Þjóðviljinn - 08.09.1938, Blaðsíða 4

S|S Ný/a fi'io sg
Lögregíulcítín
mikla,
(BuIIets or Ballots)
Afarspennandí ame-
rísk mynd frá „Fírst
Natíona* um víður-
eígn lögreglunnar víð
hín voldugu bófafélög
í Ameriku, Aðalhlut-
vrk leíka: Edvatrd G,
Rokínson og Joan
BlondelL
Börn fá ekkí aðgang.
-y* ^ ^
Orrboi*g!nni
Næturlæknir
Ólafur Þorsteinsaon,
götu 4, sími 2255.
Mána-
Næturvörður
-er í Reykjavíkur-apóteki og
Lyfjabúðinni Iðunn.
Ctvarpið í dag:
10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
15.00 Veðurfregnir.
.19.10 Veðurfregnir.
19.20 Resin dagskrá næstu viku.
19.30 Létt lög.
19.20 Endurvarp frá Khönf;
framhald.
þldÐVIUINH
19.40
1950
20,15
20,25
21,00
21,10
ur.
21,35
list.
22,00
Auglýsingar.
Fréttir.
Frá Ferðafélagi íslands
Frá útlöndum.
Lesin dagskrá næstu viku.
Otvarpshljómsveitin leik-
Hljómplötur: Andleg tón-
Dagskrárlok.
Happdrættið.
I dag eru aðeins 2 söludagar
(eftir í 7. flokki.
Vínlandsferðimar.
Þriðji og síðasti fyrirlestur
prófessors Halldórs Hermanns-
sonar um þetta efni verður
haldinn annað kvöld ,kl. 8 í
Oddfellowhúsinu. Öllum heirn-
til aðgangur meðan húsrúm leyf
ir.
Bléððxí
íasísmans*
Framhald af 3. síðu.
og djarfast hafa barist fyrir
frelsi og menningu alþýðunnar,
verða að sæta sömu örlögum
og Jón Arason -og synir hans?
Bíða, jjangað til íslenskar
mæður, sem berjast fyrir vel-
ferð bama sinna, verða: teknar
af_ Iífi fyrir þær sakir einar,
eins og hin unga móðir Lislotte
Hermann í Þýskalandi fyrir
skömmu síðan?
Bíða, þangað til böðulsexi
fasismans hefir útrýmt hinni
gömlu menningu og sjálfstæði
íslensku þjóðarinnar?
Nei!
Hefjið sókn á hendur fasism-
anum.
Sé keypt í
an slterrí.
píélaqiá
Kippið burt hendinni, sem
reiðir upp blóðexí fasismans.
Á þann hátt bjargið þið menn-
ingu og framtíð mannkynsins.
„Sturla í Vogum“
heitir nýútkomrn skáldsaga
eftir Guðmund Gfslason Haga-
lín. Er þetta mikið ritverk í
tveim biiidum og hiið vandað-
asta að frágangi.. Þorsfeinn M.
Jónsson gefur bókina út.
& Gamlal?>'io %
Flfðtaodi p!l
Gulífalleg og viðburðarík
amerísk tal- og söngva-
mynd, sem gerist, er olían
fannst í Ameríku.
Aðalhlutverkin Ieika hin-
ir góðkunnu amerísku
leikarar:
Irene Dunne,
Randolph Soott og
Dorothy Lamour.
Börn fá ekki aðgang.
æsa
í bikaversl. Heimskriaqlo!
Höfum fengíð úrval aí nýjum
erfendum bókum, skáldsöpr
íerdasögur, æfísögur, o„ s.frv^
Laugaveg 38.
Simí 5055».
Bygöí n ga verkamenn,
muníð að hafa með yhh-
ur félagsshírteíní er þíð
vítjíð vínnulauna á skiíf-
stofu félagsíns.
Athu$íð: Hér efiir verður engum borgað úf
tiema að hann sýní sfeírteiní.
Sfjém ¥étrkatnannaféL Dagsbrún
Aðeins tveir söludagar eftir í 7. flokki. Happdrættlð

Agatha Christie. 23
Mver er sá seki?
—- Hver getur hafa verið hjá honum klukkan hálf
tíu, spurði lögreglustjórinn. Það hefir ekki verið
þér, herra — —
— Blunt majór, sagði ég.
— Hektor Blunt, tók lögreglustjórinn upp eftir
mér, með virðingarhreiml í röddinni.
