Þjóðviljinn - 08.05.1938, Blaðsíða 4

þlOÐVIIrJINN
m, l\íy/a,r5io sg
Jeg ákæri..
(pættir úr æfisögu
EMILE ZOLA)
Stórkostleg amerísk kvik-
mynd af æfiferli franska
stórskáldsins og mikil-
mennisins Emile Zola.
I myndiitni er rakið frá
upphafi til enda Dreyfus-
málið alræmda.
Aðalhlutv. leika:
Paul Muni,
sem Zola,
Joseph Schildkraut,
Robert Barrett,
sem Esterhazy
majór, o. fl.
Sýnd kl. 7 og 9
LITLI WILLIE WINKIE
verður sýnd fyrir börn kl.
3 og 5.
Aðgm. að barnasýningun-
um verða seldir frá kl. 11
til 12, að öðrum sýningum
eftir kl. 1.
Næturlæknir
í nótt er Alfreð Gíslason,
Brávallagötu '22, sími 3894;
aðra nótt Bergsveinn Ólafsson,
Hávallagötu 47, sími 4985;
helgidagslæknir í dag Halldór
Stefánsson, Ránargötu 12, sími
2234.
Næturvörður
í Laugavegs og Ingólfs apó-
teki.
Bókaútsalan.
Hafið þið munað eftir að fá
ykkur verðlista um bókaútsöl-
;una| í Heimskringlu? Rar eru á
boðstólum fjöldi skáldrita og
fræðirita fyrir hálfvirði. Látið
ekki þetta ágæta tækifæri
ganga ykkur úr greipum.
REYKJAVIKURANNÁLL H.F
REVYAN
Fornar dygðir
29. sýning
í dag kl. 1 e. h. í Iðnó.
Aðgöngum. með venju-
legu leikhusverði við inn-
ganginn.
30. sýning
þriðjudagskvöld kl. 8. e.h.
Aðgöngumiðar seldir á
morgun (mánud.) kl. 4—7
og á þriðjud. frá kl. 1.
Venjulegt Ieikhúsverð eft-
ir kl. 3 daginn sem leikið
er.
NÆST-SÍÐASTA SINN
T rúlofun
sína hafa nýlega opinberað
ungfrú Sigrún Helgadóttir,
Freyjugo’tu 17 og Halldór Sig-
urðsson, Grettisgötu 47.
Leikfélag Reykjavíkur.
„Skírn, sem segir sex“ verð-
ur sýnd í kvöld í næst síðasta
sinn. Verð aðgöngum. er lækk-
að.
0amlal?)jb %
Kuggurinn minn
Gullfalleg og skemtileg
frönsk gamanmynd
Aðalhlutverkin leika
LUCIEN BAROUX
og
þrettán mánaða snáðinn
PHILLIPPE
sem með hrífandi leik
sínum fær áhorfendur til
að hlægja og gráta með
sér.
ISýnd kl. 5, 7 og 9.
Alþýðusýning kl. 7.
Barnasýning kl. 5.
Lclfcfél. Beybjavlkar
,Skfrn sem
seglr sex‘
Gamanleikur í 3 þáttum. 1
Eftir OSKAR BRAATEN
Sýning í kvöld kl. 8.
LÆKKAÐ VERÐ!
Næst síðasta sinn!
Aðgm. seldir eftir kl. 1 í dag.
ATH. Aðeins Ieiklð einu sinni
ennþá.
instnibæjarskóllnn.
Sýning á vinnu barna opin í
dag frá kl. 10 til kl. 22
Aðgangur ókeypis.
Skölastjórinn
Sellufundir
á morgun (mánudag) verða
fundir í öllum sellum.
Deildarstjórnin.
A morgun er síðasii söludagur í 3.
flokki. Hafið pér munað aðendurnýja
Happdrætílð
Alexander Avdejenkœ
Eg elska ... 29
um þrána, og allt það, sem býr í órafjarlægð að
baki hinna grænu skóga.
Gráfölir steypumenn ganga framhjá syngjandi.
Einn þeirra nemur staðar og virðir stúlkurnar fyrir
sér með heitu augnaráði. Hann er með gleraugu á
nefinu, brennt andlit og óræktarlegar skeggtjáslur.
Steypumaðurinn strýkur skegg sitt með harðri hend-
inni, og litlausar augnabrúnirnar eru allar á tifi.
Strákarnir flykkjast að hvarvetna úr verksmiðjunni
til þess að taka þátt í söngnum. Þeir ýta sér fast
íraml í jhópnum, og áður en varir er allur hópurinn
karlar og konur, farinn að syngja.
En í (sáma bili byrjar eimpípan að hlása, skerandi,
hvellum rómi. í verksmiðjunni kemst allt á hreyf-
ingu. Verkstjórarnir koma hlaupandi og verkafólkið
skundar hvert að sínu verki. Reimar og skífur þjóta
af stað. Hjólin býrjá að bifast.
