Þjóðviljinn - 17.12.1943, Page 3

Föstudagur 17. desember 1943
Þ JÓÐVTL JINN

3
HúsnæDisleyslð
Á þessum síðustu og verstu tímum hefur mikið verið rætt og
ritað um húsnæðisvandræði Reykjavíkurbæjar. Hafa þær um-
ræður aðallega snúizt um það fólk, sem ekki hefur getað fengið
'inni fyrir sig og fjölskyldur sínar og er það eðlilegt.
Það eru fleiri, sem eru að minna eða meira leyti á götunni,
en það eru íþróttafélögin með æfingar sínar.
Á öðrum stað hér á íþróttasíðunni í dag er frá því sagt, að
eitt félag verður að leggja niður starfsemi sína 1 vetur vegna
húsnæðisvandræða. Mörg þeirra verða að draga meira eða minna
úr henni og margir flokkar komast alls ekki að. Afleiðingin
verður svo sú, að þeir sem fremstir eru í keppninni sjálfri koma,
en hinir, sem eiga og þurfa að stunda æfingar sér til hressing-
ar komast ekki að eða draga sig til baka. Þetta fer ekki vel
saman við það, að allir, æðri sem lægri, eggja ungt fólk til
íþróttaiðkana.
Bæjarstjórn Reykjavíkur hefur verið mjög vinsamleg að
lána íþróttafélögunum þá fimleikasali, sem hún hefur yfir að
ráða, endurgjaldslaust, en það hrekkur hvergi nærri. til. Það er
líka svo, eftir því sem leikfimikennararnir sögðu í sambandi
við skólaasýninguna fyrir tveim árum að í bæinn vanti 6—8
leikfimisali til þess að fullnægt verði lögákveðinni leikfimi-
kennslu í skólum. Eg hef nú grun um, að flest af stærri íþrótta-
félögunum í bænum hafi í huga að byggja sér leikfimisali, og
er ekki nema gott eitt að segja um slíkan stórhug, en það er
ekki til þess að draga kjark úr þessum félögum að ég segi, að
á slíkum fyrirætlunum hef ég enga trú, hvorki á sjálfri fram-
kvæmdinni og ekki heldur á árlegum rekstri. Til þess eru félög-
in of fámenn, of lág lögskipuð gjöld og áhuginn ekki. nógu
almennur, að minnsta kosti eins og er.
Þess vegna er það mín skoðun, að bær og ríki eigi að koma
upp íþróttasölum til að fullnægja lögákveðinni leikfimi í skól-
um, með það einnig í huga að lána áhugamönnum salina á
kvöldum, því það er eini tíminn, sem þeir geta stundað sínar
1 ' • ',rA r -• > cfTUÍUú
æfingar. Þó einhver leiga væri tekin væri það ekki stórt at-
riði, hitt er aðalatriðið að möguleikarnir séu fyrir hendi. Upp
úr þeim möguleikum og þeim almenna áhuga, sem við það skap-
aðist, ættu þessir þrír aðilar, ríki, bær og íþróttamenn að geta
sameinazt um byggingu sýningarhallar, sem að vísu tilfinnan-
lega vantar hér nú þegar.
Þetta mál er svo alvarlegt fyrir íþróttahreyfinguna í bæn-
um að það má ekki sitja svona í sama farinu lengur, en það
dugar ekki að ein rödd hrópi í eyðimörkinni. Það verður að vera
samstilltur kór, sem starfar af áhuga, einlægni og skilningi.
Það er líka sanngirniskrafa, að það opinbera sé vakandi fyrir
þörfum og auknum möguleikum til þess að glæða þjóðholla starf-,
semi eins og íþróttirnar.
Sviar cetja 13 met í hlaupum
ÍÞRÚTTIR
RITSTJÓRI: FRÍMANN HELGASON
badmintonfélagið 5 ára
í september höfðu Svíar sett
13 sænsk met í frjálsum íþrótt-
um auk þess sem nokrir náðu
góðum árangri. Skráin yfir
þessi met lítur svona út:
400 m. Sven Ljunggren 47,5
440 yards Sven Ljunggren 48,0
800 m. Hans Liljekvist 1:49,9
800 m. Hans Liljekvist 1:49,2
880 yards Sven Malmberg 1:52,0
880 yards Hans Liljekvist 1:51,7
1000 m. Hans Liljekvist 2:22,6
1500 m. Arne Anderson 3:45,0
1600 m. Arne Anderson 4:02,6
10000 m. G. Jackobsson 30:17,4
200 m. grindahl. H. Lidman 24,0
3000 torf.hl. E. Elmstár 9:03,4
4x400 m. Hellas 3:16,4.
