Þjóðviljinn - 15.06.1938, Blaðsíða 4

ss Mý/ab'io s§
M
Eg áfcæri.. I
/Pæltir úr æfisögu Emile |
Zola).
þessi afburða góða ame- i
ríska kvikmynd verður I
vegna marg ítrekaðra áskor |
ana
sýnd í kvöld.
Os»rbos®g!nni
Næturlæknir
Axel Blöndal, Mánagötu 1,
sími 3951.
Næturvörður
er í Reykjavíkur-apóteki og
Lyfjabúðinni Iðunn.
Otvarpið í dag: i
10.00 Veðurfregnir.
12,00 Hádegisútvarp.
15.00 Veðurfregnir.
19.10 Veðurfregnir.
19,20 Hljómplötur: Rússnesk
lög-
19.40 Auglýsingar.
19.50 Fréttir.
20.15 Erindi: Gervivörur (Eð-
varð Árnason verkfræðingur)
20.40 Hljómplötur:
a\ „Saga hermannsins'Stón-
verk eftir Stravinsky.
b^ /-21.10) íslensk lög.
^ (21.35) Harmóníkulög.
22.00 Dagskrárlok.
Eðvarð Árnason >
símaverkfræðingur flytur í
kvöld erindi í útvarpið um gerfi
vörur.
Vinningar í happdrætti Vorboð
ans:
1. 520 kaffistell.
2. 966 málverk eftir Finn Jónss
Görelaföib 4
Franhald
Dóttir mín og systir okkar
Asta Féte&a*sdéttðr
Hofsvallagötu 18, verður jarðsungin frá
dómkirkjunni á morgun (fimtud)kl.31;2s.d.
Elísabet Jónsdóttlr og börn-
Grímur Magnússon
læknir hefir opnað lækninga-
stofu í Suðurgötu 4. Viðtals-
tími kl. 2—3 e. h.
Studentamótið
Þátttökumiðar og merki
verða afhent á skrifstofu und-
irbúningsnefndarinnar í dag og
á mforgun kl. 1—6 e. h. Skrif-
stofa undirbúningsnefndarinnar
er í Austurstræti 3.
,6ranna maesiis'
(Efter den tynde Mand).
Afar fjörug og spennandi
leynilögreglu-gamanmynd
Aðalhlutverkin leika af fram
úrskarandi snild
MYRNA LOY og
WILLIAM POWELL
ásamt hundinum ÁSTA.
Börn fá ekki aðgang.
Trolsbistarnlr í REexico
gera baodalag við olia-
bnrgoisaua.
Fylgismenn Trotskis segja að eignanám
olíulindana hafi verið gert „samkvæmt
fyrirmælum Stalins“!
Landsfundur kvenna
hefir skrifstofu í Þingholts-
stræti 18. Opið kl. 10—12 f. h.
og 4—5 e. h. Föstudaginn og
laugardaginn, 17. og 18. j3. m.
verður skrifstofan opin allan
daginn til kl. 6.
Sltidentamðtið.
Flokksskrifstolai
er á Laugaveg 10, opin alla
virka daga frá 5—7 e. h.
Félagar, munið að greiða
flokksgjöld ykkar skilvíslega.
Trotskistatnir í Mexíko hafa
gefið út ávarp í tilefni af eign-
arnámi olíulindanna. Reynaþeir
að nota í lýðsskrumsskyni þá
staðreynd, að olíuframleiðslan
3. 579 dívanteppi.
4. 746 málverk, eftir K. Smára
5. 135 Dagleið á fjöllum, effir
H. K. L.
Vinninganna má vitja á skrif-
stofu Verkakvennafél. Fram-
sókn í Alþýðuhúsinu við Hverf-
isgötu. Opið frá kl. 4—6 dagl.
Eggert Stefánsson
söngvari endurtekur íslenska
tónskáldakvöldið annað kvöld í
Gamla Bíó. Er Eggert á förum
úr bænum, svo búast má við að
þetta verði síðustu forvöð að
hlusta á hann að þessu sinni.
Ætlar Eggert fyrst í ferðalag
um landið, en síðaú í sumar fer
hann til útlanda.
hefir minnkað nokkuð síðustu
mánuðina, og æsa þjóðina gegn
stjórn Cardenas forseta.
Skjal þetta hafa trotskistarn-
ir sent öllumm fréttariturum er-
lendra blaða og hafa mörg aft-
urhaldsblöð notað það til árása
á stjórninla í Mexíko.
jrotskistarnir hafa einnig
beitt sér gegn söfnun, er haf-
in hefir verið um allt landið til
að afla fjár í skaðabótagreiðsl-
ur til olíuhringanna.
í ávarpinu eru leiðtogar verk-
lýðsfélaganna í Mexíkó nefnd-
ir svikarar pg mútuþegar, —
einmitt þeir mennirnir, er berj-
ast hetjubaráttu til að bæta
launakjör og vinnuskilyrði mexí
kanska verkalýðsins, og hinn
nýi byltingarsinnaði sameining-
flokkur verkamanna, bænda
og millistéttarmanna sé „útibú
Stalins“ í Mexíkó, og eignar-
nám olíulindanna hafi verið gert
að „undirlagi Stalins“!
ÞáUfökE9jm!ðar og merkl afhent
1 skrlfstofa randlrbúniagsnefnd-
ar Aastarstræti 3 i dag og á
morgun kl, 1-6 e. b.
Undirbdnlngsnefndin
V. -
Grímur Magnússon
læknir
hefir opnað lækningastofu í Suðugötu 4.
Viðtalstími kl. 2-3 e. h.
