Þjóðviljinn - 20.11.1943, Blaðsíða 5

ÞJÓÐVILJINN. — Laugardagur 20. nóv. 1943.
Laugardagur 20. nóv. 1943. — ÞJÓÐVILJINN.
-----—-----------------------------------------------"V
tUÓÐVlLJINN
Útgefandi: Samciningarjlokkur alþýSu — Sósíalistaflokfcurinn.
Ritstjóri: SigurSur Guðmundsson. #
Stjórnmálaritstjórar: Einar Olgeirsson, Sigfús Sigurhjartarson.
Ritstjórnarskrifstofur: Austurstrœti 12, sími 2270.
Afgreiðsla og auglýsingar: Sþólavörðustíg 19, sími 2184.
Prentsmiðja: Vikingsprcnt h. f., Garðastrczti 17.
Askriftarverð: í Reykjavík og nágrenni: Kr. 6,00 á mánuði. — Úti á
landi: Kr. 5,00 á mánuði.
Voldugri en ríkisstjórn og Alþingi
Bæjarbúar munu hafa veitt athygli þeim umræðum, sem
urðu í bæjarstjóm í gær um afstöðu Landsbankans. Bæjarfull-
trúar Sósíalistaflokksins sýndu fram á hver nauðsyn væri á því
fyrir Reykvíkinga að breyting yrði gerð á Landsbankanum.
Það er Landsbankinn, sem ræður því nú, hvað þykja góð
lánskjör hér og hvað ill. Landsbankinn hefur seðlaútgáfurétt-
inn og þarmeð raunverulegt vald yfir öðrum bönkum og spari-
sjóðum. Og Landsbankanum þóknast nú að ákveða að það skuli
þykja góð kjör að sparifjáreigendur fái enga vexti af fé sínu,
en Landsbankinn taki 4% vexti og 2% umboðslaun af skulda-
bréfum Reykjavíkurbæjar ríkistryggðum. Og Haraldi Guðmunds-
syni og Bjarna Ben. þykir þetta ágætt.
Landsbankinn liggur með tugi milljóna króna, máski yfir
100 milljónir, sem hann ekki notar. Að heimta háa vexti og
það af því opinbera til nauðsynlegnstu framkvæmda er ekkert
annað en skattlagning til handa Landsbankanum.
Þessi skattlagning Reykvíkinga til handa Landsbankanum
er óþolandi. Á þessu verður að vera algjör breyting.
Það er vitanlegt hvað það er, sem Framsóknarvaldið stefnir
að í þessum málum: það er að Landsbankinn klófesti Reykja-
víkurbæ svo með lánsdrottinsvaldi sínu að bæjarstjórn Reykja-
víkur verði að hlýða boði og banni Landsbankaráðs um alla at-
vinnupólitík sína.
Verkamenn vita hvaða vald bæjarstjórn Reykjavíkur getur
verið til að koma af stað nýrri atvinnu, ef verkamenn hafa áhrif-
in á stjórn bæjarins. En ef bæjarstjórn er ofurseld Landsbanka-
valdinu, þá getur það bannað henni Slíkar framkvæmdir. — Og
afturhaldið stefnir að því að skapa slíkt ástand.
Bankaráð Landshankans er nú í rauninni voldugri stofnxm
en ríkisstjóm og Alþingi. Bankaráð Landsbankans ræður meiru
um atvinnulíf fslendinga á næstunni en ríkisstjóm og þing, —
a. m. k. meðan þing beitir ekki valdi sínu meir en hingað til.
Bankaráðið ákveður með upphæð vaxtanna og með veitingu
lánsfjárins, hvort stofnað verður til framkvæmda hér í stóram
stíl, til þess að hindra atvinnuleysi. Og það ræður því hvort
slíku fé sé varið til viturlegra framkvæmda, — eflingu fiski-
skipastóls og fiskiðnaðar t. d. eða í vitleysu. klakahögg út úr neyð.
Og í hverra höndum er þetta mikla vald nú?
Bankaráð Landsbankans skipa:
Jón Árnason formaður, Jónas Jónsson frá Hriflu, Ólafur
Thors, Magnús Jónsson og Jónas Guðmundsson.
Þessir menn ráða yfir meiru fé en Alþingi ráðstafar árlega.
Og hver er afstaða þessara manna til atvinnumála landsbúa?