Sixten Larson hefur hlaupið
400 m. grindahlaup á mettíma,
52,4. Arne Anderson hefur hlaup
ið % úr mílu á heimsmetstíma,
2:58,2. Elmstár hleypur 1000 m.
torfæruhlaup á 4:11,6, sem er
óopinbert heimsmet ásamt tíma
Lennard Strandbergs, 300 m.
á 34,5.
Svíar eiga nú einn nýjan
göngugarp sem Verner Hard-
mo heitir, gerir hann skæð á-
hlaup á heimsmet landa síns,
Mix Mikaelsson, og nefpir
sænskt blað hann Hágg göngu-
íþróttarinnar. Fjögur heimsmet
hefur hann nú hertekið. Það síð
asta sett í Malmö 8. september
í haust á 3000 m. og var 12:02,2
á leiðinni. Næsta met á undan
var í 5000 m. og gekk liann þá
vegalengd á 20:31,6 mín.
* HEILSUFRÆÐI
ÍÞRÚTTAMANNA *
Um hraustleikagildi íþróttanna
Iþróttirnar einar geta veitt
öllum líkamanum jafnan
þroska, samfara snarleik og
þrótt, sem aldrei hefst upp úr
neinni hversdagsvinnu. Það er
svo um hvert líffæri, að hæfileg
áreynsla er fyrsta og helzta
þroskaskilyrðið. Þetta á heima
um alla vöðvana, á heima um
hjarta og lungu, um meltingar-
★
Tenriis- og
Hinn 4. desember s. 1. eru
fimm ár liðin síðan Tennis- og
badmintonfélag Reykjavíkur
var stofnað. í tilefni af þessu
náði íþróttasíðan tali af for-
manni félagsins, Jóni Jóhannes
syni, og fórust honum svo orð:
Badminton-leikur er tiltölu-
lega ungur hér á landi. Hann
mun hafa fyrst verið leikinn hér
1934. Kynntumst við Jón Kal-
dal honum í Danmörku. Fyrst
var hann leikinn hér af áhuga
fólki, sem hafði yndi af leikn-
um, án nokkurra félagssam-
taka. Árið 1938 kenmur hingað
danskur maður að nafni Jörgen
sen, sem er kennari danska
Badmintonsambandsins. Kom-
umst við brátt í samband við
hann og gaf hann okkur allar
þær leiðbeiningar sem hann gat.
Var þetta í rauninni upphafið
að félagsstofnuninni.
Stofnendur voru 31, en eru nú
nokkuð á annað hundrað. Hef-
ur félagið starfað óslitið síðan,
þótt við húsnæðiserfiðleika hafi
verið að etja, þar til nú í vetur,
að félaginu hefur ekki tekizt að
fá neitt húsnæði fyrir starfsemi
sína og liggur hún því niðri
eins og er. Eg hef ekki frið fyr-
ir fyrirspurnum manna er vilja
iðka þennan leik. Þetta er al-
varlegt mál fyrir okkar unga
félag og þótt okkur dytti í hug
húsbygging, þá vantar fjármagn
og í þeirri dýrtíð sem nú er
yrði slíkt óframkvæmanlegt
fyrir okkar fámenna hóp.
Við réðumst líka í að bvggja
okkur tennisvöll á síðastiiðnu
sumri. Var gerð þar tilraun rr.eð
efni, sem ekki hefur áður verið
notað í tennisvelli, er það sama
efni og er 1 hlaupabrautinni eða
deigulmór, hraunsalli og mold
eftir vissum hlutföllum. Um
reynslu er ekki hægt að segja
enn. Völlur þessi verður dýr og
því í töluvert ráðizt af ekki
stærra félagi, enda nokkuð af
honum enn í skuld.
