Þjóðviljinn - 26.11.1943, Blaðsíða 3
Föstudagur, 26. nóvember 1943.
ÞJÓÐVILJINN
„ÞAS ER ÆFING í KVÖLD!“
Þeir sem fylgjast að jafnaði
með dagblöðum bæjarins taka
ef til vill eftir því að einn á-
t
gætur dálkur þeirra sem nefnd-
ur er „Félagslíf“ er oft mest-
megnis fylltur með æfingatil-
kynningum frá íþróttafélögun-
um hér og ef til vill úr ná-
grermi. Eg veit nú ekki hvort
þessir sömu menn taka eftir
því, að það eru oft sömu æf-
ingarnar sem auglýstar eru dag
eftir dag eða upp aftur og aft-
ur á æfingadögum vikunnar.
Sjálfsagt hafa menn líka veitt
því athygli, að oftast auglýsa
þessi félög í einu lagi æfinga
skrá sína bæði haust og vor,
eða áður en æfingatíminn í hin-
um ýmsu greinum byrjar, og
oft er hún sérprentuð og af-
hent þeim sem vilja hjá félag-
inu.
*
Öll félagsstarfsemi og vel-
gengni hennar er undir því kom
in. að félagið eignist sem flesta
sjálfhugsandi menn, menn sem
muna að þeir eru félagar, muna
að þeir hafi skyldur við það,
muna hvenær æfingar eru sem
hann hefur ákveðið að stunda.
Að mínu áliti eru þessar stöð-
ugu æfingaboðanir einn þáttur-
inn í því að þroska gleymsk-
una, hugsunarleysið. Þessar þrá
felldu auglýsingar geta varla
verið út í bláinn.; Forráða-
mönnum félaganna finnst sjálf
sagt að þetta sé gert, og nauð-
synlegt vegna slæmrar æfinga-
sóknar og þessu er sennilega
haldið áfram vegna þess hve
vel þetta gefst.
Við þessa menn vil ég segja
það, að það er mjög stutt síðan
tekið var uppá þessu eða í
mesta lagi 3—4 ár, og það er
ekkert líklegra ef þessu heldur
áfram að næsta skrefið verði
það að sækja fólkið heim til
sín á æfingar í bifreiðum!
*
Blöðin hafa sýnt íþróttafé-
lögunum þann velvilja að birta
þessar tilkynningar endurgjalds
laust og mega íþróttamenn
sannarlega þakka það að verð-
lpikum. En þeir mega ekki
misnota það með því stöðugt
að birta sömu tilkynninguna
aðeins á breyttum mánaðardegi,
vegna þess að félagarnir muna
ekki stundinni lengur þann æf-
ingardag og stund sem þeir
ætluðu að mæta á. Það er eitt-
hvað við þessa menn að athuga,
þeir eru ekki líklegir til að taka
þungar byrðar félagsins á sín-
ar herðar. Þeir eru ekki líklegir
til að skapa sterka íþróttahreyf-
ingu. Það væri mikið skynsam-
legra að nota þennan tíma sem
fer í að auglýsa til þess að
finna aðra leið til að fá fólkið
til þess að muna. Ef til vill
verður það örðugt, en hún verð
ur að finnast, annars stefnir 1
beinan voða.
Ef fólkið nennti að hugsa svo
langt, þá eru þessar stöðugu
auglýsingar hreinasta vantraust
á það sjálft. Því er ekki trúað
til að muna hvenær það á sjálft
að koma á sínar eigin æfingar.
Það þarf stöðugt að senda þvi
orðsendingar heim.
Allt þetta bendir til þess, að
fólkið sé ekki lifandi í þessu á-
hugastarfi, að það sé við þetta
með hangandi hendi laust við
þann kraft, þrótt ,og vilja sem
æskan á að einkennast af.
Eg vil svo að lokum endur-
taka það að það er óþarfi fyrir
íþróttamerm að misnota blöðin
á þennan hátt, en taka til þakka
að auglýsa þegar eitthvað er sér
stakt um að vera. Það væri
líka kátbroslegt ef þessi mis-
notkun yrði til þess að sljófga
ábyrgðartilfinningu íþróttafólks
ins, og að mínum dómi er það
komið svo.
