Þjóðviljinn - 21.01.1943, Blaðsíða 3

Fknmtudagur 21. janúar 1943.
ÞJÓÐVILJINN
8
þJðOVIUINM'
Útgefandi:
Sameiningarflokkur alþýðu
Sósíalistaflokkurinn
Ritstjórar:
Einar Olgeirsson (áb.)
Sigíús Sigurhj artarson
Ritstjórn:
Hverfisgötu 4 (Víkingsprent)
Sími 2270.
áJgreiðsla og auglýsingaskrif-
stofa, Austurstræti 12 (1. hæð)
Sími 2184.
Víkingsprent h.f., Hverfisgötu 4.
LENIKBBAO
borg sigranna og fórnanna míklu
Eru þetta
bjargvættirnar?
Viðskiptaráöið er útnefnt.
Ríkisstjórnin nýja sýnir í
verki hvermg hún efnir loforð
sín. Hún sýnir hvemig stjórna
skuli landinu án þess að taka
tillit til klíknanna. Hún bað
þingið að skipa ekki mennina
í nefndina. Hún lofaöi hátíð-
lega aö enginn utanaðkom-
andi öfl skyldu tilnefna neina.
Og hvernig eru svo efndim-
ar?
í viðskiptaráðinu sitja m.
a. tveir menn, sem eru bein-
línis útnefndn af þeim tveim
klíkum, sem sífellt hafa söls-
að undir sig yfirráðin yfir
verzluninni: heildsölunum og
S.I.S.-stjórninni.
Þessir menn eru: Oddur
Guðjónsson og Jón ívarsson.
Ef máliö væri ekki of alvar-
legt til þess, þá hlyti að setja
að mönnum óstöðvandi hlátur,
er þeir heyra að þessir menn
eigi að koma réttlæti á í land-
inu hvað innflutning snertir
og stjórna baráttu gegn dýr-
tíðinni: Annarsvegar fram-
kvæmdastjóri heildsalanna 1
Reykjavík, þeirrar stéttar,
jem nú mokar til sín stríðs-
gróöanum, — og hinsvegar
fyrv. alþingismaðurinn úr
Hornafirði,. sem kjósendurnir
afsögðu að hafa í kjöri, —
maðurinn, sem er oröinn
þekktur fyrir aö leigja notk-
un luktar á vertíðinni fyrir
350,00 kr. þegar luktin sjálf
kostar 40,00 kr-
Það veröur þokkalegt rétt-
lætisljós, sem brennur á lukt-
um þessum!
Ríkisstjórnin mun líklega
svara því til að þessir tveir
menn hætti þeim störfum,
sem þeir hafa haft með hönd-
um. Allir vita að slíkt er bara
bráðabirgðaráðstöfun, — auð-
viröulegur skrípaleikur hjá
ríkisstjórninni, til þess aö fara
í kringum lögin
Og sjálfur kemur viðskipta-
ráðherrann upp um þetta.
Hann tilkynnir blaðamönn-
um aö þeir Oddur Guðjóns-
son og Jón ívarsson muni
víkja sæti í nefndinni, þegar
um verðlagsákvarðanir er að
ræða!
Hvers vegna?!!
Ekki eru þeir þó fulltrúar
Verzlunarráösins eða S.Í.S.?!!
Hvers vegna þurfa þessir
heiðursmenn, sem öllum eru
óháðir og engum klíkum
þjóna , — þessir heiðursmenn,
sem víkja úr góðum stööum
Á morgun eru 19 ár liðin frá dauða
Leníns, skipuleggjanda og stjórn-
anda verklýðsbyltingarinnar 1917,
sem færði hinum kúguðu rússnesku
þjóðum frelsi.
Leníngrad hét áður Pétursborg, en
var eftir byltinguna nefnd eftir
manninum, sem færði rússnesku al-
þýðunni frelsið.
Hver sá, sem til Leningrad
kemurl heimsækir venjulega
líkreit þann á Mars-vellinum,
þar sem þeir, er féllu í bylting
unni 1917 eru grafnir í einni
réttnefndri ,,Bræðragröf“.
í dag er öll Leningrad ein
bræðragröf, — en hún er
meira um leið: Hún er eitt
voldugasta sigurtákn, sem
veröldin hefur séð. Hún tákn-
ar sigur frelsisins yfir villu-
mennsku véldýranna. Hún
táknar sigur hugprýðinnar
yfir ógnum loftárása, stór-
skotaliös, hungurs, kulda og
elds.
