Þjóðviljinn - 16.02.1943, Blaðsíða 2

ÞJÓÐVILJINN
Þriðjudagur 16. febrúar 1942.
HREINSA OQ GYLLI
KVENSBLFUR
Til sölu:
Snotrir steinhringar,
nettar melur.
Þorstetnn Finnbjamarson
Gullsmiður — Vitastíg 14. •
Skjaldarglíman og fleira
FATAEFNI
Úrvai^s af smekkle«um
fataefnuHi fyrirliggjandi.
Komið og skoðið á meðan
úr nógu er að velja.
Áherzla lgð á vandaða 1.
flökks vinnu.
Þórh. Friðfinnsson,
klæðskeri. — Lækjarg. 6 A
Afgreiðslu- og
frammistöðustúlka
óskast.
Vaktaskipti. Gott kaup.
KAFFI HOLT,
Laugaveg 126.
KARLMANNANÆRFÖT
og KVENUNDIRFÖT
úr satin og ^rjónasilki
í miklu úrvali
VERZ. H. TOFT.
Skólavörðustíg 5.
Sími 1035.
Skjaldarglíman síðasta hefur
verið eitt aðalumræðuefni
íþróttamanua þessa síðustu
daga. Um þetta hefur helzt ver-
íð rætt: Réttvísi dómaranna.
Drenglyndi Guðmundar . Ljót-
ar glímur Finnboga. Framaf-
ferðir Sigiu-ðar. óspilltar glím-
ur Haraldar af menningunni, og
gleðileg yfirlýsing forsetans.
Aðeins tvisvar á ári gefst
nokkrum glímuvinum kostur á í
að sjá sjálfa þjóðaríþróttina. 1
Það er þegar Íslandsglímur og
Skjaldarglímur eru háðar. Þeg- ,
ar þessar kappglimur eru háðar
innan húss er það aðeins lítill
hluti þeirra sem vilja horfa á,
sem geta fengið aðgang vegha
rúmleýsis. Mér finndist þvi vel
til fallið að blaðamennimir hlut
uðust til um að færa lesendum
sínum sem nákvæmastar fregn-
ir frá þessum fáú opinberu glím
um, sem fram fara; en á þvi er
nú allskonar tröppugangur eins
og .við er að búast. „Sínum aug-
um lítur hver á silfrið". Forráða
menn glímunnar ættu að ganga
djarft fram í því, ef við verður
komið, að glímunni sé útvarp-
að. Glíman er enn ekki svo út
dauð úr huga fólksins, hvorki í
kaupstöðum né úti um sveitir
landsins, að útvarpið myndi
naumast geta fært fólkinu öllu
betri skertimtun. Og ég vil bæta
því við, án þess að halla á nokk-
um mann, að flestir mimdu
kjósa Helga Hjörvar til að segja
frá. — • •
Þegar ég var að alast upp
norður í Þingeyjarsýslu, fyrir og
eftir aldamót, var.sj^ldan boðað
svo til skemmtisapjkomu að
glíman væri ekki. rneð á
skeinmtiskránni, og þótti hún
þá ekki sízti þátturinn í
skemmtununum. Þess útan
glímdu strákar hvar sem þeir
hittust' við hvaða tækifæri sem
bauðst, og ekki sízt þann tíma
sem þeir gengu til preístsins,
eins og það var orðað, Nú er öld-
Vestnrgata
Okkur vantar krakka til að bera Þjóðvlljann til
kanpenda við Vesturgötuna.
Talið við afgreiðsluna.
Austurstræti 12.
Simi 2184.
Bergþðrugata
Okkur vantar krakka til að bera Þjóðviljann tiJ
kaupenda við Bergþórngötu.
Talið við afgreiðsluna.
Austurstræti 12.
Simi 2184.
wm
in önnur. Nú fær sjálf þjóðar-
íþróttin aldrei að vera með öðr-
um skemmtiatriðum, hún er
eins konar olnbogabarn annarra
íþrótta hjá okkur — ef ekki ut-
angarðs ráfandi meinakind. En
þetta afturhaldstímabil má
heimfæra til hinna breyttu tíma
og breytta skemmtanalífs, og
verður ekki nánar út í það far-
ið í þessu glímurabbi.
Dómararnir hafa yfirleitt
fengið lof fyrir sitt vandasama
starf. Þeir virtust vilja úrskurða
hvaðeina eftir beztu vitund eins
og samvizkan bauð, lausir við
alla fyrirfram úrslitaáætlun.
í dómnefnd voru: Ingimund-
ur Guðmundsson, Lárus Saló-
monsson og Sigurður Thoraren-
sen. Eru þeir allir gamlir og
góðir beltishafar frá íslands-
glímunum. í fegurðardómnefnd
voru: Georg, Jörgen Þor-
•• bergsson og Þorsteinn Ein-
arsson íþróttaráðunautur. Allir
hafa þeir verið frægir glímu-
menn og ekki hvað sízt fyrir feg
urð og glímuleikni.