Varjka nemur staðar með skóflu í liendinni fyrir
framan stóran sandhaug. Nastja vinkona hennar er
rjóð í kinnum og með rauðan skýluklút á höfðinu.
Hún kemur hlaupandi að sandhrúgunm með hjól-
börur. Brjóstamikil verkakona rogast með byrði sína
inn til steypumannanna.
[ í horninu a húsinu, þar sem þær vinna, stendur
borð úr járni. Umhverfis borðið er ’vírnet, sem
glamrar í, hvert skipti, sem Varjka rekur skófluna
í það. Borðið og vírnetið líkist einna helzt dýra-
búrum þeim, sem fjölleikamenn hafa oft meðferðis,
og borðið er hreint, eins og það hefði verið sleikt.
Yfir miðju borðinu eru tveir stórir og sterkir öxlar.
Þegar reimarnar byrja að dragast, þjóta þeir af
stað eins og ólmir gæðingar á kappreiðavelli. Varjka
kastar sandi, leir og mold fyrir fætur þeirra. Járn-
gæðingarnir sparka hófnum fast í braut sína og
elta blönduna, sandinn, leirinn og moldina, unz það
er orðið að brúnum klumpum. Á þessu starfi járn-
gæðinganna byggjast öll önnur störf verksmiðjunn-
ar. Hér inni er fúlt, dimt og rakt, en uppi á liáum
múrsteinabunka situr eftirlitsmaðurinn með hljóð-
pípu á rnilli varanna. Fyrirskipanir hans hljóma
eilíft og.tilbreytingarlaust: — Hæ, fallegu stúlkurn-
ar mínar, verið þið ekki mjög latar. Látið nú hend-
ur standa fram úr ermum, duglegu stúlkurnar mín-
ar.
Varjka stendur bogjn í baki klukkustundum sam-
an við sandmoksturinn. Hún lítur aldrei upp, og
sandurinn er svo þungur, að hún kiknar í knján-
um, þegar hún lyftir upp sandskóflunni rneð bogn-
um handleggjum. En áfram verður hún að halda,
og ein skóflan af annari er sótt í isandhrúguna.
Sandurinn fellur í vélina, dreifist og hverfur.
Hendur Vörjku eru á sífelldri hreyfingu. Þær ber
við axlir hennar, brjóstin, jörðina og blöndunarvél-
•ina. Æðarnap í handleggjunum þrútna, handlegg-
urinn verður þungur. En þrátt fyrir allt er aðeins
jmiorgun ennþá — og sólin er að senda fyrstu geisla
sína inn tim verksmiðjugluggana. Víð hlið hennar
hennar hljóma aftur liin gamalkunnu, umbreytinga-
lausu skipunarorð:
— Hæ, fallegu stúlkurnar mínar, verið þið ekki
mjög latar. Látið nú hendurnar standa fram úr
ermum, duglegu stúlkurnar mínar.
Þarna kemur Nastja nteð hjólbörurnar. Þær ;eru
'þungar ,svartar og fullar af sandi. Tréhjólið renn-
ur eftir sporinu, ýskrar og hristist. Hún lyftir hand-
(öngunum hátt og gult pylsið sviftist um hana. Hún
■hvolfir úr hjólbörunum, lyftir kjálkunum upp og
hristir úr þeim sandinn. Þannig sækir hún hverjar
Ibörurnar á fætur öðrum og er ótrúlega fljót( t ferð-
um. Rjóðar kinnar hennar eru orðnar fölar, skýlu-
klúturinn er kominti niður á herðar. Nastja gefur
sér engan tíma til þess að laga hann. Guli kjóllinti
hennar er orðinn leirugur á faldinum og fallegu
skórnir rispaðir, en Nastja hirðir ekkert um það.
Fyrir eyrum hennar dunar í slífellu:
. — Hæ, fallegu stúlkurnar mínar, verið þið ekki
mjög latar. Látið nú hendur standa fram úr erm-
um, duglegu stúlkurnar mínar.
í miðdagsmatarhléinu lifnar yfir verkastúlkunum.
Þær hlaupa kapphlaup til sandþurkunarsalsins, til
þess að tryggja góðan stað, þar sem þær geta steikt
kartöflurnar sínar. Svo dífa þær kartöflunum ofan í
salt og borða þær með beztu lyst. Með kartöflun-
unum borða þær ilmandi rúgbrauð.
í En á kvöldin á Varjka alltaf erfiðara og erfiðara
með að halda á skóflunni. og að sama skapi vex þörf
hennar til þess að rétta úr bakinu. Þegar eimpípan
blæs að lokum, og vinnudagurinn er uti, er Varjka
í þann veginn að falla í sandinn. Nokkrar mínútur