Þjóðviljinn - 21.09.1949, Blaðsíða 3

Síiðvikudagur 21. sept. 1949
ÞJOÐVILJINN
3
MÁLGAGN æskul ýðsfyl kingarihnár
SAMBANDS UNGBA SÓSIALISTA
□
Viðtai við Svavar Signrðsson9 formann
Skiða- og félagsheimili Æ.F.R. vígf næsfkom
andi
jí.'í ~ mm
Loks rennur upp sá lang-
þráði dagur, er Æskulýðsfylk-
ingin í Reykjavík vígir skiðá-
og félagsheimili það sem hún
að undanförnu hefur verið að
koma sér upp, með ærnum til-
kostnaði og mikilli fyrirhöfn.
v - w * ©«*• mti gtrfuo
Það eru margar og miklar
vonir sem Æ. F. R. tengir við
þetta heimili sitt. Á laugardag-
inn kemur mun hinn mikli
draumur breytast í veruleika.
Þá verður skálinn vígður, með
viðhöfn og fjölbreyttri skemmt-
un, og tekinn til almennra nota.
Þar eð ekki er enn fullvíst
um öll skemmtiatriðin sem
verða á vígsluhátíðinni getur
Æskulýðssíðan ekki skýrt frá
henni nánar að sinni. En það
er vist, að til þessarar hátíðar
verður vandað.
Tíðindamaður Æskulýðssíð-
unnar hitti að máli Svavar Sig-
urðsson formann skálastjórnar,
og notaði þá tækifærið og
spurði hann eftirfarandi spurn
inga um skálann.
Hvenær hófst Æ. F. R. handa
um að koma sér upp skíða-
skála ?
— Fyrir tæpum þrem árum
var byrjað á byggingunni og
skálanum valin staður í Sauða
dölum, skammt frá Jósefsdal, í
Bláfjöllum. Staðurinn er mjög
hentugur. Landið í kringum
skálann er ágætt skíðaland og
einnig vel fallið til leika og í-
þrótta að sumarlagi.
Hafa ekki verið miklir erfið-
leikar í sambandi við byggingu
skálans ?
Jú, — f járhagurinn hefur ver
ið heldur þröngur og illt að fá
byggingarefni. Einnig eru að-
stæður mjög erfiðar, þar sem
■
ssf
vegurinn nær ekki alla leið að
jskálanum, og félagarnir hafa
bókstaflega borið skálann á
staðinn. En - þrátt fyrir alla
þessa erfiðleika hefur bygging-
unni miðað vonum framar. Fé-
lagarnir hafa unnið þetta allt í
sjálfboðavinnu á kvöldin, eftir
venjulegan vinnutíma og um
helgar. Margir félagar hafa ver
ið mjög áhugasamir um skála-
bygginguna, og lagt hart að sér,
eins og þú getur gert þér í hug
arlund. Stendur félagið, sem
heild í mikilli þakkarskuld við
þá. ^
-—- Hvað vilt þú segja mér um
skálann sjálfan ? Skálinn er mið
aður við að 80—90 manns geti
dvalið í honum um helgar. Er
honum skipt í svefnskála, mat-
sal, eldhús og geymslur. Frá-
gangur er allur hinn bezti og
er skálinn mjög vistlegur. Ann-
ars er sjón sögu ríkari, og tæki-
færið fyrir þá sem vilja kynn-
ast skálanum nánar að koma
sjálfir uppeftir á vígsluhátíð-
ina á laugardaginn.
Telur þú ekki að skálinn muni
koma til með að hafa mikla þýð
ingu fyrir félagslífið í Æsku-
lýðsfylkingunni í Reykjavík?
— Jú, það tel ég hiklaust.
Skálinn er voldugt tæki til að
auka og bæta félagslífið, og
hefur það þegar komið í ljós,
að vinsældir hans eru miklar.
Þó er það víst að við höfum
enn aðeins séð byrjunina á því,
og vinsældir hans munu fyrst
koma verulega í ljós þegar
hann hefur verið tekinn til al-
mennra nota. Enda álít ég ekk-
ert hollara æskufólki, en það
útilíf, sem nú hefur skapazt
skilyrði fyrir hjá okkur
Gj.
- 9
• :• Mt'
Svavar Sigurðsson vélvirki, formaður
skálasitjómar.
ÆSKAN OG KOSNINGARNA

■
: -/ V' •
Félagar að vinnu.
Eftir mánuð fá Islendingar
að stjórna landi sínu sjálfir
einn dag. Ef til viil halda
háttvirtir kjósendur -'-öldunum
rokkru lengur í sumum héruð-
vm. I tvo daga, kannski jafn
vel í þrjá daga, ef færð verður
elæm.
Næsti mánuður verður án efa
mánuður fundahalda og skemmt
ana, skamma og rifrildis, en
þó fyrst og frems't verður hann
mánuður skrums og fleðuláta.
Háttvirtum kjósendum verður
hossað þennan tíma. Þeir munu
fá ókeypis skemmtanir, með
Baldri og Konna, og máttar-
r.tólpar þjóðfélagsins munu taka
ofan fyrir þeim hvar sem til
þeirra sést. Allt mun þetta svo
enda með einum allsherjarbíl-
túr allra þeirra Islendinga sem
hinn 23. næsta mánaðar hafa
náð 21 árs aldri. '
Sá er kosturinn, að búa við
.dð vestræna lýðræði. að því
fylgir óneitanlega nokkur von
,irn sæmileg lífskjör og nokkur
fríðindi næstu dagana fyrir
hverjar kosningar.
