Þjóðviljinn - 10.12.1943, Blaðsíða 4

ÞJÓÐVTLJINN. — Föstudagur 10. desember 1943.
þJÓÐVILJINN
Úigeícndi: SameínmgarfloK.kar albý&a — SástcUítaílokkarinn.
Ritstjcri: Sisartur Ctiðmancíssun.
Stjórnn álaritatjó.-a/: Eir.ur Olgeirsson, Sigfús Sigurhjariarson.
Ritstjórnurskrifstoíu;: AastarstrœU 12, stmi 227U.
Afgr-ioala og auglýsingai; Skúl'itíörSustíg 19, simi 2164.
Prsntsmiðia: VikingsO'ent h. /., GurZasirœii 17.
Áskriftarvecð: í Reykj&vík og ígrenni: Kr. 6.00 á mánuði. — Úti á
landi: Kr. 5.00 á mánuði.
í skjóli næturinnar
Það er alþjóð enn í minni, þegar sumarþingið 1942 hóf gönguna inn
á braut verðlagsuppbótanna. Það var gert mcð samþykki einfaldrar
þingsályktunartillögu, henni var ekki vísað til nefndar, þrátt fyrir að
þingsköp og þingvenjur krefðust slíkrar meðferðar. Allir flokkar þings-
ins, að undanskildum sósíalistum, sameinuðust um að hespa málið af
með afbrigðum frá þingsköpum og þingvenjum, allir greiddu þeir at-
kvæði með þessari tillögu nema sósíalistar. Þetta handtak borgaraflokk-
anna þriggja, kostaði ríkissjóð um 15 milljónir króna. .
•
Þingið sem nú situr á rökstólum, vill auðsjáanlega ekki vera eftir-
bátur sumarþingsins 1942. Þrjá mánuði röska sat það á fundum án þess
að taka afstöðu til þess hvort halda ætti áfram á verðuppbótaleiðmni.
Fjárlögin fóru gegnum fyrstu og aðra umræðu, þriðja umræða hófst
og stóð í tvo daga án þess að á þetta væri minnst. Loksins í fyrra-
kvöld, þegar forseti sameinaðs Alþingis hafði lýst því yfir, að umræðum
yrði lokið þá um nóttina, komu menn úr fjárveitinganefnd fram með
breytingatillögur við fjárlögin, í þá átt að ætla 10 milljónir kr. til verð-
uppbóta á útfluttum landbúnaðai-afurðum. Með þessu hugðust þeir að
tryggja, og tryggðu, að málið færi nær umræðulaust gegnum þingið. —
f skjóli næturinnar skyldi því fleytt, áfram. Nú er atkvæðagreiðslan ein
eftir og ugglaust er hún fyrirfram ákveðin. Þá rétta þeir upp sínar
bundnu hendur „hinir tvennu fjórtán“, sem Jónas Jónsson segir að
hafi undirskrifað yfirlýsingu um að vera með verðlagsuppbótunum.
•
Þau vinnubrögð, sem þingið hefur viðhaft í þessum málum bæði
fyrr og síðar, eru því til skammar, það hefur vitandi vits stefnt að því
að fela þau í myrkri næturinnar. Það hefur gert allt sem auðið er til
að koma í veg fyrir umræður um þau.
Verk sem þola dagsljósið
Þingmenn Sósíalista hafa markað skýra afstöðu til verðuppbótar-
málanna, og þeir óska umræðna um sínar tillögur fyrir opnum tjöldum,
]reir vilja ekki, að þau verði dulin í myrkri og þögn næturinnar. Sósíal-
istnm er Ijóst, að hinir efnaminni bændur þurfa á verðuppbótunum
að halda, til að geta lifað sæmilegu lífi, og þeir hafa lagt til, að uppbæt-
ur verði greiddar öllum bændum, sem hafa meðalbú eða minni, og að
stærri bændur fái uppbætur á þann hluta afurða sinna, sem svarar til
afurða meðalbús. í þessu felst sú stefna, að tryggja öllum bændum
sæmileg laun, það er sama stefnan eins og fylgt hefur verið um upp-
bætur á laun opinbérra starfsmanna. Eins og kunnugt er fá opinberir
starfsmenn enga dýrtíðaruppbót á þann hluta launa sinna, sem fer
fram úr 650 krónum á mánuði. Þeir sem hafa„þurftarlaun eða varla það,
skulu fá uppbætur, hinir, sem hafa meira en þurftarlaun eiga ekki að iá
áðstöðu til að græða beinlínis á dýrtíðinni. Sama regla á að gilda um
bændur, það á að tryggja þeim þurftarlaun, en það á ekki að borga
nokkrum stórbændum, sem hafa tugi þúsunda í árslaun og fá stórar
uppbætur af almannafé ofan á stríðsgróðann.
