Þjóðviljinn - 13.01.1943, Blaðsíða 4

Þjóðviljinn - 13.01.1943, Blaðsíða 4
þJÓÐVILJINN Or borglnnf Næturlæknir: Gunnar Cortes, Selja veg 11, sími 5995. Næturvörður er í Réykjavíkurapó- teki. Leikfélag Reykjavíkur sýnir Dans- inn í Hruna kl. 8 í kvöld. Leiðrétting. í frásögn blaðsins í gær af afbrotamáli unglinganna þriggja, varð meinleg prentviila. Á eftir orðunum: „Tæpast verður séð hve mikil alvara Ara hefur verið með verknað þenna“ stendur: „Hann hefur eitt sinn verið dæmdur áður“ en á að vera: „Haukur hefur eitt sinn, o. s. frv. Útvarpið í dag: 18.30 ííslíenzkukennsla, 2. 11. 19.00 Þýzkukennnsla, 1. fl. 19.25 Þingfréttir. 20.30 Kvöldvaka: a) Vilhj. Þ. Gíslason: Úr bréf- um og dagbókum Magnúsar Stephensen konferenzráðs. b) 21.00 Ásmundur Helgason frá Bjargi: Sildveiði á Aust fjÖrðum um 1890. Frásaga (Jakob Jónsson prestur). c) Halldór Stefánsson forstj.: Upplestur úr ritum J. Magn úsar Bjarnasonar skálds. d) íslenzk sönglög (plötur). FclagísLsíúdenfa i Kaupm.höfn Framh. af 3. síðu. mun allur hafa gengið í að halda uppi kvöldvökum þeirra sem að framan er lýst. Lúðvík Guömundsson, for- maöur Upplýsingarskrifstofu vakti fyrir nokkru máls á því, að Vel væri falliö áð íslending ar hér heima legöu eitthvaö af mörkum til aö styrkja þessa starfsemi, er stúdenta- félagið hefur gengizt fyrir til eflingar hinu íslenzka þjóðar- broti á meginlandi Evröpu. Hann boðaði blaðamenn á fund í gær, og voru þar einn- ig viðstaddir menn úr undir- búningsnefnd afmælishátíðar, sem haldin veröur á fimmt- ugsafmæli félagsins. Á þess- um fundi var það upplýst, að gamlir Hafnarstúdentar, sem verið höfðu á Kaupmanna- hafnarháskóla fyrir 1918, er íslenzkir stúdentar misstu hinn gamla Garöstyrk, hefð'u hafizt handa um söfnun í eitt herbergi á Stúdentagarð'- inum nýja og skyldi herbergi þetta fyrst og fremst standa til boöa dönskum stúdentum, er stunduðuc háskólanám hér á landi. Er það hugmyndin, að þetta skuli vera nokkur þakklætisvottur fyrir fríðindi þau, er íslenzkir stúdentar nutu lengi á gamla Garði. En jafnframt var fariö þess á leit við blaöamenn reyk- vískra blaða, að þeir styddu tillögu um fjársöfnun til handa Félagi íslenzkra stúd- enta í Kaupmannahöfn, svo að þaö fái risíð' undir þeim kostnaði, er útgáfa tímarits handa íslenzkum mönnum á meginlandi Evrópu hefur í för meö sér. Þjóðviljanum er ljúft að verða við þessari málaleitun. I TJARNARBtÓ Þeir hnigu til foldar (They Died With Their Boots On). Amerísk stórmynd úr ævi Custers hershöfðingja. Errol Flynn Olivia de Havilland Sýnd kl. 4 — 6.30 — 9. Bönnuð fyrir börn innan 12 ára. NÝJA BÍÓ Drúfur reiðinnar (The Grapes of Wrath) Stórmynd gerð samkvæmt hinni frægu skáldsögu eftir JOHN STEINBECK. Aðalhiutverkin leika: HENRY FONDA, JANE DARWELL, JOHN CARRADINE. Sýnd kl. 4, 6,30 og 9. LEIKFÉLAG REYKJAVÍKUR. „Dansinn i Hrunau eftir Indriða Einarsson. Sýning í kvöld kl. 8. — Aðgöngumiðar seldir frá ki. 2 í dag. Starsemi sú, sem hið islenzka stúdentafélag í Höfn hefur hafiö, er eitt hið mesta nytja- starf, sem unniö er íslenzku þjóðerni. Það ætti því að vera kært öllum Islendingum að stuð'la að eflingu þessarar starfsemi, sem ekki er bundin við íslenzka stúdenta ein- göngu, heldur við alla landa, sem að heiman