Þjóðviljinn - 13.01.1943, Blaðsíða 4
þJÓÐVILJINN
Or borglnnf
Næturlæknir: Gunnar Cortes, Selja
veg 11, sími 5995.
Næturvörður er í Réykjavíkurapó-
teki.
Leikfélag Reykjavíkur sýnir Dans-
inn í Hruna kl. 8 í kvöld.
Leiðrétting. í frásögn blaðsins í
gær af afbrotamáli unglinganna
þriggja, varð meinleg prentviila. Á
eftir orðunum: „Tæpast verður séð
hve mikil alvara Ara hefur verið
með verknað þenna“ stendur: „Hann
hefur eitt sinn verið dæmdur áður“
en á að vera: „Haukur hefur eitt
sinn, o. s. frv.
Útvarpið í dag:
18.30 ííslíenzkukennsla, 2. 11.
19.00 Þýzkukennnsla, 1. fl.
19.25 Þingfréttir.
20.30 Kvöldvaka:
a) Vilhj. Þ. Gíslason: Úr bréf-
um og dagbókum Magnúsar
Stephensen konferenzráðs.
b) 21.00 Ásmundur Helgason
frá Bjargi: Sildveiði á Aust
fjÖrðum um 1890. Frásaga
(Jakob Jónsson prestur).
c) Halldór Stefánsson forstj.:
Upplestur úr ritum J. Magn
úsar Bjarnasonar skálds.
d) íslenzk sönglög (plötur).
FclagísLsíúdenfa
i Kaupm.höfn
Framh. af 3. síðu.
mun allur hafa gengið í að
halda uppi kvöldvökum þeirra
sem að framan er lýst.
Lúðvík Guömundsson, for-
maöur Upplýsingarskrifstofu
vakti fyrir nokkru máls á því,
að Vel væri falliö áð íslending
ar hér heima legöu eitthvaö
af mörkum til aö styrkja
þessa starfsemi, er stúdenta-
félagið hefur gengizt fyrir til
eflingar hinu íslenzka þjóðar-
broti á meginlandi Evröpu.
Hann boðaði blaðamenn á
fund í gær, og voru þar einn-
ig viðstaddir menn úr undir-
búningsnefnd afmælishátíðar,
sem haldin veröur á fimmt-
ugsafmæli félagsins. Á þess-
um fundi var það upplýst, að
gamlir Hafnarstúdentar, sem
verið höfðu á Kaupmanna-
hafnarháskóla fyrir 1918, er
íslenzkir stúdentar misstu
hinn gamla Garöstyrk, hefð'u
hafizt handa um söfnun í
eitt herbergi á Stúdentagarð'-
inum nýja og skyldi herbergi
þetta fyrst og fremst standa
til boöa dönskum stúdentum,
er stunduðuc háskólanám hér
á landi. Er það hugmyndin,
að þetta skuli vera nokkur
þakklætisvottur fyrir fríðindi
þau, er íslenzkir stúdentar
nutu lengi á gamla Garði.
En jafnframt var fariö þess
á leit við blaöamenn reyk-
vískra blaða, að þeir styddu
tillögu um fjársöfnun til
handa Félagi íslenzkra stúd-
enta í Kaupmannahöfn, svo
að þaö fái risíð' undir þeim
kostnaði, er útgáfa tímarits
handa íslenzkum mönnum á
meginlandi Evrópu hefur í
för meö sér.
Þjóðviljanum er ljúft að
verða við þessari málaleitun.
I
TJARNARBtÓ
Þeir hnigu til foldar
(They Died With Their
Boots On).
Amerísk stórmynd úr ævi
Custers hershöfðingja.
Errol Flynn
Olivia de Havilland
Sýnd kl. 4 — 6.30 — 9.
Bönnuð fyrir börn innan
12 ára.
NÝJA BÍÓ
Drúfur reiðinnar
(The Grapes of Wrath)
Stórmynd gerð samkvæmt
hinni frægu skáldsögu eftir
JOHN STEINBECK.
Aðalhiutverkin leika:
HENRY FONDA,
JANE DARWELL,
JOHN CARRADINE.
Sýnd kl. 4, 6,30 og 9.
LEIKFÉLAG REYKJAVÍKUR.
„Dansinn i Hrunau
eftir Indriða Einarsson.
Sýning í kvöld kl. 8. — Aðgöngumiðar seldir frá ki. 2 í dag.