9
Væri farið að ráðum sósíalista, mundi ekki þurfa 10 milljónir kr.
til þessarar./uppbótar, varla yfir 6 milljónir, fjórar milljónir króna virð-
ist eiga að gefa stórbændum. — Sósíalistar leggja hinsvegar til, að þess-
um fjórum milljónum verði varið til þess að tryggja að nokkru hag
þeirrar stéttar, sem einna harðast hefur orðið úti til þessa, en það eru
hlutar-sjómennirnir.
Fregnin um myndun bráðabirgðastjórnar í Júgoslav-
íu, undir forsæti Titos hershöfðingja, hefur vakið al-
heimsathygli-
í grein þessari skýrir brezkur liðsforingi frá heimsókn
sinni til aðalstöðva þjóðfrelsishersins, en eins og kunn-
ugt er, hafa hemaðaryfirvöld Bandamanna nána sam-
vinnu við þjóðfrelsísherinn.
Þegar ljóskastari fylgdar-
manns okkar lýsti upp kalda
steinveggi hins langa hamra-
sunds, komu í ljós harðleg og
ákveðin andlit varðanna, sem
stóðu við hvert horn. Rauð
fimmhymd stjama var fest
framan á húfur þeirra. Þeir
heilsuðu okkur með uppréttum
hnefa, er leiðsögumaður okkar
hvíslaði aðgangsorðið.
Kerti loguðu á tréborði í
hinni látlausu stofu setuliðs-
stjórnarinnar. Mynd af Stalin
blasti við úr heiðursstað á hvít-
þvegnum veggjunum.
Tveir menn sátu við borð og
skrifuðu, en stóðu upp er við
gengum inn. Annar var ljóshærð
ur og hávaxinn og var í her-
mannajakka með foringjabelti.
Hinn var stuttur og þrekinn í
borgaralegum klæðnaði, kom-
umst við seinna að því, að hann
var stjórnmálafulltrúinn. Eg
stóð til hliðar og virti fyrir mér
hinar fyrstu kveðjur liðsfor-
ingja úr brezka flotanum og
fulltrú júgóslavneskra skæru-
liða. Það var spurt og svarað
á báða bóga. Forystumenn okk-
ar voru foringjar á litlu brezku
skipi, sem hafði verið neytt til
að leita hafnar vegna óviðráð-
anlegra orsaka.
★
Hversvegna höfðum við valið
þessa sérstöku höfn, spurðu þeir
Hvers vegna höfðu skæruliðar
skotið á okkur, þegar við nálg-
uðumst höfnina, spurðum við.
Vissum við um setulið þeirra
þama, spurðu þeir. Klukku-
stund leið. Komið var inn með
vínglös á bakka og okkur boðið
vermandi brennivín.
Þessir bandamenn okkar urðu
að lokum ánægðir. Þeir höfðu
gildar ásátæður til að prófa og
prófa aftur allan framb. okkar.
Síðan 6. apríl 1941 hafa njósn-
arar fimmtu herdeildarinnar
(kvislinganna) verið á hverju
strái í Júgóslavíu. Baráttan
gegn hernáminu varð fyrst til
á laun í hinum stærri bæjum
og borgum, en brátt urðu reik-
andi flokkar að skipulögðum
her.
★
Þjóðfrelsisherinn hefur nú á
valdi sínu meiri hlutann af
strönd Dalmatíu að undanskild-
um nokkrum af stærri borgun-
um. Þýzku setuliðsherirnir í
þessum borgum em umsetnir
á alla vegu á landi og jafnvel
á sjó. Matvæli og aðrar birgðir
er aðeins hægt að flytja til
þeirra loftleiðis eða með dýrt út
búnum og vopnuðum hersveit-.
um. Þjóðverjar ráða yfir Zara,
Split og Dubrovnik, en landið
á milli þeirra er á valdi þjóð-
frelsishersins, og þar er enginn
óvinahermaður óhultur fyrir
hinum hetjulegu, júgóslavnesku
föðurlandsvinum.