Tveir þeirra, Jónas frá Hriflu og Jón í Sambandinu hatast
við framfarir við sjávarsíðuna, óttast vöxt bæjanna, vilja hindra
hann með öllum ráðum — og munu af ráðnum hug nota vald
sitt til að koma á atvinnuleysi og hruni, til að reyna að skapa
þannig neyðarástand að þeir gætu kúgað verklýðshreyfnguna.
Meirihlutinn í bankaráðinu veltur þá á Jónasi Guðmundssyni.
Og þegar Haraldur Guðmundsson er það beygður að hann finnur
ástæðu til að þakka einokunarskilmála Landsbankavaldsins (sem
Hriflungum þóttu ekki nógu harðir, því þeir vilja helzt skera
Reykjavíkurbæ niður við trog strax), — hvers má þá vænta
af stjörnuspámanninum, þegar Hrifluvaldinu þykir tími til kom-
inn að innbyrða Alþýðuflokkinn?
Og ef Ólafur Thors og Magnús Jónsson eru orðnir „skárri“
helmingurinn í Landsbankaráðinu, — hvar er þá eiginlega þjóðin
stödd, þegar Kveldúlfsvaldinu þykir tími til kominn að láta til
skarar skríða og tekur í útréttan hramm Hrifluófreskjunnar til
þess að svelta konur og börn verkamanna á mölinni?
Það er aðeins um tvennt að ræða, ef viðreisn og efling at-
vinnulífsins á að fara fram, en ekki atvinnuleysi og hrun:
Annaðhvort verður að afnema einokunarafstöðu Landshank-
ans með stofnun seðlabanka, — eða gera tafarlausa, róttæka
breytingu á bankaráði Landsbankans.
Þrítugasta september s. 1.
voru fimm ár liðin síðan Miin-
chen-sáttmálinn var undirrit-
aður.
Með þeim sáttmála var hið
öfluga virki Evrópufriðarins,
Tékkóslóvakía, sem stóð í vegi
fyrir árásaráformum Hitlers,
sprengt í loft upp af Chamber-
lain og Daladier og afhent Hitl-
er.
Brautin var rudd fyrir stríð
Hitlers. Milljónir dáinna og lim
lestra greiða nú gjaldið fyrir
Munchen-sáttmálann. Hann er
ennþá opið sár. Hann tilheyr-
ir ekki enn sögunni. Þeir, sem
eftir lifa af þeim, sem báru á-
byrgð á Múnchensáttmálanum,
eru enn máttugir í ríkisstjórn-
inni brezku og í þýðingarmikl-
um stöðum. Þeir eru nógu ó-
svífnir til að leitast við að verja
samninginn og leyna sannleik-
anum um hann. Þeir fylgja enn
sinni gömlu stefnu í nýju formi.
Þeir vinna að því að hindra eða
tefja myndun annarra víg-
stöðva. Þeir efla fjandskap í
garð Sovétríkjanna. Þeir eru
þjóðhættulegir — leynivopn
Hitlers.
Þess vegna má saga Mún-
chen-sáttmálans aldrei gleym-
ast. Við verðum að læra þá
lexíu vel.
★
Það er maí-mánuður 1938.
Tékkóslóvakía stendur sem
virki lýðræðisins í Mið- og
Suðaustur-Evrópu, umkringd af
fasistaríkjum, á eina hliðina
Þýzkaland, á aðra Pólland, á
þriðju Austuríki hertekið af
Þýzkalandi og á fjórðu Balkan-
ríkin. Tékkóslóvakía stendur á
verði með 40 herfylki reiðubú-
in til að berjast, með hin öflugu
virki í Súdetalandi (við þýzku
landamærin), með afar stórar
hergagnaverksmiðjur og í varn-
arbandalagi við Sovétríkin og
Frakkland, sem aftur er í banda
lagi við Bretland. Á meðan þessi
stálhringur er ósorfinn getur
Hitler ekki byrjað stríð sitt.
í maí 1938 gerði Hitler fyrstu
tilraunina. Hann stefndi saman
herjum sínum til árásar á
Tékkóslóvakíu. Tékkar hervædd
Á fimm ára afmæli hins illræmda Miinchensátt-
mála, er Tékkoslóvakíu var fórnað með samkomu-
lagi stjórna Bretlands, Frakklands, Þýzkalands og
Ítalíu, ritar R. Palme Dutt, hinn frægi enski kom-
múnistaleiðtogi, um það sem gerðist þetta örlaga-
ríka haust, haustið 1938.
