Þjóðviljinn - 04.06.1938, Blaðsíða 4

gs Níý/a Ti'io ag
I
Engin sjining fyr en ann-
an dag hvítasunnu
I
þlÓÐVIUINN
VæOQOOOOöC>« —————
Æ Gamlo I3io %
IEngin sýning fyr en ann- I
an dag hvítasunnu I
I bðtiðaioatiin
Nýtt folaldakjöt í buff og
gullasch.
KJÖTBCÐ NJALSGÖTU 23.
Sími 3664.
æ$æ$æ383$S8888S8S8
A HVÍTASUNNUDAG
hefjast ferðir okkar kl 1 e. h.
ANNAN HVITASUNNUDAG
kl. 9 f. h.
Strætisvagnar
Reykjavíknr h. f.
^OOOOOOOOOOOi
Nautakiðt
Svínakjðt
HanglkJGt
Bjfagn
Pylsar
alskonar
Gúrkar
Saltntaa
Babarbarl
Kjöt & Fiskur
i Símar 3828 og 4764
xxxxxxxxxxxx
Æsknlýðsmðtlð
vlð Þrastarlnnd
Lagt af stað frá Vörubílastöðinni kl. 8 í kvöld og kl. 9
l fyrramálið.
Farmiðar seldir á Vörubílastöðinni í kvöld og fyrramál-
ið. Listar liggja frammi á afgreiðslu pjóðviljans.
Þeir sem geta hafi með sér tjöld, en annars er fólki séð
fyrir tjaldplássi. Auk þess verður fólk að hafa með sér nesti
og svefnpoka eða teppi til að liggja við.
Ódýrt kaffi og kókó verður hægt að fá á staðnum.
Skorað á alt æskufólk að koma á mótið.
Sjómannadagurinn
Sölubörn komi á skrifstofu Vél-
stjórafélagsins, Ingólfshvoli, 3.
hæð, kl. 8 á annarsdagsmorg-
un. Há sölulaun.
Kl. 08.00: Fánar dregnir að hún á skipum. — Heiðursvörður settur við Leifsstyttuna. —
Merkjasala hefst. Sjómannádagsblaðið kemur út.
Vid sjómaoÐaskólanii.
Kl. 12.45: Þátttakendur í hópgöngu sjómanna koma saman við Sjómannaskólann. —
Liðinu fylkt.
KI. 13.20: Lagt af stað frá Sjómannaskólanum um miðbæinn, staðnæmst í fylkingum fram-
an við Leifsstyttuna. Félögum er raðað eftir aldri.
ViÖ Leifsstyttooa.
Kl. 14.00: Lúðrasveit Reykjavíkur leikur. — Minst druknaðra sjómanna með þögn. Söng-
sveit sjómanna syngur: Þrútið var loft. Fulltrúi útgerðarmanna. Ólafur Thors, afhendir
verðlaunabikar að gjöf til Sjómannadagsins. Atvinnumálaráðherra flytur ræðu. Lúðra-
sveit Reykjavíkur leikur: Ó, Guð vors lands.
Frá Reykjavíkorhofo.
Kl. 15.00: Kappróður í björgunarbátum milli einstakra skipshafna. Verðlaunum útbýtt.
Stakkasund sjómanna. Afhent verðlaun. Lúðrasveit Reykjavíkur leikur meðan kepni fer
fram. Sýnt björgunarsund.
Frá Ipróttavellinuíii*
Kl. 17.00 : Knattspyrnukepni á íþróttavellinum. Reipdráttur milli hafnfirskra og reykviskra
sjómanna. Afhentur verðlaunabikar veiðarfæraverslananná. Lúðrasveit leikur meðankepni
fer fram.
KI. 19.20: Or útvarpssal: Ræða, Sigurjón Á. Ólafsson.
Kl. 20.00: Hefst sjómannafagnaður að Hótel Borg (útvarpað) með því að
KI. 20.15: Formaður sjómannadagsráðsins Henry Hálfdánarson flytur ávarp. Fulltrúar allra
greina sjómannastéttarinnar flytja ávörp. Söngsveit sjóman na syngur. Mörg önnur góð
skemtiatriði.
Daiis.
Aðgöngumiðar að Hótel Borg verða seldir eftir kl. 6 í dag í skrifstofu Hótel Borg.
Pantaðir aðgöngumiðar óskast sóttir þangað.
Sjómannadagsblaðið verðun
selt á götum bæjaríns á Sjó-
mannadaginn.
6. júní
1938
Alexander Avdejenko;
Eg elska .. 49
Andrejevna mig úr hverri spjör, leggur mig niður
í snjóskaflinn og byrjar iaíð nudda allan líkama
minn ,upp úr köldum snjó. Brátt fer hörundið
alt að skifta litum. Ég verð hvítur og með rós-
rauðum flekkjum á milli. Svo þvær Andrejevna mér
upp úr köldu vatni, og nuddar líkama minn með
snörpu handklæði, unz húðin er orðin silkimjúk og
áferðarfalleg. Að því búnu gefur hún mér brauð-
sneið og smyglar mér inn í hópinn, sem beið
hinnar dauðþreyttu nefndar.
Að þessu sinni fæ ég prýöisgóðar móttökur og
er leiddur inni í stofuna þar sem hinir útvöldu bíða.
