Þjóðviljinn - 12.01.1938, Blaðsíða 2

Þriðjudaginn 11. janúar 1938.
ÞJOÐVILJINN
Loftur Þorsteinsson
jái*n§midur.
i.
Loftur Þorsteinsson er fæidd-
ur 16. febr. 1894, að Gerðakoti
undir Eyjafjöllum.
Voru foreldrar hans Þorsteinn
Guðmundisson, bóndi, og kona
lians, Guðný Loftsdóttir. Föður
sinn misti. Loftur á unga aldri
en móðir hans lifir enn, og dvei-
ur í Reykjavík.
Æskuheimilli Lofts var barn-
margt og fátækt, og varð Loft-'
ur að fara úr föðurhúsum 9 ára
að aldri, og ólst han,n, upp hjái
ókunnugum eftir það, við mis-|
jöfn kjör.
Til Reykjavíkur kom hann 16
ára, og byrjaði þá í Menta.
skólánumt En hugur hans stóð i
fremur til verklegrar iðju, en
setu á skólabekkjum, og þá eink í
um til ísmíða, fór hann úr skól-;
anum, í sm.iðju. Faðir hans haföi
átt litla smiðju, og s,at, Loftur j
þar löngum ,sem barn, — voru;
þeir feðgar mjög samrýmdir. Má
vera að þaðan hafi verið runn-
in hneigðin til smíða,, en það
varð æfistarf Lqfts.
Margt annað lagði Loftur fyr
ir sig, var á skútu, stundaði
síldveiðar, og var í siglingum t.
d. 18 mánuði samfleytt með
norska skipinu »Aquila«.
En járnsmíðarnar urðu oían
á. Vann hann fyr,st nokkurn
tíma í »Hamri«, en síðan í
•'»Héðni«, í samfleytt 16 ár, en
var þá sagt upp störfum:. Vann
hann síðast í smiðju Magnúsar
Jónssonar á Barónsstíg, og hafði
það við orð, að þar hefði sér Iið-
ið best við vinnu.
Loftur var vel gefinn og hvers
ma,nns hugljúfi, er honum kynt-
ist. Lét hann þjóöfélagsmál og
samtök stéttar sininar mjög til
sín taka. Félögumi hans þóttii
forysta mála sinna fara vel í
höndum hans.
Loftiur kvæntist árið 1930 fél.
Indíönu Garibaldadóttur, og lif-
ir hún mann sinn.
Rétt fyrir áramótin veiktist
Loftur af lungnabólgu. Var
Fæddttr 16. febr. 11594.
Dáinei 2. jan. 1988.
hann orðinn slitinn og
hraustur, en,da urðu veikindin
yfirsterkari. Hann andaðist að
sjúkrahúsinu Sólheimum þ. 2.
jan. 1938.
II.
Það er sárt að sjá á bak góð-
um liðsmanni í verklýðshreyf-
ingunni, en það má óhikað segja
að Loftur Þorsteinsson hafi
staðið þar í fylkihgarbrjósti, alt
frá þeim tíma, er hann fór að
láta þau mál til sín taka.
Allir velrkamenn og verklýðs-
sinnar þekkja hann fyrst og
fremst sem formann Félags
járniðnaðarmanna., og eiga
reyndar erfitt, með að trúa því,
að hann sé horfinn, og komi
ekki a-ftur til þe?s að stainda í
fylkingarbrjóisti fyrir félagi
sínu, siem hann. helgaði starfs-
krafta. sína, alt; til hinstu stund-
ar.
Þegar litið er yfir starf Lofts
í þágu félagsins, þá ,sk.o.rtir mig
víðsiýni ti.1 þess að lýsa því í
allri sinni fjölbreytni — hann
v:a.r barátitumaður, sem barðist
ósleitilega fyrir hagsmunamál-
um félagsins.
Hann, var ,ætíð fremstur
hvort heldiur var á ferðinni
gaman eða alvara — gleðimað-
ur, hrókur alls; fagnaðar þegar
félagsmenn komu saman til
þess að .skemfa siér, en foring-
inn, baráttumaðuriinn, þegar til
ekki I átakanna; kom í baráttu félags-
ms.