Palme Dutt og ensku kommúnistamir hörðust
harðlega gegn Munchensáttmálanum, og það er sjón-
sigrað og

„Tékkoslóvakía með 40 herfylki á verði, reiðubúin að berjast.“
— Myndin: Tékkneskir hermenn.
ust. Frakkland og Sovétríkin
lýstu því yfir, að þau mundu
standa við hlið Tékkóslóvakíu.
Hitler varð að halda undan,
brjálaður af illsku. Styrkur frið
araflanna hafði verið sýndur og
yfirgangi Hitlers haldið í skefj-
um.
Hitler og hinum leynilegu
stuðningsmönnum hans í Lond-
on og París varð ljóst, að ekki
var hægt að sigra þau öfl með
valdi, heldur aðeins með svik-
um innan að. Að öðrum kosti
mundi 5 ára vinna við að byggja
upp herveldi Hitlers vera ár-
angurslaus.
Þau svik voru framin í Mún-
chen. Jarðvegurinn var undir-
búinn milli maímánaðar og
september. Chamberlain lét þau
orð falla í viðtali við ameríska
blaðamenn, að Bretland mundi
ekki berjast fyrir Tékkóslóv-
akíu. Times birti ritstjórnar-
grein, þar sem sú skoðun var
látin í ljós, að skipting Tékkó-
slóvakíu mundi vera aðgengileg
fórn fyrir friðinn í Evrópu.
Hitler hélt æðisgengnar ræður
um „kúgun“ þýzku íbúanna í
Súdetalandi. Nazistaþorpararn-
ir, þessir böðlar mannkynsins,
grétu fögrum tárum yfir „kúg-
un“ þjóðarbrots, sem naut fulls
frelsis í lýðræðisríkinu Tékkó-
slóvakíu. Og steinhjörtu ránfugl
anna í City og Downings Street
hrærðust til meðaumkvunar
yfir þessari óþolandi kúgjm.
„Herinn og þjóðin vildu berjast
Útgerðarkóngurinn Runciman
lávarður var sendur sem „hlut
laus sáttasemjari“ milli tékk-
nesku stjórnarinnar og bófans
Henleins, og nazistar tóku á
móti honum með fagnaðarlát-
um og blysförum.
Hinsvegar var styrjaldarógn-
unum haldið að hinum frið-
I
elsku þjóðum Bretlands og
Frakklands. Svona var andrúms
loftið þegar Chamberlain flaug
til Berchtesgaden 15. septem-
ber, fylgt úr hlaði af ritstjórn-
argrein í Daily Herald, sem
hafði fyrirsögnina: „Góða ferð
hr. Chamberlain"! Nú var sam-
ið um fyrstu skrefin á svika-
brautinni. í Godesberg 22. sept.
jók Hitler kröfur sínar. Ástand
ið var nú orðið alvarlegt. í neðri
deild þingsins ríkti almennt
uppnám og Chamberlain lagði
af stað til Múnchen með árn-
aðaróskir alls þingheims, þar á
meðal Attlees, Maxtons og
Lansburys, aðeins einn maður
sat hjá. Það var þingmaður
kommúnista, Gallacher. „Hr.
Gallacher var sá eini, sem ekki
tók þátt í hinum almenna fögn-
uði“, ritaði þingfréttaritari Tim-
es þann 29. sept.
Svikin voru framin í Mún-
chen 30. september. Tékkósló-
vakía var bútuð sundur með
undirskriftum Chamberlains,
Hitlers, Mussolinis og Daladi-
ers. Tékknesku fulltrúarnir
fengu ekki að koma nærri fyrr
en á eftir til að hlýða á úr-
skurðinn.
I Tékknesku ráðherrunum var
gefinn 12 stunda frestur til að
skrifa undir dauðadóm þjóðar
sinnar. Þeir hikuðu. Á þessum
píðustu, örlagaríku dögum höfðu
L eir snúið sér til Sovétríkj-
anna. Benes hefur síðar sagt
frá því í viðtali við ameríska
blaðamenn í apríl 1939. „Rúss-
land var tryggt til síðustu stund
ar“. Þeir höfðu spurt, hvort
Sovétríkin mundu veita þeim
hernaðarlega aðstoð, jafnvel
þótt Bretland og Frakkland
brygðust, og fengið þau svör,
að Sovétríkin myndu engu að
síður koma til hjálpar þeim.
Herinn og þjóðin vildu verjast.
