Þjóðviljinn - 06.08.1949, Blaðsíða 6

fcJÖÐVIUINN
LaugardSígnr 6. ágúst 1940.

-78-
TT rzXX2T't%Z7r,-+*+-Zí S'TlSU
UTSOLUST ABIR
Þjóðviljans í Reykjavík
■ .... í; m
Bókabúð KRON, Alþýðuhúsinu
Veitingastoían við Geirsgötu
Filippus, Kolasundi.
ísbúðin Bankastræti 14
Gosi, Skólavörðustíg 10
Veitingastoían Öðinsgötu 5
Veitingastoían Þórsgötu 14
Verzlunin Víðir Þórsgötu 29
Verzlunin Bragagötu 22
Verzlunin Þverá Bergþórugötu 23
Fiöskubúðin Bergstaðastræti 10
Caíé Flórída Hve^rfisgötu 69
Verzlunin Laugaveg 45
' ' i t i *--_j T '* *• ; j"
Vöggur Laugaveg 64 1 v ' ■
Tóbak og sælgæti Laugaveg 72
Stjömukaffi Laugaveg 86
Söluturninn við Vatnsþró .
Ásbyrgi, ,Laugaveg 139
Ás, Laugaveg 160
' • ýít.J 'ih (Ífhí,t;ili "'í-i •: : ri ' '1 'M*."'
Veitingastofan Bjarg
Verzlunin Krónan Mávahlíð
Bakaríið Barmahlíð 8
Vestiirbær:
Fjóla, Vesturgötu 29
West-End, Vesturgötu 45
Matstofan Vesturgötu 53
Drífandi Kapl&skjól 1
thverfi: ’ ! 1
KRON Hrísateig 19
KRON Langholtsveg 24—26
Mjólkurbúðin Nökkvavog 13
Verzlunin Langholtsveg 174
Verzl. Ragnars Jónssonar Fossvogi.
Verzl. Guðna Erlendssonar Kópavogi.
Verzlunin Fálkagötu 2 i
Flugvallarhótelið
m-
’H Hx ~ & v* r\
iiinnNmnniniinniBinÉH
éh... ■■
HUS STORMSIINS
EFTIR
■
■
■
■
11 v( j Migntm (». Eberhart s
Spennandi ÁSTARSAGA. —
Fylgist með frá byrjnn!
*l
IM
3. DAGUR.
■
B
■
var Jim Shaw, og hann var með. ferðatösku og
rykfrakka, og í stað þess að klæðast sportskyrtu
i * * , í
og stuttbuxum eins og venjulega, hafði hann
nú farið í jakkaföt.
Jim! Hvert gat hann verið að fara?
Hvert sem hann var annars að fara, þá var
það auðséð, að hnn ætlaði fyrst að koma hér
við. Og Roy og Árelía voru sofandi. Nonie
sneri sér snögglega inn i herbergið og stanzaði
eitt andartak fyrir framan spegilinn yfir snyrti-
borðinu.
Hár hennar var dökkbrúnt, sjóloftið og hita-
beltisrakinn veittu því einhvernveginn mýkri blæ
og dekkri. Hún athugaði andlit sitt fremur
gaumgæfilega; bara andlit auðvitað; blá augu,
sem voru alls ekki sem verst að því er henni
fannst, einlæg, dökkblá, augnahárin svört; reglu
legir andlitsdrættir; ekkert svo sem athugavert
við andlit hennar; ekkert sérstaklega fallegt
við það heldur. Hún tók upp varalit og hallaði
sér nær speglinum, Bara venjulegt andlit. Nema
núna al.lt í. einp j.^yejj jiilégt við það.
„Kvenær kemurðu aftur?“
„Eg kem ekkert aftur.“ —
saraan varirnar.
Hann
I
kleromdi
■
Hvað þetta var ólíkt Jim, hugsaði hún aftur.
Hvað hafði Hermione Shaw gert? — Hún sagði
eilítið vandræðalega. „Fáðu þér sæti, Jiro. Má
ekki bjóða þér sjúss? Eg hringi á Jebe.“
„Nei, þakka þér fyrir. Mig langaði bara að
sjá Roy áður en ég færi. Og þig auðvitað Iíka.“
„Fáðu þér sæti. Eg skal senda eftir Roy.“
„Jæja þá. Þakka þér fyrir.“ — Hann lét faíi-
ast niður í einn af hinum djúpu strástólum,
teygði úr löngum fótleggjunum og seildist eftir
sígarettu.
