Þjóðviljinn - 21.02.1940, Blaðsíða 4

Þjóðviljinn - 21.02.1940, Blaðsíða 4
Næturlæknir í nótt er Kristján Grímsson, Hverfisgötu 39, sími 2845. Næturvörður er þessa viku í Reykjavíkur apóteki og Lyfjabúð- inni Iðunn. tJtvarpið í dag: 10.00 Veðurfregnir. 12.00 Hádegisútvarp. 15.00 Veðurfregnir. 18.15 íslenzkukennsla 1. flokkur. 18.40 Þýzkukennsla ? flokKur. 19,10 Vcðurfregnir 19.20 Þk'gfréttir. 19.40 Auglýsingar. 19.50 Fréttir. 20.15 Fóctumessa í Dómkirkiunni (séra Bjami Jónsson). 21.20 Cn.varpssagan: íjtröndin blá eftir Kristmann Guðmundssi n. (Höfu.-.durinn). 21.50 Fréttir. Dagskrárlok. „Ströndin blá” eftir Kristmann Guðmundsson verður framhalds- saga útvarpsins næstu mánuðina. Höfundurinn les söguna sjálfur. Vegna jarðarfarar Arnfríðar Rafnsdóttur á morgun verða bíl- ferðir til Vífilstaða kl. 1.15 e. h. frá Bifreiðastöð Reykjavíkur. „Dvöl”, 4. hefti 7. árg. hefur Þjóðviljanum borizt. Efni þessa heftis er sem hér segir: Kolbeinn frá Strönd: Frakkinn (verðlauna- saga), Magnús Ásgeirsson (þýð- ing) Vatnið, eftir Gullberg, Sigur- jón frá Þorgeirsstöðum: íslenzka sveitastúlkan, Rhys Davies: Op- inberun (saga), Guðmundur Ingi: Tvö kvæði, Leifur Haraldsson: Nóbelsverðlaunaskáldið 1939, Thomas Hardy: Anna. — Frú Baxby (saga), Guðmundur Dav- íðsson: Undralönd, Hulda: Slægju söngur, Mogens Lorentzsen: Skel- fiskarnir (saga), Páll Þorleifsson: Allt í lagi, David Walther: Keppi- nautar (saga), Selma Lagerlöf: Hin mikla skuld, Amatör: í Grá- brókarhrauni (kvæði með mynd),» Engström: Stúdentabreilur (saga) Hlöðver Sigurðsson: Háteíð á fjöllum, Sverrir Áskelsson: Öll heimslns dýrð er fallvölt, Oscar Wilde: Risinn eigingjarni (saga), Tækifærisvísur, bókafregnir og Kimnisögur. Ritstjóri Dvalar er Vigfús Guðmundsson. Dagsbrúnarmen/i! Munið fram- haldsstofnfund Málfundafélags Dagsbrúnarmanna í kvöld. Lesið auglýsinguna á 3. síðu. Póstferðír á morgun: Frá Reykjavík: Mosfellssveitar, Kjalarness, Reykjaness, Kjósar, Ölfuss- og Flóapóstar, Hafnar- fjörður, Akranes, Þingvellir. Til Reykjavíkur: Mosfellssveit- ar, Kjalarness, Reykjaness, Kjós- ar, Ölfuss og Flóapóstar, Laugar- vatn, Hafnarfjörður, Akranes. Hóíanír Brefa Framhald af 1. síðu. völd þar út í skipið, og skoðuðu skipsskjölin. Skipið var aftur stöðvað út og norður af Bergen, en þar neitaði skipstjóri að skoðun færi fram. Hafði hann fullan rétt til þess, PIÓÐVILilNN Ný/a bío ajS I ? V i i Fjórar dætur hugnæm og fögur amerísk kvikmynd frá Wamer Bros, eftir samnefndri skáldsögu ef'fir amerísku skáldkonuna Faniieie Hurst. Aðalhlutverkin leika: Jeffrey Lynn, John Garfield, Gale Page og systurnar Lola, Priscilla og Rosemary Lane. §, 0am!aí5i6 % | Tíndalí- morðgáfan Óvenjulega spennandi amer- ísk leynilögreglumynd. Aðal- X hlutverkin leika: X John Barrymore, Lynne Ovennan og Charles Bickford. $ f f FRAMH. AF 2. SIÐU. fengum við ,sem sé takmörkun nemendafjölda, nú mega ekki vera nema einn á móti þremur fullorðn- um sveinum. Og svo var það lok- unartíminn. Við viljum fá því breytt, og fenguip það með samn- ingunum, að hafa ekki opið á laug- ardögum lengur en til kl. 6. Við viljum þess í stað vinna til kl. 8 á föstudögum. Þetta hefur ekki komist í framkvæmd eim, því til þess þarf samþykki bæjarstjórnar eftir því sem ég hefi heyrt. Og dýrtíðaruppbótin, þessi 9% ? — Jú, hana eigum við sveinarn- ir að fá. Nemamir fá sennilega enga uppbót. Þessar upplýsingar hárgreiðslu- konunnar sýna það ljóslega, hvað ótrúlega slæm kjör þær hafa átt við að búa og eiga ennþá. Og með- ferðin á nemunum er óhæf. Það fer hér, sem oftar í auðvaldsþjóð- félaginu svo, að hver atvinnurek- andi