dvelja á meg- inlandinu- Samskotalistar veröa á rit- stjórnum blaðanna og á Upp- lýsingarskrifstofu stúdenta, Grundarstíg 2a, frá kl. 5—7 e. h. Þjóöviljinn tekur góðfús- lega á móti samskotum. Afrek rússneska lofíflofans Framhald af 1. síðu. inn verði orðin svo aðþrengdur, að rauði herinn geti sótt fram með algerum yfirráðum í lofti, eins og áttundi herinn í Norður- Afríku." Hin furðulegu afrek rússneska landhersins hafa haft þau áhiúf, að minni gaumur hefur verið gefinn að afrekum loftflotans. Sannleikurinn er sá, að rúss- neska flugliðið í bandalagi við veðurlagið á austurvígstöðvun- um eyðileggja meira en svo af flugvélum Þjóðverja, að þeir geti byggt nýja flugvél fyrir hverja sem ferst. Afleiðingar þess hafa þegar komið Ijós í Vestur-Evrópu og við Miðjarðarhaf.“ uuuuuuuuuuuu r Gullmunir handunnir — vandaðir Steinhringar, plötuhringar o. m. fl. Trúlofunarhringar alltaf fyrirhggjandi. Aðalbjörn Pétursson, gullsm., Hverfisgötu 90. Sími (fyrst um sinn) 4503. Samkomubann á Isafírðt ve$na barnaveíkí Undanfarið hefur bama- veiki gert nokkuð vart við sig á ísafiröi og hafa börn þar verið sprautuð gegn barna- beiki. 1 fyrradag var skólum þar lokaö og sámkomur bannaöar um óákveðinn tima vegna far aldurs þessa. Jíapanar senda her f í 1 landamæra Sovéfríkjanna Framhald af 1. síðu. við stjórnmálamenn og hershöfð ingja í Moskva, segir í fregn til enska blaðsins Cavalcade. Apanasenko vildi ekki láta blaðamenn hafa neitt eftir sér um horfur í Austur-Asíu, og heldur ekki yfirmaður hans, Grigori Stern, hershöfðinginn sem sigraðist á Mannerheimlín- unni Sama dag og Apanasenko kom til Kabarovsk, kom Josiírú Ú- metsir, japanski yfirhershöfð- inginn í Mandsjúkúo, til aðal- stöðva japanska hersins, eftir langar viðræður við herstjóm- ina í Tokio. Hann lét syo ummælt við blaðamenn í Hsingking að jap- anski norðurherinn muni ekki reynast eftirbátur annarra jap- anskra herja. Úmetsú hershöfðingi er talinn einn af sex áhrifamestu hers- höfðingjum Japana. Hann er frægur fyrir nákvæma og víð- tæka þekkingu á Norður-Kína og Síberíu, járnharðan aga og hatur á Sovétríkjunum.. Fyrir nokkrum árum gaf hann þá yfir- lýsingu í ræðu, að þá fyrst væri lífsstarf sitt fullkomnað, ef hon- um tækist að losa japanska keis aradæmið við „hættuna sem því stafar af Sovétríkjunum.“ | DREKAKYN l Eítir Pcarl Buck | | Eg bjóst við að þú vildir finna þá, sagði hvíta konan, £ og ég skal senda mann út um vatnshliðið í nótt þegar \ dimmt er orðið. Fyrst hún er dáin er ástæðulaust að hætta » mannslífi með þvl að senda meðan bjart er. ; Engin svipbrigði sáust á andliti hennar er hún sagði j kirkjuþjóninum að koma með ábreiðu, og hylja lík Or- > kídu og gæta þess það sem eftir var dagsins, þar til ákveð- > ið hefði verið hvað gera ætti. Hún virtist ekki vita af því > að Ling Sao hágrét, fremur en barn væri að skæla, og » ioks sagði Ling Sao með rödd þungri af ekka: » Það er svo hræðilegt, tvö ung börn með engan til að » hugsa um sig nema mig, og hvernig á ég að finna aðra : konu handa syni mínum á slíkum tímum. Og samt, hvíta : kona, eru augu þín þurr. Eg hef séð of mikið af sorg, sagði hvíta konan með ■ döpru, hreinu röddinni sinni. — Eg skil ekki í að neitt I komi mér til að gráta