]Um kvöldið erum við færðir í ný föt úr voð.
felldum dúk, og okkúr kið af stað til járnbrautar-
stöðvarinnar þar sem lestin bíður. Vagnarnir eru
svefnvagnar og í þeim eru þrjár hillur, meðframl
veggjunum, þar sem við eigum að sofa. í rúmun-
um hefir verið komið fyrir mjúkum dýnum, hrein-
um sængurvoðum og dúnsvæflum. Um kvöldið fá-
um við hrísgrjónagraut með sykri og sírópi út á.
Með því er borið fram drifhvítt hveitibrauð. Okkur
er meira að segja boðið að stinga brauðsneið í vasa
okkar að lokinni máltíð.
Við sofnum mettir. Mig dreymir um Ameríku.
Ég er ð! gangí í blómskrýddum garði. Framhjá mér
rennur fljót, sem er eins iog mjólk á l'itinn, og yfir
höfði mínu hvelfist tindrandi stjörnuhimiininn.
Við vöknum við eimpípublástur og hamarshögg.
Þjað er gráa nomín, sem kallar okkur til morgun-
bæna. Að morgunmat liðnum raðar hún okkur hlið
við hlið á neðstu rúmaröðina í klefanum. Húnskip
ar okkur að rétta úr búkunum og byrjar svo pré-
dikun sína.
Þið emð allir stórsyndarar. Á hverjum einasta degi
verðið þið að biðja skapara ykkar að hreinsa hjörtu
ykkar og blóð af villu sjudarinnar. Sál ykkar og
hjörtu em ötuð syndum. Biðjið drottinn að leiða
ykkjur á rétta braut. |Nú eruð þið að leggja af stað
til paradísarlandsins. Þar munuð þið fyrir staðfasta
bæn hreinsast af syndum ykkar. Þar gefst ykkur
kostur á að verða heiðarlegir verkamenn, bílstjór-
ar, flugmenn, smiðir, vélamenn og námugrafarar.
Smiðir og námugrafarar. ’ Ég loka augunum og
hugurinn hvarflar til Óþefskvosarinnar og leirhreys-
anna með litlu gluggunum. Ég horfi í anda út um
einn slíkan glu,gga. Þar sá ég áður fyr þegar smið-
irnir voru það fara til vinnu sinnar í dögun á hverj
um morgni. Þeir liðu fram hjá eins og skuggar eða
eins og afturgöngur. Ég minnist pabba, þegar hann
dag nokkurn bar hendina upp að skaðbrenndu aug-
anu, og ég sá fyrir mér, hvernig hann lá á svölum
um:
verkstjórans með brostin augu, þegar ég kom til
þess að kveðja hann í hinsta sinni.
Um nóttina mölva ég rúðuna úr járnbrautarvagn-
inum og hleyp út í myrkrið. Lestin heldur áfram
sína leið. Þegar dagar er ég á hlaupum meðfram
jjárnbrautarlínunni. Skyrtan, sem ég er í yst fata
hær mér ekki niður að hnjám. Ég er berfættur og
húfulaus en ég finn ekki til kulda. Um morguninn
kem ég til járnbrautarstöðvarinnar og rauðliðar veita
mér móttöku. Það eru Donbas-öreigarnir og á brynj-
vörðum vögnum þeirra stendur skráð stórum stöf-
— Niður með pólsku innrásarherina.
— Árið 1920 er runnið upp.
NÍTJÁNDI KAPÍTULI
Það er nótt.
Þögul, hljóðlát nótt yfir mýrunum og skógarkjarr-
inu í grennd við vígstöðvarnar.
— — — Græna brynlestin „Donbas-öreigarnir“
kemur þjótandi eftir brautinni. Lestin fer af stað
án þess að gefa nokkur fararmerki og svartar hett-
ur hafa verið breiddar yfir ljóskerin. Steppan, vind-
myllnurnar og háir ásar hverfa framhjá. Framundan
og alt umhverfis er þéttur skógur, sem réttir fram
jgreinar sínar í áttina til lestarinnar um leið og hún
þýtur áfram. Ég heyri trjáblöðin skrjáfa við bryn-
skjöld lestarinnar.
Það andar kulda og raka frá mýrunum. Ég hneppi
skyrtunni fastar að mér pg þrýsti mér fast upp að
gufukatlinum. Lestarstjórinn, Bogatyrjóff kemur til
mín og strýkur rautt yfirskeggið í ákafa með breiðri
og beinaberri hendinni. Hann brosir til mín svo
að það skin í hvítar tennur hans.
Sanjka, er þér kalt? Þú skammast þín ekki?
Langar 'þig í gufubað? Ertu ef til vill hræddur
við Pólvefjana?
Ég fæ ekki tíma til þess að svara spurningum
hans. Síminn hringir. Herfulltrúinn, sem gegnir hér
forustu, gengur að símanum. Hann lemur saman
hælunum um leið og hann gefur lestarstjóranum
einhverjar fyrirskipanir.
Ég undrast. Herfulltrúinn er enginn annar en
hann Garbus, málmsmiðurinn gamli að heiman, kunn
ingi og vinur foreldra minna. Hann hlær aldrei nú
orðið, þessi grannvaxni, tannlausi maður í svarta
leðurjakkanum. Hann gefur fyrirskipanir sínar í
í hvíslandi tón, og rauðliðarnir segja, að hann fái
slag og verði að liggja í rúminu dögum saman ef