Undir forustu hans hefir fé-
lagið unnið m,arga glæisilega
sigra, sem af eðlilegum. ástæð-
um, fyrst og fremst hafa beinst
í þá átt að bæta, kaup og önnur
*
kjör járniðnaðarmanna,. I þessu
sambandi hlýt ég að minnast
þess þegar félagið á.ttj í mánað-
arverkfalli til þes,s að hrinda af
höndum sér árás á launakjör
félagsmanna, en því var snúið
upp í það, að félagið vann þá
eitt sitt glæisilegasta afrek, und-
ir forystu hans, sem var að
hækka allverulega kaupið hjá
já!r nsaniðanemumi
Þetta sýnir betur en. margt
annað hvílíkur drengur Loftur
var í. starfi sínu fyrir félagið og
þá fórnfýsi, sem félagið sýndi
mieð því að bæta kjör hinna
lægst lauinuðu meðal járniðna.ð-
armanna. Mér er það mörgum
öðrum kunnara hvern þátt for
maður félagsins áit,ti í þessum
kjarabctum nemendanna.
Engum: einum, manni er þao
fremur að þakfka en
honum, hve félagsleg eining og
öll starfshæfni félagsins hefir
vaxið ár frá ári, enda hefir
hainn unnið að því af heilum
hug, að gera félagið að því ,sem
hann vildi, að það yrði — öfl-
ugu tæki í allri hagsmuna- og
menninigarbaráttu j árniðnaðar-
manna.
Við félagar hans minnumst
hans semi brautryðjandans1 í
okka,r hópi, s,em þeiss manns er
unni meir hag félags síns, en
sínum, eigin. Sem, járnsmiður
var Loftur að al],ra dómi, er til
þektu, afkastamikill og vand-
virkur; við félagar hans, sjáum
hann í hug okkar standa vdð
eldinn, sigri hlrósandi, því hvít-
glóandi járnið varð aö lúta,
huga hans og höndum. Altaf
var hann boðinin og búinn til
þes,s að leiðbeina vinnufélögum
sínum, þegar þeir leifuðu ráða
hans um, þau viðfangsefni, sem
þeir voru að :glím,a við, því á
viinnustaðnum sem annarsstað-
ar kom fram ,sú félaglslund, sem
einkendi alt hang starf — ein-
istaklinigshyggjan, sérdrægnin
voru honum. f jarlæg hugtök.
Með fráfalli Lofts Þorsteins-
sonar er stórt ,skarð höggvið í
raðir okkar járniðnaðarmanna,
skarð, sem, erfitt mun að fylla.
Okkur, sem eftir iifum á að
vera það áhugamál að heiðra
minningu hms látna félaga, með
því. að ganga »til góðs götuna
fram, eftir veg«, ga,nga þá braut
sem hann hefir vísað oikkur með
starfi sínu og allri framkomu.
Vertu sæ,ll félagi, með þökk
íyrir unnið starf!
Ingólfur Einarsson.
III.
Með Lofti Þorsteinsisyni er
fallinn í valinn einhver1 ágæt-
í ; asti starfsmaður og besti félagi
úr Kommúnistaflokknum. Hvar
sem Loftur vanr, og var, fór
sósíalisminn aldrei úr hug han. j.
Altaf og alstaðar hafði hann hiö
mikla tiakmark sitt og verklýðs-
stét,tairilnna,r fyrir augum, út-
breiddi þeikkinguna á verklýðs-
; hreyfingunni og vakti þá, sem
með honum voru til umhugsun-
ar urn sósíaliismann og til bar1-
áttu fyrir sigri hans. Loftur
Þorsteinsson var hinn óþreyt-
andi verkamaður í þjónustu
Sitórrar hugisjónar, sem leit á
það ,sem lííshlutverk sitt að
boða sósí,alismann, og undirbúa
sigur1 hans. Hann var snillingur
í að umgangast menn, einnig þá,
sem voru hans pólitísku and-
stæðingar, er hann kyntist þeim
— og hve marga þeirra vann
hann ekki til fylgia við okkar
stefnu.