„ÞRÓTTUR“.
Nýlega er komið út annað tölu-
blað 7. árg. „Þróttar“, sem íþrótta-
félag Reykjavíkur gefur út. Aðal-
grein blaðsins nefnist „Ein íþrótta-
forusta", eftir Þorstein Bernharðs-
son. Fjallar hún um efni sem er
ofarlega á baugi hjá íþróttamönn-
um um þessar mundir. Er greinin
cinörð og gefur tilefni til athugun-
ar á þessu máli. Aðrar greinar í
blaðinu eru: Afreksmenn: Jóhann-
es Jósefsson. Agúst Jóhannesson
fimmtugur. Ra)>bað um frjálsar í-
þróttir. Knattspyrnan í sumar. Að
utan o. fl.
ÍÞRÖTTIR
RITSTJÓRI: FRÍMANN HELGASON
Drengjameistararnir sænsku
I frjðlsum fþróttum í ár
Til gamans fyrir keppendur arana hér, og svo við sjálfa sig,
á drengja aldri (juniors) birt- og með góðri æfingu og alvar-
ist hér skýrsla um árangur legri ástundun gætu þeir ef til
sænskra drengja á meistara- vill náð jafnöldrum sínum í
móti, þeirra í sumar. Geta þeir Svíþjóð.
síðan borið það saman við meist
Meistararnir og árangur þeirra
100 m. Gunnar Johannsson 11,1 (11,6) (11,4)
400 — Rune Larson 49,8 (54,6) (53,4)
800 — S. Erik Nolige 1,56,4 i 1 (2,05,0)
1500 — Roland Sundin 4,02,6 (4,26,0) (4,18.0)
3000 — Karl Nordstron 8,48,6 (9,43,4)
110 m. grindahl. K. Erik Danielsson 15,8 (18,8) (19,8)
400 m. grindahl. Rune Larson 58,2
Hástökk — Gösta Mettason 1,80 (1,65) (1,80)
Langstökk — K. E. Danielsson 6,85 (5,84) (6,67)
Stangarstökk — Ragnar Lundberg 3,60 (3,10) (3,20)
Þrístökk — Gösta Svensson 13,79 (12,46) (13,33)
Kringluk. — Erie Fransson 42,81 (42,44) (43,24)
1 Kúluvarp — Solve Johansson 13,64 (15,49) 14,53)
Spjótkast — Gunnar Jóhannsson 57,25 (53, f9)
Sleggjuk. — Allan Ringsson 47,43 (43,24)
Finnbjöm — Oliver — Brynjólfur
Lokasprettur E. O. P. mótsins í sumar.
Ársþing í. R. R.
Sverrir Emilsson
Nýlega var haldið ársþing í-
þróttaráðs Reykjavíkur.
Voru samþykktar þar nokkrar
tillögur.
Þingið skorar á í. S. í. og í-
þróttanefnd ríkisins að flýta ski])-
un íþróttaráðs Reykjavíkur.
Áskorun til í. R. R. að sýna
kennslukvikmyndir í frjálsum í-
þróttum, sem kunna að vera hér
til.
Skipuð nefnd til að samræma
þátttökufrest í mótum, sektir
vegna fjarveru og skatta og gjöld
sem greiða ber í sambandi við
mótin.
Þá er skorað á I. R. R. að beita
sér fyrir almennri íþróttafræðsln.
Nýr formaður var kosinn, Sig-
urður Ólafsson prentari. En Stefán
Runólfsson, sem verið hefur for-
maður í 5 ár, baðst undan kosn-
ingu.
Forseti þingsins var Jens Guð-
björnsson, en ritari Þorsteinn Bern-
harðsson.
Tölurnar i svigunum næst ár-
angri Svíanna er árangur ís-
lenzku drengjameistaranna, til
gamans fyrir þá sem ekki eru
þeim kunnir.
