Þjóðviljinn - 27.08.1949, Blaðsíða 6

ÞJÓÐVHJINN
Laug'ardagur 27. ágúst 1949.
Afturgöngur
W IÐSFORINGI í blaðaeftir-
liti Bandaríkjahers í Miin-
chen hefur skýrt frá því, að
af um 100 nýjum blöðum, sem
byrjað verður að gefa út í
Bájern á bandaríska hernáms-
svæðinu á næstunni verði 80
endurlífguð nazistamálgögn,
gefín út undir sömu nöfnum
og af sömu mönnum og á
stjórnarárum nazista. Hingað
til hafa hernámsyfirvöldin
haft eftirlit með allri blaðaút-
gáíu og bannað fyrrverandi naz
' istum útgáfu og ritstjórn blaða.
En méð stöfnun samb'andslýð-'
veldis á hernámssvæðum Ves-
urveldanna er það eftirlit fellt
niður og blaðaútgáfan gefin
frjáls, með afleiðingum, sem
jafnvel sumum Bandaríkja-
mönnum'hrýs hugur við. Áður
en þessi útgáfustarfsemi naz-
ista hefst hefur verið ^jengið
úr skugga uni( að í blöðum
þeirra verður- á ný boðuð ein-
ræðisdýrkun, Gyðingahatur og
þýzk þjóðrembingsstefna. Meira
að segja Júlíus Streicher, sá
sem dó í snörunni í Núrnberg
með formælingar um Gyðinga
á vörunum, er nú afturgenginn
í líki eins nánasta samstarfs-
manns síns, sem af hernám-3-
yfirvöldum Vesturveldanna er
leyft að taka upp þráðinn þar
sem húsbóndi han's hætti.
W^ESSAR fregnir frá Bajera
eru aðeins eitt af mörgum
dæmum um, hve hörmulega
Vesturveldin hafa svikizt um
að- uppfj’lla skulbindingarnar,
sem þau gáfu í stríðslok, um
útrýmingu nazismaís á her-.
námssvæðum sínum. I-Ivílikur
skrípaleikur nazistahreinsunin
hefur verið má marka af því,
að rannsókn í Bájprn leiddi í
ljós, að 80%. dómara í nazista-
hreinsunardómstólunum þar
eru sjálfir fvrrverandi nazist-
ar. Það eru þessir mcnn, sem
hafa haft það hlutverk að úr-
skurða, hverjir hafi verið meiri
háttar nazistar og skuli þvi
standa reikningsskap gerða
sinna. MeCloy, hernámsstjóri
Bandarikjanna í Þýzkalandi,
hefur viðurkennt, að i 30% af
æðstu stöðum í embættiskerfi
og atvinnulífi á bandaríska her
námssvæðinu sitji fyrrverandi
nazistar. 1 stjórn Ruhriðnaðar-
ins skipuðu Vesturveldin sömu
menn og stjórnuðu stórfyrir-
tækjum og auðhringum, er
studdu Hitler til valda i Þýzka-
landi( efldu siðan árásarfyrir-
ætlanir hans með ráðum og dáð
og rændu hernumin lönd að
fólki og fé i skjóli nazistaherj-
anna.
^TBURÐIRNIR í V-Þýzka-
landi fylgja með ískyggi-
legri nákvæmni þróuninni eftir
heimsstyrjöldina fyrri í Þýzka-
landi öllu. Það er engin tilvilj-
un, að geigvænlegustu fréttirn
ar um uppivöðslu ný-nazista
berast frá Bajern. Sá lands-
hluti hefur löngum verið gróðr-
arstía pólitisks afkáraskapar. 1
Bajern Kóf Hitler stjórnmála-
starfsemi sína og enn flýtja
pólitiskir ættingjar hans boð-
skap þýzkrar útþenslustefnu og
Gyðingahaturs við góða áheyrn
í bjórkjöllurum Múnchen og
annarra bajerskra borga. Eft-
ir styrjöldina hefur mest borið
á náunga, sem hlotið hefur við-
urnefnið „ljóshærði Hitler"
vegna þess hve svipaður hann
er læriföður sinum í öllu nema
ýfirbragðj. Þessi nýji Eoringi
heitir Álfred Loritz og hefur
myndað Endurreisnarflokk
efnahagsmála, sem í kosningun
um í Vestur-Þýzkalandi fyrir
hálfum mánuði fékk tólf þing-
menn kjörna og varð fjórði
stærsti flokkurinn í Bajern.