Leningrad — með sínar
milljón fallinna hetja í bræðra
gröfinni — storkar í dag
verstu böðlum, sem veröldin
hefur þekkt, með því aö fram-
kvænia í stærsta stíl, sem vit-
að er, ögrunina .miklu, sem
frelsissinnar ætíð hafa þeytt
í andlit harðstjóranna: Lík-
amann fáiö þér að sönnu
til þess að þjóna föðurland-
inu, — hvers vegna skyldu
þeir þurfa að víkja, þegar um
verölagsákvörðun væri að
ræða?!
Viðskiptaráðherrann og þar
með ríkisstjórnin.— hefur rof
ið öll þau fyrirheit, sem þingi
og þjóð voru gefin, þegar lög-
in um ráð þetta voru sett. —
Og þarf auövitaö ekki aö taka
þaö fram aö í ráðinu er eng-
inn maður, sem vinnandi stétt
ir landsins geta borið sérstakt
traust til. Það er andi spyröu-
bandsins milli Jóns Arnason-
ar og heildsalanna, sem svífur
yfir vötnunum.
Er það þessi framkvæmd, sem
ríkisstjórnin hefur fyrst og
fremst hugsað sér að standa
eða falla á?
Eða hefur bara Coca-cola
svifið á hina ráðherranna í
bili?
„Leningrad er leyst úr umsát. Einn stærsti sigur rauða
hersins í frelsisstríðinu er unninn“. — Allur hinn frelsiselsk-
andi heimur fagnar hinum stórkostlega sigri.
„í Leningrad hefur um helmingur íbúanna, yfir milljón
manni dáið af völdum stríðsins, þar með töldum skorti og
sjúkdómum, á þessum 16 mánuðum.“ Svö hljóða fyrstu fregn-
irnar, sem berast úr þeirri borg, sem jafn hetjulega hefur varð-
veitt ljómann um nafn Lenins sem önnur borg stoltið af nafni
Stalíns. — Menn setur hljóða. Þeir fá fyrsta alvarlega for-
smekkinn af því hve gífurlega þær fórnir eru, sem Sovétþjóð-
irnar færa á altari frelsisins.
deytt, en andann fáið þér al-
drei yfirbugað.
Allur heimurinn.horfir með
lotningu til Leningrad í dag,
— hneigir höfuð sitt fyrir
þjáningunni, dáist að hreyst-
inni og sigrunum.
Og hvar er nú þaö íslenzka
skáld, sem yrkir eins og Step-
han G. Stephansson forðum
er Pétursborg færði sínar
fórnir á altari frelsisins 9. jan-
úar 1905:
1
„Því hið stráfellda lið
er hið sterkasta lið!
Er hugsjónh’ hlaupa undir
sigur
gegn heimsku, sem lífsvonir
brælir og ir.
— Hver hirðir hvor hníga skal
fyr?
Sönn hetja um máls-efnið
spyr,
en síður um sig“.
<
Myndi ekki hver frelsiselsk-
andi maöur í veröldinni vilja
taka sér í munn í dag orð
Stephans G. um þá fyrstu,
sem fjöldafórnirnar færðu í
núverandi Leningrad-borg.
„Afreks einvala-liðs,
Rússlands útvöldu þið
hvílist verkalok við,
í framtíðarsigrinum sælir!"
Og myndi hann ekki vilja
vera sá, er Stephan lýsir að
lokum í þessu kvæði „Péturs-
borg“, sem í nafni komandi
kynslóöar þakkar fórnimar
fyrir frelsinu:
„Viö líkreitin þar sem þið
liggið í ró
hann leysir af fótum sér
volkaöa skó,
við torfdysin tekur hann ofan“.
•
Hvílíkur smánarblettur á
íslenzkri menningu er það
, ekki að 37 árum eftir að þetta
i kvæði er ort, skuli fyrirfinn-
ast hér menn, sem óska her-
sveitum frelsisins, — hinum
rauöa her hreystinnar, Sovét-
þjóðum hugprýðinnar, — ó-
sigurs fyrir nasistum, uppræt-
ingar af hálfu böðlanna. —
Og út yfir tekur þegar slíkar
mannskepnur reyna aö nudda
sér utan í íslenzka verkalýðs-
hreyfingu og kenna sig jafn-
vel við sósíalisma.
Það er tími til kominn að
allir slíkir menn taki af öli
tvímæli um hvar þeir ætla
1 að standa. Enn eru til menn,
sem dirfast að tala um þá,
sem sviku París í hendur fas-
istunum, sem ,JýðveUiisamna.“
en níða þá sem verja Lenin-
grad sem einræöissinna. Þáð
.er jafnvel verið að hampa
ræflum eins og Daladier, —
manninum, sem sveik Frakk-
land í Míinchen 1938, — sem
foringja 1 „lýðræðisbaráttu“,
þegar hann er að ryðja fas-
ismanum braut í Frakklandi,
— en svívirða Stalín og aðra
leiðtoga Sovétþjóðanna, beztu
forustumenn mannkynsins í
stórfenglegustu frelsisstyrjöd
þess, sem harðstjóra og fjand-
menn frelsisins.
