Þjóðviljinn - 14.12.1938, Blaðsíða 3

E> J <0 Ð V I L J I N N
Vlsir heimtar Gyðiagaofsiknir á Islandi
Undir Yfirskyni þess að „vernda kYnstofninn“
heírniar blaðið bann við landvíst Gyðinga og
bann við starfsemi Friðarfétagið.
Einhver viðbjóðslagasta grein,
sem birst hefur í íslenzku blaði,
birtist í Vísi urn daginn. Er það'
rjtstjórnargrein undir fyrirsögn-
ínní „Verndun kynstafnsins'k í
þessarj grein er fyrst grátið
nokkrum krókódílstárum út af
Gyðingaofsókhunum í þýzka-
landí, einu alræmdasta níðings-
verki aíræmdustu níðinga heims
ins. Og svo er reynt að lauma
eitrinu, sem sett hefur Þýzka-
land utan við menningu nútím-
ans, inn í íslenzkt þjóðlíf með
því að krefjast þess, að Gyð-
ingaofsóknir séu hafnar hér.
I"að íandráðahyskí, sem
stjórnar þessum slírifum eftir
skipun Göbbels, þorir ekki að
verja málstað yfirboðara sinna
í Berlín beinlínis. Það segir
bara að 50 Gyðingar geti eyði-
lagt „norrænu ættarmérkin** á
2—3 mannsöldrum, það sé heil-
ög skylda að vernda „hið nor-
ræna og keltneska btóð“, Frið-
arvinafélagið sé „stórhættulegt
þjóðinni“ og ætti slík félags-
starfsemi „að varða við lög“ og
sérstaklega sé það glæpur, ef
íslenzkur maður giftist konu af
Gyðingaættum.
Hvað! vilja menn fá nazistisk-
ari boðskap: Lög um verndun
kynstofnsins, bann við að ís-
lenzkir menn giftist eins og
þeim þóknazt, bann við starf-
semi friðarvina, — og allt undir
yfirskyni bandvitlausra kenn-
inga fullra af mótsögnum iog
rökleysum, sem enga stoð eiga
í nokkrum vísindum. En fram-
undan gægist þó ljónslöppin:
aðalglæpurinn er sem sé að á--
liti Vísis að útlendingar, er
hingað komi, geti sett á stofn
hér „fyrirtæki í samkeppni við
samskonar innlend fyrirtæki“!!
Þar er glæpurinn, — samkeppn-
in, sem Vísir er alltaf að lofa.
Það er einsogbraskaralýðurinn,
sem að þessu nazistamálgagni
stendur, óttist hvað lítið sem er,
ef það gæti hreyft við okri hans
og einokun. Það er öllum ís-
lendingum kunnugt, hvernig
Vísir hefur alltaf rekið erindi
erlendra hagsmuna gegn hags-
miunum íslenzkú þjóðarinnar,'
tekið afstöðu með Persílsamn-
ingnum illræmda gegn íslenzk-
um iðnaði, nítt og rógboriðsam
vinnufyrirtæki íslenzkrar atþýðu
til þess að þóknast íslenzkum
bandamönnum erlendra auð-
manna, — en það er jafnvitan-
legt, hvernig blaðið hefur allt-
af reynt að hjúpa sig í þjóð-
rembingsgæru til að relca þessa
þokkalegu iðju sína, t. d. hróp-
að upp að KRON væri stjórnað
af Stalin o. s. frv.
Að þetta blað skuli dirfast
að fara svo að prédika Gyð-
ingaofsóknir hér nú iag það í
nafni þjóðarinnar, sem það allt-
af svíkur og blekkir, er eítt al-
varlegasta dæmið um hvað
fjendur íslenzks sjálfstæðis,
mannréttinda og lýðræðis telja
sér óhætt í skjóli þýzka yfir-
gangsins.
pað er því tími til kiominin að
þeir fslendingar, sem unna
mannréttindum, frelsi og menn-
Jiúgu; skipi sér þéttar sam-
an gegn heimskunni, fordæðu-
skapnum og grimmdinni, sem
hyggst að ryiðjast inn í
, laind vort og feggja það uindir
sig á sama hátt og þýzkaland,
— með því að magna hleypi-
dómana, þröngsýnina :og villi-
mennskuna með tilstyrk nógu
ósvífinna bíekkinga og lyga. —
Bók þessi er hvorki sjálfsævi-
saga höfundarins í venjulegum,
skilningi né læknisfræðilegt rit.
Til þess að vera ævisaga er
hún of breið: í isniðlum og óper-
sónuleg, og til þess að vera
læknisfræðilegt rit um sóttvarn-
ir og heilsuvernd skortir hana
um of fræðilegan grundvöll og
byggingu. Það er á mótum
þessara tveggja greina í rit-
mennsku, sem bókin liggur, og
af þeirri rót eriu vinsældir henn-
ar um öll lönd fyrst og fremst
runnar.