„Aðeins Sovétríkin voru re:,!u
búin að koma okkur til hjálp-
ar, en við vorum ekki látnir
vera í neinum vafa um það,
að ef Tékkar færu í stríð með
Sovétríkin við hlið sér, mundi
ekki verða stríð gegn Þýzka-
landi einu. Öll Evrópa, þar á
meðal England og Frakkland,
mundi líta svo á, að slíkt stríð
væri stríð Bolsévismans gegn
Evrópu“ (Dr. Stransky, tékk-
neskur útbreiðslumálaráðh.).
Tékkneska ráðuneytið gafst
upp. Örlög Tékkóslóvakíu ,og
Evrópufriðarins voru ákveðin.
Chamberlain kom heim, veifaði
R. Palme Dutt.
skjali sínu og sagði, að aldrei
mundi verða stríð framar milli
Bretlands og Þýzkalands. Enn
fremur gaf hann út þessa yfir-
lýsingu: „Það verður friður um
okkar daga“. En hermt er, að
Hitler hafi sagt: „Þetta elli-
æra gamalmenni er búið að
skrifa undir dauðadóm brezka
heimsveldisins".
Chamberlain hældist um, að
sjálfstæði þess búts, sem eft-
ir var af Tékkóslóvakíu hefði
verið tryggt í Múnchen örugg-
legar en nokkurn tíma áður.
Næsta vor (1939) lagði Hitler
bútinn undir sig-
Hitler hældist um, að með
undirokun Tékkóslóvakíu hefði
hann ekki aðeins þurrkað út
40 herfylki úr fylkingu lýðræð-
isríkjanna, heldur líka náð í
1582 flugvélar, 469 skriðdreka,
2175 fallbyssur, 43000 vélbyss-
ur, 1090000 rifla, 25 hergagna-
verksmiðjur og 9 verksmiðjur,
sem framleiddu skriðdreka og
brynvarða bíla. „Með hertöku
Prag öðlaðist Hitler á einni
nóttu jafngildi allrar endur-
vopnunar Bretlands og Banda-
ríkjanna á síðastliðnu ári“.
(Lothian lávarður, The Times
22. marz 1939).
Hitler í Múnchen.
. Núna reyna forsvarsmenn|
Múnchenar-samningsins að Iáta'
sem hann hafi verið herfræði-í
legt bragð, knúið fram af hernpuj^rijj berzka auðvaldsins og foringja þýzkra nazista — Cham-
aðarlegum vanmætti Bretlands, , , .
A.. . A x . berlarn og
og til þess gert að tryggja ser
eitt ár til að vígbúast fyrir
hina óhjákvæmilegu styrjöld.
Þessi skýring er fundin upp
eftir á. Sannleikurinn er sá, að
ensk-franska afturhaldið hafði
glæpsamlega vanrækt endurvíg
búnað Bretlands og Frakklands,
af því að það ætlaði sér aldrei
að berjast, heldur aðeins að lát
ast til þess að snúa, Hitler aust-
ur á bóginn. í 5 ár hafði það
byggt upp vígbúnað Hitlers frá
grunni og rifið niður hindranir
Versalasáttmálans, og svo eft-
ir að allt var skeð þóttust ensk-
frönsku afturhaldsseggirnir
hafa verið neyddir til að fremja
svikin í Múnchen vegna hern-
aðarstyrkleiks Hitlers.
En þegar þeir eru að reikna
út styrkleikahlutföllin, reikna
þeir aðeins með herstyrk Bret-
lands og Frakklands, en aldrei
með hernaðarlegum yfirburð-
um samfylkingar Bretlahds,
Frakklands, Tékkóslóvakíu og
Sovétríkjanna, ef stefnu friðar-
aflanna hefði verið fylgt.
Nei. Svikin í Múnchen voru
úrslitabragð fasistavina, sem
af ráðnum hug ætluðu að beina
stríði Hitlers að Sovétríkjun-
um. Þegar þeir gortuðu af
„friði um okkar daga“ og af
Chamberlain sem bjargvætti
friðarins, þá trúðu þeir því, af
því að þeir héldu, að þeim hefði
tekizt að snúa Hitler í austur-
veg. Það var leikið á þá, og
því olli þeirra eigin óþokka-
skapur. Hitler beitti fyrir þá
í fullu trausti á óþokkaskap
þeirra. Og þeir bitu á. Af því
stafar hinn órökvísi og mót-
sagnakenndi ofsi í „útskýring-
um“ þeirra eftir á. Samanber
ummæli Stalíns vorið 1939:
„Maður gæti haldið að Tékkó
slóvakía hefði verið afhent
Þýzkalandi sem þóknun til að
hefja stríð gegn Sovétríkjun-
um, en Þjóðverjarnir neiti nú
að standa við loforðin. Það er
fjarri mér að fara að koma með
siðferðilegar ásakanir út af 1-
hlutunarleysisstefnunni eða tal
inu um landráð, svik o. s. frv.
