Þjóðviljinn - 20.05.1949, Blaðsíða 6

6

ÞJÓÐVILJINN
rte’ií.-Vii^. i TliiiA-:'n>iiW.iyr A.W
Föstudagur 20. mai4949;:
—«» .ÍAattx*.! .

MHMMHMMMHMMMMHMHMHIÍM*MMM«'>
: *'; '* '■
T i I k y n n i n g
varðandi innflutning
plantna
Með til-.'lsun til laga nr. 17, frá 31. maí 1947, um
varnir gegn sýkingu nytjajurta og reglugerð samkv.
þeim frá 19. ágúst 1948 og laga nr. 78, fi*á l5. apríl
1935, um einkarétt ríkisstjómarinnar til að flytja
inn trjáplöntur og um eftirlit með innflutningi trjá-
fræs, viljum við vekja athygli innflytjenda á eftir-
f arandi:
Heilbrigðisvottorð skal fylgja sérhverri plöntu-
sendingu frá opinberum aðila í því landi, sem send-
ingin kemur frá.
Skal vottorð sýnt Búnaðardeild Arí'innudeildar
Háskólans og samþykkjast þar áður en tollafgreiðsla
fer fram.
Ef um trjáplöntur og runna er að ræða, verður
einnig að fá samþykki Skógræktar ríkisins áður en
varan er tollafgreidd.
Þess skal getið, að innflutningur áims og rauð-
grenis, verður ekki leyfður nema frá Norður-
Skandinavíu.
Reykjavík, 12. maí 1949.
F. h. Búnaðardeildar Atvinnudeildar Háskólans,
Ingólfur Davíðsson.
F. h. Skógræktar ríkisins,
Hákon Bjamason.
MUHMniHinnMIMHIHNUIHMIIMaHUI
TILKYNNING
Sendibílastöðin, Ingólfsstræti 11, sími 5113.
Frá og með deginum í dag verður leigugjald fyrir
bíla okkar, sem hér segir:
Dagvinna kr. 24.00 pr. klst. (var áður kr. .22.00)
Eftirvinna — 29.00 — — (varáðurkr. 27.00)
Nætur og helgi-
daga vinna — 34.00 — — (var áður kr. 32.00)
Lögtök
Samkvæmt kröfu bæjargjaldkera Reykjavíkur f.
h. bæjarsjóðs, og að undangengnum úrskurði,
verða lögtök látin fara fram fyrir ógreiddum fast-
eigna- og lóðaleígugjöldum til bæjarsjóðs, er féllu
í gjalddaga 2. janúar s.l.s ásamt dráttárvöxtum og
kostnaði, að átta dögum liðnum frá birtingu þess-
arar auglýsingar.
Borgarfógetinn í Reykjavík 19. maí 1949.
Iír. Kristjánsson.
Úthlutun listamannastyrks
Þeir sem æskja þess að njóta styrks af fé því
sem veitt er á þessa árs fjárlögum til styrkt-
ar skáldum, rithöfundum og listamönnum,
skulu senda umsóknir sínar stílaðar til út-
hlutunarnefndar til skrifstofu Alþingis fyrir
7. júní n. k.
Uthlutunarnefndin.
EVELYN WAUGH :
28. DAGUB.

