Alþýðublaðið - 30.08.1921, Qupperneq 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Brunabótatryggingar
á húsum (einnig húsum i smfðuon), innanhúsmunum, verzlunarvörum
og allskonar lausafé annast SlghvatuP BjaFuason banka-
stjóri, Amtmannsstíg .2 — Skrifstotutími kl. 10—12 og 1—6.
Ölvesmjólkin,
sem seld hefir verið á Laugaveg 2, verður hér e/tir seid á Laugs-
veg 46 og geta fastir pantendur snúið sér þangað tii að fá mjóik
Ný fiskbúð
ve ður opnuð á morgun (þriðjudag) á Laugaveg 2 (áður mjóik-
urbúðic) og mun venjulega fást þar altaf nýr fiskur eftirle ðis.
Von heflr alt til llfs-
ins þarfa,
Það tilkynni eg mínum mörgu
og góðu viðskiftavinum, að sykur
heflr lækkað mibið í verzluniuni
,Von*, ásamt fleiri vðrutegund-
om. — Kjöt kemur i tunnum að
norðan, feitt Og gott, í haust.
Eg vona, að mun iægra en ann-
arstaðar. Gerið pöntun í tíma.
Virðingarfylst.
Gnnnar S. Sigurðss.
H.f. Versl. „Hlíf“
Hyerfisg. 5ö A.
Nýkomið: Kúrenur, Edik, Snnð-
túttur, Fægipúlver, Stangasápa
óvenju ódýr. '
Alþýdublaðið
er ódýrasta, Qölbreyttasta og
bezta dagblað landsins. Kaup-
ið það og lesið, þá getið
þið aldrei án þess rerið.
Baukur fundinn. Vitjist á
afgreiðsluna.
Alþbl. kostar I kr. á mánuði.
Alþbl. er blað allrar alþýðu.
Rtut|órl og abyrgðarmaðnr:
ólafur Friðriksson
Prentimiðian Gutenbere.
1
Carit Etlar: Astin vabnar.
sém einungis þekkir ein lög, umbreytinguna, einn vilja,
sinn eigin, eina þörf, hylling og dýrkun, það er að
segja: nautnir, æsingu, ólgu i blóðinu, sem fyrst eggjar
og örvar og síðan sljófgar og lætur oss svelta yfir full-
um fötunum."
“Álítið þér það þá rangt, að við náum svo miklum
gæðum og þægindum úr tilveru okkar, sem við getum,
og er það okkur að kenna að menn hafa mætur á
okkur og hylla okkur? Um það get eg ekki sagt, en
okkur er það að minsta kosti ávinningur, að við tor-
tímumt ekki vegna dýrkunar þessarar. Fyrirgefið þér
að eg greip fram i fyrir yður, og haldið nú áfram. Þér
ætlið víst að segja meira."
„Nei, ekki meira. Eg varð hryggur vegna þess, að eg
óttaðist, að svo miklir hæfileikar mundu tínast, af því
að eigandinn hafði ekki nóg hyggindi til þess, að njóta
í hófi, ekki afl til þess, ekki nægan sálarstyrkleika til
þess að gera sér hamingju úr tilveru annara. Þér virtust
að eins snerta yfirborð djúpsins eins og svala, án þess
að hætta væri á að þér sykkjuð."
„Hvað sá eg þá á flögri þessu, vinur minn! Fegurð
himinsins speglast einmitt að eins á yfirborði hafflatar-
ins, eg hélt að djúpið bygðu illir andar; þangað sækja
menn meiri sand en perlur."
„Já, þér hafið ætið á réttu að standa, og mér skjátl-
ast stöðugt. Eg ræddi líka aðeins um liðna tímann, eg
held ekki lengur það, sem eg hélt þá.“
„En þér,“ sagði hún, „spyrjið þér mig ekki, hvað eg
hugsa um yður?“
„Nei um það sþyr eg ekki, því að þér hafið víst alls
eigi ómakað yður til þess, að hugsa um mig.“
„Haldið þér það?“
„Já, og eg skal segja yður hvers vegna. Meðan mað-
ur ráfar um í einverunni, vex hugsunin, móðir hinna
miklu hugmynda, skilningurinn eykst en hið auðmjúka
hugarfar vinnur ekkert við það. Maður fær ekki tæki-
færi til þess, að bera sig saman við aðra, finnur ekki
hvað manni er áfátt til þess, að standa þeim jafnfætis.
Þegar þér komuð, lærði eg fyrst að stika fjarlægðina;
mér fanst eg tninka, eg skildi, að mig skorti mikið.
Það, sem þér kröfðust, hugsaði eg mér, að væri í sam-
ræmi við það, sem þér voruð vanar við að sjá og með-
taka í heiminum: bjartari hugsun, auðugri tilfinningar
betri siði; eg er alls fátækur; þér hafið grætt á einver-
unni, segið þer, eg hefi tapað á henni, eg get ekki náð
upp til yðar. Hví skylduð þér þá festa hugann við
mig:“
„Er það álit yðar á sjálfum yður?
„Já, sannarlega, eg hefi það ekki betra."
„Veslings löjtnantinn!" sagði lávarðurinn sama kvöld
við Elinoru, „hann er ekki lengur sjálfum sér líkur,
og mér virðist hann gjörbreyttur síðasta hálfan mánuð-
inn.
„Sýnist þér það?"
„Já, og þú þarft víst ekki að spyrja um ástæðuna,
því að líklega ert það þú, sem hefir valdið henni. Hann
hefir raunar aldrei talað um þig við mig, hann forðast
jatnvel vendilega álla freistingu til þess, en jafnframt
hugsar hann að eins um þig því er ekki að leyna. Það
vantar nú að eins, að hann vogi að láta það uppskátt."
„Það mun hann aldrei gera,“ svaraði Elinora ákveðin.
„Mér geðjast að því að heyra hann tala, það er satt,
JE! f intýrið
eftir Jack Londén, ar nú fullprentað á ágæt-
an pappir með mynd höfundarins. Þetta er ein-
hver allra skemtilegasta saga Londons, sem er
meðal frægustu rithöfunda síðari ára. — Bókin
er yfir 200 síður og kostar að eins 4 kr, send
frítt hvert á !and sem er gegn póstkröfu. Bók-
hlöðuverð er Ö kr. Kanpendnr Alþýðublaðsins fá
söguna fyrir kr. 3,50 Sendið pantanir sem fyrst
til Alþýðublaisms, Reykjavík.
' Ath. Skrifið á pöntunina hjá hverjum þið kaupið
Alþýðublaðið, ef þið ka,upið það.