Það væri barnalegt að prédika
siðferði yfir fólki, sem viður-
kennir ekkert mannlegt sið-
ferði.... Samt sem áður má
geta þess, að þessi mikli og
hættulegi pólitíski leikur, sem
stuðningsmenn íhlutunarleysis-
stefnunnar byrjuðu, getur end-
að með alvarlegum ósigri
þeirra“.
En Múnchenmennirnir eru
enn voldugir og athafnasamir.
Hinn nýi búningur „íhlutunar-
leysisins“ er andstaða gegn nýj-
um vígstöðvum. í hjarta sínu
eru þeir enn með fasismanum
á móti lýðræðinu. Þeir reyna
að hindra sigur lýðræðisins yf-
ir fasismanum. Það þarf að
draga þá fram í dagsljósið og
berjast á móti þeim. Mistakist
að vinna bug á Múnchenmönn-
unum verður það dýrt áður en
lýkur. Það verður að reka alla
Múnchenmennina af vettvangi
þjóðmálanna.
Þeir tímar munu aftur koma:
íbúar í tékkneskum smábæ fagna Benes forseta.
Tryggvi liagnússon
Frh. af íþróttasíðu.
og göngumaður með afbrigðum,
sundmaður góður og yfirleitt
var engin sú íþrótt, sem hann
lagði stund á, að hann væri
þar ekki í fremstu röð.
Fyrir nokkrum árum ákváð-
um við Tryggvi að fara að æfa
dýfingar. Fórum við í Sund-
höllina um tveggja ára skeið,
svo að segja á hverjum morgni
lögðum við stund á þessa fögru
íþrótt. Mér duldist ekki að
Tryggvi hafði mikið yndi af
þessum morgunferðum í sund-
höllina, enda varð hann brátt
ótrúlega leikinn í þessari í-
þrótt. Eg segi „ótrúlega" vegna
þess, að hann var þá kominn
á fimmtugsaldur, en var þó lið-
ugur og áræðinn sem tvítugur
væri.
Eg hef hér að framan aðeins
minnst á íþróttamanninn
Tryggva Magnússon. En mér er
óhætt að segja, eftir 13 ára dag-
leg kynni af honum síðustu ár-
in, að hann var jafn hugþekkur
og góður drengur á leikvelli
lífsins eins og á íþróttaleikvang-
inum.
Tryggvi lézt 1. þ. m. aðeins
47 ára gamall. Hann lætur eft-
ir sig ekkju — Elínu Einars-
dóttur — og 2 dætur.
íþróttamenn kveðja þennan
vaska dreng og þakka honum
fyrir hans mikla þátt í að efla
íþróttalíf með íslenzku þjóð-
inni.
Kgs.
ovétríkin munn ekki bjóða
finnska afturhaldinu frið
Ummæii ensks fréttaritara í Hoskva
Fréttaritari Times í Moskva segir svo frá afstöðu Rússa al-
mennt til Finnlands: Finnland hefur stöðugt sýnt Sovétrikjun-
um fjandskap síðustu áratugi. Afturhaldsöfl Finnlands hafa alltaf
litið hin skógauðugu héruð Karelíu gimdaraugum. Þau hafa
óttast þjóðfélagsbyltingu í sínu eigin landi, æst upp þjóðemis-
ofstæki og lítilsvirt tryggingar þær, sem Lenín og Stalín veittu
landinu.
Rússar halda því fram, að
stjórnendur Finnlands haldi
við stríðsæsingi með Rússa-
grýlu.
Það sé varla hægt að búast
við því, að Sovétríkin bjóði
bandamanni Hitlers friðarskil-
mála, sem hafi með þátttöku
sinni í stríðinu stórum aukið
þjáningar Leningradbúa.
Rússar eru mjög tortryggnir
í garð þeirra finnsku stjórnmála
manna, sem í Berlín tala um
hið nána bandalag Finnlands og
Þýzkalands, þó að þeir svo taki
allt aftur frammi fyrir þjóð-
inni.