Alexander AvdejenkQ;
Eg elska .. 56
braut til Tiflis. Nú vorum við með Mansjúrísku
hraðlestinni.
Það snjóar. Íhvolft þakið á vagninum var ísað og
líkast ágætri rennibraut. Eg finn til kuldans af ísn-
um gegnum skóna. Eg| er í röndóttri peysu og með
lak um herðarnar. Eg ,er í þessum búningi lestarstjór
anum til heiðurs. Eftir augnablik á eg .að hverfa til
míns vanalega starfs. Eg skelf og tennurnar nötra í
munninum á mér. Það er sem ég hvæsi, um ótta er
ekki að ræða. Djarflega klifra ég niður átengslin sem
tengja farþegavagnana og farþegaflutning’svagninn.
Eg dreg fram lykilinn og læðist eins og köttur inn í
búningsklefann.. Þar dusta ég snjóinn af lakinu, læt
mér hlýna ögn og jafna mig eftir skjálftann. Eg geng
meira að segja að speglinum til þess að komasf að
raun um hvernig ég lít út. Að því búnu laumast ég
inn á ganginn. Þar er engin lifandi sál. Fram hjá
tveimur klefum, og hlusta augnablik við þann þriðja.
Svo dreg ég upp lykil og opna dyrnar kunnuglega,
pg lít í 'kringum mig í hálfrökrinu. Eg bíð eftir að
höfuð rísi upp á koddanum og eg neyðist til þess
að lýsa því yfir að eg sé kominh. Peysan mín og
lakið sjá fyrir því, að engan gruni neitt. Það er ekk-
ert auðveldara en að hreinsa vasa slíkra farþega og
grípa stærsfu ferðatöskuna úr netinu. Eg geri hvort-
tveggja og hraða mér fram á ganginn og út sömu
leið og eg kom. „Vængurinn" bíður þar eftir mér.
Við köstum hvorttveggju út í snjódyngjuna og hlaup
um burtu af lestinni.
Á bak við þéttan snædrifinn runna afhugum við
íbráð okkar. Við opnum töskurnar og finnum þar
mikið af bókum, gúmmíhitaflöskum, handklæði, tann
áburði og tannburstúm. Ennfremur slangur af tímarit
um og kassa af konfekti. Við sitjum hljóðir yfir
opnum koffortunum, og snædrífan hylur alt fyrir
okkur jafnóðum. Eg stelsf til þess að líta á „Væng-
inn“ og sé, að hann er kropinn á kné. Vindurinn
þlaktir í úfnu hári hans og skeggi. Augnalokin síga
niður fyrir augun, og varirnar eru innsognar eða
eins og hann hefði þær á milli tannanna. Hann er
að bíða eftir einu eða öðru. 1
Hann lýtur áfram í’játtina til mín, starir svo á mig
.þöndum augum og segir hljóðlega:
— Ekkert annað, dýrlingur.
í vasa mínum eru tvö úr, þungt sigarettuveski og
dálítill pakki. En eg hristi höfuðið rólega.
— Þú hefir ekki fundið neitt.í vösunum.
— Nei.
„Vængurinn“ þýtur upp og læsir klónumj í háls-
inn á mér og hrópar, um leið og hann spýtir í aug-
un á mér: f
— Ætlar þú að hafa af mér minn hluta, hræið
þitt? Ert þú að hugsa um að safna auði á minn kostn
að. j
Skyndilega sleppir hann tökunum, rífur af sér loð-
húfuna og æpir:
— Láttu minn hluta koma í (húfuna.
Eg renni huganum yfir viðskifti mín og „Vængs-
iins“. Eg minnist þess, þegar við náðum einu sinni
fullu ferðakofforti af gull og silfurmunum1. í minn
hlut kom ekkert annað en að fá að dvelja um hríð í
fylgsni okkar, neyta kókains og borða k^kur. Skraut-
gripirnir komu allir í lilut „Vængsins“. Eg gríp
úrin upp ú rvasa mínum, rétti þau leyftursnögt upp
að andliti lians og hrópaði í ögrunartón:
— Þú færð þau ekki, og verður að leita til ein-
hvers annars til þess að stela fyrir þig. (
„Vængurinn“ lætur ekki hugfallast, heldur réttir
höndina enn lengra fram og augnaráð hans er eins
og nístandi stáloddar. Hraðinn er styrkur hans, og
á honum hefir hann lifað í ’tuttugu ár. Snarræðið hef-
ir bjargað honum frá fangelsunum og það hefir gert
hann frægan. En eg er liðugri en „Vængurinn“,
þrátt fyrir alt. Eg berst fyrir frelsinu, en hann berst
ekki fyrir neinu. Vikum og mánuðum saman hefi eg
búið mig undir þetta augnablik og aldrei slept stór-
eflis hníf úr hendinni. En hann óskar aðeins eftir
því að geta lifað alla æfi á minn kostnað.
„Vængurinn“ hefir aftur gripið um hálsinn á mér,
svo lítur hanji snögglega niður, þrífur um fæturnar
á mér og kippir mér að sér. Eg sé, að hann ætlar
að slá höfðinu á mér við trjástöfn, svo mun hann
sitjast klofvega yfir mig og gera við mig, það sem
honum sýnist. <
Við föllum báðir í einu. Eg finn til máttleysis, og
sé „Vænginn“ aðeins ógreinilega. Mér finst eg vera
að falla í svefn og mér sýnist fjandmaður minn
stynja og skríða á fjórum fótúm. En þrótturinn brest
ur. Hann eins og fellur fram yfir mig, og eg sé ein-