„Heil Loritz" ópin, sem flokks
mennirnir faghíl þeSsUm nýja
Foringja meSð. á.uðsjáan-
lega fundið' góðdn híjomgrunn.
★
MajV i miður er það ekki bara
í Bajern, sem nýnazism-
inn veður uppi undir verndar-
væng Vesturveldanna. Á her-
námssvæði Breta komu fram
tveir nýnazistiskir flokkar rétt
fyrir kosningarnar og. annar
þeirra, Þýzki flokkurinn undir
stjórn manns að nafni Hell-
wege, fékk 17 þingmenn og
hefur verið boðin þátttaka í rík
isstjórn Vestur-Þýzkalands, sem
Adenauer foringi kaþólskra
býst til að mynda eftir að vest-
ur þýzka þingið kemur saman
í Bonn 7. september. Öðrum ný
nazistaflokki á brezka hernáms
svæðinu stjórnar Ilarl Remer,
sem var einn af tryggustu hers
höfðingjpm Hitlers og fékk það
hlutverk að uppræta samsærið
innan hersins, s.em náði há-
marki í tilræðinu sumai'ið 1944.
Hægriflokkur Remers fékk
fimm þingmenn kjörna á sam-
bandsþingið. 1 kosningaræðu
sagði Remer: „Starf okkar
hefst eftir kosningarnar. Eftir
tvö ár verðum við komin svo
langt, að við getum tekið völd
in í Vestur-Þýzkalandi. Eg get
ekki neitað því að við beinum
aðallega máli okkar til hinna
gömlu heiðarlegu þjóðernisjafn
aðarmanna." Ásamt frjálslynd-
um, flokki peningavaldsins,
voru það nýnazistaflokkarnir
einir, sem unnu á i kosningun-
um í Vestur-Þýzkalandi.
^^CHESON, utanríkisráð-
herra Bandaríkjanna og
McCloy hernámsstjóri lýstu báð
ir yfir, að þessi kosningaúr-
slit væru „mjög ánægjuleg."
Það talar skýru máli um fyrir-
ætlanir Vesturveldanna, að
þetta Vestur-Þýzkaland, þar
sem nýnazismi, útþenslustefna
og þjóðardramb vaða uppi, ætla
þau að taka sem fyrst í Evr-
ópuráðið og síðar í Atlanzhafs-
bandalaglð.
M. T. Ó.
FRAMHALDSSAGA:
nnnn

HOS STORMSINS
EFTIR
Mignon G, Eberhart J
Spennandi ASTARSAGA. —
,
1»
20. DAGUR.
■
-■
■
■
•í
iHHunmii
J
á tröppunum heima hjá henni, mundi ekki vera
að slóra á vegum úti.
„Þama er Jebe,“ sagði Roy og Klustaði.
„Jebe eða Riordan." Hann gekk fram að dyrun-
um.
Það var Jebe, dökkt andlit hans var ótta-
slegið og spyrjandi. Um leið og hann kom upp
þrepin kom annar bíll á hraðri ferð eftir ak,-
brautinni.
„Þetta’ er Riordan," sagði Seabury.
„Nú er bezt fyrir þig að fara, elskan mín.*'
sagði Roy.
„Eg skal fylgja henni út í bílinn,“ sagði Jim
snögglega. „Komdu Jebe.“
Hún lagði frá sér bollann og fór með Jim,
hönd hans tók undir handlegg hennar með hlýju,
og traustu taki. Það var stytt upp en allt var
rennvott. Ofsi stormsins hafði máð'allt af svölun
um; ef þar hefðu verið nokkur sönnunargögn,
spor, þá hefðu þau máðslt 'burt.
Jebe rölti við hlið hennar í áttina að bílrtum.
Það var ekkert tækifæri til að segja neitt við
Jim án þess að Jebe heyrði það. Jim opnaði dyrn
ar að bílnum. Hún seittist við stýrið. Jebe sett-
ist við hlið hennar.
Jim sleppti takinu á handlegg hennar og
þrýsti hönd hennar. „Þetta fer allt vel, Nonie.
Trúðu mér. Farðu varlega á leiðinni; stanzaðu
alls ekki. Við sjáumst á morgun."
Jim gekk frá bílnum; bíllinn lét að stjórn henn
ar, fór af stað, ók fyrir bugðuna og ljósin frá
honum teygðu draugalega fingur eftir hvítri
skelborinni akbrautinni.