fer það sem hann kemst, og er af samkeppni atvinnurekend- anna innbyrðis knúinn til að no.fa sér afstöðu sína út í æsar og ger- ir það, ef fólkið sjálft er ekki á verði um kjör sín. 1 þessu tilfelli er það þannig, að fjöldi af ungum stúlk- um hafa sóst eftir að komast að sem nemar á hárgreiðslustofum í von um að geta með tímanum haft- af því atvinnu. Framboðið á nem- um hefur því verið mikið meira en pláss hefur verið fyrir. En svein- arnir hafa engin samtök haft fyrr en nú nýlega. Þetta hafa snyrti- stofueigendur notað sér svo, að það er ómögulegt fyrir fátæka og umkomulausa stúlku að læra hár- greiðslu. Nú hafa hárgreiðslustúlkurnar stofnað með sér félag, sem þegar hefur gert tilraun til að bæta kjör þeirra og ofurlítið orðið ágengt. Vonandi vex þeim bráðlega svo fiskur um hrygg að þær nái því að fá sambærileg laun og annað faglært fólk sem vinnur svipaða vinnu og ver líkum tíma til náms. Væri eðlilegast að hárgreíðslukon- urnar hefðu svipuð kjör og rakar- ar og hárskerar, því vinnan virðist vera mjög sambærileg, að minnsta kosti í augum okkar leikmanna. þar sem hann hafði sýnt skjölin áður. Koht hélt því fram að engin á- kvæði í lögum banni skipi styrj- aldarþjóða að flytja fanga í land- helgi hlutlausra þjóða, og sé það atriði því engin afsökun fyrir framferði Breta. Gjaldeyrísréftur sjómatma Framhald af 1. síðu. sem áskilinn er þeim í iögum, gerð tilraun til að rýra mjög umráð þeirra yfir nauðsynlegum erlend- um gjaldeyri á sama tíma, sem verulega hefur rýmkast um gjald- eyrismál landsins vegna mikillar verðhækkunar á íslenzkum útflutn ingsvörum. I tilefni af þessu hafa stjómir Sjómannafélags Reykjavíkur, Sjó- mannafélags Hafnarfjarðar, Sjó- mannafélags Patreksfjarðar, Stýri mannafélags Islands, Skipstjóra- og stýrimannafélag Reykjavíkur, Félag íslenzkra loftskeytamanna og Matsveina- og veitingaþjónafé- lag íslands skrifað viðskiptamála- ráðherra eftirfarandi bréf:” Síðan kemur bréfið til viðskipta málaráðherra, sem Þjóðviljinn hefur áður birt. Þessi þingsályktunartillaga ætti nú að geta komið til afgreiðslu hið bráðasta, ef þjóðstjómarflokkam- ir ekki leggjast á þetta réttinda- mál sjómanna. Nógur er tíminn á þiiginu, til að taka málið fyrir. Ekki er svo mikið að gera. Á Filippseyjunum búa þjóðflokk ar, sem kallaðir eru Malajar og Negrar. Eru Negramir taldir frumbyggjarnir, og er talinn ein- hver smá. vaxnast kynflokkur, er þekkzt hefur. Meðalhæð þeirra er 4 fet og 8 þumlungar. Þeir em mó brúnir á hörund, grannir, mjófætt r, væskilslegir útlits, varaþykkir og með svart hrokkið hár. — Marga einkennilega siði hafa eyja, skeggjar. — Sakagiftir láta þeir sanna á þann hátt, að kærandi og kærði eru leiddir að tjöm og stungið á höfuðið ofan í hana. Sá sem getur haldið höfðinu lengur í kafi, fer með sannleikann, — trúa þeir því bókstaflega að kafa þurfi eftir sannleikanum. Snjóþyngslí o$ samgöngufirufl~ anír Snjóþungt er nú orðið um allt nágrenni Reykjavíkur, og er þeg- ar farið að valda samgöngutrufl- unum. I gær var ófært austur yfir fjall og suður með sjó. Bílar reyndu að komast upp í Kjós og Mosfellssveit í gær, en árangurs- laust. Ef snjóþyngslin haldast má búast við því að bærinn verði nær alveg mjólkurlaus næstu daga. P.DNA FERBER: 92. SYONA STÓR ...! liugsaði hann með sér og brosli. Hann horfSi rannsak- andi i kringum sig. Húsgögnin voru í stíl, sem átti vís‘ aS heita franskur. Honum fannst hann hafa villzt inn i herbergi í franskri höll og kæmist ekki út. RósrauS vegg- Ljöld, ofin silfur- og gulllitum rósahnöppum. „Er þaS nú karmannsherbergi”, hugsaSi hann og sparkaSi í stólinn, sem