Þegar gliman stóð sem hæst
sagði . langferðamaður sem hjá
mér sat: „Annaðhvort.eru strák-
áiTiir sterkir eða beltin feyskin.“
Honum þótti béltin bila æði
oft. Eg minnti hann á vísu
Hjálmars: .A-úrnt er að sjá í
einni lest áhaldsgögnin slitin
flest.“ — Mér finnst það leiðin-
legra alls vegna, þegar mikið er
um þessar beltisbilanir, sem því
máður eru of tíðari , Það gerir
íþróttina til að sjá hálf draslara
léga þegar beltin eru purpuð
sundur eins og fúaspottar. Á
þessum fáu kappglímum sem
sýndar erú, ættu viðkomandi
menn að sjá um áð „áhaldsgögn-
in“ þyldu tuskið að mestu.
Guðmundur Arngrímsson vann
skjöldinn með sórna. Hann
felldi alla sína keppinauta, .og
virtist veitast létt. Guðm. hefur
fóikið með sér, því skapgerð
hans og drenglyndi í keppninni
er með ágætum. 7 sinnum varð
hann að glíma við Davíð Hálf-
dánarson 'vegna þess að ekki
komu í gólf nema hælar og oln-
bogar eða hendur; og þannig
gat Davíð forðað sinum sitjanda-
með handvömum að snerta
gólf. Byltuákvæðin sem glímt
er eftir heimila þessa handvöm
og telja manninn ósigraðan ef
hann getur haldið búknum frá
gólfi á hælum og olnbogum.
Þessi byltulög geta auðveldlega
leitt hvern meðalskapmann út í
níð án þess að áberandi sé, því
hver heilvita maður veit að þeg-
ar menn eru komnir í slíkar
stellingar eru þeir gersamlega
sigraðir og ósjálfbjarga — því
„fallinn er sá er fótanna miss-
ir.“ En Guðm. virtist glíma með
sama jafnaðargeði síðustu glím-
una eins og þá fyrstu. Guðmund
ur er með hæstu mönnum og
samsvarar sér prýðilega á allan
vöxt; ekki beitti hann áberandi
kröftum í glímunni og m,un mað
urinn þó vera bjöm 6terkur. Til
þess ég geti talið Guðmupd
glæsilegan glímumann, vantar
hann enn tilfinnanlega alla fjöl-
hasfni og leikni í glímu. Alla
þeasa keppendur lagði hann á
i....i •> ■ -

vwn
Pólitískt krabbameln.
„Tímiim“ segir úm peningaaðal-
inn: „íslenzk alþýða verður að gera
; sér ljóst, að hún gengur með hættu-
; legan sjúkdóm, þar sem peningaað-
allinn er. Hún gengur þar með
1 krabba, sem er langtum hættulegri
I en krabbi Árna frá Múla. Þessi
krabbi hefur náð tökum á stærsta
stjómmálaflokki landsins, Sjálfstæð
| isflokknum, og sýkir stöðugt meira
! og meira frá sér. Það verður að
skera þennan krabba burtu.......
Deilan stendur um það hvort krabb-
inn eða þjóðfélagíð á að tormtím-
ast.“
Hvað ætlar Framsóknarflokkur-
inn þá að gera við krabbameinið
sitt, hriílumennskuna, þennan íll-
kynjaða anga af krabba peningaað-
alsins? Sá krabbr hefur náð undar-
lega miklum tökum á næststærsta
stjórnmálaflokki landsins, Fram-
sókn, og sýkir -stöðugt meir út frá
sér. Það verður ' að skera þann
krabba burtu. ...... Framsóknar-
ménn þurfa að gera sér ljóst að
flokkur þeirra gengur með hættuleg-
an sjúkdóm. Deilan stendur um
| hvort sá krabbi eða Framsókn eigi
að tortimast.
„Með flugvélarhraða“.
Einn af ráðherrunum lét þau ,orð
falla stuttu eftir að stjórnin var
mynduð, að hún ætlaði að vinna
með „flugvélarhraða‘“ gegn dýrtíð-
inni. Ugglaust voru þessi orð mælt
í fullri einlæghi, ugglaust stóðu að
baki þeim bamalegar hugmyndir
um að hægt væri með skjótri svip-
an að ráða fram úr öllum þeim
vandamálunT, sem dýrtíðinni eru
sarhfara.
Nú hefur þessi virðulegi ráðherrd
og stjórnin í heild, glímt v.ið vanda-
málin í tvo mánuði. Skyldi ráðherr-
ann ekki géra sér ljóst, nú i byrjun
þriðja mánaðarins, að.berða þarf á
„flugvélinni". . ef hún á ekki að
hrapa.
,Öháð stéttum og flokkum'
Á síðustu tímum háfa afturhalds-
öflin í sífellu hrópað á stjórn, sem
væri óháð stéttum og flokkum. Auð-
vitað hafa þessi öfl meint stjórn,
sem væri dulbúið verkfæri í liönd-
t . .
'um hinna auðugustu. Fasistar og
nazistar hafa gengt kalli, þeir hafa
gerzt hið eftirspurða verkfæri auð-
valdsins.