framar — eða hlæja. Hún horfði • upp á við, eins og hún sæi eitthvað sem Ling Sao var hul- ; ið. — Eg skil ekki í að hjarta mitt bærist fyrr en ég kem í ; nálægð ástvinar míns. • ■ Nú hætti Ling Sao að gráta, svo hissa varð hún. ; En mér sem hefur verið sagt að þú hafir aldrei gifzt, I sagði hún forviða. í Nei, ég hef aldrei gifzt á þann jarðneska hátt sem þú ; meinar, sagði hvíta konan, — en ég hef gefið mig guði, \ hinum eina sanna guði, og sá dagur kemur að hann tekur ; mig til sín. * ; Þetta sagði hún, og Ling Sao varð svo óttaslegin að tára- ; lind hennar þomaði, og hún gat ekki annað en muldrað | „0-nú-to-fú“, til að verja sig erlendum töfrum. ; Og þú, sagði hvíta konan, og var eins og hún horfði í ! gegnum Ling Sao með Ijósu, skæru augunum; guð vill | líka fá þig, góða sál. Hver veit nema hann hafi valdið ; þér sorgar til að mýkja hjarta þitt og beina þér til sín. I En nú varð Ling Sao hrædd svo um munaði og tók að : ganga afturábak bui't frá hvítu konunni. Þú skalt segja honum, að ég geti ekki komið, sagði hún og ber ört á. — Eg þarf að hugsa um bónda minn og þessi tvö ungbörn, ég hef svo mikið að gera að ég kemst aldrei út úr húsinu. Þú getur þjónað guði á heimili þínu, sagði hvíta konan, og hún kom nær meðan hún talaði, en Ling Sao var orðin svo hrædd að henni fannst hvíta konan vaxa eins og af tþfrum og verða hærri með hverju skrefi, svo Ling Sao rak upp hljóð og hljóp út úr kirkjunni, yfir grasflötinn og inn í húsið þar sem konurnar voru og börnin, og þar sagði hún þeim, milli gráthviðanna, hvernig farið hefði fyrir Orkidu, og að guð hvítu konunnar hefði sent hana í dauðann. -Hún gerði allar hinar konurnar dauðskelkaðar, því vel gat svo farið, að þessi útlendi guð yrði bani þeirra, og allt lenti á ringulreið; þjónustustúLkurnar komu hlaupandi inn, loks kennslukonan, sem aldrei hafði gifzt, og þær ætl- uðu aldrei að geta friðað konurnar, ög útskýrt fyrir þeim hvað hvíta konan hefði átt við. En þær trúðu því ekki al- mennilega, og hefði Orkida.ekki farið svona illa á því að gánga út fyrir hliðið, hefðu konumar þotið út í einum hóp, en þæf báðu þess að hvíta konan kæani ekki nálægt þeim þangað til þær gætu farið heim. Á þessu gekk lengi,* og það leið að nóttu, og hún lagði I börnin til svefns, og þau sofnuðu þegar, af því þau voru j of ung til að skilja þýðingu þess að hafa misst móður | sína. Ling Sao sat við rúm þeiri'a, hiálflöniuð af öllu því i sem yfir hana hafði dúnið þennan da,g; hún gat ekki borð- j að, en beið eftir Ling Tan og syni þeirra. Nokkru fyrir ; miðnætti heyrði hún fótatak, leit upp og sá dyrnar opn- ! ast, og þai' stóð húsvörðurinn og gaf henni bendingu; hún j stóð þegar á fætur og læddist milli sofandi fólksins til dyra. Fyrir utan i kuldanum og myrkri stóðu karlmenn- irnir, sem hún beið eftir, og áíclrei á æfi sinni hafði henni hlýnað eins innanbrjósts. Hún fór enn að gráta og snéri sér að þeim hvorum eftir anhan, talandi gegnum grátinn. Æ, maðurinn minn — æ, það sem hefur dunið yfir okkur. Æ, sonurinn minn, hvað get ég gert fyrir þig? Hvíta konan hafði sjálf hitt þá, og sagt þeim hvað gerzt , ‘hafði, og nú kom hún aftur og Ling Sao hætti að gráta,

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.