Þjóðviljinn - 26.11.1943, Blaðsíða 4

ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 26. nóv. 1943
Föstudagur 26. nóv. 1943 — ÞJÓÐVILJINN
gUÓÐVILIlNN
Útgeftndi: Sameiningarflokkur albvSu — SóaiálU*cd‘Okkarinn-
Ritstjóri: Szgartur luuðmundsson.
Stjórnn álaritstjórar: Eir.ur Olgeirsson, Sigfús Sigurhjartaraon.
Ritstjórnarskrifstcíur: Austurstrœti 12, simi 2270.
Afgr":.5sia og auglýsingar: Skólaoörðustíg 19, sími 2184.
Preotsmiðia: Víkingsorent k. ]., ua-Zastrœti 17.
Askriftarverð: I R'yl'javík og ígrenni: Kr. 6,00 á mánuði.
landi: Kr. 5,00 á mánuði.
— Úti
Ný fisldskip
Endurnýjun skipastólsins hefur verið mjög á dagskrá síðustu
vikurnar bæði í blöðum og á Alþingi.
Öllum landsmönnum er það ljóst, að hyrningarsteinninn undir
atvinnulífi landsmanna, fiskiskipin, sú undirstaða, sem öll vel-
megun þjóðarinnar hvílir á, er að bregðast, — fiskiskipin ganga
sífellt úr sér. Hjá meirihluta Alþingis hefur ríkt á undanförn-
um árum fullkomið tómlæti og skilningsleysi á þeirri hættu sem
hrörnun fiskveiðiflotans er. Þrátt fyrir marg endurteknar áskor-
anir frá hendi fiskimanna, hefur meirihluti Alþingis aldrei feng-
izt til raunhæfra aðgerða í þessu höfuðvandamáli þjóðarinnar.
Framsóknarflokkurinn og Sjálfstæðisflokkurinn hafa ráðið
mestu um stefnu Alþingis á undanförnum árum. Framsókn hef-
ur aldrei skilið þýðingu sjávarútvegsins og því lítils af henni að
vænta um þessi mál. Sjálfstæðisflokkurinn hefur aldrei talið það
aðalatriðið að fjölga íslenzkum fiskiskipum og fullkomna fram-
ieiðslugetu þeirra, en hitt hefur sá flokkur jafnan lagt kapp á,
að hagræða skattamálunum svo, að stórútgerðin grœdcLi sem mest
og að eigendur hennar gætu haft sem frjálsastar hendur með að
draga gróðann út úr útgerðinni.
Sú eina ráðstöfun, sem gerð hefur verið í þá átt, að mæta
því mikla viðfangsefni að endurnýja skipaflotann, eru ákvæðin
um nýbyggingarsjóðina.
Engum útvegsmanni hefur þó dulizt, að ákvæðin um nýbygg-
ingarsjóðina eru með öllu ófullnægjandi, og engin vissa hefur
verið á því að það fé, sem safnast í þessa sjóði verði í rauninni
nokkurn tíma notað til nýbygginga fiskiskipa.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur hinsvegar notað nýbyggingasjóðs-
ákvæðin óspart til þess að krefjast skattfríðinda til handa stórút-
gerðinni og jafnan spyrnt við fótum, ef reynt hefur verið að
koma fram ákvæðum til tryggingar því að sjóðirnir yrðu notaðir
til þess, sem til hefur verið ætlazt.
Samkvæmt tillögum frá Sósíalistaflokknum og mairgítrekuð-
um kröfum hans þar um, er nú verið að samþykkja ákvæði um
nýbyggingarsjóðina, sem tryggir margfalt betur en áður var, að
sjóðirnir gangi til nýbygginga.
Nú liggja einnig fyrir Alþingi tillögur frá sósíalistum, um að
stórútgerðinni sé skylt að leggja allt skattfrelsisfé sitt í nýbygg-
ingarsjóð en sleppi ekki með að leggja aðeins helming þess, eins
og nú hefur verið. Þá miða tillögur sósíalista einnig að því að
veita smáútgerðinni jafnan rétt stórútgerðinni til nýbyggingar-
sjóðamyndunar og þá um leið sömu skattaívilnanir.