næst honum stóS — fauteuil var hann sjálfsagt kall- aSur hér — en hann var meS sjálfum sér ánægSur meS aS geta boriS orSiS ólastanlega fram. Langir speglar, silkitjöld, gulhvítir veggir. Ivnipplingaábreiða á rúminu. Yfirdýnan klædd rósrauSu silkiefni, dúnlétt. Iiann leit á baSherbergiS. Pað átti sannarlega skiliS nafniS herbergi, var mun stærra en svefnherbergiS hans heima í íbúðinni í Deming Place — eins stórl og svefnherbergiS hans heima í sveitinni. BaSherbergiS var allt í bláum og hvít- uin litum, baSkeriS gríSarstórt, eins og húsiS hefSi veriS byggt utan um þaS. Og þama voru þurrkur og þerrur í bláhvítum lit, af öllum hugsanlegum stærSum, allt frá smáþerrum, aS baShandkæSúm sem hægt var að vefja sig allan í. Dirk fannst mikið til um. Hann afréS aS baSa sig og hafa lataskipti, og þegar hann sá Paulu sitja viS arininn í „bókastofunni” í sam- kvæmiskjól úr ofurþunnu svörtu efni, þótti honum vænt um að hafa ekki komiS niSur í ferSafötum. Dirk fannst hún verulega falleg 1 þessu svarta híalínu meS perlufest- ina. Hjartlaga andlitiS, stóru augun eilítiS skásett, langur, grannur háls, dökka háriS sett upp, og greitt frá litlu eyrunum. Hann ákvaS aS hafa ekki orS á því. „Pú ert hreint og beint hættulegur á svipinn”, sagSi Paula. „Eg er hættulegur”, svaraSi Dirk, „en þaS er hungriS sem setur vilidýrsblæ á minn milda, hollenzka svip. — En hversvegna kallarSu þetta bókastofu?” Tómar hillur göptu frá öllum veggjum. í þeim hafði veriS ætlaS rúm mörg hundruS bókum. En þær voru ekki fleiri í allt en 50—60 skruddur, sem virtust skrölta í tóminu. Paula hló. „Pær eru ekki margar, þaS er satt. Theo- dore keypti þetta hús, eins og þaS stóð. ViS eigum auS- vitaS nóg af bókum heima í borginni. En ég les ekki mikiS hér norSur írá. Og Theodore — ég hef aldrei orSiS var viS aS hann liti í annaS en leynilögreglusögur og dagblöS”. Dirk hugsaSi meS sér aS Paula hefSi vitaS aS maSur hennar gat ekki komiS heirn fyrr en seint um kvöldiS, og hefSi af ráSnum hug komiS því svo fyrir, aS þau yrSu ein. Hann varS því fyrir hálfgeSrum vonbrigSum, þó ekki vildi hann játa þaS fyrir sjálfum sér, þegar Paula sagSi: „Eg bauS Emerys-hjónunum aS borSa meS okkur, — viS getum gripiS í bridge á eftir. Phil Emery — þú veizt, Emery þriSji. Hann var vanur aS hafa þaS á nafn- spjaldinu sínu, eins og konungar”. Phil Emery var vefnaSarvörukaupmaSur, og faðir hans og afi höfSu rekiS sama fyrirtækiS á undan honuni í 60 ár. Phil Emery taldist til aSalsins í Chicago, var mjög enskur í öllum háttum, reiS um Chicago-slétturnar á ljóS- gulum jakka meS hóp af veiSihundum, öllu óbreyttu fólki til mikillar undrunar. Hann átt stórt sveitasetur viS vatn- ið, skammt frá Stormwood. Pau konm lítiS eitt of seint. Dirk hafSi séS myndir af gamla Phil Emery (Philip I., flaug honum í hug, og hann glotti í barm sér), og gat ekki varizt þeirri hugsun, aS ættin væri aS úrkynjast, þegar hann sá þessa renglulegu þriSju útgáfu. Frú Emery var ljóshærS, tiguleg og laus viS allt aSdrátlarafl. í sam- anburði viS hana sýndist Paula fægSur gimsteinn. Mat- urinn var ljúffengur, en ótrúlega fábrotinnn, — þaS var litlu veglegra en Selína hefSi gefiS honum, hugsaði Dirk. SamræSurnar voru um sundurleit efni, leiSinlegar. Og þessi náungi átti milljónir, sagSi Dirk viS sjálfan sig. Milljónir. Hann þurfti svei mér ekki aS eySa æfi sinni á húsameistaraskrifstofu. Frú Emery virtist eiga þaS eilt áhugamál, aS fólk lærSi réttan framhurS á götunöfn- unum í Chicago. „PaS er alveg hi’æSilegt”, sagSi hún. „Mér finnst aS ætli I

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.