Smáhópar úr stórskotaliði
þeirra hafa sótt inn í miðdepil
hertekna landsins og skotið á
Fiume, þar sem hafnarsvæðið er
sagt vera stórskemmt eftir skot-
hríð þeirra.
Okkur var boðið að ganga
niður snúna stiga, og við fórum
svo eftir steinlögðum vegi fram-
hjá vopnuðum vörðum. Ennþá
einu sinni þreifuðum við okkur
áfram í myrkrinu og komum nú
inn í setustofu þessa litla bú-
staðar. Lítil, þrekleg kona færði
okkur hressingu. Hún var klædd
1 hermannabúning skæruliða.
Leiðsögumaður okkar sagði okk
ur, að hún væri fræg um alla
Króatíu fyrir tjón það, sem hún
hefði unnið óvinunum Að venju
skæruliða hafði hún fyrir löngu
lagt niður hið rétta nafn sitt,
en hún trúði okkur fyrir því,
að hún héti Zina og stundaði
handsprengjuárásir og skemmda
verk gegn járnbrautum.
★
Að lokum kom húsbóndinn og
sagði okkur, að svefnherbergi
okkar væru tilbúin. Okkur var
fylgt upp stiga, sem voru lagð-
ir teppum, og sýnd nýuppbúin,
hrein rúm í látlausum en óað-
finnanlega þriflegum herbergj-
um.
Næsta morgun komumst við
að því fyrir tilviljun, að nokkr-
ir skæruliðar höfðu gengið úr
rúmum fyrir okkur í heiðurs-
skyni við hina óvæntu gesti.
Við fórum snemma á fætur
og hölluðum okkur út í glugga-
kistuna til að horfa á sjón, sem
virtist vera frá horfnum heimi
og við höfðum ekki búizt við
að sjá, fyrr en eftir lok Evrópu-
stríðsins. Menn rápuðu í róleg-
heitum niðri við sjóinn og sum-
ir hölluðu sér upp að hinum
lága hafnargarði og spjölluðu
saman. Skammt frá voru fiski-
menn að bæta net sín. Morgun-
hringing kirkjuklukknanna óm-
aði í hinu svala lofti og hljóm-
aði ekki ókunnuglega í enskum
eyrum.
★
Við neyttum morgunverðar
af nesti okkar, því að við ótt-
uðumst, að við mundum annars
nota okkur um of örlæti skæru-
liðanna. Við vissum, að það var
nóg af fiski á þessum slóðum,
en okkur grunaði, að fólkið
hefði mjög lítið af brauði og
kjöti, eins og augljóst er í öíl-
um þeim löndum, þar sem gráð-
ugar klær hins flýjandi óvinar
hafa hrifsað fæðuna frá al-
menningi.
Okkur var nú fylgt aftur til
herstöðvanna til að hitta aðra
þjóðfulltrúa. Þar sögðum við
frá athöfnum Bandamanna og
var okkur svo sagt frá athöfn-
um Titos. Tito er nafn, sem mun
lýsa upp síður margra sagna-
rita. Hann var leiðtogi króat-
iskra málmiðnaðarverkamanna,
barðist í Spánarstríðinu, skipu-
lagði leynisamtök verkamanna
— og er nú loks yfirmaður her-
foringjaráðs þjóðfrelsishersins.
Tito, sem hét áður Josip Broz-
ovits, ólst upp í litlu þorpi,
skammt frá Zagreb, höfuðborg
Króatíu. — Þegar ég hlustaði
á samtalið, heyrði ég orðin
„Sétnik“ og „Ústarsi“ og tók í
hvert sinn eftir svipnum á
skæruliðunum, er þeir nefndu
þessi nöfn andstæðinga sinna.
Eg skipti mér ekki af stjórn-
málum Balkanskagans, og
skylda min er eingöngu sú að
lýsa skilmerkilega öllu, sem ég
sá. Okkur langaði mjög til að
skoða nágrennið meðan tæki-
færi var til, og þar sem það var
sunnudagur voru okkur fengnir
hestar til notkunar með þessum
sama höfðingsskap og hæversku
sem einkenndi alla framkomu
þessa fólks. Hversdagslega eru
þessir hestar látnir flytja heim
vínþrúgur ofan úr hæðunum í
nágrenninu. Bændur, sem komu
út úr dyrum bæja sinna, minntu
okkur á írland, þangað til þeir
lyftu upp hnefanum og kölluðu
„Zivio drug Tito, zivela Eng-
leska“.
