Þjóðviljinn - 10.07.1943, Blaðsíða 4

Næturlæknir er í Læknavarðstöð
Reykjavíkur í Austurbæjarskólan-
um, sími 5030.
Nætruvörður er í Lyfjabúðinnj Ið-
unn.
Útvarpið í dag:
19.25 Hljómplötur: Samsöngur.
20.30 Útvarpstríóið leikur: Einleikur
og tríó.
20,45 Upplestur: „Temjúdín snýr
heim“ (Halldór Kiljan Lax-
ness rithöfundur).
rithöfundur).
21.20 Hljómplötur: Klassískir dans-
ar.
21,50 Danslög. — Dagskrárlok.
Silfurbrúðkaup. í dag eiga silfur-
brúðkaup frú Ingigerður Þorsteins-
dóttir og Eiríkur Þorsteinsson, Hverf
isg. 90. Jafnframt á hann 50 ára af-
mæli sama dag.
nyja bíó WSÞ TJABNARSHÓ
Adams-fjölskyldan Litfríð og Ijóshærð
(Adam had four Sons) (My Favorite Blonde) Bráðskemmtilegur gaman-
INGRID BERGMAN, leikur.
WARNER BAXTER. ROB HOPE, MADELEINE CARROL
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9. Sýning kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala aðg.m. hefst kl. 11 f. h. Börn innan 12 ára fá ekki
aðgang.
_
Maraístallai teior öreyfzt
mfhið Banðamlanem I uil
- segir bandaríski blaðamaðurinn Raymond Clapper
Franskur innrásarher
Framli. af 1. síðu.
Markmið sitt og de Gaulle
kvað Giraud vera það, að losa
Frakkland úr ánauð og stuðla að
ósigri Möndulveldanna. Hann
sagðist ennfremur hafa lofað
Roosevelt forseta, að Frakkar
skyldu berjast gegn Japönum
við hlið Bandamanna, einnig eft-
ir að Þýzkaland og Ítalía hefðu
verið sigruð.
Ferðatöskum með
kvenfatnatnaði stolið
Rannsóknarlögreglan bið-
ur um upplýsingar
í fyrradag var stolið tveim
ferðatöskum úr forstofu í Varð-
arhúsinu norðanverðu.
Þjófnaðurinn var framinn ein-
hvern tíma á tímabilinu frá kl.
12—5 e. h.
Önnur taskan var stór, gulleit,
hin dökkblá, af meðalstærð. —
Innihaldið var kvenfatnaður.
Ef einhverjir skyldu hafa orð-
ið þess varir, að töskurnar hafi
verið fluttar burt á þessum tíma,
eða orðið þeirra varir á einhvern
hátt, eru þeir beðnir að gera
rannsóknarlögreglunni aðvart.
Fyrir nokkru síðan var ég að
velta því fyrir mér, hvar væru
allar flugvélarnar, skipin, skrið-
drekarnir, sem við töluðum um
að svo mikið væri af. Nú er ég
kominn á hinn enda leiðarinnar
— eða réttara sagt hinn enda
leiðanna, og árangur framleiðslu
Ameríku sést hér í ríkum mæli.
Eg hef flogið yfir Norður-Af-
ríku, komið við á allmörgum
flugvöllum, þar sem mikill
hluti flugvéla hefur aðsetur.
Séð úr lofti er það eins og geysi-
fjöldi risastórra fugla sitji á
sumum þessara flugvalla. Við
erum hér 6000 km. frá amerísku
hafnarbæjunum, en samt
streymir varningur og birgðir
um hafnir Norður-Afríku stöð-
ugt og reglulega alveg eins og í
Bretlandi. Þar sá ég víðáttumikl
ar birgðageymslur, sem höfðu
tileiafnak msee szduorJe,iinna
ar járnbrautir. í Norður-Afríku,
meðfram 1500 km. strandlengj-
unni eru fleiri slíkar geymslur.