Félagið hefur átt marga góða
tennis- og badminton-leikara, og
niá nefna í fremstu röð Friðrik
Sigurbjörnsson, Ástu Benjamíns
s. n Unni Briem, Kjartan
Hjaltested, Júlíönu Isebarn og
Jón Jóhannesson (þeim siðasta
bætt; íþróttásíðan við). Það er
mikill áhugi rikjandi í fé’.aginu
og ut um land er vaxandi áhugi
fyrir þessum leik. En eu.s og
6g sagði áðan þá er það húsnæð
isleysið, sem er mesta vandamál
færin, o. s. frv- Hvert það líf-
færi, sem liggur í leti, ef svo
mætti segja, verður harla getu-
lítið og íþróttirnar geta þrosk-
að og styrkt öll líffæri manns-
ins, ef rétt er á haldið.
félagsins og það mál, sem krefst
bráðrar úrlausnar11. segir Jón að
lokum. Það er leiðinleg tilvilj-
un, að félagið skuli á þessu
fimmta afmælisári sínu vera
húsvillt með æfingar sír.ar, en
það sýnir aðeins hve aðbúnaður
er takmarkaður hér í hófuðstaðn
um til íþróttaiðkana. Íþróttasíð
an vonar að úr rætist fyrir fé-
laginu og óskar því til ham-
Leikur Svía viö Ungverja í
knattspyrnu, sem fram fór 15.
sept., endaði meö sigri Ung-
verja 3:2. Var þaö þriöji leik-
ur Svía á þessu ári Sænska
liöið setti þó fyrsta markiö
eftir 7 mínútur. Ungverjar
jöfnuöu eftir stutta stund og
ekki var komin nema 13. mín
úta leiksins þegar Svíar settu
annað mark. Ungverjar jafna
og setja síðan sigurmarkið.
Þennan sigur þurfa Svíar
ekki aö vera óánægðir með.
Þó má segja, aö þeir hafi
haft fleiri tækifæri á markið
en gestirnir, en aftur á móti
sýndu þeir miklu betri knatt-
spyrnu, svo miklu betri aö eitt
mark í tap má kalla góöa
frammistööu.
Sá sem bar höfuð og herð-
ar yfir aöra liösmenn Sví-
anna, var hægri bakvöröur-
inn Henry Nilsson, meö hrein
spörk og öryggi. Næstur hon-
um kom Gunnar Nordhal sem
lék sinn bezta leik sem mið-
framherji í landsliðinu. Dóm-
ari var Finninn Max Viini-
oksa.
Góðir voru einnig Gunnar
Gren, Olle Áhlund og Ai'ne
Nyberg.
Ungverska liðið sýndi leik
ingju með framtíðarstarf sitt.
Stjórn þess skipa nú Jón Jó-
hannesson formaður (frá stofn-
un þess), Friðrik Sigurbjörns-
son varaform., Júlíana íscbarn
ritari, Kjartan Hjaltested gjald
keri og Ásta Benjamínsson með
stjórnandi. Auk þess eru starf-
andi tennis- og badminton-
nefndir.
sem minnti á hina friðsömu
daga þegar við vormn í lær-
dómsríku sambandi viö meg-
inland.ö og enska knatt-
spyrnu. Þar var fjölbreytni í
leiknum, ýmist langar eöa
sluttar spyrnur, snöggar og
ákveðnar spyrnur, sem svo oft
vantar 1 sænska knattspyrnu.
Þetta atriöi, aö láta knöttinn
ganga og þar með aö spara
kraftana, er aðalsmerki hinna
„stóru“ knattspyrnumanna.
Meö skallann voru Ungverj-
arnir miklu betri en Svíarnir.
Lið gestanna var mjög jafnt
og féll vel saman. Markmað-
ui'inn Toth I. sýndi t. d. í eitt
skipti óviðjafnanlégan leik
með því að taka „óverjandi"
knött. Vinstri bakyöröur Biro,
framvörðurinn Torosi III. og
Toth III. voru góðir. Fyrri
hálfleikur var betri, þá var
leikið frá báðum hliöum. Eft-
ir hálfleik varö þaö alltaf
meir og meir ungversk sókn.
Leikurinn fór fram í Rá-
sunda, og horfðu á hann 38
þúsund áhorfendur, og þrátt
fyrir tapiö yfirgáfu > þeir völl-
inn glaðir og vingjarnlegir,
enda gáfu ungversku leik-
mennirnir þeim þann vitnis-
burð að þeir væru „beztu á-
horfendur í Evrópu".
Krónprins Svía heilsar fyrirliða Ungverjanna, Bvrol 1 fjjfiit' feík-!i
byrjun, en fararstjórinn, Vaghy, kynnir.