Þjóðviljinn - 06.09.1938, Side 4
SjS Níý/ab'io ss
I
Gæfubörnín
Bráðssemiileg þýsk kvik-
mynd frá UFA aðalhltut-
verkin leika 4 lang fræg-
ustu leikarar þjóðverja:
Lílían Harvey
Wílly Frítsch
Paul Kemp og
Oshar Síma.
Aukamynd:
Ferðalag um Dan-
mörhu.
hrífandi frœðimynd tekin
á ferðahagi víðsvegar um
Danmörku.
Qp boi*g!nnl
Næturlæknir
Kristján Grímsson, Hverfis-
götu 39, sími 2845.
Næturvörður
er í Reykjavíkur-apóteki og
Lyfjabúðinni Iðunn.
Ctvarpið í dag:
10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
15.00 Veðurfregnir.
þlÓÐVIUINN
18.00 Endurvarp frá norrænu
tónlistarhátíðinni í Kaup-
mannahöfn: Sænsk tónlist.
19.10 Veðurfregnir.
19.20 Endurvarp frá Kaupm,-
höfn; framh.
19.40 Auglýsingar.
1950 Fréttir.
20.15 Erindi: Alþjóða-iðnsýning
in í Berlín, Helgi Hermann
Eiríksson skólastjóri.
20.45 Hljómplötur.
a. Symphonia nr. 5 eftir Beet
hoven.
b, Symphonia nr. r3, eftir
Brahms.
22,00 Dagskrárlok.
Skipafréttir.
Gullfoss kom að vestan í gær
Goðafoss kom að norðan og
vestan í gærkvöldi, Brúarfoss
ler í Kaupmannahöfn, Dettifoss
er á leið til Vestmannaeyja frá
Hull, Lagarfoss kom til Seyð-
isfjarðar í gær, Selfoss er á
leið til Vestmannaeyja fráLeith
Dr. Alexandrine fór norður í
gærkvöldi, Nova kom{ í gær að
vestan og norðan frá Noregi,
Lyra kom frá útlöndunt í gær-
kvöldi.
ÍSlökkviliðið
var í fyrradag kallað að
Garðastræti 43. Hafði kviknað
lítilsháttar út frá miðstöð.
Hvar var fiiland hiö góöa?
Fyrírlestur próf. Halld. Hermannssonar
Prófessor Halldór Hermauns-
son hélt fyrsta fyrirlestur sinp
um Vínlandsferðir íslendingja
hinna fornu, í gærkvöldi.
Rakti hann frásagnir fornsagn
anna úm þetta efni og leitaðist
við að staðfæra úerðalög ís-
Vínlandsferðirnar. i
Annar fyrirlestur prófessors
Halldórs Hermannssonar um
Vínlandsferðirnar, verður liald-
inn í Oddfellow-húsinu annað
kvöld kl. 8. Öllum e'r heimifl
aðgangur, rneðan húsrúm leyfir
Eldur í Jieyi-
Snemma í gærmorgun var
þlökkviliðið kallað inn ’að1
Bjarmalandi ,en þar hafði kom-
ið upp eldur í heyi. Eldurinn
var ekki orðinn mjög magnað-
ur þegar slökkviliðið Ikom á
vettvang og tókst því brátt' að
slökkva hann áður en til mikilla
skemda kom.
lendinga á þessum slóðum. —
Gerir Halldór ráð fyrir að Þor-
finnur Karlsefni hafi komist
alla leið suður í New England,
og að þar sé Vínlands að leita.
Fjöldi fræðimanna heflr fjall-
að um þetta sama viðfangsefni
og hafa þeir leitað hinna "fornu
örnefna í Ameríku, um alla
austurströnd meginlandsins,
jafnvel suður í Florida.. Færði
Halldór Hermannsson staðgóð
rök fyrir máli sínu, enda hefir
hann rannsakað Vínlandsferðir
hinar fornu.
í næstu tveimur fyrirlestrum
sfnum mun prófessor Halídór
ræða hið mjög umdeilda við-
fangsefni, hvort síðari Iand-
könnuðir hafi að meira eða
minna leyti stuðst við frásagnir
um ferðir íslendinga hinna
fornu, er þeir hófu landaleitir
sínar.
Torgsala
á Káratorgi á inorgun. —
Kartöflur og rófur. Lækkað
verð.
A öamlabib
Fljótandi onli
Gullfalleg og viðburðarík
amerísk tal- og söngva-
mynd, sem gerist, er olían
fannst í Ameríku.
Aðalldutverkin leika hin-
ir góðkunnu amerísku
leikarar:
Irene Dunne,
Randolph Sooít og
Dorothy Lamour.
Börn fá ekki aðgang.
rvr
Súöin
austur um í strandferð, föstu-
dag 9. þ. m. kl. 9 s. d. .
Tekið verður á móti vörum
á morgun og fram til kl. 11 á
fimmtudag.
Pantaðir farseðlar óskast sótt-
ir degi fyrir burtferð..
Hlutaveltunefndin
mæti á flokksskrifstofunni í
kvöld (þriðjudag) kl. 8V2.
elmskrlngln
Lau$ave$ 38,
Símí 5055.
