Þjóðviljinn - 27.10.1943, Blaðsíða 4

P&ssuisœ
Úrbot*glnnt
Næturlæknir er í Læknavarðstöð
Reykjavíkur, sími 1530.
Næturvörður í Reykjavíkurapóteki
Útvarpið:
20.30 Kvöldvaka: a) dr. Broddi
Jóhannesson: „Hestur á heirn-
leið“. Frásaga. b) 21.00 Kol-
beinn Högnason í Kollafirði:
„Kræklur, olnbogabörn og
hnoðnaglar“. Upplestur á
kvæðum og stökum. c) 21.15
Kvæðalög (Jón Lárusson). —
plata. d) 21.20 Jón Sigurðs-
son frá Kaldaðarnesi: „Blítt
lætur veröldin", sögukafli eft-
ir Guðm. Gíslason Hagalír..
— Upplestur. Ennfrebur ís-
lenzk lög.
Ljósatími bifreiða og bifhjóla er
frá kl. 5,15 síðdegis til kl. 7,10 að
morgni.
Gefið gaum að umferðinni áður
en bér gangið út á götuna.______
Fáein varnarorð
. ± WÞ ’fflARNABBÉé

„Gleítm" 6ay- sysíur
(You’ll never get Rich) (The Gay Sisters)
Dans og söngvamynd með: Eftir skáldsögu Stephen Long
street’s.
Fred Astaire og Barbara Stanwyck,
Rita Hayworth. George Brent.
Sýnd kl. 5, 7 og 9. Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala aðg.m. hefst kl. 1
LEIKFÉLAG REYKJAVÍKUK
LÉNHARÐUR FÓGETI“
eftir Einar H. Kvaran.
Sýning annað kvöld kl. 8.
Aðgöngumiðasalan er opin frá kl. 4 til 7 í dag.
rJ
HJARTANLEGT ÞAKKLÆTI
flyt ég öllum þeim, sem á einn eða annan hátt sýndu mér
vináttu og hlýjan hug á fimmtugsafmæli mínu.
Páll ísólfsson.
*••••••»•••»»»••••«••••» **■•«*»••»*,,,,•,•,,,•*•*,,,,,,,,,,M,,,,,,M,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,M,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,I
Framh. af 2. síðu.
ræða, að börnin hefðu þurft að vera
burtu allan veturinn. En hér var
aðeins um að ræða stuttan tíma.
Mér fannst því mikið í sölurnar
leggjandi til að sleppa við þetta
úrræði.
Þá kom enn til álita, hvort mik-
ill skaði væri, þó að þeir 12 dreng-
ir, sem áttu eftir að vera i heima-
vistinni frá s. 1. vetri, biðu eftir
að komast í vistina þessa 2—3
mánuði.
Þegar svo á skólanefndarfundinn
kom þ. 9. september, bar ég öll
þessi mál fram við nefndina með
sömu röksemdum og hér hef ég
gert, og fannst þá nefndarmönnum
að frambærilegt væri að fara fram
á það við bæjarráð og bæjarstjóm,
að skólinn fengi að kenna í her-
bergjum heimavistarinnar um skeið,
en böm þau, sem annars áttu að
koma í vistina 1. október, biðu
heima 2—3 mánuði. Enda mun bæði
mér og nefndinni hafa fundizt nokk-
ur vafi á, að drengirnir, sem ekki
voru í vistinni í vor vegna slæmra
aðstæðna hér í bili, mundu verða
látnir koma hingað til dvalar fyrr
en mestu steypuvinnunni yrði lok-'
ið og auðið yrði að loka nýbygging-
unni svo, að börn kæmust ekki inn
í hana meðan hætta gæti stafað af
að ganga um hana t. d. um stiga og
svalir handriðslausar.
Hitt vil ég taka skýrt fram, að
mér féll mjög illa, þegar þær yfir-
skriftir sáust í blöðum bæjarins að
ég hefði lagt til að loka heimavist-
inni. Slíkur skilningur minn á mál-
inu var svo víðfjarri allri minni
hugsun og málsmeðferð að sjálf-
vilja mínum. Og hitt er ég sannfærð
ur um, að góðvilji í garð þessa örð-
uga viðfangsefnis hefði getað hitt á
viðfeldnara orð, sem þá hefði gefið
almenningi fullnægjandi upplýsmg-
ar um þá tillögu, sem skólanefndin
bar fram. Því að það, sem fundar-
menn og ég gerðu, var þó ekki
glæpsamlegra en það, að við bent-
um á það sem bráðabirgðalausn,
að stjórn bæjarins heimilaði skólan-
um að kenna í húsnæði heimavist-
arinnar um stuttan tíma og láta
starf heimavistar liggja niðri á með-
an.
