Þjóðviljinn - 28.09.1938, Blaðsíða 4

sp Ny/a b'io ag
ALI BABA
heímsækír borgína.
Amerísk skemmtimynd,
hlaðin af fyndni og fjöri,
og svellandi söngvum.
Aðalhlutverkið leikur hinn
óviðjafnanlegi skopleikari
EDDIE CANTOR,
sem öllum kemur í gott
iskap. — í myndinni að-
stoðar hinn frægi Ray-
mond Scott Quintett og
hinar spaugilegu Peters
Sisters. — Leikurinn fer
fram í Bagdad og í kvik-
myndaborginni Hollywood
Næturlæknir
Páll Sigurðsson, Hávallagötu
15, sími 4959.
Næturvörður
,er í Ingólfs- og Laugavegs-
apóteki.
Skipafréttir.
Gullfoss fór frá Leith í fyrra
dag áleiðis til Vestmannaeyja,
Goðafoss kom frá útlöndum í
gærkvöldi, Brúarfoss fer norð-
ur og austur í kvöld kl. 8.
Dettifoss er í ' Grimsby;
Lagarfoss er við Austfirði, Sel-
foss er í Aberdeen.
þlÓÐVILIINK
HDBH ....... .
Jarðarför
Erlendar Þorvaldssonar, söðlasmíðs
fer fram frá fríkírkjunní fímtudagínn 29. þ. m., og
hefst með húshveðju að heímílí hans Hverfísgötu 74
hl. 3,30 e. h.
María Guðmundsdóttír.
Sðngmennl
Karlakðr verkamanna
óskar eftir nokkrum möntium.
Umsækjendur komi til viðtals til söngstjórans Hallgríms
Jakobssonar, Lokastíg 18, miðvikudag og föstudag frá kl.
7,30—8,30 e. h. og á laugardag kl. 6—7 e. h.
Sfjórnín.
Ctvarpið í dag.
10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
15.00 Veðurfregnir.
19,10 Veðurfregnir.
19,20 HljómpÍötur: Lög leik-
in á orgel.
19.40 Auglýsingar.
1950 Fréttir.
20,15 Útvarpssagan.
20,45 Hljómplötur:
a. Cpriccio, eftir Stravinsky.
b. 21,10: íslensk lög.
c. Lög leikin á rússneskan
gítar. (balalaika).
2*2,00 Dagskrárlok.
Endurvarpsstöðin á Eiðlum
tók ,til starfa í gærkvöldi og
var hún opnuð af forsætisráð-
herra, en auk þess flutti út-
varpsstjóri ræðu við það tæki-
færi. Bylgjulengd stöðvarinnar
ier 488 m. en orka hennar er
1 kw. Á endurvarpsstöð þessi
að bæta úr truflunum þeim,
er að undanförnu hafa mjög
gert vart við sig á Austfjörð-
um.
Kvennaskólinn
verður settur á laugardaginn.
M'
Brúarfoss
fer í kvöld, 28. september kl.
8 austur og norður um land til
Reykjavíkur. Skipið fer svo
héðan 10.—12. okt. til Lond-
on.

nau.ywajri.i
I: II: tM-m
Esja
vestur um land í strandferð n.
k. föstudag kl. 9 s. d.
Tekið verður á móti flutn-
<jng‘i í dag.
Pantaðir farseðlar óskast
sóttir degi fyrir burtferð.
Drengur drukknar.
í fyrradag vildi það slys til
í Ytri-Njarðvíkum að fjögurra
ára gamall drengur féll af
bryggjunni og drukknaði. Eng*
inn var nærstaddur þegar
drengurinn datt í sjóinn(. —
Hann hét Baldur og var sonur
Magnúsar Ölafssonar í Hösk-
uldarkoti.
& Garola I^ho %
Sýnir í kvöld hina
margþráðu mynd
KamelíufrðÍD
Metro-Goldwyn-Mayer-tal-
mynd gerð eftir hinu heims í
fræga skáldverki
Alexandre Dumas.
Aðalhlutverkin leka:
GRETA GARBO,
ROBERT TAYLOR og
LIONEL BARRYMORE.
Hallgr. Jakobsson
Lohastíg 18
Söngkensla, píanó** og
harmóníum kensla,
Víðlalstímí kl. 5—7
Tökum menn í
Fasf fæðL
Góður matur. Sanngjarnt verð.
Líka fást allskonar veitingar.
KAFFI- OG MATSALAN
Tryggvag. 6. Sími 4274
Frá höfninni.
Kolaskip er nýkomið með
kolafarm til kolaverslunar Geirs
H. Zoega.
Agatha Christie. 38
Hver er sá seki?
Hann stakk pennahulstrinu í vasann og horfði
aftur á litlu léreftstuskuna.
— Rifið af vasaklút, sagði hann hugsi. Pað má
viera. En hafið þér athtígað það, að( í góðum, þvotta-
í«(úsum eru vasaklútar ekki stífaðir.
Hann horfði á mig glaður og reifur, og lagði
tuskuna varlega í vasabókina sína.
NÍUNDI KAPITULI.
Gullfiskatjörnin.