Höfundur bókarinnar, Victor
Heiser, er amerískur læknir.;
Hann leggst ungur í víking lOg
heggur drjúgum strandhögg í
ríki sjúkdóma og dauða. Hann
fer 16 ferðir umhverfis jörð-
ina, er hundeltur af ítölskum
„camorristum“ með rýting á
lofti. Leiðir hans liggja um
sömu slóðir og manna, sem eru
nýlega búnir að leggja niður
mannaát. Hann segir frá langri
starfsemi á viðburðaríkri ævi.
Heiser hefur reikað um þjóð-
vegu, krákustigu og sjúkrahús-
ganga í 45 þjóðlöndum, og
frætt miljónir manna um nyt-
semi læknislistarinnar, og verið
óþreytandi að benda mönnum á
þá staðreynd að í flestum til-
fellum er það fyrir handvömm
eða þekkingarskort, að menn
falla í valinn fyrir aldur fram.
Hann gaf holdsveikum von og
útrýmdi svartadauða. Hann var
klóraður til blóðs af holdsveik-
um manni, fársjúkúm af kóleru
og geðveikum í þokkabót. —
Hann hefur dvalið heila ævi í
samfélagi við flær og rottur,
holdsveika menu og kólerusjúka
og átt í höggi við forherta
skriffinna herstjórnanna. Þrátt
fyrir allt hefur hann varðveitt
ósvikna kýmni, sem víða bregð-
ur fyrir í bókinni.
Efni bókarinnar er hvíldar-
laus barátta við sjúkdóma og
dauða. Höfundur og samstarfs-
■menn hans ganga æðrulaust til
verks og veitir ýmsum betur
• eins og gerist og gengxír. Þetta
virðist ef til vill ekki aðlaðandi
við fyrstu sýn, en Heiserhefur
tekizt áð glæða þetta efni per-
sónulegum töfrum í frásögn
sinni. Á hann þar sammerkt við
Paul de Kruif, sem tókst að
töfra fram skýrar, persónumót-
aðar myndir úr þrotlausri leit
vísindamannanna að sóttkveikj-
um. Þá hefur Heiser ekki síð-
ur glöggt auga fyrir samferða-
fólki sínu, kostum þess oglöst-
um. Gerir þetta bókina að merki
íegu og um leið undarlega
sundurleitu myndasafni, þarsem
leiðir höfundarins hafa legið
jafn víða og meðal jafn ó-
Látið það aldrei verða, aðleigð-
fom málgöginum heildsalaklík-
iuinnar í Reykjavík takist aðsnúa
íslenzku þjóðinni frá frelsi iog
menningw til villimennsku naz-
ismans.
ísafoldarpirenísmið|a 19SS
•Heiser.
skyldra þjóða að uppruna og I
menningu.
En allar þessar myndir eru
aðeins ívaf. Uppistaðan, ævistarf;
höfundarins, hnígur öll að einui
marki, að sigrast á þjáningum
mannanna. Ef trúa má frásögn
höfundarins hefur honum orð-
ið furðu mikið ágengt á þessu
sviði. Sennilega mega menn þó
ekki láta ævisöguformið glepja
sér um of sýn í þessum efn-
um, en minnast hins í iþess stað,
að höfundurinn hefur valið sér
þetta form til þess að segja
okkur einn þátt úr hetjusögu
læknisfræðinnar. Það er sama,
hvort menn taka bókina sem
endurminningar höfundarins
sjálfs eða þeirrar læknakynslóð-
ar sem inú er að ganga til hvíld-
ar.
Freysteinn Gunnarsson skóla-
stjóri hefur þýtt bókina og gert
það smekklega. ísafoldarprent-
smiðja gefur bókina út.
Framhaldsfundur Knattspyrnu
þingsins fór fram á fimmtudags
íkvöld í Oddfeilowhöllinni. Voru
þar ræddar tillögur um breyt-
ingar á reglum K. R. R., sem
nefnd skipuð af fyrra fundi hef-
ur gert. Urðu nokkrar umræður
um þær þó ekki væri þar um
neinar stórvægilegar breyling-
ar að ræða.
Vallarnefnd skilaði einnig áliti
og lýsti störfum sínum. Lagði
hún til að framkvæmd vallar-
málanna yrði í höndum nefnd-
ar frá félögunum en starfaði í
samráði við bæjarverkfræðing.
Ennfremur komu fram tillögur
um það að bærinn ætlaði á
næstu fjárhagsáætlun sinni á-
kveðna upphæð til þessa fyrir-
tækis.
Ennfremur að þingið skbraði
a alþingi að veita 10,000 kr. ár-
legan styrk til þessa fyrirtækis.
Framhald á 4. síðu.
