Þjóðviljinn - 30.03.1943, Blaðsíða 2

o
ÞJÓÐVILJINN
Þriðjudagur, 30. marz 1943.
0TBOB
Rafmagnsveita Reykjavíkur óskar eftir tilboðum í
byggingu túrbínuhólks, þrýstivatnspípu o. fl. í aflstöð-
ina við Ljósafoss.
Uppdrættir og útboðslýsing liggja frammi til sýnis á
skrifstofu Rafmagnsveitunnar (Teiknistofunni) frá
þriðjudegi þ. 30. marz e. h. og afhendist gegn 250 kr.
skilatryggingu.
Tekið verður á móti tilboðum á sama stað til mið-
vikudags þ. 14. apríl kl. 11,30 f. hád. og verða þau þá
lesin upp í viðurvist bjóðenda, er þar kunna að vera
mættir.
Réttur er áskilinn til að taka hverju tilboði sem er
eða hafna öllum.
Rafmagnsstjórinn.
LðgtSk.
Eftir kröfu útvarpsstjórans í Reykjavík og að und-
angengnum úrskurði, verða lögtök látin fara fram fyrir
ógreiddum afnotagjöldum af útvarpi fyrir árið 1942
að 8 dögum liðnum frá birtingu þessarar auglýsingar.
Lögmaðurinn í Reykjavík 27. marz 1943.
Kristján Kristjánsson
settur.
TILBOÐ
óskast í vörubirgðir firmanna Perlubúðarinnar. Wind-
sor Magasín og Sportvörugerðarinnar fyrir 8. apríl
n. k.
í skrifstofu lögmanns í Arnarhvoli geta menn feng-
ið að sjá skrá yfir vörurnar og skoðað þær eftir sam-
komulagi.
Áskilinn er réttur til að hafna öllum tilboðum.
Skiptaráðandinn í Reykjavík.
ilnstarbærinn
Krakka vantar til að bera Þjóðviljann til kaupenda
í austurbænum.
Talið við afgreiðsluna, Austurstræti 12, Sími 2184.
TILKYNNING
frá loftvarnanefnd
Loftvarnarfundur verður haldinn í Háskólanum,
I. kennslustofu, í dag 30. marz kl. 20,30.
Fundarefni:
Agnar Kofoed Hansen lögreglustjóri talar.
Meðlimir í hverfum 1—30 alvarlega áminntir um áð
mæta.
Ath. Gengið inn um suðurgafl.
AUGLÝSIÐ í ÞJÓÐVILJANUM
Leiðrétting
í 67. tölublaði Þjóðviljans rit-
ar einhver ,,K“ grein undir fyr-
irsögninni „Öryggi eða undan-
þága“, og er í henni andstyggi-
legur rógburður á skipaskoðun
ríkisins. í greininni segir, að það
komi hvert vottorðið á fætur
öðru í hendur tollvarðanna frá
skipaskoðun ríkisins, þar sem
allt sé í lagi, nema það vanti
reykbombur, 10 eða jafnvel 13
björgunarbelti, eða jafn mörg
og mennirnir eru um borð,
kannske vél í annan björg-
unarbátinn o. s. frv.“ Svo er
haldið áfram og sagt, „það er
ekki lítil trygging fyrir sjómenn
ina, þegar skip þeirra hefur ver-
ið skotið í kaf og þeir berjast við
öldur úthafsins björgunarbeltis-
lausir, eða þeir híma á fleka án
þess að hafa tæki til þess að geta
gert vart við sig, að skipaskoðun
íslenzka ríkisins hefur veitt und
anþágu frá því að hafa slíkt
meðferðis".
Ég tel mér skylt vegna þeirra,
sem á sjónum eru og aðstand-
enda þeirra, að leiðrétta ofan-
greind ummæli.
Sannleikurinn er þessi:
Reykbombur hafa ekki verið
fáanlegar hér. Erlendis hafa þó
nokkur skip getað aflað sér
þeirra árið 1941, en ekki síðan,
að ég bezt veit.
Björgunarbelti hafa öll skip-
in, fyrir alla, sem á skipunum
eru, og það ekki eitt á mann,
heldur tvö til þrjú á mann, af
þeim, sem sigla milli landa, og
auk þess björgunarvesti úr
„Kapok“ eða gúmíbelti, sem blás
in eru upp, fyrir alla sem sigla
milli landa.
Um vöntun á vél í einn bjarg-
bát skipsins, þá er því til að
svara, að sum skipin hafa misst
bjargbát sinn í millilandaf'erð-
um, en eins og allir vita, þá er
ekki auðvelt að fá aðra vél í
staðinn nú á tímum, en að stöðva
skipin fyrir það, eftir að öll skips
höfnin sem á skipinu er, hefur
undirskrifað vottorð þar að lút-
andi, að hún óski eftir að fara
ferðina, enda þótt engin vél sé í
bátnum, þá hef ég ekki talið fært
að stöðva skipin þess vegna.
„Um það atriði, að menn kunni
að koma til að híma á bjargflek-
unum, án þess að geta gert vart
við sig“, þá fullyrði ég, að á
hverjum fleka er sá útbúnaður,
sem á honum á að vera til þess-
ara hluta lögum samkvæmt, þeg-
ar skoðun hefur farið fram, en
eigi nú hr. „K“ við loftskeyta-
tæki það sem á að vera í einum
af björgunarbátunum, en sem
margir hafa flutt á bjargfleka,
og það með samþykki mínu, að
þá get ég fullvissað hann um
það, að hver og einn einasti tog-
aranna og stærri skipanna og
annan-a millilandaskipa, sem
hafa mann sem kann með þau
að fara, hefur þetta loftskeyta-
tæki annaðhvort í bjargbát eða
fleka, og auk þess eru hinir bát-
arnir á stærri skipunum útbún-
ir með loftstengum, svo að hægt
sé að nota loftskeytatækið á
hvaða bát eða fleka sem er á
skipinu.