■ ★
Er við komum aftur til þorps
ins, var samkomuhúsið lýst upp
og fullt af fólki og vinir okkar
fögnuðu okkur innilega og sögð-
ust hafa í hyggju að skemmta
okkur.
I fyrsta skipti í hálft þriðja
ár hafði þetta góða fólk nú far-
ið úrvinnufötumsínumogklæðzt
hátíðabúningi sínum. Fallega
vaxnar stúlkur, sterklegar, skýr-
eygðar og fríðar, höfðu lagað til
á sér hárið og farið í litfagrar
blússur og peysur.
Pallur hafði verið byggður
og sett upp röð af stólum handa
okkur. Veggirnir voru skreyttir
pappírslengjum, sem á var letr-
að: „Lengi lifi Bandamenn okk-
ar — Sovétríkin, England og
Amerika“.
★
Við sátum andspænis sam-
komufólkinu og vorum feimnir.
Lúðrasveit byrjaði af miklum
krafti að spila „God save the
King“. Það var e, t. v. heldur
mikill sláttur í laginu, en það
hljómaði vel. Á meðan þeir
spiluðu hinn forna þjóðsöng
Bretlands, stóðu allir áheyrend-
ux teinréttir með upprétta hnefa
í virðingarskyni. Svo byrjaði
iMoimini, gHMol g Mis
Dnzln og lilo DershðWod sMpt-
ast ii Drasiodloain
Liðsforingi frá aðalstöðvum
Titos hershöfðingja kom nýlega
til höfuðstöðva Áttunda hers-
ins með svohljóðandi orðsend-
ingu til Montgomereys hershöfð
ingja:
„Eg er þess fullviss, að vopna
bræðralag okkar, sem er inn-
siglað með blóði beztu sona
Stóra-Bretlands og Júgóslavíu,
mun ekki aðeins stuðla að skjót
um sigri á hinum fyrirlitlega
þýzka fasisma, heldur mun það
líka efla fullkominn skilning
yðar og hermanna yðar og allrar
brezku þjóðarinnar á hugsjón-
um þeim sem hafa gagntekið
allar þjóðir Júgóslavíu“.
Montgomery hershöfðing
sendi þetta svar: ,
„Eg þakka yður, hershöfðingi
hinar hlýlegu kveðjur yðar ot
bræðralagsorðsendingar yðar
Mér er mikil gleði að heyra uv
látlausa sigra yðar á kúguruv
lands yðar og sameiginleguv
óvini okkar.
Nazistar eiga eftir að líða fyr
ir ódáðir þær, sem þeir haft
framið gegn hinum frelsiselsk
andi þjóðum Evrópu. Nú fá þev
að kenna á höggum hefndar
innar báðum megin Adríahafs
Eg óska yður góðs gengis
bardögunum, og ég hylli hreyst
hinna júgóslavnesku hermanna
sem berjast fyrir hinn sameig
inlega málstað frelsis og rétt
lætis“.
\
j
jAukið öryggi um smlði skipa
Erindi til Alþingis frá Farmanna- og fiskl-
mannasambandinu
Farmanna- og jiskimannasambandið hejur stmt Alþingi hréj þaí).
er hér jer á ejtir:
Farmanna- og jiskimannasamband íslands leyjir sér hér me'ð að
jara þess á leit við háttvirta sjávarútvegsnejnd neðri deildar Alþingis,
að lvún hlutist til um, að jlutt verði nú á yjirstandandi þingi, jrumvarp
til laga, er skyldi skipasmíðastöðvar til þess að rannsaka eða láta rann-
saka stóðugleika (Metacentric. stability) á nýjum skipum, sem þœr
byggja. Og einnig ej skipum er breytt, svo að œtia má. að breytingin
haji áhrij á sjóhœjni þeirra.
Skipaskoðun ríkisins sé jalið að sjá um, að þessum. ákvœðum sé
jramjylgt.
Föstudagur 10. desember 1943. — ÞJÓÐVILJINN.
Greinargerð.