Agatha Christie. 21
Hver er sá seki?
Hann þurkaði svitann af enni sér með vasaklútn-
um, og rétti svo vailega hendina eftir rítingsskaft-
inu.
— Pér megið ekki snerta hann, sagði ég hvast.
Farið strax í símann og hringið til lögreglustöðv-
airnnar. Tilkynnið svo herra Raymond og Blunt
major það sem skeð hefir.
— Skal gert, læknir.
Parker flýtti sér burt og þurkaði enn svitann fram--
an úr sér.
Ég gerði það sem gera þurfti, en gætti þess vel
að bréyta ekki legu líksins og snerta ekki rítinginn.
Það hefði enga þýðingu haft að draga hann út.
Ackroyd hafði sýnilega dáið fyrir nokkurri stundu
.síðan.
Þá heyrði ég rödd Raymonds, hræðslulega og
alvarlega úti á ganginum.
— Hvað segið þér? Það er ómögulegt! Hvar ler
læknirinn?
Hann kom æðandi inn í ,hei'bergið, en nam staðar
með náfölu andliti. Honum var ýtt til hb.ðar og
Hector Blunt kom inn.
— Hamingjan góða ,sagði Raymond. Það er þá
satt!
Blunt hélt áfram inn að stólnum. Hann beygði
sig yfir líkið, og ég hélt að hann ætlaði að taka á
rítingnum eins og Parker. Ég ýtti honum til hliðar.
— Það má ekkert snerta, sagði ég. Lögreglan
verður að koma að öllu eins og það er.
Blunt skildi það strax. Aúdlit hans var sviplaust
eins og venjúlega, en mér virtist ég verða var við
'einhverja tilfinningaólgu undir andlitsgrímu háns.
Geoffrey Raymond kom nú til okkar, og horfði á
hinn látna yfir öxl Blunts.
— Þetta er voðalegt ,sagði hann lágt.
Hann hafði náð sér aftur, en ég tók eftir því,
þegar hann tók af sér einglyrnið, að hönd hans’’fitr-
aði.
— Ránmorð ,sennilega, sagði hann. Hvernig hef-
ir morðinginn komist inn? Um gluggann? Hefur
nokkru verið stolið?
Hann gekk yfir að skrifborðinu.
— Þér álítið að hér hafi verið innbrotsþjófur á
ferðinni, sagði ég hægt.
— Já, hvað annað, þetla getur ekki verið sjálfs-
morð.
— Það er ekki hægt að stinga sjálfan sig til dauðs
á þennan hátt, sagði ég ákveðið. Þetta getur ekki
vlerið annað en rnorð. En hversvegna það fer
framið.
— Roger átti enga fjandmeenn, sagði Blunt ró-
lega. Þetta hlýtur að hafa verið innbrotsþjófur
En hvað gat hann ællast fyrir? Hér virðist allt vera
óbreytt.
Hann horfði í kringum s'igj í herberginu. Raymon^
var að fara í gegnum skjöliií á skrifborðinu.
— Hér virtist ekkert vanta, og þess sjást heldur
engin merki, að skúffurnar hafi verið brotnar upp,
sagði ritarinn loks. Þetta e.r í fyllsta máta dularfullh
Blunt benti á gólfið.
— Þarna liggja nokkur bréfa, segði hann.
Ég leit þangað. Þar lágu þrjú eða fjögur bréf, síð-
an um kvöldið, að Ackroyd hafði misst þan af bakk-
anum fyrr um kvöldið.
En bláa umslagið með bréfi frú Ferrars var horfið.
Ég var í þann veginn að hafa orð á því, en f
sama bili heyrðist dyrabjöllunni hringt harkalega.
Það heyrðust ótal racdir frammi í ganginum, og svo
kom Parker inn með lögreglustjórann okkar og
lögregluþjón.
— Gott kvöld herrar mínir, sagði lögreglustjórinn.
Þetta er sannarlega sorglegur atburður. Herra Ac-
kroyd var óvenjulegur ágætismaður. Brytinn segir
að hann hafi verið myrtur.
Er óhugsandi að hér sé um slys eða sjálfspiorð
að ræða?
— Já, það er óhugsandi, sagði ég.
— Hvað er að sjá þetta! Þokkalegt er það! Hann
koin inn og laut yfir líkið. Hefir verið hreýft við
honum spurði hann hvasst.
— Nei, — ég sannfærði mig aðeins um að þann
væri látinn, — annað hefi ég ekki snert hann.
— Ágætt! og allt bendir til þess að morðinginn
hafi sloppið, — í bili. Jæja, segið mér a!Ia söguna.
Hver fann líkið.
Ég skýrði honum nákvæmlega frá öllu því, er
gerst hafði.
— Símtal, segið þér? Hringdi brytinn?
— Nei, það var ekki ég,sem hringdi, sagði Parker
ájcveðið. Ég hef "'ekki komið nálægt símanum í
allt kvöld. Það get ég fengið staðfest.
— Það er merkilegt! Var röddin í símanum lík
rödd brytans?
— Ja, um það get ég ekkert sagt, ég tók ekki eft-
ir því, taldi víst að það væri hann.