Ég hef þá leiðrétt þessi óverð-
ugu ummæli hr. „K“ í garð skipa
skoðunarinnar, en hans skrif
dæma sig sjálf, því þau eru ekki
annað en svívirðilegur áróður á
þá menn, sem í einlægni starfa
að framkvæmdum öryggismál-
anna.
í niðurlagi greinar sinnar seg-
ir hr. „K“ „Ég veit ekki hvaða
öfl eru hér að verki, en þau eru
svo óhrein, að þau hæfa þeim
einum, sem hafa stungið sam-
vizkunni svefnþorn og láta sig
litlu skipta hvernig fer um ann-
arra hag. Eða hver treystir sér
að verja starfsemi eins og hér
hefur verið gerð að umtalsefni
með frambærilegum rökum?“
Ég tel, að hér að framan hafi
hinn ódrengilegi áróður hr. „K“
verið dreginn fram í dagsljósið,
svo að allir sem sannleika unna
geta séð hvað rétt er, en við hr.
„K“ vil ég aðeins segja það, að
þér ættuð að reyna að draga út
svefnþorn það, sem þér hljótið
að hafa stungið yðar eigin sam-
vizku, til þess að þér mættuð sjá
þá óróðurstilhneigingu, sem í yð-
ur hlýtur að búa, ef það mætti
verða yður til nokkurs sálarlegs
þroska, því rógburður og ill-
kvittnislegar getsakir, sem svo
margir illviljaðir menn örygg-
inu fegins hendi grípa til í áróð-
urs skyni verður aldrei öryggis-
málunum til velfarnaðar.
Ól. T. Sveinsson.
Athugasemd við
„leiðréttingu"
Ritstj. Þjóðviljans hefur sýnt
mér „leiði’éttingu“ Ólafs Sveins-
sonar og gefið mér kost á að
gera við hana eftirfarandi at-
hugasemd.
Það virðist hafa komið óþægi-
lega við skipaskoðunarmanninn
þegar hann las grein mína í Þjóð
viljanum „Öryggi eða undan-
þága“, því hann umhverfist svo
rækilega úr venjulegum manni,
sem ég geri ráð fyrir að hann sé,
í stjórnlausan stóryrðahák og
sem slíkur er hann ekki svara-
verður.
En í sambandi við ummæli
hans viðvíkjandi málefninu sem
grein mín fjallar um, vil ég fara
nokkrum orðum.
í 2. gr. um reglur frá 2. sepf.
1941 um útbúnað skipa er sigla
Framhald á 4. síðu.
Útlærðar saumastúlkur og lærlingar
geta komizt að nú þegar. Fyrirspurnum ekki svarað í
síma.
Henny Ottosson
Kirkjuhvoli.
Jóhannes úr Kötlum.
ÞEGAR TÍMAR LÍÐA verður
hernám Islands og dvöl liins fjöl-
menna setuliðs í landinu talinn
einn merkasti atburður i sögu
þess. Þessi stórviðburður verður
skráður í sögunni, sem einhver
örlagaríkasti atburðurinn fyrir
þjóðina á siðari öldum. Hann
mun verða ótœmandi efni fyrir
söguritara og sígilt yrkisefni ís-
lenzkra skálda og rithöfunda. —
Menning íslands og framtíð þess
byggist ekki sízt á verkum
skálda og listamanna, sem þjóð-
in á og kemur til með að eiga.
Afstaða þeirra til þess viðhorfs,
sem skapaðist í landinu við her-
nám þess, verður einn snarasti
þátturinn i samheldni þjóðarinn-
ar um hin andlegu og sögulegu
verðmœti sín.
Nú er fyrsta hernámssagan
komin út, VERNDARENGL-
ARNIR eftir Jóhannes úr Kötl-
um, Ijóðskáldið, sem hefur dreg-
ið sig út úr skarkala fjölbýlisins
og skrifar ósnortið af honum um
áhrif þessa söguríka tímabils,
eins og þau mæta því.
Sumum kann að þykja skáldið
á köflum ósanngjarnt, en um allt
er deilt — og um samúð og þjóð-
artilfinningu skáldsins efast eng-
inn eftir lestur þessarar bókar
um hernám hins ósnortna litla
eylands í norðurhöfum, ósnortna
af vígvélum og styrjaldarhug —
og kynningu heimilanna, sem
það land byggir, af brúnklœdd-
um þúsundum manna, sem tala
framandi tungur. VERNDAR-
ENGLARNIR eru fyrsta her-
námsskáldsagan — og síðar verð-
ur hún notuð sem heimild um
viðhorf íslenzku þjóðarinnar og
hugsunarhátt á hernáms- og
setuliðsárunum 1940—1943.
Útg.

Svartir dagar
eftir SIG. HEIÐDAL
er geypilega spennandi skáld-
saga, sem gerist árið 1967 og
lýsir meðal annars stjórn-
málalífinu, þar sem allt er
komið í hendur ábyrgðar-
lausra glœframanna.