Hitt er satt, að í fundargerðinni
er talað um tíma, sem geti orðið
fram að miðjum vetri. En það var
gert með ráði eins nefndarmanns,
sem ekki treysti því, að áætlun
verkfræðinganna stæðist. Og hefur
það máske villt nokkuð og stækkað
málið í augum manna.
Til skýringar þeim, sem ekki hafa
fylgzt með málinu, skal og geta
þess, að þessari tillögu eða bend-
ingu mín og skólanefndar Laugar-
nesskóla 9. sept. s. 1., vísaði stjóm
bæjarins til umsagnar skólalækn-
anna er mæltu á móti uppástungu
okkar, og þar með var málið að
sjálfsögðu úr sögunni frá okkar
hendi.
Síðan bauð svo stjórn safnaðar
Laugarneskirkju að lofa skólanum
að kenna í fundarsal kirkjunnar
meðan beðið væri eftir stofunum í
viðbyggingunni, og var það auðvit-
að með þökkum þegið.
Þrátt fyrir þetta, voru samt þrjár
deildir húsnæðislausar, og var
þeim, nú um þessara tveggja mán-
aða skeið, komið fyrir í handavinnu
stofu skólans, sem er prýðileg og
vistleg. Nú vona ég bara, að menn
rjúki ekki upp yfir þeirri ráðstöfun,
því að þá yrði ég máske að láta
blessuð börnin koma í skólann frá
kl. 5—8 að kvöldinu, og það er ófær
tími í dreifbýlinu hér innfrá. Eg
vona líka, að hægt verði að bæta
bömunum upp það, sem þau missa
nú í handavinnu, seinna í vetur.
Eg hef nú skýrt þetta eins vel og
ég hef getað, og að minnsta kosti
er greinin orðin nógu orðmörg. All-
ir ættu þó að geta séð, hver vand-
ræði eru að eiga að sjá mörgum
nemnendum fyrir kennslu og hafa
ónóg kennslurúm.
Nú er verið að byggja veglega við
bót við húsnæði Laugarnesskólans,
og heyrzt hefur, að það nái ekki
nokkurri átt að ausa fé í þennan
eina skóla, það væri nær fyrir bæ-
inn að byggja spítala o. fl. o. fl. Það
er vandi að sitja svo öllum líki,
stendur þar. Og í einu er ég þess-
um mönnum sammála. Nú ætti að
byggja nóga skóla fyrir öll börn og
fullorðna i bænum og spítala fyrir
alla sjúka, og góðar íbúðir fyrir alla
húsnæðislausa. Því að ef við ekki
getum fengið slíku til vegar komið
meðan vel árar, hvernig fer þá þeg-
ar stríðsgróðinn gengui" til þurrðar?
Laugarnesskóla 22. október 1943
Jón Sigurðsson, skólastjóri.
AðalYundur síldar-
útvegsnefndar
Aðalfundur síldarútvegsnefnd
ar hófst í fyrradag, kl. 5 síðdeg-
is í kaupþingsalnum.
Sigurður Kristjánsspn Siglu-
firði setti fundinn, fundarstjóri
var kosinn Jóh. Þ. Jósefsson.
Lögð var fram skýrsla Er-
lendar Þorsteinssonar skrifstofu
stjóra um starf síldarútvegs-
nefndar fyrir árin 1941—’42 og
1942—1'43.
Ennfremur voru lagðir fram
reikningar síldarútvegsnefndar
yfir fyrrgreint tímabil og voru
þeir samþykktir.
Skýrt var frá tilraunum með
hraðfrystingu síldar til útflutn- j
ings, sem hefði gefist vel.
Nýi tíminn
Framhald af 1. síðu.
Framsóknarflokksins í þessum
málum gagnrýnd allmjög.
Hlöðver Sigurðsson skrifar
skemmtilega ferðapistla úr
Austur-Skaftafellssýslu.
Óvenjumikið er nú gert að
því að áfflytja stefnu sósíalista
í landbúnaðarmálum og æsa
sveitamenn og kaupstaðabúa
hvora gegn öðrum, því í sundr-
ungu og deilum þessara stétta
hyggjast þjóðstjórnarflokkarnir
að viðhalda'völdum sínum.
Nýi tíminn er enn, að vísu,
alltof lítið blað, en þeim mun
meiri nauðsyn er fyrir sósíal-
ista og aðra, sem ekki vilja
Framsóknarrógi og ísafoldar-
sannleika óskorað vald „í hin-
um dreifðu byggðum“ að vinna
ötullega að útbreiðslu Nýja
tímans.
16
NINI ROLL ANKER:
ELÍ OG ROAR
Elí laut niður og klappaði honum á vangann, en horfði
um leið á Ingrid, stórum bláum augum. Svo gekk hún á
undan inn í innri ganginn.