En því skrifa ég þessar línur,
að ég vildi koma út til æskunn-
ar í landinu nokkrum sannleiks-
kornum, varðandi kosningarn—
?r. Hvernig þær eru til komnar,
hvaða möguleika þæi flytja
okkur. Og síðast, en ekki sízt,
hvert það hlutverk er, sem ís-
lenzku æskufólki ber að vinna
þessa dagana.
Undanfarin ár hefur setið hér
nð völdum „fyrsta stjórn Al-
þýðuflokksins á íslandi11. Sú
tjórn tók við iandinu fulium
blóma, svo að annars eins hefur
ckki getið í allri sögu þjóðar-
innar. Þjóðin háfði nýicga end-
arheimt sjálfstæði sitt, að fullu.
Hún var rík, hafði aflað sér
stórvirkra tækja sér til lífs-
framfæris og hafði markaði
íyrir afurðir sínar vítt um lönd.
/.tvinna, hraði og bjartsýni
voru einkenni tímanna. Æskan
vann á sumrum, en aflaði sér
menntunar og þroska á vetrum.
Hún skemmti sér og stofnaði
ný heimili, í trú á bjóð sína
vg framtíð hennar.
En hlutirnir áttu eftir að
breytast. Þann tíma sem „fyrsta
stjórn Alþýðuflokksins á Is-
landi“ hefur setið að völdum
Lefur þjóðin verið á stöðugri
r.iður leið. Markaðir fyrir af-
urðir þjóðarinnar hafa týnzt.
Atvinnutæki hafa stöðvazt. og
cru að stöðvast. Atvinna og
nraði fer þverrandi. Lífskjör-
n versna. Færra æskufólk hef-
ur efni á að afla sér menntunar
g skemmtana. Stofnun nýrra
heimila er miklum örðugleik-
um bundin. Bjartsýnin þverr
fyrir svartsými og svörtum
markaði. En ráð og nefndir,
sem kosta milljónir króna,
jhöfum við fengið til að stjórna
hrörnuninni. I fyrra dag var
gengi krónunnar fellt.
★
Á íslandi, eins og í öðrum
auðvaldslöndum býr tvennskon
ar fólk. Fólk sem vinnur, og
neytir síns brauðs í sveita síns
andlits. Fólk sem lætur vinna,
en telur sig eiga hlutina. Það
er hið síðarnefnda fólk, fólk
sem lætur vinna, sem ávalt hef-
ur haft töglin og hagldirnar
í landi voru. Mennirnir, sem
láta vinna, hafa hrifsað til sin,
gæðin sem þjóðin framleiddi með
vinnu sinni, en síðan skammt-
að fólkinu, sem vinnur skít úr
jhnefa. Af þessu hefur leitt stöð
ugt stríð, milli þeirra sem vinna
og þeirra sem láta vinna, um
skiptingu gæðanna. Það stríð
fer aðallega fram á tveim vett
vöngum, og í daglegu taii köll-
um við það launabaráttu og
pólitík.
Launabaráttan er einföld, al-
þekkt, og þarf engar útskýring
ar. Pólitík er aftur á móti flók-
in, að minnsta kosti á yfirborð-
inu. Mennirnir, sem láta vinna,
leggja mikið fé og fyrirhöfn
í að halda gangandi þessari
styrjöld við fólkið sem vinnur.
Þeir gera út menn til að taka
forustuna í launabaráttunni,
svo að þeir þannig geti haldið
henni í skefjum. En árangur-
inn af þeirri útgerð hefur orð-
ið harla lítill á Islandi, í seinni
tíð. Fólkið sem vinnur hefur
lært að þekkja leiguskipin, þótt
breitt sé fyrir nafn og númer,
og siglt undir fölsku flaggi.
En hinn þáttur baráttunnar
hefur orðið mönnunum sem
láta vinna, því gifturíkari, sem
þeim hefur tekizt að gera hann
flóknari. Þeir gefa út blöð, sem
fólkið sem vinnur þykir gam-
an að lesa, og í krafti þeirra
gæða sem þeir hirða af vinnu
þessa fólks, geta þeir látið sér
nægja að taka aðeins lítið gjald
fyrir þetta lestrarefni. Þessi
blöð útskýra síðan á margvís-
legan hátt, hvernig mennirnir,
sem láta vinna, eru sí og æ að
hugsa um velferð hinna, sem
vinna. Hversu þeir leggja sig
fram, hætta eignum sínum, og
hafa andvökunætur, til þess að
þeir .sem hjá þeim vinna geti
dregið fram lífið. — Og til sam-
ræmis nefna þeir samtök sin,
sem þeir nota til að viðhalda
eignarétti sínum og forréttind-
um í þjóðfélaginu, umfram hina
sem vinna, í höfuðið á sjálf-
stæðr landsins, en með viður-
nefninu „flokkur allra stétta".
Sú aðferð, ,að villa á sér
heimildir er kunn frá gamalli
tíð, og hefur oft gefizt vel. I
daglegu tali köllum við aðferð
þessa. lýðskrum. —- Hér á landi
verður ekki annað sagt, en að
lýðskrumið hafi náð undraverð-
um árangri. Fjöldinn allur af
vinnandi fólki hefur rétt böðl-
um sinum, höndina og gengur
heils hugar með þeim fram til
orustunnar. Enda er lýðskrum-
Framhald á 7. síðu. j