Þjóðviljinn - 19.02.1938, Side 2

Laugardagurinn 19. febr. 1938.
þjoðviljinn
Reykjavíkurannáll h.f.
„Fornap dygðir “
Friðfinnur Guðjónsson og Gwnnpórunn HaUdórsdóttir í fyrsta
pætti leiksins.
Það er hressandi að það skuli
vera farið af stað aftur með
>;rev,yu« í Reykjavík.Það er yfir-
leitt ekki svo mikiB af »humor«
í sambandi við stjórnmálin og
listirnar hér, að menn ekki
hljóti að gleðjast yfir hverri til
raun tál slíks.
»Revya« þessi nær vafalaust
þeim aðaltlilgangi sínum að
skemita mönn.um eína kvöld-
stund. Hún er vel til þess fallin
— og ekki sparaðir »birandararn
ir«. Satt að segja þá fjúka þeir
— einkum framan af — svo ört
að áheyrandinn hefir vart við að
hlæja. (Þeir eru að vísu grófir
sumir og óþarflega meinfýsnir
aðrir, en það verður ekki við öllu
gert). Sérstajílega hefir »millilið
urinn« tekist vel hvað þetta
snertir, er þeir Haraldur Á. Sig-
urðsson og Tryggvi Magnússon
kveðast á í »spakmælum«. Náði
líka ánægja áhorfenda cg hlátra
sköllin hámarki sínu þá, en
dofnaði er á leið.
★
Leikendurnir fara yfirleitt
mjög sæmilega með hlutverk sín,
— en ekki verður heldur sagt að
þau geri kröfu tii neinnar sér-
stakleg'a mikillar leiklistar. Þeim
Tryggva Magnússyni og Alíred
Andréssyni tekst mjög vel með
hlutverk sín; rólegur, yfirlætis-
laus leikur Haraldar Á. Sigurðs-
sonar »undirstrikar« »brand-
a>ra« hans vel. Friðfinnur og
Gunnþórunn sóma sér að vainda.
Og þá vantar ekki að Gestur og
þær Magnea. Sigurðsson og
Sigrún Magnúsdóttir prýði og
fegri leiksviðið.
★
Gangurinn í. leiknum er í
stuttu máli sá, að fólkið, sem í
1. þætti starfar á milliferða-
skiþi, er í 2. þætti Otrðið tengt
við »tfjáraflaplansSikrifstofu« rík
isins, í, 3. þætti sent, til London
og hittist þar á knæpu við að
reyna áð ná þar ríku kvonfangi
handa einum landanumi og
hressa þannig við fjárhag ríkis-
ins, — og í 4. þættii koma Lund-
únafararnir hei'm, með kvon-
fangið, en höfðu fengið »vitlaust
samband« og tekið íslenska
stúlku í stað enska gullfuglsins,
svo kassinn var jafn tómur eftir.
Þaði, sem grínið aðallega er
gert að, er að vísu Oirðið allslitið
og sérstaklega þekt úr Speglin-
um. Það er skriffinnskufarganið
og gjaldeyrisvandræðin, Jónas
og Ásgeiir,.. E.ysteinn og Hambro
o. s. frv. Inn í þetta eir svo flétt-
að fjölda smáatvika úr bæjar-
lífinu og bæjarslúðrinu.
Þó þessi »rev,ya« eigi vafalaust
ekki að vera áróður fyrir neinn
stjórnmálafldkk og ,sé ekki bor-
in uppi af neinum markvissum
tilgangi, þá setur samt hugsun-
arhát.tur þeiirra, er hanai hafa
smíðað, ákveðinn heildarsvip á
hana. Og sá heilda,rsvi,pur er, —
þó meirkilegt megi virðast — há-
brcddborgaraleg íhaldssemi.
Ekki íhald í merkingunni »Sjálf-
stæðisflokkur«, heldur bókstaf-
lega hugsunarháttur þess
manns, sem álítur að þjóðfélags-
ástand eins og t. d. ríkti fyrir
. 12 árum sé það eðlilega og eigi
helst að vera óumbreytanlegt. Ot
frá sjónarmiði gamallar yfir-
Leikfélag Reykja-
víkur og Þjóðviljinn
Vegna, fyrirspurna, sem bor-
ist; hafa um það, hvers vegna
»Þjóðviljinn« s,é hættur að
flytja, auglýsingar firá Leikfé-
lagi Reykjavíkur, skal það tekið
frami, að félagið vilrðist hafa
ákveðið að auglýsa ekki í blað-
inu framar.
Verð'ur slík ákvörðun tæpast
skilin öðru vísi en svo, að félagið
álíti leiksýningar sínar óvið-
komandi þeim þúsundum reyk
vískra alþýðumanna, sem dag-
lega lesa, »Þjóðviljann«, — nema
aðrar ástæður liggi á bak við.
Þjóðviljinn mun taka þetta mál
bráðlega nánar fyrir.
stéttar er .háðinu einbeitt að
»parvenu-unum,«, — að þeim
mönnum, sem einkum í sam-
bandi við Framsókn, hafa kom-
i|st. til auðs og mannvirðinga, og
sem gömul yfirstétt eðlilega lít-
ur hornauga, svona álíka og em-
bættiismenn Reykjavíkur litu út-
gerðarmennina fyrir 20—30 ár-
um. I beinu samræmi við þetita
er lýsingin á sjómönnunum. Og
það er heldur engin tilviljun að
ákveðnar stofnanir, sem draga
matti sundur í logandi háði, —
eins og t. d. Landsbankinn,
slep.pa að heita má algerlega,
nemai /rétt við að vera mintiar á
Scotland Yard.