Síðari tölurnar í svigunum
eru árangur á síðasta meistara
móti fullorðinna og eru þær
tölur og sá samanþurður líka
athyglisverður.
UMDÆMISSKIPUNAR-
NEFNDIN í REYKJAVÍK
hefur enn ekki látið til sín heyra
og er það mjög bagalegt, þar sem
íþróttagreinarnar eru farnar að
halda ársþing sín.
'Lausafréttir herma þó, að fund-
ir hafi verið haldnir, en ekki virð-
ast þeir vera þéttir eða ákafir, en
við skulum vona að brátt \erði
þessari erfiðu fæðingu lokið.
Er þetta heimsmet?
Undanfarandi kvöld hafa íþrótta
menn Ármanns staðið á höndunum
á' kistu, 7 í einu.
Allir kannast við hina frægu sex-
menninga Ármanns á kistunni, og
þóttu þeir vinna mikið iþróttaaf-
rek,.— en nú hefur bætzt T i hóp-
inn, svo að nú eru þeir 7.
Fór þingið vel fram og ríkti þar
samhugur og áhugi.
Um glímu og hnefaleika var ekk-
ert rætt, en þær íþróttir heyra þó
undir þetta ráð.
* HEILSUFRÆÐI
ÍÞRÓTTAhANNA ♦
Árið 1925 gaf íþróttasamband
íslands út bók sem nefnd var
„Heilsufræði handa íþrótta-
mönnum“. Er hún eftir dansk-
an mann, dr. med. Knud Secher
yfirlækni í Bispebjærg Hospit-
al í Kaupmannahöfn. Þýðing-
una annaðist Guðmundur
Björnsson landlæknir, sem var
áhuga- og athafnamaður um ís-
lenzk íþróttamál. Bók þessi var
hin þarfasta og flytur fróðleik
um þau efni sem líkamanum
við kemur og það gildi sem í-
þróttir hafa til verndar heilsu
manna, en einmitt þetta atriði
er nóg athugað af sjálfum í-
þróttaiðkendum og eins þeim
sem utan við þær standa og
hafa ekki fullan skilning á hin-
um eiginlega tilgangi íþrótta-
æfinga.
Bók þessi mun nú vera í fárra
manna höndum og ófáanleg, og
væri því þörf á að endurprenta
hana.
Við hið aukna rúm sem í-
þróttasíðan hefúr fengið við
stækkun blaðsins, hefur verið
ákveðið að kaflar um heilsu-
fræði íþróttamanna birtist á
hverri síðu þegar hægt er, og
hefur stjórn íþróttasambands
íslands góðfúslega leyft mér að
taka úr fyrrnefndri bók kafla
til birtingar. Vona ég að íþrótta-
menn leggi fyllstu rækt við að
afla sér fræðslu um þessi mál,
og að þessir kaflar geti orðið
þeim góður stuðningur í því.
Ritstj.
UM HREYSTIGILDI
ÍÞRÓTTAMANNA
Nútíðarlíf flestra þjóða hefur
margvísleg skaðleg áhrif á heil-
brigði manna. Þar til má nefna
þéttbýli, þegar fjöldi fólks hrúg
ast saman á litlu svæði t. d.
í stórbæjum.
Oft vill líkaminn aflagast af
því maðurinn verður að sitja
eða standa að staðaldri í ein-
hverjum föstum stellingum, við
vélar eða vinnuborð, og þá
þreytist heilinn líka oft af því.
að vinnan er of tilbreytingar-
laus eða handbrögðin of hröð.
Þegar um er að ræða við-
leitni nútímaþjóða til að halda
hreysti sinni, þá er það að í-
þróttirnar koma til greina og
þar eiga þær fyrst og fremst
rétt á sér. Þessvegna er það orð-
ið alsiða að hvert þjóðfélag í
heild sinni og hver einstök hér-
uð sjái sér hag í því að efla
íþróttir á ýmsan hátt. Hvergi
verður meira vart við þennan
lifandi áhuga á íþróttum en eín-
mitt í þeim löndum, sem verst
Frh. á 5. síðu.
i