Hér heima á íslandi hefur stærsti
stjórnmálaflokkurinn reynt að telja
þjóðinni trú um að það væru flokk-
amir og stéttabaráttan sem ylli
öllu því sem miður fer í þjóðfélag-
inu.
Furðu margir hafa gerzt til að
trúa þessu, og ekki er sennilegt þeir
læri af öðru en reynslunni. Það var
því mjög gott tækifæri til að leiða
þessa menn inn í kennslustofu
reyslunnar, þegar afturhaldsöflin
á Alþingi voru orðin sjálfu sér svo
sundurþykk, að þau gátu ekki mynd
að stjórn, og þegar hinsvegar var
svo háttað málum, að líkumar voru
litlar fyrir að stjóm sem kölluð væri
„óháð stéttum og flokkum‘“ yrði
hrein fasístastjórn, þó ekki sé það
stjórninni sjálfri að þakka, heldur
ytri aðstæðum.
Skyldu nú ekki sumir þessara
manna vera l'arnir að læra, að stjóm
afturhaldsins, sem telur sig óháða
stéttum og flokkum, <»r okkí líkieg
til að leysi vanöámáhi
Aðeins hinár vinnanndl
stéttir geta leyst vandann.
. Það er ekki leiðin út úr ógöngun-
um að fara lítilsvirðingarorðura um
stéttabaráttuna og stjómmála-
fíokka þá, sem hún hefur skipað.
Því síður er það leiðin að krefjast
þess að flokkar og stéttir láti stjóm
landsins ekki til sín taka. Leiðin er
þvert á móti sú, að hinar vinnandi
stéttir til sjávar og sveita, verka-
merin, bændur og aðrir smáframleið
endur, ásamt menntamönnum, taki
höndum saman og leysi vandamálín
með tilliti til sinna stéttarlegu hags-
muna, og án tillits til hagsmuna
nokkurra auðmanna og stórframleið
enda.
Þessar stéttír ’verða að sveigja
þjóðarbúskapinn til þjónustu heild-
arinnar, það er skylda þeírra.
. En til þ'ess að koma þessu til veg-
ar, verðá þessar stéttir að krefjast
þess af þeim stjórnmálaflokkum,
sem þær hafa eflt til éhrifa á Al-
þingi að þeir vinni saman og séu
einhuga að gera ríkisvaldíð að verk-
færi í höndum' þess fjölda sem
myndar þjóðarauðinn.
sama bragðinu sem er sambland
af klofbragði og sniðglímu eða
hvorttveggja. Önnur brögð sá-
ust varla. ,
Sigurður Hallbjörnsson glím-
-ir jafnan af kappi og hlífir þá
hvorki sjálfum sér né mótstöðu-
manninum. Hann vh'ðist skap-
harður og fylgir fast eftir
hverju bragði. Margar glímur
hans standa lengi yfir og lenda
oft út í óþarfa stímabrak og
þreytandi þóf.
Þegar Sigurður fer að þreyt-
ast gefur hann sig á vald þyngd-
arlögmálinu. Hann hleypur þá
með keppinaut sinn undan hall-
anum og leitast þá fast við það
að koma honum út af hinu upp-
hækkaða leiksviði og niður á á-
horfendurna. Vekur þetta oft
brennandi hlátur, nema serrni-
\ lega ekki þeim sem fyrir áföll-
unum verður. Á þessari síðustu
Skjaldarglímu gekk þessi leik-
ur hans þáð langt, að hann lét
sér ekkert muna um það að taka
prófdómarann, Lárus Salómons
Bon, með í leiðinni og sópa hon-
um einnig niður af pallinum. í
fyrstu stóð Lárus ófallinn og
hrynnti þeim af sér með karl-
mennsku, en sókn SLgurðar gerð
ist þá svo áköf og sterk, að mót-
staða Lárusar fór alveg út um
þúfur og því fékk hann fljóta og
fría ferð niður á áhorfendurna.
Eg tel Sigurð hafa unnið hér
þrekraun. Hingað til hefur Lár-
us ekki þótt nein léttavara eða
fótfúinn, en svona fór með sjó-
ferð þá. Fæstir skilja hið naprá
en viðeigandi grín sem Sigurður
gérir að þeim gólffleti sem
glímumönnum er boðið upp á.
Eg veit ekki hvar í víðrí veröld
1 væri hægt að finna jafn ómögu-
legan leikvöll fyrir íslenzka
glímu sem leiksviðið í Iðnó. Eg
tel það vítavert af forráðamönn-
um glímunnar að bjóða þátttak-
endum upp á það að sýna listir
sínar á slíkum leikfleti. Enginn
veit hvað keppendurnii' geta tap
að af mörgum góðum brðgðum
einungis fyrir gólfið og fyrir þá
sök get ég fyrirgefið þessar
,,framafferðir“ Sigurðar Hall-
bjömssonar, þó mér að ððru
leyti þyki full mikið um þær.
Næstur Guðmundi að vinn-
ingum var Finnbogi Sigurðsson
lögregluþjónn. Hann felldi alla
nema Guðmund. Áður fyrr hef-
ur mér sýnst Finnbogi vel til
Fr-amhald é 4. síðu
'fytKyS'.