Eins og kunnugt er, hafa smíð-
ar stærri skipa farið mjög í vöxt
hér á landi á undanfömum árum,
og eiga eflaust eftir að aukast enn
meira, að fenginni reynslu og auknu
trausti á eigin getu. Yfirleitt má
segja, að nýsmíðar okkar hafi þótt
bæði vandaðar og traustar, að efni
og frágangi, og eigendur jafnt sem
sjómenn verið ánægðir með skipin.
Má segja, að í þeim efnum hafi
verið vel af stað farið, og ber það
eflaust að þakka að jöfnu, bæði
skipasmiðum, eigendum og lög-
gjafarvaldi, en allir þessir aðilar
hafa verið samhuga í því, að vanda
sem bezt til allra nýbygginga.
En á þéssum síðustu árum hafa
orðið ýmsar breytingar bæði á sigl-
ingum okkar og fiskiveiðum, að
suinu leyti vegna nýrra aðferða og
tækni, og að sumu leyti af ýmsum
öðrum ytri ástæðum. Þetta hefur
orsakað, að bæði hefur orðið að
breyta 'ýmsu af eldri skipum okk-
ar og einnig að byggja hin nýju
af öðrum gerðum en áður tíðkað-
ist, til þess að mæta hinum nýju
aðstæðum.
Nú er það vitað mál, að allar
meiriháttar breytingar á skipum
orsaka að jafnvægi skipsins breyt-
Framhald á 8. síðu
Um öll Balkanlöndin er alþýðan að rísa gegn hinum þýzku kúgurum. —
lögregla í smábæ í Dónárdalnum
Myndin: Vopnuð
Dreífíbréf Jónasar
Reunt að m bændiiF iil ba-
leidsiUDepkfalis gego Hegklaoit
Rád Iðgd á um áróðarsnotkun á
fréffaííma úfvarpsins
llér birtist síðari hluti dreijibréjs Iirijlu-Jónasar, scm ,,góðvinum
við kaupjélög dreijbýlisins“ er jalið að dreifa. Rœðir hér um kommtín-
istahœttuna miklu og varnir gegn henni.
„Því miður hafa ekki allir
Framsóknarmenn skilið hættuna
Þeir segjast ekki vilja deila við
verkamannahreyfinguna. Þeir
segja að leiðtogar verkalýðsins
séu margir mjög óheppilegir,
en að líkindum muni verka-
menn verða svo hyggnir, að
svipta þá menn völdum og
setja góða menn í staðinn, sem
muni fúsir að vinna með sann-
girni og trúmennsku með sam-
vinnumönnum.
Ekkert bólar enn á þessari
breytingu. Síðasta dæmi í gagn-
stæða átt, er að kommúnistar
útnefndu tvo af sínum allra
æstustu bændafjendum í síðari
sexmannanendina, sem á að
lækka dýrtíðina með samkomu-
lagi við framleiðendur.
Á Alþingi er aðstaðan sú, að
kommúnistar hefja hvarvetna
sóknina á hendur bændum og
samvinnufélögum. Þeir hafa 10
þingmenn. Alþýðuflokkurinn
fylgir alltaf í þessum efnum og
keppir oft við lið Brynjólfs um
ruddaskap og áleitni í orðum
dansinn. Hópur laglegra stúlkna
beið okkar. Okkur var sagt, að
þær væru skæruhermenn, ný-
komnar frá vígstöðvunum. Þær
ætluðu að dansa fyrsta valsinn
við okkur.
Hljómsveitin byrjaði að spila
af miklu fjöri. Við dönsuðum,
drukkum og borðuðum brauð-
sneiðar með nautakjöti ofan á.
Þegar langt var liðið á nóttu,
var dansleiknum slitið og við
fórum heim að hátta.
Við læstum ekki dyrunum,
því að við vissum, að við vorum
meðal vina.
gagnvart samtökum bænda. Þar
bætast við 7 þingmenn. Þá koma
oft til viðbótar nokkrir menn úr
Sjálfstæðisflokknum. Ef margir
leggjast á árina frá Sjálfstæðis-
mönnum er kominn þingmeiri-
hluti með eyðileggingu sveit-
anna. Móti þessum liðsamdrætti
eru 14 Framsóknarmenn. Einn
þingmaður flokksins er veikur
sem stendur. Þá koma um
bændamálefni, nokkrir sj'áálf-
stæðismenn til liðs móti ágengni
kommúnista. Sumir sjálfstæðis-
menn tvístíga í þessu efni og
sumir af þingmönnum bæjanna
eru hræddir um atkvæði sín,
ef þeir sýni ekki kröfumönnum
þéttbýlisins nokkra liðsemd.