Við igengum aftur heim að húsinu. Fulltrúinn
var hvergi sjáanlegur. Poirofc stóð nokkra stund
kyr, smeri baki ,að húsinu og litaðist um.
— Fögur landareign, sagði hann loks með að-
’dáun. Hver erfir hana?
Mér varð einkennilega bilt við þessa spurningu. Þó
einkennilegt megi virðast hafði mér aldrei komið
til hugar lerfðamálið. Poirot hiorfði hvast á mig.
— Pað hefir yður ekki dottið í hug, sagði hann
loks. Pað ier svo, yður hafði ekki komið það at-
riði til hugar.
— Nei, sagði ég eins og satt var. Ég vildi a;cj
mér hefði doltfð það í hug fyr.
Hann horfði á mig forvitnislega.
— Hvað skylduið þér nú eiga við með því, spurði
hann hugsi. Nei, nei, bætti hann við þegar ég
ætlaði að svara. Blessaðir verið þér ekki að því.
Þér munduð ekki segja mér hvort sem væri þa’ðf’
sem þér voruð að hugsa um.
— Allir hafa einhverju að leyna, sagjði ég bros-
andi með orðjum Poirots sjálfs.
— Einmitt.
— Þér eruð á því ienn!
— Já, vinur minn ég er sannfærðari um það en
mokkrju sinni fyr. En það ler ekki lauj^^/ielt að leyna
neinu fyrir Hercule Poirot. Hann hefir þó nokkra
leikni í því að finna sannleikann.
Hann gekk niður þrepin inn í blómagar'ðlinn, með-
an hann sagði þetta.
— Við skulum ganga eitthvað út í náttúruna,
sagði hann, þa|ð er svo indælt veður í dag.
Ég fylgdi honum á eftir. Við gengum effcir stíg
til vinstri, milli tveggja limgirðinga. Um þenna
hlufca garðsins lá brrel^ðfur gangur milli skrautlegra
blómbeða, og endaði sá gangur í hringmynduðum
sfceinlögðum blefcti. Þar stóð'u bekkir og fyrir fram-
an bekkina var lítil gullfiskatjörn. Poirot gekk ekki
lalveg yfir að tjörninni, heldur beygíði inn á hjá-
gófcll Er Iá tltpp trjávaxna brekku. Þar komum við
lað rjóðri, fcrén höfðu verið feld, og þar stóð bekk-
ur. Ef maður sat á bekknum hafði maður ágætfc
útsýni yfir landareignina, og maður sá beint niðúr
:að steinlagða blettimun og gullfiskatjörninni.
— England er fagurt land, sagði Poirot og naut
útsýnisins. Hann brosti. — Og þá enskú stúlkurn_
ar, sagði hann lágt. Þey, þey, vinur miinn, ég skal
sýna þér fagra sjón.
— Hann benti mér og ég kom auga á Flóru. Hún
kóm neðan brei’ð(a ganginn, og raulaði lag fyrir
munni sér. Hún gekk ekki, húji dansaði, og þrátt
fyrir dökka sorgarbúninginn var gleðin einráð í
fasi hennár. Alfc í ieinu sneri hún sér í hring svo
að svarti kjóllinn hvirflaiðjst um hana — og hún
skellihló.
I sama bili kom maður fram úr runnanum. Það
var Hecfcor Blunt.
Sfcúlkan hrökk við. Svipur liennar breyttist.
— En hvað þér gerðuð mig hrædda, — ég sá
yður íekki kóma.
Blunt sagði ekkert, cn horfði á hana þögull.
— Ég dáist altaf að því hváð þér eruð lipur í
viðtali, sagjði Flóra með hæðnishreim í röddinni.
Ég þóttist viss um að sólbrenda andlitið á Blunt
rióðnaiði. Þegar hann hóf máls, var rödd hans tor-
kennileg, óvenju auðmjúk.
Ég hefi aldrei þótt sérstaklega tölugur. Ekkieinu
sinni í |æsku 1
— Og síðan er óratími, sagði Flóra.
Ég heyrði á rödd hennar að grunt var á hlátri,
ien ég held að það liafi farið fram hjá Blunt.
— Já, sagði hann blátt áfram. — Óratími.
— Hvernig er það að vera Metúsalem, spurði
Flóra.
Það varð grynnra og grynnra á hláfcrinum, ’en
Blunt hélt sinn eigin hugsanaferil.
— Munið þér eftir manninum, er seldi djöflinum
sál sína til þess að veröa ungur á ný? Það er fcil
söngleikur um hann.
— Fást, — leigið þér við hann?
— Já, hann hét Fást. Það var einkennileg saga.
En þeir eru til sem gerðu þáð ef þeir gætu.
— Maður skyldi ætla að þér væruð kominn á
grafarbakkann, að geta látið svona, sagði Flóna,
mitt á rnilli gamans og alvöru.
Blunt þagði nokkra stund. Hann horfði ekki á
Flóru, en tilkynti trjástofni þar skamt frá að hann
ætlaði til Afríku aftur.
— Ætlið þér í inýjan leiðangur — til að skjóiadýr?