í höfnunum úir og grúir af skip-
um, sem fara allra sinna ferða
um Miðjarðarhafið. Það sem ég
hef séð hér í Bretlandi, hefur
sannfært mig um að kafbátarn-
ir hindra siglingar ekki í tilfinn
Flugvélar, framleiddar í Bandaríkjunum, taka þátt í bardögum
á flestum orustuvöllum heims. Myndin sýnir flugvélar af gerð-
inni P-51 Mustang, úr brezka loftflotanum, smíðaðar í Banda-
ríkjunum.
Raymond
Clapper
i
anlegum mæli, þar sem þær eru
mestar við Evrópu, ef þeir hafa
þá ekki verið gersigraðir.
Tölur, sem sýna skipatjón á
siglingaleiðunum til Norður-
Afríku, eru ótrúlega lágar. Mik-
ill fjöldi skipa Bandamanna,
hlaðinn birgðum, eru nú langt
inni á Miðjarðarhafinu. Að sinni
er kafbátahættan ekki alvarlegt
vandamál. Það er eins og bætt
hafi verið við skipastól Banda-
manna, sem svarar þriðjungi
þess, sem hann er nú, með því
að skip þeirra geta siglt um Mið-
jarðarhafið, en þar með er úr
sögunni lengsta siglingaleið
heimsins, sú, sem var suður fyr-
ir Afríku.
Þessi atriði sýna glögglega
breytingu þá, sem orðin er á her-
stöðu Bandamanna frá því ég
fór til Afríku fyrir ári síðan. Þá
ferð varð ég að fara gegnum
Mið-Afríku, af því að Möndul-
veldin höfðu Norður-Afríku á
sínu valdi. Bandamenn voru að
reyna að koma nauðsynlegum
birgðum loftleiðis, af því að
skipaferðin tók svo langan tíma.
— Leiðin um Mið-Afríku var þá
mikilvæg lífæð, en nú, ári síðar,
er hún alls ekki eins mikilvæg.
Flutningaleið Bandamanna hef-
ur verið flutt 15000 km. í norð-
urátt til strandar Norður-Afr-
íku.
Fyrir ári síðan voru tölur um
framleiðsluna í þúsundum, en
samt töluðu MacArthur á Kyrra-
hafinu og Stillwell í Kína í
hundruðum. Ef til vill hefur það
tekið framleiðsluna sinn tíma að
uppfylla kröfurnar, en nú sýna
hergögnin á vígvellinum það
magn, sem framleitt er.

Eftir Pisarl Btick
&
DREKAKYN 8
við gröf móður sinnar, að hún myndi eftir ástúðlegu and-
liti, svo einbeittu, að hún hafði ekki viljað fara með manni
sínum, en samt svo fallegu, að hann hafði með glöðu geði
verið kyrr þar sem hún var. Því að faðir hennar hafði
sagt henni frá móður hennar, og ást þeirra, og því var ástin
1 henni verðmætari en allt annað í heiminum, ef hún væri
slík, sem ást foreldra hennar hafði verið.
í huga hennar var nú greypt andlitsmynd ungs manns.
Hvort sem hann var fáfróður eða ekki, þá var hann hug-
djarfur og framúrskarandi fríður sýnum og viljafús, og
var það þá ekki nóg? Hún hafði aldrei fyrr séð einn mánn,
sem var búinn öllum þessum kostum. En hvernig gat hún
orðið hluti af fjölskyldu hans? Henni var fjölskylda Ling
Tans meira framandi en nokkurs útlendings. Hún hafði
aldrei komið á slíkt heimili fyrr á ævi sinni, og þar gæti
hún ekki búið.
Við yrðum að fara í burtu, hugsaði hún. Hann yrði að
yfirgefa þau öll mín vegna, og ég mundi fórna öllu því, sem
ég hef áður búið við, hans vegna. Værum við þá ekki jafnt
á vegi stödd? Við mundum skapa okkar eigin heim.
