolumvelþegit-
skylduvinnu
Árni Einarsson skrifar:
Ég hef tekið eftir því að nokkuð
er rætt þessa dagana um hvort
við ættura ekki aö hafa hér þegn-
skyldu í einhverju forrai, líkt og
aðrar þjóðir, sem flestar hata þó
herskyldu fyrir alla unga menn í
ákveðinn tima ævinnar. Ég tel að
við íslendingar þolum vel að
koma á þegnskylduvinnu og höf-
um í raun vemlega þörf fyrir
hana. Við sjáum raýmörg dæmi
þess að viö drögumst aftur úr á
hvaða sviði sem er vegna agaleys-
is og úthaldsskorts. Auk þess sem
það er líka niðurlægjandi að
þurfa að segja frá því að við lút-
um ekki neinum viðurkenndum
aga ftá vöggu til grafar.
Á verkfallstímum:
Stjérnvöld
standisig
Ólafur Stefánsson skrifar:
Ég get ekki látiö hjá líöa að
senda ykkur örfáar línur varð-
andi það hættulega ástand sem
nú er að skapast hjá þjóðinni með
tiðum verkfallsboðunum og að-
gerðum sem fylgja í kjölfarið.
Gera menn sér ekki grein fyrir
þvi að þjóðfélagiö er í raun að
stöðvast vegna þessa ástands? Og
það virðist ekkert til bjargar. Rík-
isstjóm og ráöherrar horfa sljó-
um augum á framvinduna, segj-
ast ekkert vilja skipta sér af.
Heldur ekki með lagasetningu.
Stjórnvöld verða að standa sig
betur, hér duga ekki vettlingatök.
Hættanfráhafinu
erraunveruleg
Sigurbjörn skrifar:
Það er ekki víst aö við ísiend-
ingar viljum viðurkenna að sú
hætta sem stafar frá hafinu, ekki
bara hér við land heldur lika við
Evrópu og víðar, er raunveruleg.
Mæling frá gervihnöttum sýnir
að á síöustu tveimur árum hefur
yfirborö sjávar hækkað helmingi
meira en á sl. hundrað árum!
Þessa þróun verðum við íslend-
ingar að taka alvarlega likt og
aðrar þjóðir sem búast við snögg-
um breytingura á næstu þremur
til fimm árum. - Breytinganna
hefur strax orðið vart hér í
breyttu veðurfari.
Polyester best
fffötin
Björn Jónsson hringdi:
Nýleg frétt um herrabuxur sem
væru úr þannig efni að sjaldan
eða aldrei þyrfti að pressa bux-
umar minnti mig á að hér er
ekki um nýjung aö ræða. Þetta
lofar þó góðu fyrir okkur íslend-
inga sem göngum í ópressuðum
buxum úr lélegu efni svo sem
hreinni ull eða blöndu af ull og
Knattspyrnuvertíðin skellur á
Þröngsýni um Reykholtsmál
Óskar Þorkelsson skrifar:
Nú er knattspymuvertíðin að
skella á. Horft er með tilhlökkun til
komandi leikja. En fáir horfa fram
hjá því hróplega ósamræmi sem er á
milli aðstöðu boltaíþrótta hér á landi.
Glæsilegri handboltavertíð var að
ljúka með HM sem hápunkti og sýndi
okkur að handboltinn er í góðum
málum með góðri aðstöðu til æfinga
eða keppni. Og ekki furða, því síð-
Jafnvel vetrarmót f alvöruknatt-
spyrnu?
astliöinn áratug eða svo hafa verið
byggðar handboltahallir fyrir u.þ.b.
20 milljarða. Við getum því verið
stoltir af aðstöðu inniboltaíþrótta -
En knattspyman hefur algjörlega
setið á hakanum í áratug eða lengur.
Nú er mál að Unni því þegar vertíð-
in er að hefjast hafa mörg félög ekki
einu sinni enn séð gras, og æft þar
sem þvi verður við komið, á möl eða
gervigrasi sem er misgott. - Lands-
liðsþjálfarinn hefur áhyggjur af
næsta landsleik því leikmenn hafa
ekki lágmarksæfingu, sem er afleið-
ing af aöstöðuleysinu. Þess vegna
vaknar spurning: Viljum við veg
knattspyrnunnar áfram í óbreyttu
ástandi með þriðja flokks landsliö
eða búa þessari íþróttagrein þá að-
stöðu sem hún svo sannarlega á skil-
ið? Þrátt fyrir HM og NBA er knatt-
spyman þó langvinsælasta íþrótta-
greinin hér á landi, líkt og annars
staðar í heiminum.
Ef byggð væra tvö fjölnota íþrótta-
hús, eitt fyrir noröan og eitt fyrir
sunnan,.væri hægt að gera kröfur til
knattspymunnár líkt og við gerum
til handboltamanna. Kostnaðurinn
væri ekki til að horfa í, því þessi hús
kostuöu álíka og 3-4 handboltahús
sem þegar er offramboð af. - Þetta
myndi hleypa nýju blóði í íþróttina,
þvi hægt væri að spila allt árið í stað
5 mánaða eins og nú er ástatt, og jafn-
vel væri hægt að koma á vetrarmóti
í alvöruknattspymu.
öðmm efnum. Og hvort tveggja
krypplast fljóflega viö notkun. í
Bandaríkjunum, þar sem menn
nota meira jakkafot en aðrar
þjóðir, hafa Iengi verið til buxur
úr polyester og hefur reynst afar
vel. Það er liklega besta fataefnið
eitt og sér.
Ástríður hringdi:
Mikið er rætt ura grill og elda-
mennsku úti við á þessum árs-
tima. Og þeim er haldið á lofti
þessum gasgriilum sem ég þori
ekki nota vegna sprengihættu af
gasinu, enda óhugnanleg dæmin
um slík slys. Auk þess finnst mér
ekkert griUið nema kolagrill sé,
bragðsins vegna. Ég hef reynslu
af mat úr báðum tegundum.