Yfirlfsíng frá
Sfúdetitaráði Há~
skólans am l.des*
Eftirfarandi yfirlýsing hefur
blaðinu borizt frá stúdentaráði
Háskólans:
„í tilefni af grein Alþýðu-
blaðsins 19. nóv. um væntanleg
hátíðahöld stúdenta 1. des. n. k.
um ræðumannskjör á svalir Al-
þingishússins þann dag, vill
stúdentaráð taka eftirfarandi
fram:
Nefnd grein er birt án vit-
undar og gegn vilja stúdenta-
ráðs. En þar sem þessum málum
hefur verið hreyft opinberlega,
vill stúdentaráð taka fram að
tilmæli komu frá forsætisráð-
herra um, að ríkisstjórnin ósk-
aði eftir samvinnu við stúdenta
um hátíðahöldin 1. des, og yrði
þeirri samvinnu þannig háttað,
að ríkisstjórnin veldi ræðumann
á svalirnar, sem talaði fyrir
hönd þingsins í tilefni dagsins.
Forsætisráðherra lét þess get
ið, að ef af þessu yrði, þá stæði
næst, að Gísli Sveinsson, forseti
sameinaðs þings, talaði, sem
vegna stöðu sinnar er talsmað-
ur þingsins við slík tækifæri.
Ástæðan fyrir því, að stúdenta
ráð vildi ekki fallast á þessi til-
mæli, var sú, að það sá ekki
ástæðu til þess, að það fengi
ekki nú eins og áður að velja
ræðumann á svalirnar, sem tal-
aði til þjóðarinnar fyrir hönd
stúdenta, en ekki af hálfu hins
opinbera, þó að ráðið viður-
kenndi auðvitað umráð Alþing-
is yfir svölunum.
Um þetta stóð deilan, en ekki
hitt, hvort Gísli Sveinsson eða
einhver annar talaði.
Þegar stúdentaráð hafði skýrt
þessa afstöðu sína fyrir forsæt-
isráðherra og forseta sameinaðs
þings, féllust þeir á, að stúdent
ar önnuðust íhlutunarlaust
þennan lið hátíðahaldanna eins
og þeir hafa jafnan gert áður.
Stúdentaráð Háskólans“.
••««•••••••••••••••••••••••••••••••••••
KAUPIÐ
ÞJÓÐVILJANN
Bálsfofa, kapella
og líkgeymsla
teísf i Fossvogi
Kirkjugarðssti óm Reykjavík
ur og stjóm Bálfarafélags ís-
lands hafa gert með sér sam-
komulag um að reisa kapellu
með bálstofu og líkgeymslu í
Fossvogi.
Byggingin á að standa norð-
vestan, eða ofan við kirkjugarð
inn, enda heimili bæjarstjórn
að lóð hans verði aukin í því
skyni um ca. 100 m. breiða
ræmu meðfram öllum kirkju-
garðinum. — Ætlazt er til, að
kapellan rúmi um 250 manns í
sæti. — Kirkjugarðsstjórnin
tilnefnir tvo menn í byggingar
stjórn kapellunnar, en stjórn
Bálfarafélagsins einn.
Kirkjugarðsstjórn leggur fram
byggingarkostnað, en Bálfara-
félagið kostar likofn og öll önn-
ur tæki, sem með þurfa vegna
líkbrennslunnar, enda ræður fé-
lagið gerð þeirra og fyrirkomu-
lagi. Stjórn Bálfarafélagsins
skipuleggur og svæði til þess að
jarðsetja duftker.
Hafizt verður handa um allan
undirbúning að byggingunni
jafnskjótt og bæjarstjórn lætur
í té lóð þá í Öskjuhlíð, sem um
er beðið.
I samningnum eru ákvæði
um, að með reglugerð verði út-
farir gerðar einfaldari og ó-
dýrari en nú á sér stað, þegar
kapellan og bálstofan eru komn
ar upp.
Áður en samningur þessi var
gerður, var hann lagður fyrir
allsherjarfund safnaðarstjórnar
í Reykjavík, þar sem herra bisk
upinn og sóknarprestarnir voru
viðstaddir.
•••••••••••••••••••.<(>><><<<.#a######,
KAFFl
FLORIDA
Hverfisgötu 69
Allskonar veitingar á
boðstólum.