Það eru síðustu forvöð fyrir
alla þá, sem hingað til hafa
lífað og hrærst í níði um
Framh. á 4. síðu.
Jónas frá Hriflu
löðrungar
Jönas frá Hriflu
1943
Jónas Jónsson, meðlimur í bankaráði Landsbankans, skóla-
stjóri Samvinnuskólans, formaður Framsóknarflokksins etc.,
skrifar í Tímann 12. jan. 1943 grein, sem heitir ,,Hægri villa“ —
„vinstri villa“, og segir þar m. a.:
,,Og þó undarlegt sé, hefur verið reynt að koma tveim rang-
nefnum á Framsóknarflokkinn. ... Og þeir eru stundum, aðal-
lega af kommúnistum, kallaðir Vinstrimenn í því skyni að
láta líta svo út, að ekkert verulegt aðskilji Framsóknarmenn
frá byltingasinnuðum verkamönnum“.
„Þegar Framsóknarflokkurinn var stofnaður í ársbyrjun
1917, kom til orða að gefa honum heitið Vinstriflokkur. ... En
bændaþingmenn flokksins höfnuðu vinstraheitinu og létu flokk-
inn heita Framsóknarflokk“.
„Það á líka að vera kænskuoi;ð, að gefa þjóðnýtingarflokk-
unum báðum sameiginlega heitið „vinstri flokkur“ og taka svo
Framsóknarmenn og smeygja þeim sem þriðja aðila inn undir
hið teygjanlega band, sameiginlegs uppnefnis".
..Verkamennirnir við höfnina í Reykjavík áttu ekki að sætta
sig við niðurlægjandi nafngjöf andstæðinga sinna. Það er ósenni-
legt, að Framsóknarmenn leyfi sínum andstæðingum að beita
rangnefnum, sem eiga enga stoð í sjálfum veruleikanum, en
eru borin fram í því eina skyni að vefja úlfúðum að höfði nýtra
manna“.
1918
Nu er rétt að athuga hvaða nafn Jónas Jónsson bóndi á Hriflu
og fátækur blaðskrifari gaf Framsóknarflokknum, þegar hann
var stofnaður. Jónas gerði góða grein fyrir þessu í grein, sem
hann reit í tímaritið Rétt 1918 (1. h. 3. árg.) og nefnist „Nýr
landsmálagrundvöllur“. Þar segir m. a.:
„í stað þess (— að skipast í flokka um sambandsmálið —)
flokkast menn nú um innanlandsmálin á sama hátt og í öðrum
þingstjórnarlöndum: Hægrimenn (íhaldsfl.), Vinstrimenn (frjáls
lyndur fl.) og Jafnaðarmenn (Alþýðufl.)“.
^Meðan þetta var að gerast, voru í myndun samtök allmargra
yngri manna um land allt um nýja blað- og flokksstofnun. Hafa
þeir menn síðan stofnað vinstrimanna blöðin tvö, Tírnann og
Dag“.
„Þegar hér var komið sögunni þótti þeim mönnum, er stóðu
að vinstrimanna samtökunum, tími til kominn að hefjast
handa“.
„Snemma á árinu 1917 byrjuðu vinstrimenn hið áformaða
blað sitt, Tímann, til að styðja Framsóknarflokkinn og Sig. Jóns-
son“.
„Hægrimanna blöðin hafa óttast, að samband kynni að verða
milli Vinstrimanna og Jafnaðarmanna og reynt að ala á sundr-
ung milli þeirra“.
„Vinstriflokkurinn hlýtur að fá sinn aðalstyrk frá gáfuðum
og áhugasömum bændum, í sveit og við sjó. Ennfremur nokkurn
liðsauka frá miðstétt kauptúnanna. Þó að Vinstrimanna flokkur-
inn spretti í skjóli bændaflokkanna, getur hann engan veginn
orðið agrar-flokkur. Þröngsýnir og smásálarlegir bændur og
sveitavinir geta ekki átt þar heima“.
Við skulum láta þetta nægja í bili.
Gaman væri nú að fá upplýst, hvað Jónasi kom til að gefa
Framsóknarflokknum þessa „niðurlægjandi nafngjöf", VINSTRI
MENN. Hefur hann máske verið andstæðingur flokksins frá upp-
hafi, eða var hann ótætis kommúnisti 1918, — eða er hann búinn
að Ilfa sjálfan sig svo áþreifanlega, að hann sé nú farinn að
löðrunga sjálfan sig svo í hinni pólitísku gröf sinni, að undir
taki um allt land.