Leikendur og höfundar
»Fornrá dygða« eiga þökk skilið
fyrir að hafa komið þeim upp.
Það er hressandi fjöir yfir þeim.
— En vissulega væri það á-
nægjulegra að fá einu sinni til-
þrifamikla pólitíska »revyu«, —
t. d. eitthvað í stíl við »Alt í
grænúm ,sjó«, — til að stinga
duglega á þeim kýlunum, sem
mest. er þorf á að hleypa út úr.
B.
Eftirfarandi kvæði hefir P.jóðvilj-
anum borist.
Ef bjargráð þygg ég bænum frá
svo batni þyngsta raunin
áttatíu aurar þá
eru hæstu launin.
Eftir því sem eg hef frétt
og ollir ska.pi þungu,
hafa fengið hærri rétt
hundarnir í Tungu.
Bæjarstjórnin blessuð gat
bygt þeim hús við veginn,
fá svo krónu fyrir mat
flökkuhunda greyin.
Pessi dýr ég tryggust tel
þó tíðum kunni að slóra,
Pau munu sjálfsagt virða vel
verktn borgarstjóra.
•afe ;
Ef. hann kemur á þá lóð,
upp þeir hefja »kóra«,
álldr góla ástarljóð
utan í borgarstjóra.
gráðug lýftist brúnin,
jjví hra.tið er úr hundunum
haft á bæjartúnin.
Líklegust er» leiðin sú,
að létta, kjörin þungu,
Ef hei,llar krónu hundabú
hefðist við 1 Tungu.
Ef haglega væri haldið á
og hentugt meðlag fundið,
úrgangurinn yrði þá
eina krönu pundið.
Fátæklingur fær ei nedtt,
sem frekust þjáir byrði,
því öreiginn er yfirieitt
ekki hundsins vriði,
Fátækt linast fengi þá
og fremur gengi í haginn,
ef við mættum aðeins fá
eina krónu um daginn.
Fátæklingar flestir sjá
á fótum tveim sem lafa
að meira af bænum framlag fá;

Mnnið að lít blaðsin§ er undir því komid,
hvernig áskrifendasöíiiunin gengur.
Enn ,sem komið ev virðist það vera langt frá því öllum þeim
fjölda alþýðumanna og- verklýðssinna, sem kaupa Þjóðviljann og
v-ilja að hann komi út sé l.jóst hvað þa,rf til þess að halda úti
dagblaði.
1 þeirri áskrifendasöfnun, sem fram hefir farið síðustu 4
mánuði hafa ekki nema fáir menn tiltölulega verið starfandi.
Og þessu fáu mönnum hefir tekist að ’safna upp undir 300 á-
skrifendum.
En petta er ekki nóg til að trygga áframhaldandi útgáfu
Þjóðviljans!
Það verða miklu fleiri að bætast, í hópilnn til að starfa að
útbreiðslu blaðsins.
LESANDI GÓÐUR!
Hefur þít talað við fólkið, sem býr í sama húsi og pít, — viö
mennina og konurnar, sem pít vinnur með — við kunningja
fnn.a, — nm að gerast áskrifendur að Þjóðviljanum?
Líf ‘Þjóðviljans er undir því komið að hundruð nýrra á-
skrifenda bœtist við og pað strax.
Þú berð sjálfur fjöregg Þjóðviljans í hendi þér. Ef þú ert
áhugasamur og duglegur við að að breiða hann út, pá lifir
hann. — En ef alþýðan, sem gefur hann út,, ekki stiendur vörð
um hainn og eykur útbreiðslu hans, pá deyr hann.
Þú átt nú að velja um hvort pú vUt að Þjóðviljinn komi út
áfrarn eða ekki.
Sýndu vilja pinn i verkiwu — vilja pinn til að koma Þjóð-
viljanum inn á. hvert heimili og tryggja. pannig álirif hans og
útbreiðslu!
Dafna grös á grundunum
sem fjórar lappir hafa,
Þurfalingur.
hefi ég opnað í Suðurgötu 4. Annast öll venjuleg lögfræð-
isstörf og samningsgerðlr, kaup og sölu fasteigna og verð-
bréfa, Hefi fyrirliggjandi nokkrar húseignir og ræktað
erfðafestuland utan við bæinn.
Daglegur viðtalstími minn er kl. 3—5 síðd.
Olafur Þorgríms§on,
Suðurgötu 4.
lögfræðingur.
Sími 3294.
Tilkynning.
Að gefnu tilefni, skal pað tekið fram,
að Vinnufata og sjóklæðaverslunin í
Hafnarstræti 15, er okkur að öllu leyti
óviðkomancli.
Sjóklæðagerð Íslands h.f.
Vinnufatagerð íslands h.f,
Tilkynning
Frá útgáfufél. Þjóðviijíins.
Allir þeirtv sem ennþá eiga eftir að skila söfnunargögnum frá
söfnuninni s. 1. haust verða tafarlaust að koma þeim á af-
greiðislu Þjóðviljans.
Ný söfnun verður hafin 1. mars, þessvegna veirða þeir fáu,
sem eiga eftir að skila gögnunum, að gera það næstu daga.
Otgáfufélagið