En hvar gæti það orðið? Hún stóð á fætur eirðarlaus og
gekk um gólf. Á löngu liðnum tímum, sem aldrei mundu
koma aftur, þá hefði draumur hennar ekki getað rætzt.
Þau mundu hvergi hafa getað fundið stað, sem þau hefðu
getað dvalizt á, ein og óháð. Þá var veröldin fullsköpuð
og óhagganleg, og þau hefðu verið útskúfuð, ef þau hefðu
ekki tilheyrt henni. En nú var þessi heimur horfinn, gömul
lög rofin, gamlir siðir úreltir. Æskan gat gert allt, sem
hún vildi, og engar siðareglur né erfðavenjur voru til, sem
bundu henni fjötur um fót.
Við gætum farið inn á óhernumda hluta landsins, hugs-
aði hún, hvert sem við vildum. Hvers vegna ættum við
ekki að leggja saman krafta okkar? Ég mundi segja hon-
um frá því, sem ég veit. Ó, hve þreytt ég er orðin á lærð-
um, veikbyggðum karlmönnum! Hve hendur hans voru
sterklegar! Hann særðist í orustu. Og hann gekk með sig-
ur af hólmi!
Hún mundi eftir sérhverjum andlitsdrætti hans, og ör-
; uggu og stoltu göngulagi hans. Það voru aðeins skyld-
; menni hans, sem hún felldi sig ekki við. Þau voru of auð-
; mjúk og bljúg fyrir hann.
; Hann ætti að yfirgefa þau, hugsaði hún. Það er tilvilj-
; unin ein, sem ræður því, að menn eins og hann fæðast í
; slíkar fjölskyldur. Þeir eru öllum óháðir.
Þannig hugsaði hún, og þegar hún fór niður til þess
j að borða kvöldverð með gestgjafa sínum, þá var hún þögul.
Eruð þér reiðar við mig? spurði hann. Hann hafði átt
; slæman morgun, því að yfirmenn hans höfðu gefið honum
i stundlegan frið. — Verið þér ekki reiðar, sagði hann og
i reyndi að hlæja. — Ég þarf huggunar við. Mér hefur verið
| sagt, að taka foringja mannanna, sem réðust á herdeildina
; í gær, höndum. Hvernig get ég gert það?
Já, hvernig getið þér það, svaraði hún kuldalega. Og í
I huga hennar skaut upp mynd af ungum djarflegum manni.
■ <— Þér getið það ekki, sagði hún.
5M
Þannig eru leiðir guðanna mönnunum óskiljanlegar. — !
Þó að Ling Tan og kona hans ættu svefnlausa nótt, og Lao ■
Er og Jada sæju engin ráð, og þó að Vú Líen hristi höfuðið
við því, sem kóna hans sagði honum og segði, að þetta væri
ómögulegt, og að yngsti bróðir hennar hlyti að hafa drukk-
ið of mikið vín, og vissast væri, að gleyma þessu öllu, þá
fór Majlí ein síns liðs, án þess að ákveða nokkuð um það
sjálf, heldur eingöngu eftir því, sem henni var blásið í
brjóst, til húss Ling Tans.
Hún beið í tvo daga, og þá vissi hún, að henni var engri
undankomu auðið frá því, sem nú bjó í hjarta hennar. Það
eina, sem hún gat gert til þess að létta svolítið af fargi því,
sem á henni hvíldi, var að láta eitthvað undan tilfinningum
sínum. Hún vildi ekki kalla þær ást, því hún sá glögglega
hve barnalegt það var. En hún gæti þó að minnsta kosti
farið til húss Ling Tans, og hún ætlaði ekki að vera með
nein látalæti. Hún ætlaði að spyrja eftir Jadu og segja
henni, að hún þekkti Pansiao, og vita hvað úr því yrði.
Og því lagði hún af stað frá höll leppstjórans, óttalaus
eins og hennar var vandi, síðdegis næsta dag. Það var eins
og hún sæi ekki húsarústirnar — eða neitt það, sem ung
kona gæti hræðzt, og hún leigði gamlan hestvagn, — og