Er þau höfðu farið úr yfirhöfnunum og voru komin inn
í stofuna, vék Ingrid ekki frá föður sínum, og drengurinn
gekk afturábak á undan honum og spurningarnar ultu út
úr honum, án þess hann biði eftir svari: Mundurðu eftir
að kaupa fyrir mig öngla, pabbi? Sástu nýja togarann
hans Gúnderuds, pabbi? Hefurðu heyrt það pabbi að Ann-
ik gengur við hækju? — Róar lagði fremur eyru að því sem
Ingrid sagði: Nýju húsgögnin í svefnstofuna voru komin,
þau voru ljómandi lagleg. Bernhardína hafði fengið illt í
fingur, Pryser læknir hafði skorið í hann. Allir nellikuaf-
leggjararnir voru dauðir ...
Jæja, jæja! Róar Liegaard leit af einu andlitinu á annað,
drakk í sig það sem hann sá. Svo sneri hann sér að Elí.
Hún hafði stanzað á rniðju gólfi.
Hann losaði sig með hægð frá börnunum, snöggvast
naut hann þess að sjá konuna sína 1 þessu kunnuga húsi,
það ljómaði af henni, í kapp við sólskinið . . . Og hann tók
langt skref til hennar, faðmaði hana að sér, kyssti hana,
hélt henni svolítið frá sér og sagði: Vertu velkomin heim,
Elí — nú er komið að mér að segja það. Og kyssti hana
aftur.
Hún reyndi ekki að losa sig, faldi andlitið við barm
hans.
Sverre var búinn að ná 1 tösku föður síns og bagsaði við
lásinn.
En Ingrid sneri sér hægt að hjónunum, granna höndin
fálmaði eftir borðinu, svo æddi roðinn upp í fölt og óreglu-
legt andlitið, sjáöldrin þöndust út ...
Og hún flýði út úr stofunni, hljóðlega eins og skuggi.
Þessa fyrstu nótt sofnaði Elí ekki í faðmi manns síns,
eins og 1 París. Rúmin voru of mjó, hvöss hliðarbríkin
skildi þau að; Róar hafði orðið gramur þegar hann tók
eftir því — hann skyldi láta ná í smið strax daginn eftir
og hefla brúnina af.
Elí lá með hönd undir kinn og horfði á Róar er hann
sofnaði, djúpum rólegum svefni. Sjálf var hún glaðvak-
andi, bros og skuggi skiptust á í stóru augunum. Hugsa sér
að hann skyldi eiga svona ósnoturt heimili! Rauða klæðið
á húsgögnunum — eða öll inniblómin. —
Hugurinn reikaði um herbergin, hún sá aftur píanóið,
er stóð á ská í horninu, dórisku súluómyndina undir pálm-
anum, og hyllurnar troðfullar af rammamyndum. Óvist-
lega borðstofan — diskar í öllum stærðpm upp um hvít-
málaðan, háan rekka!
Vesalings Ingrid hafði víst orðið að sjá um húsið hjálp-
arlaust.
En eitt var gott: Hér hafði Anna Liegaard aldrei stigið
fæti. Þau höfðu átt heima i hinum enda bæjarins, áður
fyrr, í litlu húsi með garði, hafði hann sagt.
Elí færði sig ofar í rúmið og lagðist á bakið. — Hann
hafði orðið að minnka við sig þegar fjölskyldan sundrað-
ist, eins og vonlegt var. Og hann hafði líklega ekk;i átt völ
á betri íbúð. En eitthvað hlaut að vera hægt að endurbæta
hana.
Og henni hitnaði af ákafa þegar hún fór að hugsa um
breytingarnar sem þyrfti að gera, bara að kominn væri
morgunn svo hún gæti tekið upp kassana sína og byrjað.
Hún hugsaði um hvert herbergi fyrir sig, íhugaði og upp-
hugsaði...
Þá rauk hún snögglega upp í rúminu.
Það glamraði í glasi, fast hjá henni. Einhver dró djúpt
andann.
Hún sneri sér.
Glas var sett niður ... Aftur djúpt andvarp hinu megin
þilsins.
Hún sat eins og lömuð, hreyfingarlaus, með hendur að
brjósti sér.
Svona hljóðbært var milli svefnstofunnar og herbergis-
ins sem Ingrid svaf í. En þau höfðu ekki heyrt stigið nið-
ur meðan þau voru að hátta. Og ekki heldur stunu eða
hósta eftir það ...
Því hún, þarna inni, hlaut að vita það. I tvö ár hafði Ró-
ar sofið þarna.
Elí eldroðnaði. Hún færði sig hljóðlega út að rúmstokkn-
um, og lá þár grafkyrr og hlustaði eftir henni sem lá hinu
megin við þunnt þilið, og var líka að hlusta ....
iBg™