Starsemi sú, sem hið islenzka
stúdentafélag í Höfn hefur
hafiö, er eitt hið mesta nytja-
starf, sem unniö er íslenzku
þjóðerni. Það ætti því að vera
kært öllum Islendingum að
stuð'la að eflingu þessarar
starfsemi, sem ekki er bundin
við íslenzka stúdenta ein-
göngu, heldur við alla landa,
sem að heiman dvelja á meg-
inlandinu-
Samskotalistar veröa á rit-
stjórnum blaðanna og á Upp-
lýsingarskrifstofu stúdenta,
Grundarstíg 2a, frá kl. 5—7 e.
h. Þjóöviljinn tekur góðfús-
lega á móti samskotum.
Afrek rússneska
lofíflofans
Framhald af 1. síðu.
inn verði orðin svo aðþrengdur,
að rauði herinn geti sótt fram
með algerum yfirráðum í lofti,
eins og áttundi herinn í Norður-
Afríku."
Hin furðulegu afrek rússneska
landhersins hafa haft þau áhiúf,
að minni gaumur hefur verið
gefinn að afrekum loftflotans.
Sannleikurinn er sá, að rúss-
neska flugliðið í bandalagi við
veðurlagið á austurvígstöðvun-
um eyðileggja meira en svo af
flugvélum Þjóðverja, að þeir
geti byggt nýja flugvél fyrir
hverja sem ferst.
Afleiðingar þess hafa þegar
komið Ijós í Vestur-Evrópu og
við Miðjarðarhaf.“
uuuuuuuuuuuu
r
Gullmunir
handunnir — vandaðir
Steinhringar, plötuhringar
o. m. fl.
Trúlofunarhringar
alltaf fyrirhggjandi.
Aðalbjörn Pétursson,
gullsm., Hverfisgötu 90.
Sími (fyrst um sinn) 4503.
Samkomubann á
Isafírðt ve$na
barnaveíkí
Undanfarið hefur bama-
veiki gert nokkuð vart við sig
á ísafiröi og hafa börn þar
verið sprautuð gegn barna-
beiki.
1 fyrradag var skólum þar
lokaö og sámkomur bannaöar
um óákveðinn tima vegna far
aldurs þessa.
Jíapanar senda
her f í 1 landamæra
Sovéfríkjanna
Framhald af 1. síðu.
við stjórnmálamenn og hershöfð
ingja í Moskva, segir í fregn til
enska blaðsins Cavalcade.
Apanasenko vildi ekki láta
blaðamenn hafa neitt eftir sér
um horfur í Austur-Asíu, og
heldur ekki yfirmaður hans,
Grigori Stern, hershöfðinginn
sem sigraðist á Mannerheimlín-
unni
Sama dag og Apanasenko kom
til Kabarovsk, kom Josiírú Ú-
metsir, japanski yfirhershöfð-
inginn í Mandsjúkúo, til aðal-
stöðva japanska hersins, eftir
langar viðræður við herstjóm-
ina í Tokio.
Hann lét syo ummælt við
blaðamenn í Hsingking að jap-
anski norðurherinn muni ekki
reynast eftirbátur annarra jap-
anskra herja.
Úmetsú hershöfðingi er talinn
einn af sex áhrifamestu hers-
höfðingjum Japana. Hann er
frægur fyrir nákvæma og víð-
tæka þekkingu á Norður-Kína
og Síberíu, járnharðan aga og
hatur á Sovétríkjunum.. Fyrir
nokkrum árum gaf hann þá yfir-
lýsingu í ræðu, að þá fyrst væri
lífsstarf sitt fullkomnað, ef hon-
um tækist að losa japanska keis
aradæmið við „hættuna sem því
stafar af Sovétríkjunum.“
| DREKAKYN
l Eítir Pcarl Buck
|
| Eg bjóst við að þú vildir finna þá, sagði hvíta konan,
£ og ég skal senda mann út um vatnshliðið í nótt þegar
\ dimmt er orðið. Fyrst hún er dáin er ástæðulaust að hætta
» mannslífi með þvl að senda meðan bjart er.
; Engin svipbrigði sáust á andliti hennar er hún sagði
j kirkjuþjóninum að koma með ábreiðu, og hylja lík Or-
> kídu og gæta þess það sem eftir var dagsins, þar til ákveð-
> ið hefði verið hvað gera ætti. Hún virtist ekki vita af því
> að Ling Sao hágrét, fremur en barn væri að skæla, og
» ioks sagði Ling Sao með rödd þungri af ekka:
» Það er svo hræðilegt, tvö ung börn með engan til að
» hugsa um sig nema mig, og hvernig á ég að finna aðra
: konu handa syni mínum á slíkum tímum. Og samt, hvíta
: kona, eru augu þín þurr.