KEISARARIKIB AZANIA
ASM. JONSSON
þýcicli.
Lognstiltur dagur í Suezskurðinum, Madagask-
arstúlkan máttfarin af of mikilli vinsemd. Rauða
hafið, þriðjafarrýmisfarþegarnir liggja eins og
dauðir á þilfarinu, fiðlan og pianóið óþreytandi,
óhreinir ísmolar marandi í síðustu dreggjum
appelsínusafans. Basil liggur úrillur í bólinu og
reykir hvern vindilinn á fætur öðrum, án þess
að skifta sér hið minnsta af örvæntingu sam-
ferðamanna sinna. Djibuti. Öllum kýraugunum
lokað, vegna ryksins, burðarkarlarnir lötra um
borð með kolakörfur, hrokagikkslegir villimenn
á strætum óg gatnamótum hreinsa úr tönnunum
með trjákvistum, arabísk frú rekur erindi sín í
franskri verzlun, og við akasíutré við pósthúsið
húkir api með illt í huga. Basil slóst í fylgd með
Hollending frá Suður-Afríku. Þeir borðuðu kvöld-
verð á gangstéttinni framan við hótelið, og
seinna fóru þeir í hestvagni til Sómali hverfis-
ins. I leirkofa lýstum olíulampa hóf Basil hróka-
ræður um hinar ýmsu peningamyntir heimsins,
þangað til kofabúinn valt sofandi út af á fleti
sínu og hinar.fjórar dansmeyjar skriðu eins og
apar út í eitt hornið og nögguðu ólundarlega hver
við aðra.
Skipið átti að leggja á stað til Azaníu um mið-
nætti. Það lá langt úti á vikinni, þrjár ljósarað-
ir spegluðust í lygnum sjónum, tónarnir frá fiðl-
unni og píanóínu hljómuðu út í myrkrið, en trufl-
uðust hranalega við blástur skipsins, sem með
vissu millibili hvatti farþegana til að hafa sig
um borð. Basil sat aftur í bátskelinni og dró aðra
hendina í sjónum. Miðja vegu til skipsins lögðu
ræðararnir árar í bát, og reyndu að selja hon-
um körfu, þeir böbluðu misþyrmda frönsku um
stund og héldu. síðan áfram til skipsins. Basil
klifraði upp á þilfarið, og fór strax niður í
klefa sinn. Klefafélagi hans var sofnaður og
snéri sér reiðilega við í rúminu, þegar hann
kveikti ljósið. Kýraugað hafði verið lokað allan
daginn, og það gat hnífur staðið í loftinu. Basil
kveikti sér í vindli, lagði sig út af og fór að lesa.
Eftir stundarkom fór skipið að hristast, og síð-
an að dúa mjúklega, þegar það kom út í Ind-
verska hafið. Basil slökkti og lá ánægður og
reykti í myrkrinu.
I London hélt lafði Metroland veizlu. Sonja
sagði: „Nú orðið bjóða ekki aðrir okkur í veizlur,
en Margot — og ef til vill hefur hún ekki boðið
öðrum.“
„Það leiðinlega við veizlur er, að það er allt
of þreytandi að hitta alltaf nýtt og ókunnugt
fólk, en ef þar er bara þetta venjulega fólk, sem
maður þekkir, þá getur maður allt að einu setið
heima og símað til þeirra, í staðinn fyrir að
leggja á sig það erfiði að muna rétta daginn,
þegar maður á að koma.“
„Hvers vegna ætli Basil sé ekki hér ? Eg gerði
þó ráð fyrir að hitta hann héma.“
„Fór hann ekki til útlanda ?“
„Ekki held ég. Manstu ekki að hann borðaði
hjá okkur hérna um kvöldið?"
„Var það? — Hvenær?"
„Ö, elskan mín — hveraig í ósköpunum ætti
ég að muna það? — Þama er Angela, hún veit
sjálfsagt um hann“.
„Er Basil farinn burtu, Angela?“
„Já — til einhvers afareinkennilegs staðar“.
„Elskan mín — það hlýtur að vera þér
ákaflegur léttir“.
„Eh------— að vissu leyti-----“
Basil vaknaði við skarkalann í akkeriskeðj-
unni, þegar skipið lagðist. Hann för í náttfötun-
um upp áþilfar. I morgunskímunni logaði him-
ininn í silfurlitum og grænum litbrigðum. Hálf-
naktir farþegar lágu sofandi á borðum og bekkj-
um á þilfarinu. Hásetarnar þræddu á milli þeirra
og opnuðu lestarnar, stýrimennirnir stóðu á
stjórnpalli og öskruðu fyrirskipanir til mann-
anna við vindurnar. Það voru þegar komnir tveir
flutningaprammar að skipshliðinni, tilbúnir að
losa. Utan á hliðum þeirra voru bundnir smá-
bátar hlaðnir ávöxtum.
í hálfs kílómeters fjarlægð sást lág strönd
Matodis. Bænaturninn, portúgölsku virkisvegg-
irnir, trúboðskirkjan og nokkrar vömskemmur
gnæfðu upp úr hinum húsunum. Upp úr hvítum
og brúnum húsaþökum gnægði Grand Hótel de
l’Empereur Amurath. Til beggja hliða breiddi
azaníska ströndin úr sér með grænum ekrum og
pálmalundum. Lengra burtu teygðu Sakuyufjöll-
in sig til himins, ennþá hulin þokuslæðu, og
Ukakaeinstígið og vegurinn til Debra-Dowa.
Stýrmaðurinn kom að borðstokknum til Basils.
„Ætlið þér ekki í land hér, herra Seal?“
„Jú.“
„Þér eruð eini farþeginn hingað. Við förum
um hádegið."
„Eg get farið í land, strax og ég er búinn að
klæða mig.“
„Ætlið þér að dvelja lengi í Azaniu?“ '
„Hveir veit?“
„Viðskipti? Eg hef heyrt, að þetta sé merki-
legt land“.
En í þetta eina sinn var Basil ófáanlegur til
að miðla öðrum af þekkingu sinni. „Nei, þetta
er eingöngu skemmtiferð“, sagði hann. Síðan
fór hann undir þyljur, klæddi sig og lokaði tösk-
unum sínum. Klefafélagi hans leit á úrið sitt,
andvarpaði og sneri sér til veggjar — en seinna
saknaði hann raksápunnar sinnar, morgunskónna
og fina sólhjálmsins, sem hann hafði keypt sér
fyrir nokkrum dögum í Port Said.
DAVIÐ
1 r