En þó að rétt sé að gera það bezta sem hægt er, úr þeirri til-
raun sem nýbyggingarsjóðirnir eru, þá er alveg óhjákvæmilegt, að
gera sér það ljóst að önnur og meiriháttar ráð verða að koma til,
ef sjálf undirstaðan að athafnalífi landsmanna á ekki að bregð-
ast.
Sósíalistar á Alþingi hafa bent á þá sjálfsögðu leið, að ríkið
legði nú fram 10 milljónir króna til fiskiskipakaupa. Jafnhliða
þessari tillögu lögðu fulltrúar flokksins fram tillögu um að Al-
þingi fæli ríkisstjórninni að gera þegar í stað ráðstafanir til
samninga erlendis um kaup báta og skipa og um fyrirgreiðslu á
flutningi og innkaupum á efni til skipabygginga í landinu.
Ef farið væri að þessum tillögum sósíalista, mætti stórauka
og bæta fiskiflotann og eflaust mundi þetta takast án verulegra
útgjalda fyrir ríkissjóð. Aðalatriðið fengist, sem er efling flotans,
en bátana mætti selja útgerðarfélögum, bæjarfélögum og ein-
stökum útgerðarmönnum.
Allir gömlu þjóðstjórnarflokkarnir hjálpuðust að með að
drepa málið.
Sósíalistaflokkurinn hefur reynt að fá lagfærð hin stórgöll-
uðu ákvæði um nýbyggingarsjóðina og mætt andstöðu og skiln-
ingsleysi þjóðstjórnarliðsins gamla. Sósíalistaflokkurinn hefur
auk þess bent á raunhæfa, fljótvirka leið til aukningar skipa-
stólsíns og mætt fjandskap allra hinna flokkanna á Alþingi í því.
Löngu fyrir árásina á Pólland
höfðu Þjóðverjar undirbúið og
skipulagt algjöra mataráætlun með
tilliti til væntanlegs strfðs. Þýzkir
vísindamenn höfðu nákvæmlega
reiknað út, livernig fæða Þjóðverja
ætti að vera samsett til þess að þcir
héldu lífi og væru færir um að berj-
ast og vinna í verksmiðjunum. En
auk þess höfðu þcir gcrt nákvæm-
ar áætlanir um, hvernig ætti að
veikla hinar sigruðu og „verr ætt-
uðu“ þjóðir meginlandsins líkam-,
lega með skipulögðu hungri.
Þessi áætlun hafði og enn þá eitt
markmið: Foringjar Þýzkalands
höfðu mcð_ kaldrifjaðri rökvísi jafn-
vel gert ráð fyrir,’ að stríðið kynni
að enda mcð ósigri Þýzkalands.
Ef svo færi, átti þetta kerfi að
hafa veiklað hinar sigruðu þjóðir
svo alvarlega, að „íbúafjölgunar-
jafnvægið“ í Evrópu hefði raskazt
svo mjög Þýzkalandi í hag, að
það yrði að því leyti töluvert bet-
ur sctt en nágrannaríkin á frjðar-
tímabilinu eftir ósigurinn.
Nú éta Þjóðverjar franileiðslu
Evrópuþjóðanna. Fáeinar þjóðir
eru af stjórnmálalegum og kyn-
þáttalegum ástæðum taldar vcra
„Hilfsvölker“ (hjálparþjóðir) „höfð
ingjaþjóðarinnar“, — og maturinn
á borðum húsbændanna og þjón-
anna er skammtaður eftir geð-
þótta þeirra fyrrnefndu. Aðrar ]),jóð
ir kallast þrælar eða Helótar. Sum-
ar eru dæmdar til hægrar eða skjótr
ar útrýmingar, og matarskömmt-
unin er ekkert annað en tæki til
að framkvæma líflátið með ákveðn
um hraða.
Pólverjar,’ Serbar og Rússar fá
ekki nógan mat til að lifa, heldur
rétt til að tóra. Iíinar rómönsku
þjóðir, ítalir og Frakkar, standa
einu þrepi oíar í stiganum eii hin-
ar slavnesku þjóðir, en ekki er
þeim heldur búin björt framtíð.
Hollendingar, Danir og Norðmenn,
sem að dómi Þjóðverja eru tengdir
þeim blóðböndum, vita einnig, af
þriggja ára reynslu, hvað það er, að
sjá mat sinn hverfa úr eldhúsinu
og kjallaranum og lenda á borði
Þjóðverja.
En ömurlegastar eru framtíðar-
horfur Gyðinga í Evrópu. Matar-
skammtur þcirra veitir ckki skil-
yrði til hinnar fátæklegustu tilVeru.
Þeirra bíður ekkert annað en dauð-
inn. —
I skýrslu, sem nýlega var géfin
út af Alþjóðaráðstefnu Gyðinga,
sést skýr mynd af hinni markvissu
og hroðalegu eyðingarherferð Þjóð-
verja á hendur Gyðingum. t for-
mála skýrslunnar segir, að takmark
Þjóðverja sé „fullkomin útrýming ‘
hinna ógæfusömu Gyðinga, og
skjalfestar tölur og lýsingar, sem á
eftir koma,- sanna, að þetta er
mergurinn málsins í tveimur orð-
ÞJÓÐVERJAR HAFA MAT
Nú neyta Þjóðverjar ávaxtanna
af striti hinna kúguðu milljóna Ev-
rópu. Hið efnahagslega stríð gcgn
nágrönnunum var hafið mörgum
árum áður en hernaðaraðgerðir hóf
ust. Með verzlunarsamningum sin-
um unnu Þjóðverjar, vegna vopna-
skorts lýðræðisrikjanna á þessu
sviði, hinar fyrstu stóru orustur
stríðsins, löngu áður cn fallbyss-
urnar byrjuðu að þruma. A línia-
bilinu 1933—1939 gleyptu Þjoð-
vcrjar 40% af útflutningí Búlgara,
Grikkja, Júgoslava, Rúmena, Ung-
verja og Tyrkja, en aðeins 15% áð-
ur en Hitler komst til valda. Síð-
an 1939 hefur maður séð, hvernig
hin samræmda, þýzka hernaðar- og
cfnalia'gslega ófreskja hefur haldið
áfrarn verki sínu með þjálfaðri ná-
kvæmni. Byrjað var á því að gera
upptækar matarbirgðir í Póllandi,
Danmörku, Noregi, Hollandi, Belg-
íu, Frakklandi, Júgoslavíu og Grikk
landi. Því næst fóru þeir áð leggja
undir sig afurðir bænda og veiði
sjómanna. Pólskir bændur voru líf-
látnir fyrir að hafa „vanrækt að af-
henda korn .og kartöflur“. Ivomið
var upp fangabúðum fyrir bændur,
sem sýndu tregðu. Þegar refsileið-
angrar og fjöldaaftökur dugðu
ekki, var réynt að lokka, t. d. i
Austur-Evrópu, með ódýru áfengi.
Brátt varð athugulmn áhorfendum
ljóst, að mismuniu’ir.n á rnatar- og
brauðskammti hinna þýzku órottn
ara og hinna kúguöu þræia, fól-e.
t. v. í sér enn meiri hættu fyrir
framtíð Evrópu en tortímingar á
vígvellinum.
Þjóðverjar eru ekki hungraðir.
Þýzka þjóðin fær nægan mat til að
tryggja hejlbrigði sína, líkamsorku
og lífsfjör. Fæða þeirra er nægilega
mikil og fjölbreytt til þess, að þcir
geta komið úr þessari styrjöld með
óbilað líkamsþrek, hvort sem þjóð-
in bíður hernaðarlegan ósigur cða
ekki/— Á fjórða stríðsárínu var
matarskammtur þýzks almennings
ennþá svo ríflegur, að hann var
næstum eins og á friðartímuin. Sé
magnið heldur minna, þá er sam-
setning skammtsins e. t. v. enn
beíri nú en fvrir stríð.
★
Það er ekki ráninu einu að
þakka. En það er hið skipulagða
rán,að viðbættri allsherjar skömmt
un, sem gerir hinum þýzku nærmg-
arsérfræðingum fært að brosa að
þeim, sem fullyrða, að haustið
1943 sé ný útgáfa af haustinu 1918.
Þegar árið 1933 lagði þýzk löggjöf
grundvöllinn að fullkominnl ski]iu-
lagningu matVælaframleiðslunnar.
Þjóðverjar borða nú 40% nieira
grænmeti en fyrir tveimuv árum
síðan. í desembermánuöi árið 194-'
skrifaði hlutlaus fréttaritarí urn
jólahátíðina í Þýzkalandi: „Því
fleiri Þjóðverja, sem inaour hittir
eftir jóladagaiia, því greinilegar ber
á, hvað ánægðir og jainvel undr-
andi þeir eru vegna jóialtræsing ■
anna. Hinir hrifnustu full.vrða, að
j ifnvel á friðartímum hafaþeir ekki
getað haldið jólin hátíðleg í slíkum
allsnægtum“.
Það cr líka augljóst af fækkun
dauðsfalla meðal alinennings, að
þýzka þjóðin þjáist. ekki af næring-
arskorti. Fjóra fyrstu mánuði árs-
ins 1942 var tala þeirra, sem dóu
„eðlilegum dauða“ rúmlega 4%
lægri en á sama tíma árið 1939.
Talan lækkaði nefnilega úr 380.700
í 303.800. Þýðing þessara talna
sést, þegar þær eru bornar saman
við dánarskýrslur herteknu land-
anna.
I Noregi eru algengar veitinga-
stofur og búðir fyrir Þjóðverja, sem
allar njóta forréttinda. Fyrirmæli,
Þýzkur hermaður, sem verið hefur í Danmörku, er að leggja af stað í
„leyfi“ heim til Þýzkalands. — Þannig láta Þjóðverjar greipar sjópa í
ölluni hemumdu löndunum og skilja undirokuðu þjóðirnar eftir klæðlaus-
ar og hungrandi.
sem gefin hafa verið út í Hollandi.
eru einkennandi fyrir þá aðferð,
sem alls staðar er við höfð, þar sem
hakakrossinn blaktir: „Matvöru-
pantanir þýzka hersins hafa for-
gangsrétt um fram allar aðrar pant
anir“. Ilvcrnig er fæði þýzku her-
mannanna? Göring hefur sjálfur
svarað þessu:
„Ilinar herteknu þjóðir sjá öllum
þýzka hernum fyrir nauðsynjum
sínum“. E. t. v. ýkir Göring svo-
lítið. En svo mikið er víst, að her-
námshersveitirnar fá ekki aðeins
nógan mat fyrir sig, heldur senda
þær líka böggla til Þýzkalands toll-
frjálst. Norsku síldarkútarnir eru
bara eitt dæmi af þúsundum.
HERTEKNU ÞJÓÐIRNAR
SVELTA
Frank, hinn þýzki landstjóri Pól-
lands, lýsir svo meginreglum liinn-
ar þýzku matvörustefnuskrár gagn
vart hinum undirokuðu þjóðum:
„í sambandi við matvöruskammt
íbúanna skal það tekið fram, að
fólk, sem vinnur við hernaðarleg-
ar cða aðrar nauðsynlegar fram-
kvæmdir, verður að halda starfs-
þreki sínu, en aðrir íbúar skulu fá
lágmarks skammt“. Af þessu leiðir,
að tékkneskir verkamenn í lier-
gagnaiðnaðinum fá meiri skammt
en Norðmenn, sem aftur sýnir, að
kynþáttakenningar nazista verða
oft að víkja, þegar þörf krefur. Svo
lengi sem Skodaverksmiðjurnar eru
í þjónustu þýzka hersins, mun hin
tékkneska grein hins fyrirlitna slav
neska kynþáttar fá meiri mat en
„hinir norrænu bræður“ Þjóðverja.
Þar að auki fullyrðir „verklýðsleið-
togi ríkisins" Robert Ley, að „lægri
kynþáttur þurfi minna landrými,
minna af klæðnaði og minni mat“
en þýzka þjóðin. í jarðyrkjulönd-
unum Ungverjalandi, Rúmeníu og
Búlgaríu er brauðskammturinn
minni núna en í iðnaðarlandinu
Þýzkalandi. Hermenn leppþjóð-
anna fá minna að borða en hinir
þýzku félagar þeiiTa.
/•
Ófreskja
þýzka fas-
ismans sem
mergsýgur
Evrópu-
þjóðirnar, y ‘ 'r......
hugðist að •
læsa allan - 'c,
heiminn í - <’ I;
helgreip- „ ' V)
um smum, ^ ' c_
en rauði ■ i~
herinn hef- 7
ur þegar , _ * -
sært hana , * * •'' vflP "
banvænu
sári
Stund frels
isins nálg-
ast.

Fyrir utan matvörurán Þjóð-
verja í hernumdu löndunum, þá
þjást liinar kúguðu þjóðir af nær-
ingarskorti einnig vegna hinnar vís
indalega útreiknuðu skemmdastarf
semi, sem Þjóðverjar framkvæma
á matarskammti þeirra. — Slátrun
húsdýra, smárra sem stórra, hefur
þegar frá líður minni framleiðslu á
kjöti, feitmeti, osti og mjólk í för
með sér. Kjötskammtur Frakka er
nú aðeins 51% af því scm Þjóð-
verjar fá, skammtur Ilollendinga
er 71%, Belga 40% og Pólverja
36%. Gyðingar fá alls ekkert kjöt.
Fyrir stríð voru Grikkir næstum
því sjálfum sér nógir að því er
snerti framleiðslu kjöts og mjólkur,
en nú hafa Þjóðverjar slátrað mest-
um hluta kvikfjárins. Afleiðingarn-
ar eru alkunnar.
í matarskammti Belga er alyjir-
legur skortur á köfnunarefni, feiti
og kalki. Börn á þroskaskeiði þjást
sérstaklega af ])essum orsökum.
í Ilollandi er ekki hægt að auka
matar.skammtinn til samræmis við
skammt Þjóðverja, að því er Seyss-
Inquart yfirböðull nazista segir, af
því að. „hollenska þjóðin er ekki
eins fús til að taka á sig fórnir í
baráttunni við bolsévismann, eins
og þýzka þjóðin“. í samræmi við
þetta liafa Þjóðverjar lýst því yfir,
að katta- og hundakjöt sé hæfileg
neyzluvara handa Hollendingum.
Á friðartímum framleiddu Frakk
ar 85% af mat sínum, afganginn
fengu þeir frá Norður-Afríku. Þeir
fá nú hálfu minna kjöt og sykur,
% minna feitmeti og % minna af
brauði en þýzkur almenningur fær.
Ávextir og margar tegundir græn-
metis voru í fyrravetur sjaldgæfar
vörur í Frakklandi, sem voru afar
stranglega skammtaðar. — Danskt
blað segir svo frá: „Það er huggun
að vita það, að samkvæmt fréttum
frá París, er rottukjöt bæði bragð-
gott og næringarríkt". í Noregi
lýsir næringarskorturinn sér í
þreytu og megurð. Þýzkur blaða-
maður, sem fór til Ungverjalands í
sumar, játar, að Ungverjar öfundi
Þjóðverja af kjötskammtinum, og
segir, að brauð sé „sjaldgæf vara“
og „ávextir of dýrir fyrir almenn-
ing“. í Rúmeníu hefur verð á nauð-
.synlcgustu matvörum hækkað á
milli 125 og 740% síðan stríðið byrj
aði. Og þetta eru lönd samherj-
anna. í höfuðborg Króatíu „verða
heilar fjölskyldur hungurmorða",
eftir því sem blað eitt í Belgrad,
sem er undir eftirliti Þjóðverja,
segir.
Tölur lýsa betur en orð afleið-
ingum hinnar þýzku yfirdrottnun-
ar í Evrópu.
Ef reiknað er með hitaeininga-
gildi matarskammtar livers ein-
staklings, og þýzkur meðalskammt
ur talinn hafa 100 hitaeiningagildi,
kemur í ljós, að hitaeiningagildi
tékkneska skammtsins er 87, hins
hollenzka 80, hins belgiska 65, hins
pólska 65, hins franska 53, hins
gríska 31, og Gyðinga 21. En hita-
cininf'agildið er aðeins önnur lilið
myndarinnar. Þegar til lengdar læt
ur, er heilbrigðin einnig komin und-
ir samsetningu fæðunnar. Án nægi-
legra verndarefna veiklast sellur og
bcinabygging. — Eggjahvítuefni er
hið þýðingarmesta verndarefni, og
samkvæmt skoðun næringarfræð-
inga, þarf mannslíkaminn 66 gr.
af eggjahvítuefni á dag. Lágmark
er talið vera 44 grömm. Rannsókn
á samsetningu skammta Evrópu-
þjóðanna sýnir, að aðeins hinn
þýzki, tékkneski og hollenzki
skammtur er nálægt æskilegu eggja
hvítumagni, en sá pólski, ítalski,
gríski og gyðinglegi er langt undir
lágmarki.
Feitmetisskorturinn er einnig á-
berandi. Sérstaklega þjást Belgir,
Pólverjar, Grikkir og Gyðingar af
skorti á feitmeti. Hjá hinum tveim-
ur síðast nefndu þjóðum er ástand-
ið mjög alvarlegt. í Gyðingahverf-
um Auslur-Evrópu ríkir bein hung-
ursneyð.
HVERNIG GYÐINGAll ERU
SVELTIR TIL BANA
Skipulagður hungurdauði er nú
hið djöfullegasta vopn Þjóðverja.
Þýzkir vísindamenn hafa samið á-
ætlun um, hvernig þeim hluta evr-
ópskra Gyðinga, sem ekki er bein-
línis myrtur með fjöldaaftökum,
skuli hægt og markvisst útrýmt
með næringarskorti.
Gyðingar þeir, sem eru lokaðir
inni í Gyðingahverfunum, geta auð
vitað ekki komizt út í landsbyggð-
ina og keypt mat bcint frá bænd-
unum. Fyrir þá Gyðinga, sem ekki
lifa í Gyðingahverfununi, er ákveð-
inn fastur og takmarkaður tími af
deginum, þegar þeir mega fara í
búðir til að gera kaup. Þetta er
svona jafnt í Þýzkalandi, Bæheimi,
Slóvakíu, Rúmeníu, Frakklandi og
Hollandi. Tilgangurinn er að gera
Gyðingum erfitt, ef ekki ómögu-
legt, að ná sér í þann litla skammt,
sem þeim ber að nafninu til. Til að
gera þetta enn erfiðara, er Gyðing-
um og mönnum af Gyðinga ættum
bannaður aðgangur að flestum mat
vörubúðum. Gvðingar liafa heldur
ekki aðgang að veitingahúsum,
mörkuðum eða kaffihúsum. — t
Karkhoff í Úkraínu, þar sem 50000
Gyðingar áttu heima árið 1940,
höfðu aðeins 28 búðir leyfi til að
selja Gyðingum mat. Bannið við
því að þeir komi nálægt markaðs-
torgum veldur því, að Gyðingum
er ómögulegt að kaupa ávexti eða
grænmeti. Bæði í Þýzkalandi og í
Vichy-Frakklandi og flestum öðr-
um leppríkjum Þjóðverja eru
skömmtunarseðlar Gyðinga merkt-
ir með J.
Síðgn 1933 hefur Gyðingum ver-
ið bannað að stunda landbúnað í
Þýzkalandi, og sama regla hefur
gilt um Slóvakíu frá 1942. Einnig í
Belgíu, Rúmeníu og Hollandi hafa
Þjóðverjar útrýmt landbúnaði Gyð
inga. Gyðingar þeir, sem ekki vesl-
ast upp bak við gaddavírsgirðing-
ar Gyðingahverfanna, eru i raun
og veru fangar í þcim bæ, sem þeir
búa í. Þcim er bannaður aðgangur
að járnbrautum, strætisbílum, spor
vögnum og öðrum opinberum far-
artækjum. Og gula merkið, sem
þeir eru neyddir til að bera utan
á sér, tryggir það, að þeir þekkist
úr. Dauðahegning liggur við að yf-
irgefa Gyðingahverfið, hvað sem á
liggur. Árið 1942 voru 20 000 belg-
isk börn send upp í sveit til að ná
sér eftir sultinn í bæjunum. Gyð-
inga börn fá aldrei að yfirgefa
hverfið.
Skammtur Gyðinga í Þýzkalandi
og herteknu löndunum er raunveru
lega alveg sneyddur verndandi efn-
um og fjörefnum. Þeir fá ekki kjöt,
ekki fisk, ekki egg, mjólk eða mjólk
urafurðir, ávexti eða grænmeti. —
Þeir mega ekki kaupa þær vörur,
sem eru ekki skammtaðar eða að
hálfu leyti skammtaðar. í Bæheimi
er t. d. algjörlega bannað að láta
Gyðingum í té, gefins eða fyrir
peninga, ávexti, hnetur, ávaxta-
mauk, ost, konfekt, fisk eða vörur
úr fiski, fugla og villibráð. Enn-
fremur má ekki láta Gyðinga fá
ávaxtavín, brennd vín, grænmeti,
ávaxtasafa eða síróp.
T.ík ákvæði gilda í Rúmeníu,
Framhald á 8. síðu
Sjálfstæðismenn þykjast bera
mikla umhyggju fyrir endurbygg-
ingu skipastólsins og hampa tillög-
um sínum um „nýbyggingarsjóði“
í tíma og ótíma. Eitt er það, sem
æfiiilega er viðloðandi þessar ný-
byggingatillögur Sjálfstæðismanna
og það eru einhverskonar skatt-
fríðindi. Þegar tilh þessum er nán-
ar gaumur gefinn, kemur í ljós., að
höfuðtilgangur þeirra er ckki ný-
bygging fiskiskipa lieldur skatta-
ívilnanir, en hið ágæta mál skipa-
byggingar notað að yfirvarpi.
Gleggst kemur þetta í Ijós þcgar
fluttar cru tillögur, scm hrófla við
skattfrelsinu, því þá reka íhalds-
blöðin æfinlega upp neyðaróp og
segja að nú sé verið að ráðast gegn
skipabyggingum.
Það er sérstaklega nauðsynlegt
fyrir alla þá, sem í einlægni og al-
vöru berjast fyrir því mikla nauð-
synjamáli að endurnýja sem fyrst
skipastól landsins, að gera sér fulla
grein fyrir málefnafölsunum eins
og þcssum.
Undanfarin ár hefur útgerðin
fengið nokkurn hluta af rekstrar-
hagnaði sínum skattfrjálst, með
tilliti til þess að það fé rynni í ný-
byggingarsjóði og ætti að notast
til endurnýjunar fiskiskipastólsins.
Einstakir útgerðarmenn hafa
þannig fengið skattfrjálsan % hluta
(s. 1. ár %) nettótekna sinna gegn
því, að allt skattfrjálsa jcð vœri
lagt í nýbyggingársjóð. Hlutafélög,
sem útgerð reka, hafa hins vegar
fengið y3 af nettótekjum sínum
skattfrjálst, en eklci þurft að leggja
nema helming þess i nýbyggingar-
sjóð.
Illutafélög, sem útgerð reka, haja
því notið meira skattfrdsis en ein-
stalcir útgerðarmcnn og samt lagt
minna í nýbyggingarsjóð.
Hlutafélög þýða í rauninni í
þessu tilfelli stórúigerðin (Kveld-
úlfur og slíkir), cn einstakir út-
gerðarmenn — smáútgerðarmenn,
að vísu kann að vera einn og einn
einstakur útgm. fjárhagslega all-
sterkur, en yfirgnæfandi meirihluti
þeirra eru smáútgerðarmenn. Só-
síalistar börðust fyrir .því á síðasta
þingi, að smáútgerðarmenn fengju
að hækka nýbyggingarsjóðsfram-
lag sitt úr % í U; til samræmis við
hlutafélögin, en sósíalistar lögðu
jafnframt til, að hlutafélögunum
yrði gert að skyldu, eins og ein-
stökum útgcrðarm., að leggja allt
hið skattfrjálsa fé í nýbyggingar-
sjóð, því skattfrelsið er veitt á þeim
grundvelli. Sjálfstæðismenn, „vin-
ir nýbyggingasjóðanna“, ætluðu
vitlausir að verða, cf slíkt yrði sam-
þykkt. Þá gat engum dulizt, sem
með fylgdist, að það var ekki vöxt-
ur nýbyggingarsjóðanna, sem vakti
fyrir þeim, heldur skattfrelsið í
skjóli nýbygginganna.
Þessa dagana liggur fyrir Alþingi
tillaga frá sósíalistum um að Iiluta-
félögum sé gert að skyldu, eins og
útgerðarm., að leggja allt. skatt-
frjálsa féð í nýbyggingarsjóð. Ef
þessi tillaga' nœr fram að ganga,
eykst. framlag stórútgerðarinnar
um helming í nýbyggingarsjóðina
og skattfrelsi stórútgerðarinnar
verður gert hliðstætt annarra, sem
útgerð stunda.
Það liefur sýnt sig, að sú leið
sem farin hefur verið með myndun
nýbyggingarsjóðanna með skatta-
ívilnunum er algjörlega ófullnægj-
andi til endurnýjunar og aukningar
fiskiskipaflota landsins. Þrátt fyrir
allmikinn gróða, sérstaklega nokk-
urs hluta útgerðarinnar, vaxa ný-
byggingarsjóðirnir lítið, og er von-
laust með öllu, að þeir einir leysi
úr fiskiskipaskorti okkar. Það vita
allir, að stórútgerðinni hefur tekizt
að koma fram hjá og með fram
skattalögunum álitlegum fjárfúlg-
um og lögin um nýbyggingarsjóði
ná því aldrei nema litlu broti af
því, sem þurft hefði. Raunhæfustu
aðgerðirnar og þær sjálfsögðustu,
cins og nú standa sakir, eru auðvit-
að, að ríkið leggi sjálft fram álit-
lega upphæð til skipakaupa og til
hagfelldra lána til skipasmíða. —
Sósíalistar hafa lagt til, að ríkið
legði nú fram 10 millj. kr. í þessu
skyni og kaupi fiskiskip til lands-
ins. Ríkið gæti eflaust selt á fullu
verði öll þau fiskiskip, sem fengjust
fyrir þessa upphæð, sérstaklega ef
greiðsluskilmálar frá ríkisins hálfu
væru hagstæðir. — Slík ráðstöfun
væri raunhæf lausn á miklu nauð-
synjapiáli. En allir flokkarnir á
Alþingi, nema Sósíalistafl., stóðu
gegn þessari lausn. Það sem fyrir
þeim vakir er fremur sicattfrelsi en
fiskiskipabyggingar.
Heilsufræði
íþróttamanna
Framh. af 3. síðu.
urðu úti í fyrri heimsstyrjöld-
inni, og þurfa því á mestum
mætti að halda til að rétta
sig við aftur. Ef litið er yfir
liðna tímann, kemur það í ljós,
að allar þær þjóðir sem mesta
rækt hafa lagt við hreysti sína
og heilbrigði, hafa jafnan verið
miklar íþróttaþjóðir.
Það voru fyrst og fremst
Spartverjar, herskáir menn,
sem tóku að iðka íþróttir af
fullri alúð til þess að efla
hreysti allra ungra manna, svo
að þeir þyldu sem bezt erfiði
og þrautir hernaðarins. Seinna
urðu þær einn meginþátturinn
í heilbrigðisráðstöfunum þeirra.
Það var á þriðju öld f. kr.
að Erasistrates fann upp heitið
hygiene (heilsufræði) sem nafn
á vísindagrein, er fjallar um
allt það er lýtur að því að
styrkja og vernda heilsu manna
og voru íþróttirnar þegar tekn-
ar inn í það fræðikerfi.
Á þeim tímum voru til í-
þróttavellir í öllum bæjum. sem
nokkuð kvað að, og fylgdu
þeim vandaðir baðstaðir. Heilsu
far manna var þá líka ágætt.
Á miðöldum verður allt ann-
að uppi á teningnum. Hér á
Norðurlöndum hefur líkams-
rækt aldrei verið jafn vanrækt
og á miðöldunum, og aldrei hafa
farsóttirnar gert annan eins usla
og einmitt þá. Framh. síðar.
j