Málið stendur þannig, að af-
koma dreifbýlisins hvílir á þingi
algerlega á þingmönnum úr
Framsóknar- og Sjálfstæðis-
flokknum. Þannig hafa 28 úr
þeim flokkum (14+14) gert
samtök um að tryggja niður-
stöðu sexmannanefndarinnar,
að því er snertir verð á útflutt-
um sveitavörum nú í ár.
Hvað geta bændur gert til varn
ar gegn upplausnarstefnunni?
Bændur geta unnið saman um
atvinnumál sín. Látum ráðherr-
ana úr gömlu þjóðstjórninni
deila um viðskilnaðinn í stjórn-
arráðshúsinu, en látum ekki þau
viðskipti hindra sjálfbjörg
bænda og annara framleiðenda
á yfirstgndandi hættutímum.
Hér þarf að grípa til skjótra
úrræða. Búnaðarfélag íslands
þarf að vera á verði, og láta
búnaðarsamtökin og einstök
búnaðarfélög sveitanna vita um
hverja nýja árás kommúnista á
stéttina. Síðan þurfa þessi fé-
lög að láta rigna yfir Alþingi
mótmælum símleiðis og bréf-
lega. Að jafnaði eru slík mót-
mæli birt í útvarpinu, þannig að
landsmenn fylgjast með breyt-
ingunni. Jafnframt þurfa mjólk-
ursölufélögin, sláturfélögin og
kaupfélögin að láta til sín heyra
skörp mótmæli, ef gengið er
á rétt þeirra. Þegar ráðist er á
bátaútveginn, þarf Fiskifélagið
og deildir þess að standa fyrir
samskonar mótmælum.
Ekkert er hættulegra fyrir
þjóðina, heldur en það, ef bænd
ur og aðrir framleiðendur breiða
feld yfir höfuð sér, þegar sótt
er að heiðri þeirra og atvinnu.
Upplausnarlýður landsins sækir
á, pg er reiðubúin til að beita
hverskonar áróðri, ofbeldi og
verkföllum. Ef bændastétt lahds
ins er kennt, og eftir fylgt í
verki, að bændur megi ekki
verja rétt sinn, hversu grimmi-
lega sem að þeim er sótt, þá
er það sama og að gefast upp
með eignir framleiðenda, at-
vinnu þeirra og sæmd. En mál-
inu mun ekki ljúka á þann veg.
Framleiðendur hafa á að skipa
hæfari mönnum til starfa og
úrræða, heldur en upplausn-
arlýðnum. Þegar blað kommún-
ista heimtaði nýverið, að Reykja
víkurbær skyldi setja upp 10
kúabú, með mörg hundruð kúm,
til þess að enginn bóndi hefði
mjólkurmarkað í höfuðstaðn-
um, sagði sunnlenzkur bóndi:
„Ef Sigfús Sigurhjartarson ætl-
ar að koma upp 10 stórbúum,
þá er bezt að hann sjái sínu
fólki fyrir öllum landbúnaðar-
vörum meðan hann er að rækta
tún þeirra bolsévíkanna“. Þetta
má sldlja á þann veg, að þessi
bóndi hafi gert ráð fyrir að
bændur gætu gert verkföll,
engu síður en kommúnistar.
Framhald á 8. síðiK
Guðbjórg Jónsdóttir, húsfreyja á Broddanesi.
| Gamlar glæður
• Þættir úr claglegu lífi á Ströndum. á siðari hluta nítjándu
S aldar.
Höfundur bókarinnar, frú Guðbjörg Jónsdóttir, er borin og
! barnfædd á Broddanesi, og hefur alið þar allan aldur sinn. Hér
! . segir hún frá gömlum atburðum og því fólki, sem er löngu horf-
j ið. En einkum mun bókin verða merk heimild um aldarhátt og
; menningu þessara tíma í fremur afskekktu héraði, þar sem
• gamlar og traustar trúarvenjur og atvinnuhættir geymdust vel
; og lengi.
Helgi Hjörvar hefur búið bókina undir prentun.
: Þetta er jólabók þeirra,
f sem unna þjóðlegum frœðum
| Bókaverdun Isafoldaðr