Hún beygði aftur út á þjóðveginn; þa.ð ,var
þröngur vegur sem lá í bugðum meðfram strönd-
inni, uppað þorpinu, röð plantekranna, sem voru
eins og dálítil rönd af menningu.
Þungir skuggar bananatrjánná sitt hvoru meg
in vegarins mættust næstum í bugðum vegarins’;
loks glitti í hvítan kóralklettinn sem var í út-
jaðri Beadon landareignarinnar.
Um leið og þau fóru inn um stóra, hvíta hlið-
ið, hreyfði Jebe sig og sagði „Ungfrú Hermy
var kaldlynd kona. Sumir hryggjast ekki yfir
dauða hennar."
Hún ók framlijá lcræklóttum þálmátrjám.
„Sumir?“ endurtók hún.
„Ójá... sumir.“
Sumir. Nonie fór að hugsa um staðreyndir.
Einhver á eynni hafði myrt hana. Einhver sem
átti heima á þessari litlu, takmörkuðu ey.
„Veiztu um nokkum sem var í nöp við hana,
Jebe?“
í myrkrinu var eins og hreyfingar hans væru
ónotalegir kippir. „Ónei, ungfrú Nonie. En hún
var kaldlynd kona. Það vita víst allir. Á ég að
fara með bílinn inn í skúr?“
DAVÍÐ
Hún stöðvaði bílinn. „Já, ég ætla. úr:héma,“
Húsið var uppljómað, en runnarnir köstúðu,!
dimmum skuggum á hana. Og henni var ekki
um að ganga þennan stíg upp að husinu. Hún,
var að uppgötva það. Þeltta var örsíutt leið,;
hún kæmist upp að þrepunum meðan hún teldi
upp að tíu. En þessir þéttu, þungu skuggaú
yirtust umlykja hana; í næsta nágrenni hafði
morðingi læðst á laun. Hún tók andann-á lofti,]
gekk áleiðis að þrepunum og skyndilega fór hún’
að hlaupa, skórnir hennar skullu ótt 'qg /tiitt í
stíginn.
Þetta var hræðsla! Allt í einu, meðan hún'
hljóp á milli þessara þéttu runna, mundi hún
efíir tilfinningu sinni fyrr um daginn; þá hafði
ótti rekið hana áfram en hún hafði ekki viljað
viðurkenna það!
- En þá hafði ekki verið nein ástæða fyrir ótta
hennar; og ekki núna heldur; morð hafði verið
framið í Middle Road en ekki í Beadon Gates.
Hún var með hjartslátt þegar hún kom upp á;
svalirnar. Árelía Beadon heyrði hratt fótatak'
hennar og opnaði dyrnar. Þykkt grátl hár
Árelíu lá í stórri fléttu yfir aðra öxlina. Þung-I
ur líkami hennar var klæddur víðum slopp og
stór dökk augu hennar áhyggjufuflý „EÍskh
Nonie. Eg hef verið svo óróleg- Er hún dáin?“'
„Já, Árelía, já!“
„Jebe sagði að hún hefði verið skotin.“
„Já.“
„Auðvitað slys! Auðvitað var Það_slys!,“
„Þeir segja að það hafi verið möré:“ ’
„Morð! Hermione —morð!“ , , .i
Hún hefði átt að segja Árelíii frá því :mc?ð.
meiri- varúð, hugsaði Nonie, þegar hún sá' 'ösfe'u-:
gráan litarhátt Árelíu. „Þetta er voðaíegt, Árelía':
Þú hlýtur að liafa þekkt Hermione vel.“
Andartak starði Árelía á hana án þess ‘ áð;
sjá hana; þung alda skall á ströndina og.sogað-.
is-it hægt út aftur. Þá virtist Áreíiá komá aftur
til sjálfrar sín. ,,Já, ég þekki Hermione; 'ég hef
þekkt hana árum saman. Eg — Nonie, . vita
‘þfeir hver myrti hana?“
• v „Nei.“ ’ /
Augnaráð Árelíu mýktist og hún virtist
skyndilega taka eftir henni. „Veslings barn.
Þetta hefur verið hræðilegt. Þú verður að fara
að hátta.“
En þegar Nonie gekk upp fyrstu þrepin í
anddyrinu stöðvaði Árelía hana.
„Eru nokkur sönnunargögn? Gruna þeir nokk
urn ?“
Jim. En ekki vegna sönnunargagna. „Nei,"
sagði Nonie næstum þrjózkulega. „Néi.“
Herbergi hennar var eins og trygg höfn. Það
var upplýst, það hafði verið búið um rúmið og
ns*—