Blunt lét sér nægja að jánka.
— Mig minnir að ég hafi séð yður hér fyrr, sagði
lögreglustjórinn. Ég þekkti yður ekkí strax. Dvöld-
uð þér ekki hjá herra Ackroyyl í Ímaímánuðf í fyrra?
— Júní, leiðrétti Blunt.
— Einmitt í júní. En hvað ég ætlaði að segja.
Þér liafið ekki verið inni hjá herra Ackroyd kl.
hálf tíu í kvöld.?
Blunt hristi höfuðið.
— Sá hann ekki eftir mat, sagði hann.
Lögreglustjórinn sneri sér aftur að Raymond.
— Þér hafið ekki lieyrt neitt af samtalinu?
— Ég heyrði rétt nokkrar setningar, sagði ritar-
inn, — og þar sem ég hélt að herra Ackroyd væri
að tala við doktor Sheppard, þótti mér þær harla
einkennilegar. Mig minnir herra Ackroyd segja ein-
mitt svona: „pað hafa verið gerðar svo freklegar
kröfur til fjár míns nú undanfarið, að ég tel mig
ekki geta orðið við þessari beið:ni“. Ég aðeins gekk
— Eiginlega ekki. Ég var á leið til hans með
viskí og sódavatn á bakka, en mætti ungfrú Flóru
rétt utan við dyrnar á vinnustofunni, — hún stöðv-
farmhjá, svo að ég heyrði ekki meira. En ég var
dálítið hissa á þessu, af því að doktor Sheppard
hvorki biður um Ián handa sjálfum sér né öðr-
um, — bætti ég við.
— Peningakrafa, sagði lögreglustjórinn íhugandi.
Það getur orðið þýðingarmikil bending. Hann sneri
sér að brytanum. Þér segið, Parker, að engum hafi
verið hleypt inn um aðaldyrnar í kvöld“.
— Já, ég stend við það.
— Þá verður maðujr að álíta, að herra Ackroyd
hafi sjálfur hleypt manninum inn. En þá skil ég
ekki almennilega-------
Lögreglustjórinn varð liugsi nokkra stUnd.
— Það ieitt er víst, sagði hann loks, eins, og hann
vaknaði af svefni, að herra Ackroyd var á lífi og
í bestu velgengni klukkan hálftíu. Það er síðasta
tímaákvörðunin, sem við höfum.
Parker ræskti sig, og lögreglustjórinn sneri sér
strax að honum.
— Hvað, sagði hann hvasst.
— Fyrirgefið, — ungfrú Flóra talaði við hann
eftir það.
— Ungfrú Flóra?
— Já, herra lögreglustjóri, það hefir verið ná-
lægt kortéri fyrir tíu. Það var seinna, sem hún sagði
mér, að ekki mætti ónáða herra Ackroyd.
— Sendi Ackroyd hana til yðar með skilaboð?
aði mig, og sagði mér að ekki mætti ónáða herra
Ackroyd.
Lögreglustjórinn horfði nú á brytann með meiri
athygli en áður,
— En það var búið að segja yður áður, að ekki
mætti ónáða herra Ackroyd, eða er ekki svo?
— Jú, herra lögreglustjóri, Jú, það er rétt.
— Og samt ætluðuð þér að fara inn til hans.
— Ég var búinn að gleyma því, herra lögreglu-
stjóri. Það er að segja — ég ætlaði að segja — ég
færi honum á hverju kvöldi viskí og sódavatn um
þetta leyti, og spyr þá um leið, hvort ég ieigi að
gera nokkuð .fleira — og nú hélt ég — nú gerði ég
þetta eins og venjulega, án þess að hugsa nánar út
í það.
Þegar hingað var komið tók ég eftir því að Park-
er var grunsamlega óstyrkur. Hann skalf allur eins
og hrísla.
— Jæja, sagði lögreglustjórinn. Ég verð að hafa
tal af ungfrú Ackroyd strax. Fyrst um sinn skulunr
við láta allt óhreyft her í herberginu. Ég kem húng-
að aftur þegar ég er búinn að heyra framburð
ungfrú Ackroyd. Ég ætla samt að loka glugganum
og krækja honuin.
Að því búnu gekk hann á undan okkur úi( í liílu
forstofuna. Hann leit hornauga til litla stigans, og
sagði svo við lögregluþjóninn: