Þjóðviljinn - 03.03.1949, Blaðsíða 6

6
1» I Ó Ð VI L J I N N
Fimmtudagur 3. marz 1949.
Ný árás
Framhald af 5. siðu.
t%'eggja ára óstjórn og tveggja
ára þungar fórnir af hálfu al-
þýðunnar.
Svo klyklcir fundurinn út
nieð það, að þetta eigl að gera
í „samráði" við stéttasamtök
launþeganna!
Þannig eru þær framtíðar-
horfur, sem auðstéttin og ríkis-
stjórn hennar l)ýður launþeg-
unum, sem búið er að kanp-
svíkja árum saman.
Gegn liinum nýju yfirvofandi
árásum á iífskjör alþýðunnar,
þurfa allir launþegar og öli
samtök þeirra að standa saman
sem einn maður.
Svar þeirra verður að vera
sterkt og einróma NEI.
Tími auðstéttarinnar til að
berá byrðarnar er meir en kom
inn.
Louis Uromfield
171. DAGUE
UNGLINGA VANTAR
til að bera blaðið til kaupenda á
Seltjarnarncái og í Laugarneshverfi (Teigunum.)
STUNÐIU
Farísfflax!
Grímadans-
leiknrlnn
að Röðli föstud. 4 marz hefst kl.
8.30 e. h. — Gríman fellur kl.
11. — Aðgöngumiðar í Helga
felli Laugaveg 100 og Verð-
anda. — Mætum öll og mætum
stundvíslega.
Skemmtinefndin.
Olíukyndingartæki
Á síðustu árum hefur notkun olíukyndingartækja
færst mjög í vöxt. Margskonar tæki hafa verið fáanleg,
bæði erlend og innlend, sem gefið hafa misjafna raun.
Vér teljum, að oss hafi tekizt að framleiða þá gerð olíu-
kyntra katla, sem að sparneytni, öryggi (að sjálfsögðu
er miðað við að öryggistækin séu ekki úr lagi færð eftir
afhendingu frá verksm.) og gæðum taki fram öllum
þeim gerðum slíkra tækja, sem þekkt eru hér á landi.
Eftirfarandi umsagnir bera með sér, að oss hefur
tekizt að gera viðskiptamenn vora fyllilega ánægða: •
Eftir ósk Viðskiptanefndar hefi ég athugað nokkra
olíukynta miðstöðvarkatla, sem Vélsm. Olav Olsen i
Njarðvíkum hefur smíðað. Mér líst mjög vel á katlana
og kyndingarumbúnaðinn. Tel ég mikla nauðsyn á því
að þeir séu athugaðir gaumgæfilega og bornir saman við
innflutta katla.
Að sögn þeirra sem notað höfðu katlana 2 vetur var
olíueyðsla þeirra sérlega lítil og kyndingarkostnaðurinn
langtum minni en venjulega.
Reykjavík, 2. sept. 1948.
Sveinbjörn Jónsson.
byggingarmeistari.
Emil Björnsson, gjaldkerí Bj’ggingarsamvinnufélags
starfsmanna stjórnarráðsins segir: í ágústmánuði sl.
sumar smíðaði Vélsmiðja- Ol. Olsen h.f. Ytri-Njarðvík
fyrir mig olíukyndingarketil með tilheyrandi olíukynd-
ingu. Áhöld þessi hafa reynzt ágætlega, og með góðum
hita 6 herbergja íbúðar hefur eyðslan veríð um 130.00
kr. pr. mánuð, enda þótt rörlagnir í miðstöðvarklefa hafi
til þessa verið óeinangraðar.
Marteinn M. Skaftfells, kennari, segir: Mér er I júft að
votta, að olíukyntur ketill frá Vélsmiðju 01. Olsen í
Ytri-Njarðvík hefur reynzt sérstaklega vel. Ketiilinn
hitar tvær 100 ferm. ibúðir. Kynt er allan sólarhring-
inn og hitakostnacur um kr. 100 á íbúð mánaðarlega.
Einnig vll ég taka fram, að tæki þessi frá Vélsm. Ol.
Olsen valdi ég eftir að hafa aflað mér upplýsinga bæði
um þau og önnur tæki, sem fáanleg eru...
Þorsteinn Guðmundsson Mávahlíð 24 segir: Eg undir-
ritaður votta hér með að hafa keypt olíukyntan míð-
stöðvarketil frá Vélsmiðju 01. Olsen í Ytri-Njarðvík.
Ketillinn hitar upp 250 ferm. húsnæði. Hitakostnaður
á mánuði er um 200 kr. 1 fyrravetur 'hafði ég olíukynd-
ingu af annarri gerð, og var hitakostnaður þá um 400
kr. á mánuði eða helmingi meiri.
Margar slikar umsagnir hafa oss borizt. Sparið pen-
inga yðar og kaupið aðeins það bezta, sem völ er á.
Fullkomið öryggi gegn eldhættu. Leitið tilboða frá oss
áður en þér festið kaup annars staðar.
Styðjið innlendan iðnað í gjaldeyrisvandræðunum.
Vélsmiðja 01. Olsen h. í. Ytri-NjaxSvsk.
Sími 222.
Nú var aðeir.s einn maður í innganginum — litli
feiti maðurinn með skallann og hvíta hýunginn og
geysilegu lendarnar — en fyrir handan innan um
kassa og körfur biðu tveir eða þrír aðrir.
Hún stakk bréfinu til Mister Alassio í beltið
sitt og fór inn í eldhúsið og þar sagði hún negra-
konunni og Svíanum sem hjálpaði til í eldhúsinu
að hún væri að fara út og þau yrðu að afgreiða
alla sem kæmu inn og vildu fá mat. Og þegar
hún var búin að gá í alla koppa og kyrnur og
fullvissa sig um að allt væri tilbúið, fór hún
aftur inn í veitingastofuna, gegnum anddyrið,
þar sem hún náði sér í gamla ullarpeysu og sjal
og fór síðan niður í kjallarann. Þar tók hún lít-
inn stiga, opnaði dyr og gekk upp tröppur og út
í lítinn húsagarð sem var á kafi í ösku og rusli.
Þarna tók hún stigann og setti hann upp að
veggnum sem aðskildi garð hennar frá garðinum
við næsta hús, og þegar hún var búin að að-
gæta hvort stiginn þyldi hinn mikla þunga henn-
ar, þá klifraði hún eftir honum upp á vegginn,
dró stigann upp á eftir sér og fleygði honum nið-
ur hinumeginn í garðinn bak við vöruhúsið.
Þegar hún var búin að þessu faldi hún stigann
bak við nokkrar tunnur, dró sjalið þéttar að sér
og fór inn í sjálft vöruhúsið. Þetta var um há-
degisleytið og það var enginn þarna sem gæti séð
hana, og þegar hún háfði fullvissað sig um að
hað væri óhætt fór hún inn í myrkrið, þreifaði
sig áfram framhjá- kössum og tunnum og allt i
einu var hún komin út á götuna hinum megin
og birtan af snjónum'skar í augun. Mennirnir
sem héldu vörð um hótelið gátu ekki séð hana
núna. Þeir höfðu ekki hugmynd um að hún hefði
farið út.
Hún gekk af stað framhjá sorptunnum og úr-
gangi sem ægði saman við forugan snjóinn í
göturæsunum og hélt beint í austur framhjá
tveim blökkum þangað til hún kom að tóbaksbúð-
I .
Iinni a horninu. Hun fór inn og sagði: „Góðan
daginn,“ og litli afgreiðslumaðurinn með svarta
lolíuborna hárið sagði: „Góðan daginn, frú Dackle
horst. Hvað var það fyrir yður?“
Ilún keypti tvo pakka af sígarettum og tók
leftir því að búðin var alveg tóm. Svo sagði hún:
|,,Eg ætla að fá að hringja," og fór í hinn end-
lann á búðinni og inn í símaklefann. Hún hafði
gætur á afgreiðslumanninum með olíuborna hár-
ið til að fullvissa sig um að hann kærni ekki
svo- nálægt klefapum að hann heyrði hvað hún
segði. Hávaðinn í sporvögnunum úti fyrir var
hagkvæmur fyrir hana og rétt hjá heyrðist
skrölt í lyftu.
Hún tók heyrnartólið af og heyrði: „Hvaða
númer?“ og flýtti sér að segja: „Lögreglustöð-
ina.“ Röddin sagði aftur: „Hvaða númer?“ og
hún endurtók örlítið hærra: „Lögreglustöðina.“
Það heyrðist suð og skellir og síðan sagði
rödd: „Lögreglustöðin."
Ilún tók andann á lofti og sagði: „Eg hef upp-
lýsingar handa ykkur.“
„Hver er þetta?“
„Það kemur út á eitt. Eg hef upplýsingar
handa ykkur. Ef þið viljið ná í Sikileyjar-Tóný
þá er hann í Valparaiso hótelinu í Nástræti og
hann kemst ekki þaðan. Skilurðu mig?“
„Já. En hver er þetta?“
iiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiii
0
Únglingasaga um Hróa hött og
félaga hans — eftir
— GEOFREY TREASE —
,,Jú, þetta hlýtur að vera Hrói Hött-
ur.“ Honum. ífannst enn sem hann
heyrði hina hvíslandi rödd og sæi hið
föla, hatursþrungna andlit abbadís-
arinnar lúta ofan að sér í birtu kerta
Ijóssins. „Hann lifir þetta af,“ höfðu
þær sagt. „En við verðum að halda
honum hér, þangað til þeir geta komið
því við að senda eftir honum. Sendi-
maður frá okkur er þegar kominn
drjúgan spöl áleiðis. Hver veit, nema
hertoginn láti okkur hafa verðlauna-
féð.“
Svikræði! Og það á slíkum stað sem
þessum, þar sem meir var rætt um
mannúð og sannleik en annars stað-
ar. Svitinn brauzt fram á enni hans.
Hann var hjálparvana í höndum þess-
ara kvenna.
„Voruð þér að kalla?“
Nunna kom hlaupandi inn og stað-
næmdist við rúmstokkinn.
„Eg vil fá að tala við vini mína,
mennina, sem komu með mig hingað.“
„Það er ómögulegt. Engum karl-
manni er leyft að koma inn í klaustr-
ið. Við liefðum ekki einu sinni tekið
á móti yður, ef þér hefðuð ekki verið
að dauða kominn.“
DAVÍÐ
r' ' v
I 1 ■ rí '
Vt
. "
//y } . — r