Eg hef séð of mikið af sorg, sagði hvíta konan með
■ döpru, hreinu röddinni sinni. — Eg skil ekki í að neitt
I komi mér til að gráta framar — eða hlæja. Hún horfði
• upp á við, eins og hún sæi eitthvað sem Ling Sao var hul-
; ið. — Eg skil ekki í að hjarta mitt bærist fyrr en ég kem í
; nálægð ástvinar míns. •
■ Nú hætti Ling Sao að gráta, svo hissa varð hún.
; En mér sem hefur verið sagt að þú hafir aldrei gifzt,
I sagði hún forviða.
í Nei, ég hef aldrei gifzt á þann jarðneska hátt sem þú
; meinar, sagði hvíta konan, — en ég hef gefið mig guði,
\ hinum eina sanna guði, og sá dagur kemur að hann tekur
; mig til sín. *
; Þetta sagði hún, og Ling Sao varð svo óttaslegin að tára-
; lind hennar þomaði, og hún gat ekki annað en muldrað
| „0-nú-to-fú“, til að verja sig erlendum töfrum.
; Og þú, sagði hvíta konan, og var eins og hún horfði í
! gegnum Ling Sao með Ijósu, skæru augunum; guð vill
| líka fá þig, góða sál. Hver veit nema hann hafi valdið
; þér sorgar til að mýkja hjarta þitt og beina þér til sín.
I En nú varð Ling Sao hrædd svo um munaði og tók að
: ganga afturábak bui't frá hvítu konunni.
Þú skalt segja honum, að ég geti ekki komið, sagði hún
og ber ört á. — Eg þarf að hugsa um bónda minn og þessi
tvö ungbörn, ég hef svo mikið að gera að ég kemst aldrei
út úr húsinu.
Þú getur þjónað guði á heimili þínu, sagði hvíta konan,
og hún kom nær meðan hún talaði, en Ling Sao var orðin
svo hrædd að henni fannst hvíta konan vaxa eins og af
tþfrum og verða hærri með hverju skrefi, svo Ling Sao
rak upp hljóð og hljóp út úr kirkjunni, yfir grasflötinn
og inn í húsið þar sem konurnar voru og börnin, og þar
sagði hún þeim, milli gráthviðanna, hvernig farið hefði
fyrir Orkidu, og að guð hvítu konunnar hefði sent hana í
dauðann.
-Hún gerði allar hinar konurnar dauðskelkaðar, því vel
gat svo farið, að þessi útlendi guð yrði bani þeirra, og
allt lenti á ringulreið; þjónustustúLkurnar komu hlaupandi
inn, loks kennslukonan, sem aldrei hafði gifzt, og þær ætl-
uðu aldrei að geta friðað konurnar, ög útskýrt fyrir þeim
hvað hvíta konan hefði átt við. En þær trúðu því ekki al-
mennilega, og hefði Orkida.ekki farið svona illa á því að
gánga út fyrir hliðið, hefðu konumar þotið út í einum hóp,
en þæf báðu þess að hvíta konan kæani ekki nálægt þeim
þangað til þær gætu farið heim.
Á þessu gekk lengi,* og það leið að nóttu, og hún lagði I
börnin til svefns, og þau sofnuðu þegar, af því þau voru j
of ung til að skilja þýðingu þess að hafa misst móður |
sína. Ling Sao sat við rúm þeiri'a, hiálflöniuð af öllu því i
sem yfir hana hafði dúnið þennan da,g; hún gat ekki borð- j
að, en beið eftir Ling Tan og syni þeirra. Nokkru fyrir ;
miðnætti heyrði hún fótatak, leit upp og sá dyrnar opn- !
ast, og þai' stóð húsvörðurinn og gaf henni bendingu; hún j
stóð þegar á fætur og læddist milli sofandi fólksins til
dyra. Fyrir utan i kuldanum og myrkri stóðu karlmenn-
irnir, sem hún beið eftir, og áíclrei á æfi sinni hafði henni
hlýnað eins innanbrjósts. Hún fór enn að gráta og snéri
sér að þeim hvorum eftir anhan, talandi gegnum grátinn.
Æ, maðurinn minn — æ, það sem hefur dunið yfir okkur.
Æ, sonurinn minn, hvað get ég gert fyrir þig?
Hvíta konan hafði sjálf hitt þá, og sagt þeim hvað gerzt ,
‘hafði, og nú kom hún aftur og Ling Sao hætti að gráta,