Þjóðviljinn - 27.02.1949, Blaðsíða 6

6
ÞJOÐVILJINN
Sunnudagur 27. febrúar 1949.
Börn fá ekki aðgang.
FJALAKÖTTURIN N
Meðan við bíðum.
Sjónleikur í þrem þáttum eftir
JOHAN BOKGEN.
Sýning annað kvöld (mánud.) í Iðnó kl. 8.
Aðgöngumiðar seldir í dag frá kl. 4—7. Sími 3191.
Börnum innan 16 ára bannaður aðgangur.
I iiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiíiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiii
F. í. H. F. f. H.
Aðalfundur
Félags íslenzkra liljóðfæraleikara
^■erður haldinn mánudaginn 28. febrúar 1949 kl. 1
e. h. að Hverfisgötu 21.
FUNDAREFNI:
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Önnur mál.
Félagar fjölmenni og mæti stundvíslega.
Félags járniðnaðarmanna verður að Hótel Borg
laugardaginn 5. marz og hefst með borðhaldi kl.
5.30 e. h.
Aðgöngumiðasala verður í skrifstofu félagsins
sunnudaginn 27. þ. m. kl. 2—5 og þriðjudaginn 1.
marz. kl. 6—8 e. h.
burt fyrr en hann væri dauður eða einhver úr
flokki hans kæmi að hjálpa honum og þá færu
þeir að skjóta úti á götunni og kannski inni í
hótelinu líka og þá yrði bölvað að eiga við
lögregluna. Kannski vissu félagar Tónýs ekki
hvar hann var nema hann kæmi boðum til
þeirra og hann gat ekki símað, því að það var
enginn sími á hótelinu og hann komst ekki út
nema verða skotinn. Hún sat lengi þungt hugs-
andi og fægði glös og velti fyrir sér hvað hún
ætti að gera.
Hún sá að hún varð að losna við Tóný án
þess að komast í kast við lögregluna og hún
varð að gera það á þann hátt að hvorugur
flokkurinn fengi höggstað á henni, annars myndi
annarhvor koma og hleypa öllu í bál og brand.
Hennar vegna máttu þeir skjóta hver á annan
þangað til enginn stæði uppi, en hún vildi bara
ekki láta blanda sér í það. Og meðan hún fægði
glösin komst hún að raun um að hvernig sem
málið færi þá ætti Sikileyjar-Tóný ekki langt
eftir ólifað. Hann gæti eins verið dauður nú þeg-
ar.
Loksins þegar öll glösin voru orðin glampandi
kom hún aftur út úr barnum og gekk út í dyrnar
og stóð þar um stund og horfði eftir glampandi
hvítu strætinu, rétt eins og hún hefði aðeins
komið út til að gá til veðurs og hinum megin
við götuna, innanum körfur og kassa, sá hún
hvar þriðji maðurinn sat. Hann húkti á körfu
í sólskininu ,hitaði sér og reykti sigarettu og
hún tók eftir því að hann hafði kassa á milli sín
og Valparaiso hótelsins, svo að enginn sem leit
út um gluggana gæti skotið hann. En samt gat
hann haft gætur á dyrunum.
Þegar hún kom inn aftur tók hún eftir því
að það var næstum komið hádegi og þegar hún
sneri sér við til að fara inn í eldhúsið og aðgæta
hvort allt væri tilbúið, sá hún Tóný koma inn úr
ganginum og þá ákvað hún sig. Hann leit verr
út en nokkru sinni fyrr og blóðhlaupin augu
hans voru æðisleg. Hún nam staðar á miðju
gólfinu og beið eftir honum.
Hann gekk til hennar og sagði: „Heyrðu. Þú
verður að gera dálítið fyrir mig.“
Hún var ekki hrædd við neinn mann, en hún
sá að þessi vera með blóðhlaupnu augun var
ekki maður, heldur eitthvað tryllingslegt og viti
sínu fjær, svo að hún sagði: „Heyrðu. Eg þarf
tkki að gera neitt fyrir neinn.“'
„Þú verður að senda bréf fyrir mig.“
STJÓRNIN.
iiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiillillliliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiik
itiiiimimimmmimiiimmmiiiimmiiiiimmmiiimiiimiimminimimt
Ársliátíðarnefndin.
Hún sá allt í einu að hann hagaði sér ekki
svona af eintómri löngun í kókín. Ilann hafði
séð Dabba Spítalavink og hina bíða fyrir utan.
JIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII Hann var dauðhræddur. Hann var fölur og
........................................................................................„,«traði. Hún hafði áður séð menn sem voru
hræddir, en aldrei hafði það verið svona slæmt.
Henni leið illa af því. Svona maður var til alls
vís, svo að hún sagði: „Jæja, hvað viltu að
ég geri?“
Hann lét fallast niður í stól og sat þar fölur
og skjálfandi; hún vorkenndi honum ennþá dá-
lítið vegna þess að hann var sama sem dauður,
hvað sem fyrir kæmi, og hún gaf honum í
staupinu og það losaði um málbeinið á honum.
iiimimmiimiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiiiimmii
Bogmennirnir
Únglingasaga um Hróa hött og
félaga hans — eftir
— GEOFREY TREASE
„Haltu þér rígfast."
Það þurfti ekki að eggja hann til
þess. Hann lokaði augunum og hékk á
stafnum ens og blóðigla. Hann bifað-
ist úr stað. Hægt og hægt þokaðist
hann upp úr foraðinu. Innan skamms
stóð hann á þurru landi útataður, svo
sem mest mátti verða. Kviksyndið seig
saman aftur eins og kjaftur ferlegrar
ófreskju, sem orðið hefur að láta lausa
bráð sína.
Nær dauða en lífi af kulda og hungri
komust þeir loks yfir þessar hræðilegu
háfjallaslóðir og ofan í Jórvíkurhérað.
Nú var skammt til Barnesdals.
Þeir voru áhyggjufullir út af sári
Hróa. Enginn orð hafði hann á því
sjálfur, en Jón vissi, að það var illa
gróið og olli honum mikils sársauka.
Það þurfti aðbúð kunnáttumanna.
Og einn dag, er þeir voru skammt
frá Huddersvöllum, gafst foringi skóg-
armannanna upp. Hann var þrotinn
að kröftum. Þeir breiddu yfir hann
ullarábreiðu og báru svo saman ráð
sín. Það var svo sem augljóst, að hann
þjáðist af hitasótt.
„Einhvers staðar verðum við að
korna honum undir þak,“ sagði Litli-
Jón ákveðinn. „Hann lifir ekki til
morguns, ef við látum hann liggja
hér.“
„VIÐ STRAUMANA”
Aðgöngumiðar að frumsýningunni seldust upp á
svipstundu á föstudaginn og verður því sýningin
ENDURTEKIN
kl. 3 e. h. í dag í Gamla Bíó. —- Aðgöngumiðar verða
seldir frá kl. 1 e. h. í Gamla Bíó. — Ættu menn að
tryggja sér miða í tíma til þess að forðast þröng
við dyrnar á síðiustu stundu.
iiiiliiiiiiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiJiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiimm
DAVIÐ