Hún gekk að bjöllunni við dymar. En Roy
hafði skroppið til þorpsins, sagði Jebe.
„Hvenær kemur hann aftur? Hr. Shaw er
hérna.“
Jebe vissi það ekki.
„Eg bið,“ sagði Jim. „Mig langar að segja
honum það.“ Hann var að reykja og virtist
rólegur, en augu haus. yorp ennþá hörkuleg og
köld af reiði. :,r ....
Hun gekk að stóra., hnjákoddgnum yið hlið
hans. „Jim, segðu mér það. Hvað gerðist’“;
Hann leit á hana. „Hermione er frappka. mín.
’Cíg .e^ ^gie^ki’ikem mér burt, þá drep ég hana.“
„Jim!“
Augu hans urðu eilítið mildari. Hann hallaði
Hún riikaðij er húri' veité' þessö ’athygli. Hvað
hafði eiginlega breytzt? Sama andjlitið’ Sem hún
hafði alltaf séð í speglinum,: sama nefið, sömu
kinnárnar, sarná hakán, sámá —0 | ; ,
Hún gat ekki — þ. e. a. s. hún'vildi ekki gfeia-
gera sér gréiri fyrir því, í hverju breytingin
lægi; en hún vissi að brúður Roýs Beadons átti
jekki að líta svona út, einmitt núna. Því að sér frapávið og, lagði þönd siria larist á hand-
Jim Sháw Var þarna; því áð hún hiafði séð hartn legg hénnár/ ,',VertU "ekki "Svoná'áhyggjufull á
koma; því að hún ætlaði niður núria til móts við
hann. .. ISl, ' , • .nit
Hamin.gjusarnt hjónaband, þannig skyldi vera
hjónaband hennar og Roys.
Aftur var hún snortin þessari undarlegu hugs-
un, eins og blævængur m^ð örsméum fjöðrum
færi yfir kinn hennar. Var þáð slík hamingja
sem liún þráði? Hún staldraði við enn eitt and-
artak, sneri sér svo frá speglinum. Jim Shaw
beið i „veraridánum.“ — Hann hafði sett ferða-
töskuna á stól, lagt frakkan yfir hana og var
að þurrka andlitið með vasaklútnum. Hann
heyrði, þegar hún kom í dyrnar, og sneri sér
snöggt við.
„Nonie!“
Hún þurfti að líta eilítið upp til hans, því
hann var hávaxinn eins og Roy. Svipur hans
var hvass og einbeittur, og undir brúnum litnum
var andlitið fölt. Grá augun voru liörð eins og
agatar. Þannig hafði liún ekki fyrr séð Jim.
Hún flýtti sér til hans. „Jim, hvað er að?“
Hinn harði svipur augna. hans var reiðisvipur.
„Eg er að fara, Nonie.“
„Það er soðið upp úr milli mín og Hermione.
Eg ætla til Cienfuegos og ná þar i næturferð-
ina með flugvélinni til New York.“
svipinn, Nonie. Það átti svqna að; fara.. Eg kqrn
. 11i! V-.' t' ? f l •
imér:.burt og gleymi öllu saman,“
Eitt;: andartak sagði hún ekkert, og ástæðan
til þess var f jarstæðukennd. Það var vqgna þeirra
sterku tilfinningar sem hún hafði af hendinni,
sem hvíldi; áþhandleig henngr.
'Skýridiléga dró Hann þBjí'diriá' friri;'*liéil’rií.' Og
einhvernveginn þá vissi hún, að hin snöggá hreyf
ing, þegar hann seildist eftir öskubakkanum eins
og' þessi hlutur væri allt í einu það mikilvæg-
asta í heiminum, var uppgerð.
En hún gat ekki hafa vitað það, hugsaðí hún
í fáti. Henni vár heitt, og hún hafði roðnað, —
henni leið eins og skólastúlku. Hún, Nonie Hov-
enden -— bráðum frú Royal Beadon — hún var
virðuleg og ráðsett. Frú Royal Beadon. Á mið-
vikudaginn. Hún spennti greipar utan um hné
sér, og enn gát hún fundið snertingu þessarar
útiteknu handar.
Allt í einu sagði Jim, „Það er ýmislegt sem
ég þarf að gleyma. Það er svo sannarlega bezt
að ég fari.“
Löng alda rann meðfram klettunum fyrir neð-
an og seig til baka hægt og með andvarpi.
„Hverju þarftu að gleyma, Jim?“
Hann leit snöggt á hana, og það var spum í
DAVÍÐ