Víctoff Heíscir;
Læknlrlnn
Miðvikudaginn 14. des. 1938;
Trnn-æærirniTnnmwnæiTiriíriBiMiBiiiiiiniii iiiiiiii ...... iiiiu ■ ■■■■
Aukin gjaldeyrisleyfi til
íslenzki iðnaðurinn hefur vax-
ið mjög á síðustu árum og ber
þar fyrst og fremst tvennt til:
Erfiðleikar með gjaldeyri fyrir
erlendar iðnaðarvörur, iog vax-
andi stórhugur íslenzkra iðnrek-
enda. Iðnaður þessi hefur bar-
ist mjög í bökkum að undan-
förnu vegna skorts á erlendum
gjaldeyri til þess að kaupa fyr-
ir þau hráefni sem ekki var
hægt að fá hérlendis. Einkum
hefur þess þó orðið bagalega
vart síðustu árin, hve erfitt hef-
ur reynst að fá nægilegan er-
lendan gjaldeyri. Víða hefuí
þetta haft þær óhjákvæmilegu
afleiðingar, að iðnaðurinn liefur
orðið að draga saman seglin
og segja upp því fólki, er hann
hafði í þjónustu sinni Af þessu
leiðir í fyrsta lagi að atvinnu-
leysið vejx og erfiðara verður
fyrir almenning að aflasérnauð-
synlegra iðnaðarvara.
Gjaldeyris- og innflutnings-
nefnd verður að vera stórtækari
á framlögum sínum til iðnaðar-
ins en hún hefur verið. Að öðr-
um kiosti er ekki annað sj'nilegf
en að hann leggist að meira eða
minna leyti í rústir, og fjöldi
manns, sem nú hefur þar at-
vinnu bætist í atvinnuleysingja-
Ferðasaga Fritz Liebig heit-
ir nýútkomin bók eftir Jóhann
Sigvaldason frá Brekkulæk. Seg
ir hann þar frá ferð sinni ásamt
nokkrum Þjóðverjum um Aust-
urríki, Tékkóslóvakíu, Rúmeníu,
Búlgaríu, Tyrkland, Litlu-Asíu
Grikkland og Italíu. Jóhann
henti sú sk’yssa, að týna vega-
hópinn. Þegar litið er á ástandið
í atvinnumálum þjóðarinnar er
augljóst, að allt verður að gera
tif þess að hindra, að fleiri
menn bætist í þann hóp, sem
nú gengur atvinnulaus og alls-
laus.
Bólstrnð
húsgðgn
er bezí ad
kaupa hjá
okkur
Eonráð Gísiasos
&
Eriiagor Jóasson
bréfi sínu ,og fekk hann ein-
hversstaðar vegabréf, sem hljóð
aði á nafn Fritz einhvers Liebig t
og ferðaðist svo undir því nafni.
Hvítabandið heldur bazar í
Góðtemplarahúsinu í dag kl. 2
—7. Mikið af ágætum munum. '
iðnaðarins
Leíkfðngasýiiín$
aníim,
Um þessar mundir sýnir Guð-
finnur Björnsson leikíöng frá
leikfangagerð sinni á Skóla-
vörðustíg 18. Guðfinnur hefur
undanfarin ár smíðað margvís-
leg barnaleikföng.
Nú sýnir hann nokkur leik-
föng, sem gerð eru eftir mynd-
um og tillögum þeim, sem dr.
Símton J. Ágústsson sýnir og
segir frá í bók sinni „Leikir og
leikföng“. Leikföngin eru Iag-
lega gerð og heppileg, enda
munu þau vera eftir tillögum
heimsfrægra uppeldisfræðinga.
Leikföng þessi eru sérstak-
lega gerð ti! þess að örva hug-
myndaflug, hugsun og leikni
barnanna. Þau eru misjafnlega
erfið og þannig miðuð við
þroska og þarfir barnanna á
ýmsum aldri.
Það er enginn vafi á því, að
„brúðurnar“, sem eru samsett-
ar úr mörgum trétoflum, sem
raðað er upp á tréstaut, verða
mjög vinsælar. Emnfremur eru
fyrir eldri börn kubbar o. fl.
sérstaklega skemmtilegt.
Það er nauðsynlegt, að val-
in séu leikföng við hæfi barn-
ahna, til þess að þau komi þeim
að notum.
Þessi leikföng munu áreiðan-
lega fagna miklum vinsældum,
Frh. á 4. síðu.
sa
Þér viljlð hafs vðruna géða
alveg éaðflnnaniega
PlEONl-andlifssápa
verður yðar jólasápa
Paloma^sápan er mjúh eíns og fínasta
hrem, fireínsar upp úr tiúðinm öll
óhreiníndí og óþarfa fitu og gefur
húðínní þægílega næríngu
Sfeadlð efefeí ftáð yðar og
barsianna sneð lélegrí sápnj!
Noíið aðeins
PALOnA-andlltssAþn