Hann va:nn sína erfiðu vinnu
hvern dag og á kvöldin fyrir fé-
lag ,s;itt, flokkinn og verklýðs-
hreyfinguna, meðan kraftar
hans entust og heilsan leyfði.
Þaö eru slíkir menn, sem skapa
sósíalismami:.
Við hlið Lofts, í öllu þessu
starfi hans og baráttu stóð hinn
ágæti félagi hans á lífsleiðinni,
kona háns, Indíana Garibalda-
dóttir, — honum svo samhent í
trygðinni og fórnfýsinmi að sam-
valdari lífsfélaga gat ekki.
Loftur naut að maíkleikum
trausts, og vinsælda innan
Kommúinistaflokksins, sem ut-
an. Hann var kosinn í miðstjórn
Komrnún iístaflokksi ns, við stofn-
un hans og átti þair aæti lengst
af. En aðalverksvið- hans í
hreyfingu, verkalýðsins var þó
Félag jáirniðnaðarmanna, sem
íann var formaður fyrir í 9 ár
aamfleytt. Sú staðreynd ein sam-
an ,sýni(r best vinisældir hans og
forustuhæfileika.
Lofti var eining verkalýðsins
sífelt hið mesta áhugamál, svo
sem ætla má um verkamann
sem alt siitt liíf berst fyrir því
að sameina slna. stétt og leiða
hana, fram, til sigurs. Það er
hart að ha,nn skuli einmitt
hyerfa burt, þegar vonir hans
eru fyrir alvöru, að rætast.
Loftur Þorsteinsson hverfur
brott frá okkur á besta aldurs-
skeiði, 43 ára að aldri. Sú harm-
saga, sem hér hefir gerst, er
harmsaga verkamannsins, sem
deyr fyrir aldur fram, af | ví
hann, hefir slitið út, kröftum. sín-
um við erfiða og óholla vinnu.
Það sannast, hélr„ siem félagi
Loftur svo oft, sýndi fraim á, að
baráttan fyrir stuttum vinnu-
tíma og góðum aðbúnaði á.
vinnustöðvum, baráttan fyrir
afnámi auðvaldsskipulagsinsi,
það er barátta upp á líf og
dauða fyrir verkalýðinn — og
aðeins siigurinn í þeirri baráttu
getur trygt verkalýðnum gott og
langt líf.
En þótt líf Lofts Þorsteins-
isonar yrði svo istutt, altof stutt,
þá er æfidiagsverkið margfalt
meira en venjulegt er um, lang-
hjfa metnn.
Eg býst við það fari fleiri af
vinumi og félögum Lofts svo en
mér, að þeir eigi erfitt með að
hugsa sér hann dáinn. Hann
var í ajlri umgengni slík per-
sónsómugerfing lífs og kraftar,
sem kveikti fjör og gleðj alstað-
ar í kringum sig, að manni kom,
þá síst til hugar dauði og alger
hvíld. Og þannig mun hann lifa
áfram fyrir hugskotssjónum
okkar; fulltrúi f jörsins og gleð-
innar í vinahóp ■—• brautryðj-
andi verklýðssamtakanr.a og
sósíalismmis í ojrtnberu lífi.
Vertu ,sæll, Loftur. Vio þökk-
um þér allar sámverustundirnar
í baráttu og sigrumi, á erfiðum
augnablikum sem í vinafagnaði.
Við þökkum þér trygðina, ein-
lægnina, atorkuna.
Fram í andlátið var skyldu-
ræknin, og trúfestan við stétt
þína og stefnu þitt sterkasta.
Eitt af síðustu orðum, þínum
var, að þú ættír svo margt eftir
ógert. — Við lof.um því, Loftur,
að merkið þitt skal standa, þó
maðurinn fa,lli,_— og verkin þín,
sem þú hafðir áhyggjur af að ó-
unnin væru, skulu verða unnin,
— ,og við félagar þínir, skulum
haldia; áffam: og herða baráttuna
fyrir sigri hugsjónar þinnar,
sósíalismianum, — þó þinna á-
gætu krafta njóti nú eikki leng-
ur við. E. O.